Wapno

W PRL-u i wcześniej słupki drogowe, krawężniki, słupki orientujące w lesie popularnie malowano wapnem - efekt był estetyczny, bo wapno dawało olśniewającą choć matową biel.

Nawet do naszego słownika na wapnowanie weszło określenie: bielenie. 

Dzisiaj krawężniki maluje się farbą na biało. Jest to pewnie ekonomiczne, bo bielenie wapnem trzeba było powtarzać, a farba starcza na lata, ale wygląda to fatalnie.

Krótki przedruk z historii wapna... 

Nikt dokładnie nie wie, kiedy ludzie odkryli wapno. Być może dawni mieszkańcy Ziemi wykorzystywali wapień, aby chronić ogniska.

Ogień ogrzał skały i tak powstało pierwsze na świecie wapno palone. Następnie zaczął padać deszcz, a wapno zostało rozpuszczone w wodzie, tworząc wodorotlenek wapnia, który wszedł w reakcję z popiołem i piaskiem znajdującymi się wokół ogniska, tworząc antyczną zaprawę.

Wapienne fundamenty we wschodniej Turcji dowodzą, że materiał ten był wykorzystywany już 14 000 lat temu. Jeszcze wcześniej, bo aż 16 000 lat temu, w Lascaux we Francji powstały freski wykonane naturalnymi pigmentami z tlenku żelaza na wilgotnych ścianach jaskini zawierających dużą ilość wapnia (wapień). 

Najważniejsze daty w historii stosowania wapna

ok. 7500 p.n.e.

Starożytni ludzie żyjący na obszarze dzisiejszej Jordanii sporządzali zaprawę z wapna i niepodgrzewanego kruszonego wapienia, a następnie pokrywali nią ściany, podłogi i paleniska w swoich domach.

ok. 3000 p.n.e.

Egipcjanie garbowali skóry wapnem i zbudowali jeden z wapiennych cudów świata – mierzącą 137 m piramidę Cheopsa.

ok. 2800 p.n.e.. – ok. 1000 n.e.

Celtowie nawozili wapnem pola. Farby wapienne były używane przez Greków do malowania fresków.

ok. 500 p.n.e.

Chińczycy zbudowali liczący 2500 km długości Wielki Mur, zwiększając stabilność gruntu za pomocą wapna i łącząc kamienie wapiennymi zaprawami.

ok. 753 p.n.e. – 535 n.e.

Rzymianie wykorzystywali farby wapienne do malowania fresków i pokrywania ścian. Kobiety farbowały włosy na jasnorudy kolor, korzystając z wapna.

ok. 400  – ok. 1100 

Alchemicy odkryli kaustyczne właściwości wapna i opracowali recepturę mydła opartą na popiele drzewnym. Logo firmy Lhoist przypomina alchemiczny symbol wapna.

ok. 1300 – ok. 1800 

Wapno było powszechnie używane w całej Europie jako zaprawa, farba dekoracyjna i główny materiał do budowy domów.

XVIII I XIX WIEK

Black i Lavoisier opisali reakcje chemiczne związane z wapnem. Debray i Lechatelier odkryli jego inne właściwości i zastosowania. Jednym z przykładów jest pierwsze wykorzystanie wapienia w paście do zębów.

XX I XXI WIEK

Nowe innowacyjne rozwiązania, w szczególności narodziny i szybki rozwój różnych technologii, sprawiły, że popularność wapna wzrosła. Obecnie na wapno lub produkty procesów je wykorzystujących natykamy się wielokrotnie każdego dnia.

Film wideo przedstawia tradycyjny piec przemysłowy do przetwarzania wapna obsługiwany przez wiejską ludność.

https://vimeo.com/75471060

Tradycyjne metody produkcji to obecnie rzadkość, ale nadal są stosowane w niektórych krajach. Wszystkie czynności były wykonywane ręcznie: sortowanie kamieni, umieszczanie wsadu w piecu, dostarczanie paliwa i rozładowanie wapna. Piec wykorzystywano na potrzeby lokalnej społeczności. Wapno nie było produkowane ciągle, tylko partiami. Jak widać trudno było pozyskiwać wapno, jednocześnie dbając o bezpieczeństwo i nie zanieczyszczając powietrza, a przy tym osiągać stałą jakość. W ciągu ostatniego stulecia wszystkie gałęzie przemysłu wapienniczego niezwykle się rozwinęły.

W latach 70. i 80. XIX wieku na podstawie opatentowanych planów zbudowano bardziej efektywne piece, do których paliwo mogło być dostarczane w sposób ciągły. Umożliwiały pozyskiwanie brył wapienia wielkości pięści. 

Obróbka wapna stała się jeszcze bardziej efektywna, w miarę odkrywania metod zmniejszenia zużycia paliwa i optymalnego wykorzystania złóż. Proces ten nadal trwa.

https://www.lhoist.com/pl/wapie%C5%84-w%C2%A0historii