Maciej Piotr Synak


Od mniej więcej dwóch lat zauważam, że ktoś bez mojej wiedzy usuwa z bloga zdjęcia, całe posty lub ingeruje w tekst, może to prowadzić do wypaczenia sensu tego co napisałem lub uniemożliwiać zrozumienie treści, uwagę zamieszczam w styczniu 2024 roku.

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą wapno. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą wapno. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 1 maja 2025

Wapień siedlecki









przedruk



Polski Sejm zbudowano... dzięki temu miejscu. 


Piotr Ciastek
25 kwietnia 2025, 15:55


Leśne ostępy Jury Krakowsko-Częstochowskiej wciąż kryją mało znane fakty. W jednym z kamieniołomów pod Częstochową wydobywano kiedyś najbielszy w regionie wapień. 


Jurajski wapień jak włoski marmur


Z lekcji geografii w szkole podstawowej wiemy, że Jura Krakowsko-Częstochowska powstała w erze mezozoicznej, w okresie jurajskim, z osadów wapiennych. Tereny, po których dziś chodzimy znajdowały się na dnie jurajskiego morza. Tutejsze skały powstały z mułu, szkieletów zwierząt, skorupek wapiennych i substancji wydzielanych przez mikroorganizmy. Z tego materiału budowano domy, ogrodzenia, a nawet zamki. To właśnie z nich zbudowany jest cały Szlak Orlich Gniazd.


Jednym z takich miejsc, z którego wydobywano piękny biały wapień, a dokładnie wapienie lekkie, był kamieniołom położony niedaleko wsi Siedlce w gminie Janów w powiecie częstochowskim. Tutejszy wapień dla architektów i budowniczych był niczym marmur wydobywany we włoskiej Carrarze, który to upodobał sobie Michał Anioł tworząc z nich Pietę czy Dawida.


Jak Sejm wapieniem z Jury Krakowsko-Częstochowskiej obudowano

To właśnie do kamieniołomu pod Częstochową udali się w latach 50. XX wieku współpracownicy Bohdana Pniewskiego, który był wybitnym polskim architektem, profesorem Politechniki Warszawskiej i twórcą wielu gmachów użyteczności publicznej w Warszawie. Stąd właśnie wzięła się nazwa kamieniołom "warszawski", bo to właśnie z odkrywki w Siedlcach wzięto najbielszy wapień do stworzenia elewacji budynku Rady Ministrów, Domu Chłopa i Sejmu RP w Warszawie.

O poszukiwaniach najpiękniejszego wapienia do podźwignięcia stolicy z gruzów po II wojnie światowej opisuje we wspomnieniach Jan Zawistowski nadzorujący wówczas prace budowlane.

- Drugim trudnym zagadnieniem był kamień na elewacje. Bodzio żądał białego wapienia. Pińczów eksploatowany bardzo intensywnie na potrzeby PKiN miał zabarwienie żółtawe. Bodzio go odrzucił. Przedpełski twierdził, że jedyny naprawdę biały wapień był przed wojną wydobywany w Złotym Potoku, gnieździe rodzinnym Potockich na Kielecczyźnie. Zrobiliśmy ekspedycję w teren. Pojechaliśmy z Przedpełskim, Leszkiem Borawskim oraz dwoma inżynierami z Kambudu (…) Z Kielc Jeepem – otwartym wózkiem terenowym pojechaliśmy do Złotego Potoku. Wówczas była to podupadła, wysiedlona żydowska mieścina, otoczona lasami i stawami ze słynna hodowlą pstrągów. Oglądaliśmy opuszczone kamieniołomy rzeczywiście białego wapienia. Przedstawiciele Kambudu opierali się. Nie opłacało im się otwierać produkcji wapienia dla jednego gmachu Sejmu przy dużej odległości od kolei i fatalnych drogach.

Kombinat Kamienia Budowlanego Kambud w Krakowie, Oddział w Kielcach, w końcu ustąpił i kamieniołom w Siedlcu ożył na nowo. Dziś to miejsce leży na terenie prywatnym i nie jest już na większą skalę eksploatowane.

Siedlecki wapień interesuje również geologów – to wapień detrytyczny, zbudowany z intraklastów. Występują w nim piękne buły krzemienne oraz spikule (twarde, igłokształtne struktury) gąbek, skorupki ramienionogów czy amonity.

- Utworzenie się okruchowego materiału wapiennego przypisać należy. Mechanicznemu działaniu przybrzeżnych wód morskich. Powstający materiał okruchowy był przenoszony na niewielkie odległości od niszczonych raf - pisał w swojej książce o geologii tego miejsca Antoni Morawiecki.




Przy tej okazji warto wspomnieć, że Jura jest wdzięcznym miejscem dla filmowców. Powstawały tu zdjęcia m.in. do "Królowej Bony", "Janosika", "Stawki większej niż życie", "Ogniem i mieczem", "Pana Wołodyjowskiego", „Demonów wojny według Goi”, „Hrabiny Cosel” czy „Rękopisu znalezionego w Saragossie”. Kilka lat temu gościli tu też twórcy serialu Wiedźmin, którzy wykorzystali plenery zamku Ogrodzieniec.



źródła:

Zawistowski Jan, Wspomnienia. Maszynopis w ZS Biblioteki Narodowej w Warszawie

Walendowski Henryk, Kamienne gmachy sejmowe, 

Nowy Kamieniarz nr 49 (6/2010), śląskie travel; 

A. Morawiecki, Wyniki badań wapieni ze wsi Siedlec koło Złotego Potoku w powiecie częstochowskim, „Geological Quarterly” (3–4), s. 542, 543, 546.







Polski Sejm zbudowano... dzięki temu miejscu. W tym kamieniołomie pod Częstochową był też... Val Kilmer | Dziennik Zachodni





czwartek, 18 lutego 2021

Wapno




W PRL-u i wcześniej słupki drogowe, krawężniki, słupki orientujące w lesie popularnie malowano wapnem - efekt był estetyczny, bo wapno dawało olśniewającą choć matową biel.

Nawet do naszego słownika na wapnowanie weszło określenie: bielenie.

Dzisiaj krawężniki maluje się farbą na biało. Jest to pewnie ekonomiczne, bo bielenie wapnem trzeba było powtarzać, a farba starcza na lata, ale wygląda to fatalnie.

Krótki przedruk z historii wapna...



Nikt dokładnie nie wie, kiedy ludzie odkryli wapno. Być może dawni mieszkańcy Ziemi wykorzystywali wapień, aby chronić ogniska.
 
Ogień ogrzał skały i tak powstało pierwsze na świecie wapno palone. Następnie zaczął padać deszcz, a wapno zostało rozpuszczone w wodzie, tworząc wodorotlenek wapnia, który wszedł w reakcję z popiołem i piaskiem znajdującymi się wokół ogniska, tworząc antyczną zaprawę.
 
Wapienne fundamenty we wschodniej Turcji dowodzą, że materiał ten był wykorzystywany już 14 000 lat temu. Jeszcze wcześniej, bo aż 16 000 lat temu, w Lascaux we Francji powstały freski wykonane naturalnymi pigmentami z tlenku żelaza na wilgotnych ścianach jaskini zawierających dużą ilość wapnia (wapień).



Najważniejsze daty w historii stosowania wapna



ok. 7500 p.n.e.

Starożytni ludzie żyjący na obszarze dzisiejszej Jordanii sporządzali zaprawę z wapna i niepodgrzewanego kruszonego wapienia, a następnie pokrywali nią ściany, podłogi i paleniska w swoich domach.



ok. 3000 p.n.e.

Egipcjanie garbowali skóry wapnem i zbudowali jeden z wapiennych cudów świata – mierzącą 137 m piramidę Cheopsa.



ok. 2800 p.n.e.. – ok. 1000 n.e.

Celtowie nawozili wapnem pola. Farby wapienne były używane przez Greków do malowania fresków.



ok. 500 p.n.e.

Chińczycy zbudowali liczący 2500 km długości Wielki Mur, zwiększając stabilność gruntu za pomocą wapna i łącząc kamienie wapiennymi zaprawami.



ok. 753 p.n.e. – 535 n.e.

Rzymianie wykorzystywali farby wapienne do malowania fresków i pokrywania ścian. Kobiety farbowały włosy na jasnorudy kolor, korzystając z wapna.



ok. 400 – ok. 1100

Alchemicy odkryli kaustyczne właściwości wapna i opracowali recepturę mydła opartą na popiele drzewnym. Logo firmy Lhoist przypomina alchemiczny symbol wapna.



ok. 1300 – ok. 1800

Wapno było powszechnie używane w całej Europie jako zaprawa, farba dekoracyjna i główny materiał do budowy domów.






XVIII I XIX WIEK

Black i Lavoisier opisali reakcje chemiczne związane z wapnem. Debray i Lechatelier odkryli jego inne właściwości i zastosowania. Jednym z przykładów jest pierwsze wykorzystanie wapienia w paście do zębów.



XX I XXI WIEK

Nowe innowacyjne rozwiązania, w szczególności narodziny i szybki rozwój różnych technologii, sprawiły, że popularność wapna wzrosła. Obecnie na wapno lub produkty procesów je wykorzystujących natykamy się wielokrotnie każdego dnia.







Film wideo przedstawia tradycyjny piec przemysłowy do przetwarzania wapna obsługiwany przez wiejską ludność.




https://vimeo.com/75471060




Tradycyjne metody produkcji to obecnie rzadkość, ale nadal są stosowane w niektórych krajach. Wszystkie czynności były wykonywane ręcznie: sortowanie kamieni, umieszczanie wsadu w piecu, dostarczanie paliwa i rozładowanie wapna. Piec wykorzystywano na potrzeby lokalnej społeczności. Wapno nie było produkowane ciągle, tylko partiami. Jak widać trudno było pozyskiwać wapno, jednocześnie dbając o bezpieczeństwo i nie zanieczyszczając powietrza, a przy tym osiągać stałą jakość. W ciągu ostatniego stulecia wszystkie gałęzie przemysłu wapienniczego niezwykle się rozwinęły.

W latach 70. i 80. XIX wieku na podstawie opatentowanych planów zbudowano bardziej efektywne piece, do których paliwo mogło być dostarczane w sposób ciągły. Umożliwiały pozyskiwanie brył wapienia wielkości pięści.

Obróbka wapna stała się jeszcze bardziej efektywna, w miarę odkrywania metod zmniejszenia zużycia paliwa i optymalnego wykorzystania złóż. Proces ten nadal trwa.




https://www.lhoist.com/pl/wapie%C5%84-w%C2%A0historii