Flaga kaszubska

 

Flaga Kaszubów składa się z dwóch płatów:

czarnego i żółtego.

Poniżej kolejny przykład zamiany kolorów - zastosowano granatowy z popielatym - na stronie fb Powiatu Kościerskiego.

Po lewej flaga przypominająca flagę Ukrainy, po prawej - przykład poprawnej kolorystyki flagi kaszubskiej z Powiatu Puckiego.

Nad flagą "kościerską" czarny prostokąt dla porównania sobie, czym jest naprawdę czerń...

RGB czerni to wartości: (0,0,0)

RGB bieli to: (255, 255, 255)

jaki kolor zastosowano każdy może sobie sprawdzić za pomocą narzędzia na stronie

imagecolorpicker.com/pl

„co to RGB?”, pochylmy się nad nazwą tej technologii.

Pochodzi ona od pierwszych liter angielskich słów Red, Green i Blue (czerwony, zielony i niebieski), i określa jeden z najpopularniejszych modeli przestrzeni barw stosowanych w elektronice i oświetleniu. Opiera się on na zasadzie, że poprzez mieszanie różnych proporcji tych trzech podstawowych kolorów można uzyskać praktycznie dowolny inny kolor.

W systemie RGB każdy kolor jest reprezentowany przez kombinację wartości od 0 do 255 dla każdej z trzech składowych. 

Wartość 0 oznacza brak danego koloru, a 255 jego maksymalne natężenie. Na przykład kolor biały (FFFFFF w systemie heksadecymalnym – szesnastkowym, gdzie litery A-F to oznaczenia liczb 10-16) to maksymalne natężenie wszystkich trzech składowych, a kolor czarny (000000 w systemie heksadecymalnym) to brak wszystkich składowych. Dzięki temu, że ludzkie oko ma receptory wrażliwe na czerwień, zieleń i niebieski, system RGB doskonale imituje postrzeganie kolorów przez nasz narząd wzroku.



P.S. 21 marca

no i masz...

Bardzo ciekawe.

U góry napis: "SOLIDARNI Z UKRAINĄ" i pewnie dlatego na zdjęciu widać maszt z flagą ukraińską.

Na zdjęciu młody Kaszuba w kaszubskiej czapce żeglarskiej, zwanej - "kaszubka szyprówka" i w chuście o kolorach kaszubskich trzyma flagę granatowo- żółtą, w tle flaga Ukrainy, a pod zdjęciem opisy odnoszące się do Dnia Kaszubów.

napis "Zawsze Pomorze" ma ewidentnie czarny kolor - podobnie inne napisy mniejszym drukiem pod spodem

czapka - ewidentnie czarna, tak jak powinno być,

chusta - żółta, ale widać czarne fragmenty

flaga na maszcie - ewidentnie niebieska - ukraińska

to dlaczego flaga na pierwszym planie ewidentnie jest granatowo - żółta ??

Czyżby to była flaga ukraińska?

To trochę mylące, bo pod zdjęciem podpis głosi "Kaszubi świętują historyczny dzień", no i flaga 

 ukraińska zawiera kolor niebieski - jasnoniebieski, a nie granatowy.

Więc może to jednak ma być flaga Kaszubów: czarno - żółta, skoro taki podpis?

To czemu jest granatowa??

Z ciekawości, czy zdjęcie wzięto z jakiegoś repozytorium, zrobiłem sprawdzenie internetu i co ciekawe, szukajka Bing na podstawie tego zdjęcia, wyszukała zdjęcia z ukraińskimi flagami, czyli odczytuje tę flagę jako ukraińską. Podobnie Yandex image.

 

tak samo google image

z kolei lenso.ai pokazał coś takiego 

i wtedy jeszcze raz zastosowałem szukanie google image na samym zdjęciu i wtedy rzeczywiście, oprócz flag ukraińskich pojawiło się kilka kaszubskich - miedzy innymi TO zdjęcie ze strony pisma Zawsze Pomorze - tu zrzut ekranu już z docelowej strony.

Na tym zdjęciu widać wyraźnie, że flaga jest czarno-żółta - chociaż mam wrażenie, że w jaśniejszych partiach występuje jakieś popielate pikselowanie...

Czarna, to czemu na okładce jest granatowa??

Jeszcze zwracam uwagę na to:

W tym numerze dwa dodatki:

Dzień Jedności Kaszubów

Zawsze Gospodarka Morska

Polecamy także nowy numer katalogu „Zawsze Nieruchomości i Wnętrza”

barwy ukraińskiej flagi ułożone na opak, ale w pierwszym wersie odniesienie do kaszubszczyzny

To może takie coś...

Czarny kolor uzyskujemy łącząc ze sobą niebieski, żółty oraz czerwony - w zasadzie wychodzi szary, ale stopniując nasycenie dostaniemy nieidealny czarny.


Do stworzenia koloru granatowego potrzebujesz trzech podstawowych farb:

niebieskiej, czerwonej i trochę czarnej.

W programie graficznym można zmienić nasycenie i jasność niebieskiego uzyskując granat.

W dokładnie taki sam sposób niebieski można przerobić na czarny.

flaga ukraińska, flaga granatowa, flaga kaszubska..

Czy każdy widzi różnicę??

niebieski, czarny, granatowy...

Naprawdę w wydawnictwie pracują ludzie, którzy nie rozróżniają kolorów??

W sumie mnie to nie dziwi, bo wiem, że do tego czasopisma pisze ta pani od "wielkiej katastrofy"...

Zainteresował mnie jeszcze jeden tytuł na okładce, więc sprawdziłem o co chodzi.

Fragmenty artykułu o budowie elektrowni jądrowej w Choczewie:

Pomorze musi stać się ,,polskim zielonym Śląskiem”. To tu będziemy produkować energię, której nam zawsze brakowało. To wielka szansa dla Pomorza i nie należy tego spieprzyć – mówił wiceminister funduszy i polityki regionalnej Jacek Karnowski podczas konferencji Baltic Nuclear Energy Forum.

--

W konferencji bierze udział 650 osób, w tym wielu przedstawicieli pomorskiego biznesu, którzy liczą na udział w – jak to ujął marszałek województwa pomorskiego Mieczysław Struk – „podziale tego tortu”, jakim jest największa inwestycja w Polsce, czyli budowa elektrowni jądrowej w Choczewie.

– Pomorze staje się dziś Śląskiem, miejscem, gdzie produkuje się energię dla Polski – mówił minister Jacek Karnowski.

Jego zdaniem to wielka szansa dla Pomorza i – tu dosłowny cytat: „nie należy tego spieprzyć”.


– Może być Śląsk, ale zielony – wtórowała mu wojewoda pomorska Beata Rutkowska. – Serce polskiej energetyki przesuwa się na Pomorze. To tutaj powstają farmy wiatrowe i pierwsza elektrownia jądrowa. Rolą administracji jest zapewnienie, aby cały proces decyzyjny odbywał się w odpowiednim czasie.

ale na okładce jest inaczej

>>   Pomorze musi stać się "polskim zielonym Śląskiem"  <<

>>   "polskim zielonym Śląskiem"  <<

>>   "zielonym Śląskiem"  <<

Dlaczego słowo "polskim"?

>> Pomorze musi stać się "polskim Śląskiem" <<

Co?

Wiadomo, że Śląsk jest polski, to po co takie dookreślenie? Kto tak robi? Nikt potocznie tak nie mówi, ja czasami tak mówię ( "piękne polskie miasto" - i ks. Rydzyk tak czasami mówi), ale ja to robię w kontekście taj walki, którą opisuję min. na blogu.

Potocznie jednak prawie nikt tak nie mówi, szczególnie w takim kontekście, w tej konkretnej wypowiedzi. Czy redaktorzy ZP albo wiceminister Karnowski prowadzą walkę z ukrytę agenturą tak jak ja? Granatowymi flagami??

Śląsk nie jest polski?

Według kogo oni mówią?

Mają jakieś inne mapy niż my?

Poniżej przykład mapy niemieckiej z 1961 roku  pokazującej współczesne roszczenia terytorialne Niemiec (Cesarstwa Niemieckiego) - patrz wyjaśnienia w poprzednich wpisach. 

zielonym Śląskiem??

zielonym?

czy od-zielonym?

o co tu chodzi?

jak to rozumieć?

tekst niedokończony, w trakcie pisania

Pomorze musi stać się "polskim Śląskiem"  ?

Choczewo, to nie Pomorze - to Choczewo.

Więc chodzi o Pomorze literalnie.

Brzmi, jakby Pomorze nie było polskie, bo Śląsk jest polski, a "ma się stać "polskim Śląskiem" " 

Z drugiej strony - zastosowano cudzysłów, który z reguły stosuje się, gdy kogoś cytujemy

ale w przytoczonej wypowiedzi byłego prezydenta Sopotu nie pada słowo "polskim", więc cudzysłów nie jest cytatem - czyli ten cudzysłów wskazuje, że wg autora wpisu coś nie jest prawdą - to, co w cudzysłowiu... czyli, że Śląsk niby nie jest polski?

 polski Śląsk znaczy, że Śląsk jest polski

"polski Śląsk" znaczy, że Śląsk wg autora wypowiedzi, nie jest polski, tylko się taki komuś wydaje -

choć dokładnie to powinno być "polski" Śląsk, chyba, że chodzi o komentarz do czyjegoś przekonania, że "Śląsk jest polski", więc i tak ostatecznie:

"polski Śląsk" znaczy, że Śląsk wg autora wypowiedzi, nie jest polski, tylko się taki komuś wydaje 

Zwracam uwagę - w tekście artykułu zawarto min. zwrot: "tu dosłowny cytat" co może oznaczać, że autor wpisu nie popełnia jakiegoś błędu, tylko doskonale rozróżnia, co jest cytatem, a co nie jest - czyli on doskonale wie co chce napisać i co ma czytelnikom do przekazania.

Czy to tylko sugestia autora wpisu, jego wersja wydarzeń, czy tylko jego interpretacja słów pana Karnowskiego, czy może właśnie tak należy rozumieć całą wypowiedź pana wiceministra?

Pomorze musi stać się "polskim Śląskiem", czyli Pomorze ma się stać niby-polskie?

Czyli wg autora Pomorze jest polskie, a Śląsk nie.

Czy to nie jest aby sytuacja jak z niemieckiej mapy z 1961 roku? 

Na tej mapie Pomorze jest polskie - co prawda nie całe, ale fakt jest faktem.

To tak samo jak ze współczesnym państwem niemieckim i cesarstwem niemieckim - Niemcy podpisały z nami  jakieś umowy graniczne, ale Cesarstwo Niemieckie nie - oni są z nami w fazie wojny. Kto nie odróżnia tych dwóch spraw - ten gapa i oferma...

Co prawda wg tej mapy z 1961 r. Choczewo leży poza Pomorzem polskim, jednak w przytoczonej wypowiedzi nie ma mowy o Choczewie, tylko literalnie o Pomorzu - w dwudziestoleciu międzywojennym były dwa Pomorza - polskie i niemieckie.

Pomorze miejscem, gdzie produkuje się energię dla Polski 

Wieloznaczne. 

Pasuje do 2025 roku, jak i do 1938...

Pomorze musi stać się "polskim Śląskiem"  ?

???

popatrzmy.. jakby to opisać pod kątem gramatyki i czasu historycznego..

Pomorze miejscem, gdzie produkuje się energię dla Polski  - to jest czas teraźniejszy

Pomorze musi stać się  - to jest czas przyszły

 musi stać się "polskim Śląskiem"   - to jest czas przeszły, tj. nawiązanie do przeszłości Śląska, do jego historii

👍 Color Picker online | HEX Color Picker | HTML Color Picker

Co to RGB? Jaki to kolor? - AMC SYSTEM

.zawszepomorze.pl/artykul/18681,nie-tylko-dzen-jednote-kaszebow-czarno-zolty-marzec-czyli-jak-kaszubi-swietuja

awszepomorze.pl/artykul/18680,pomorze-sercem-polskiej-energetyki-w-gdansku-trwa-baltic-nuclear-energy-forum

Prawym Okiem: Jeszcze uwagi do niemieckich map

Prawym Okiem: Niemieckie mapy szkolne z lat 1950 - 1970 r.

Swach mówi: swajam vraje

Swaćba – inaczej wesele, staropolska, słowiańska forma ślubu, uroczysta ceremonia zawarcia małżeństwa polegająca na złożeniu przysięgi przed bogami w obecności żercy lub swata.

Współcześnie swaćba bywa utożsamiana ze swadźbą, czyli swataniem.

U dawnych Słowian małżeństwo stanowiła dobrowolna umowa, potwierdzona obopólnymi darami równej wartości wiążąca rodziny małżonków stałą przyjaźnią – jeszcze w szlacheckiej Polsce posag winien był równać się wianu – mówiono, że małżeństwo swoiło rody.

W początkach chrześcijaństwa na ziemiach słowiańskich bywało, że błędnie i tendencyjnie donoszono jakoby małżeństwo u Słowian można było zawrzeć gwałtem, uprowadzeniem lub kupnem. [na wsi tradycja "porywania panny młodej" żywa do dzisiaj - MS] O ile kupno było zjawiskiem wtórnym, wynikającym z umowy swadziebnej i wymiany darów, a nie pierwotnym, o tyle uprowadzenie niewiasty dla ożenku było zazwyczaj pozorne, za porozumieniem młodych – gdy zwykła droga (umowa swadziebna) zawiodła lub była zbyt żmudna (zazwyczaj gdy brakowało środków na urządzenie wesela).

Inscenizowana umuczka sprzeciwiała się powszechnie przyjętym zwyczajom (szczególnie dla kobiety, gdy w późniejszym okresie nie udało się uzyskać akceptacji jej rodziców dla związku), jednak nie wiązała się z negatywnymi konsekwencjami, jak w przypadku rzeczywistego uprowadzenia. Za rzeczywiste uprowadzanie czekał bowiem odwet – rodzina uwiedzionej odpłacała napaść pościgiem i zabójstwem, a późniejsze prawo karało śmiercią. Uprowadzenie gwałtem zdarzało się u Słowian równie rzadko, co morderstwo.

Istotną rolę w swaćbie odgrywała postać ją umożliwiająca, czyli swat – osoba ciesząca się powagą i powszechnym uznaniem. Wśród chłopstwa jeszcze w XIV i XVI w. sam swat zawierał małżeństwa, a Kościół karał ekskomuniką laika, któryby bez kapłana ważył się łączyć małżeństwa.

swajźba (język dolnołużycki)  znaczenia:  wesele

przykłady: Serbska swajźba w Błotach → Wesele łużyckie w Błotach (tytuł utworu Mato Kósyka)

etymologia:prasł. *svatьba „wesele, uczta, biesiada”por. st.pol. swadźba „uczta, biesiada”, czes. svatba „wesele”, słc. svadba „wesele”

źródła:
↑ Heinz Schuster-Šewc, Historisch-etymologisches Wörterbuch der ober- und niedersorbischen Sprache, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budziszyn 1980–1989.

Swat – osoba, która jest pośrednikiem w zawieraniu małżeństwa. Wyraz pochodzi od staropolskiego słowa swaćba, czyli wesele. Zależnie od regionu Polski określany też jako dziewosłęb, swach, raj, rajek, rajca, rajko, rajbieda, rajbasz, faktor lub faktur. 

Jego zasadniczą rolą było przedstawienie kandydata lub kandydatki do wstąpienia w związek małżeński w jak najlepszym świetle, ponadto swat zachęcał rodziców do obdarzenia panny pokaźnym wianem.

etymologia:

 swat, z swojat, p. swój, swacia, zbiorowe; swatać; zgrubiałe swach, swacha; swaszka; od czasownika: swaćba, ‘wesele’, pisane mylnie swadźba (jak proźba), a stąd swadźbić, ‘spółkować’ (16. wiek), swadziebny obok swadebny, ‘weselny’ (o pieśniach i t. d.). Małżeństwo łączyło, swoiło rody.

swoiło - swoić (łączyć) - MS

podobne - "oswoić"

Dziewosłęb, dziewosłąb – termin utworzony jako tłumaczenie łacińskiego wyrażenia paranymphus.

Jest to funkcja związana z zamążpójściem, od pewnego momentu wyparta przez określenie swat. W źródłach pochodzących z okresu Polski wczesnonowożytnej częściej pojawia się jednak dziewosłąb.

Pochodzenie obu słów jest różne, dlatego można wnioskować o ich różnych pierwotnie znaczeniach, czego świadomość zatarła się około XVI w. Omawiany termin pochodzi od słów „dziewę snębić”, gdzie snębić oznacza zaślubiać. U Polaków, tak jak u wszystkich Słowian, pojawia się określenie wesela jako „swadźby”, która z kolei była podstawą do utworzenia określenia swat.



Bernard Sychta - Słownik gwar kaszubskich tom 5 i 6

swach - swat

vreje - vraje

raja - rajic - rajbe - rajber

podobnie w słowniku kociewskim Sychty:

rajić - swatać
rajek - swat
rajbi, rajby, rajbach - swaty

inne przedruki z wiki
tlumaczenie automatyczne

Svayaṃvara - fragmenty



Svayaṃvara (sanskryt: स्वयंवर dosł. 'samowybór') to tradycja matrymonialna w starożytnym społeczeństwie indyjskim, w której panna młoda, zwykle z kasty Kṣatriya (wojowników), wybiera swojego męża z grupy zgromadzonych zalotników albo przez własny wybór, albo w wyniku publicznego konkursu między jej zalotnikami. Praktyka ta występuje głównie w dwóch głównych eposach sanskryckich, Mahābhārata i Rāmāyaṇa [datowane na - 400 i 700 lat przed Chrystusem - tradycja ma więc co najmniej 2700 lat - MS], chociaż jej rozpowszechnienie i przedstawienie różnią się znacznie między nimi.


Początki Svayaṃvary sięgają okresu wedyjskiego i niewielu badaczy sugeruje, że wyłoniła się ona z tradycji małżeńskiej Gāndharva, odchodząc od bardziej rytualnych i zaaranżowanych form małżeństwa, i rozwinęła się jako narzędzie narracyjne w eposach w celu podkreślenia heroizmu i męstwa bohaterów, dostosowując się do etosu rywalizacji i sprawności bojowej Ksatriyi. Pomimo tego, że jest ściśle związana z eposami, Svayaṃvara nie jest wymieniona jako forma małżeństwa w Dharmaśastra, zbiorze sanskryckich tekstów na temat prawa i postępowania. Z tego powodu Svayaṃvara jest czasami uważana za dziewiątą formę hinduskiego małżeństwa.

Nazwa

Termin Svayaṃvara wywodzi się z sanskrytu, gdzie składa się z dwóch części: "svayam" (स्वयम्) oznaczającego "jaźń" i "vara" (वर) oznaczającego "wybór" lub "pragnienie". Dlatego termin ten dosłownie tłumaczy się jako "samodzielny wybór". 

rajić - swatać   (czasami mówimy - naraić coś lub kogoś)

swoić

swach mówi:  "swajam vraje" --- "swajam w raje"   ?? 

łączę w raji (w swatach) ?  końcówka zmieniona, pogubiona   -  MS



Termin "Svayaṃvara" odnosi się konkretnie do formalnej ceremonii wyboru pana młodego w sanskryckich eposach. Ważne jest, aby zauważyć, że w pewnych znaczących przypadkach, gdy panna młoda wybiera męża niezależnie, bez formalnej ceremonii, termin "Svayaṃvara" nie jest używany – jak w przypadku Sāvitri wybierającego Satyavan. Termin ten pojawia się 52 razy w Mahabharacie i tylko 6 razy w Rāmāyanie. 

Termin ten jest używany głównie w Ādiparvan Mahābhāraty i Araṇyakāṇḍa Rāmāyaṇa, które doświadczyły znacznej ekspansji w późniejszej fazie epickiej. 

Tak więc, według Johna L. Brockingtona, "termin ten wydaje się należeć nie tyle do najwcześniejszej, heroicznej fazy rozwoju eposów, ile do następnej, bardziej estetycznie, a nawet romantycznie umotywowanej fazy, i w rzeczywistości stał się znacznie mniej powszechny w następnej fazie (fazy parvanów Śānti i Anusāsana z Mahābhāraty oraz Bāla i Uttara kāṇḍas Rāmāyaṇ), z jego bardziej moralnym i religijnym akcentem"



Początki i rozwój

Pochodzenie Svayaṃvara jest nieco niejednoznaczne, a uczeni śledzą tę praktykę aż do wczesnego okresu wedyjskiego (ok. 1500–1100 p.n.e.). Historyk Hanns-Peter Schmidt sugeruje, że jego początki mogą leżeć w starożytnych zwyczajach indyjskich z odpowiednikami w tradycji indoeuropejskiej, jak widać w zaratusztriańskim Iranie.

Na poparcie tej tezy lingwistka Stephanie W. Jamison zauważa kilka pośrednich odniesień do Swajaṃwary w Rigwedzie, najstarszym hinduskim piśmie, i sugeruje, że zwyczaj ten może mieć korzenie w tradycji indoeuropejskiej ze względu na podobieństwo do opowieści o Penelopie i jej licznych zalotnikach w greckim poemacie Odyseja.

[...]

Wielu uczonych, choć akceptuje jego istnienie w Wedach, twierdzi, że rzeczywiste historyczne zapisy zwyczajów Swajanary są rzadkie i twierdzą, że we wczesnej naszej erze funkcjonowały one bardziej jako chwyt literacki w eposach niż jako powszechnie praktykowana tradycja.

W epickich opowieściach Mahabharaty i Ramayany (ok. 500 p.n.e.–500 n.e.) Svayaṃvara jest przedstawiona jako rycerska, wspaniała i świąteczna ceremonia, która, według indologa Edwarda W. Hopkinsa, nie jest ewolucją wcześniejszej koncepcji samowyboru przyznanej kobietom, ale raczej odrębną formą, która rozwinęła się w epickim okresie hinduizmu. być może o korzeniach indoeuropejskich.

Hopkins wierzy również, że svayaṃvara mógł wyprzeć wcześniejszą praktykę ksatriyi porywania panny młodej, zwyczaj, który mógł mieć miejsce za zgodą panny młodej lub bez niej. [raja - rajic - rajbe - rajber - MS]

Kszatrija (sanskryt: क्षत्रिय, zromanizowany: Kṣatriya) (z sanskrytu kṣatra, "władza, władza"; zwany także Rajanya) jest jednym z czterech warn (porządków społecznych) społeczeństwa hinduskiego i jest związany z wojowniczą arystokracją.

[...]

Chociaż Purusza Sukta używa terminu rajanya, a nie Kshatriya, uważa się, że jest to pierwszy przypadek w zachowanych tekstach wedyjskich, w którym po raz pierwszy wspomina się o czterech klasach społecznych. 

Użycie terminu Rajanya prawdopodobnie wskazuje, że "krewni Radżana" (tj. krewni władcy) wyłonili się wówczas jako odrębna grupa społeczna, tak że pod koniec okresu wedyjskiego termin rajanya został zastąpiony przez kszatriję; gdzie radżanya podkreśla pokrewieństwo z radżanem, a kszatrija oznacza władzę nad określoną domeną. Termin rajanya, w przeciwieństwie do słowa kszatrija, zasadniczo oznaczał status w obrębie linii.

Kszatrija zwany także Rajanya   ??? - MS

W Mahabharacie, według Hiltebeitela, Kalki jest rozszerzeniem legendy o inkarnacji Paraszuramy, w której bramiński wojownik niszczy kszatrijów, którzy nadużywali swojej mocy do szerzenia chaosu, zła i prześladowań bezsilnych. Epicki charakter Kalki przywraca Dharmę, przywraca sprawiedliwość na świecie, ale nie kończy cyklu istnienia.

kszatrijowie, to ci co napadli? - MS

Kalki (sanskryt: कल्कि), zwany także Kalkin, jest przepowiedzianym dziesiątym i ostatnim wcieleniem hinduskiego boga Wisznu. Zgodnie z kosmologią wisznuicką, Kalki ma pojawić się na końcu Kali Yugi, ostatniego z czterech wieków w cyklu istnienia (Krita). Jego przybycie będzie oznaczało koniec Kali Yugi i będzie zwiastunem początku Satya Yugi, najbardziej cnotliwej epoki, przed ostatecznym rozpadem wszechświata (Mahapralaya). 

W Puranach Kalki jest przedstawiany jako awatar, który odmłodzi egzystencję, kończąc najciemniejszy okres adharmy (nieprawości) i przywracając dharmę (prawość). Jest opisany jako jadący na białym koniu o imieniu Dewadatta i dzierżący ognisty miecz.

Według Hartmuta Scharfe'a, jeśli epos svayaṃvara odzwierciedla autentyczną tradycję wśród ksatriyów, mógł służyć jako mechanizm łagodzenia nacisków politycznych związanych z sojuszami małżeńskimi. W klasie społecznej, w której małżeństwa były powszechnie aranżowane w celu zabezpieczenia sojuszy politycznych, często z ograniczonym uwzględnieniem preferencji panny młodej, svajanvara pozwalał kobiecie na pewien stopień autonomii w wyborze męża. Alternatywnie mogła poddać się wynikowi rywalizacji opartej na umiejętnościach, co zwalniało jej ojca z odpowiedzialności za wybór zalotnika, unikając w ten sposób potencjalnych konfliktów z potężnymi sąsiednimi władcami.

W eposach wielcy Svayaṃvarowie funkcjonują jako znaczące narzędzia narracyjne prowadzące do małżeństw kilku głównych bohaterek. Brockington twierdzi, że pierwotni svayṃvarowie w tych eposach koncentrują się na męstwie, jak na przykład svayaṃvara Draupadi, która została napisana we wczesnej fazie epickiej Mahabharaty, gdzie Arjuna, przebrana za bramina, zdobywa jej rękę dzięki niezwykłemu pokazowi umiejętności łuczniczych.

[...]


Svayaṃvara Draupadi jest najsłynniejszym przykładem w Mahabharacie. Odniesienia tekstowe w Mahabharacie dostarczają szczegółowego opisu tego wydarzenia. Ādiparvan opisuje przygotowania do Svayaṃvary, zgromadzenie zalotników i szczegółowe szczegóły zawodów (Mbh. 1.174-185). Sama Draupadi odnosi się do tego wydarzenia w późniejszych częściach eposu, wskazując na jego trwałe znaczenie w jej życiu i szerszej historii (Mbh. 2.62.4a). 

Draupadi jest córką króla Drupady z Pankali. Król Drupada organizuje Svayanvarę, aby znaleźć odpowiedniego męża dla swojej córki. Urządza rygorystyczny konkurs, aby wyłonić przyszłego męża Draupadi. 

Główne wyzwanie polega na masywnym łuku, który musi zostać naciągnięty i użyty do wystrzelenia strzały w obracający się cel, patrząc na jego odbicie w wodzie znajdującej się pod spodem – zadanie wymagające niezwykłej siły, precyzji i skupienia. 

Wydarzenie przyciąga książąt i wojowników z całej krainy, w tym Kaurawów, Karnę i Pandawów (którzy są w przebraniu). Wśród zawodników Karna, znany ze swoich niezrównanych umiejętności łuczniczych, podejmuje wyzwanie. Jednak Draupadi, któremu przyznano pewien wybór w tej kwestii, odrzuca Karnę, powołując się na jego niskie urodzenie jako sūta (woźnicy rydwanu), chociaż ta scena nie jest powszechnie zgodna w różnych wersjach tekstu. Istnieją różne informacje na temat udziału Karny; Wiele wersji tego tekstu opisuje, że nie udało mu się naciągnąć łuku na "szerokość włosa". 

Arjuna, przebrany za bramina (kastę kapłanów), podejmuje wyzwanie. Pomimo jego wyglądu incognito, wrodzone umiejętności Arjuny i boska przychylność pozwalają mu wykonać to zadanie z łatwością. Udaje mu się naciągnąć łuk i trafić w cel, zdobywając rękę Draupadi w małżeństwie.

Zwycięstwo Arjuny, wojownika Ksatriyi przebranego za bramina, wywołuje oburzenie wśród innych zalotników, szczególnie wśród Kaurawów i Karny. Po powrocie do ich matki Kunti z Draupadi, Arjuna i jego bracia nieumyślnie stawiają ją w sytuacji, w której staje się ona wspólną żoną wszystkich pięciu Pandavów. Ten niezwykły układ małżeński, choć zakorzeniony w nieporozumieniu, jest usankcjonowany przez boskie i biblijne rozumowanie zawarte w eposie. Małżeństwo Draupadi z Pandawami jest nie tylko integralną częścią fabuły ale także symbolizuje jedność i wspólną odpowiedzialność między braćmi.


[...]

Svayaṃvara Sity jest krytycznym wydarzeniem w Rāmāyaṇa, opowiedzianym w Ayodhyākāṇḍa tekstu. Zorganizowany przez króla Janakę z Mithili, Svayaṃvara miał na celu znalezienie odpowiedniego męża dla Sity, córki Janaki, która była znana ze swojej urody, cnoty i boskiego pochodzenia. 

Wyzwaniem postawionym przed zalotnikami było naciągnięcie i złamanie kolosalnego łuku, Piny, który kiedyś należał do Pana Śivy. Łuk ten był tak potężny, że żaden z zgromadzonych książąt i wojowników z różnych królestw nie mógł go nawet podnieść, nie mówiąc już o cięciwie i zerwaniu. 

Przybycie Ramy, księcia Ajodhji, do Swajany-wary było punktem zwrotnym w tym wydarzeniu. 

W towarzystwie swego brata Laksmany i mędrca Viśvamitry, Rama wystąpił naprzód za namową Viśvamitry. Ku zdumieniu wszystkich obecnych, Rama bez wysiłku podniósł łuk, naciągnął go i złamał na pół, zdobywając w ten sposób rękę Sitā w małżeństwie. 

Czyn ten był nie tylko demonstracją fizycznej siły Ramy, ale także wyraźną wskazówką jego boskiej łaski i przeznaczenia jako obrońcy dharmy. Po sukcesie Ramy, król Janaka był przeszczęśliwy i natychmiast zaoferował Sītā Ramie. Jednak Rama, zgodnie z normami kulturowymi tamtych czasów, poprosił o pozwolenie swojego ojca, króla Daśaratha z Ayodhyi, zanim zaakceptował Sītā jako swoją żonę. Kiedy Daśaratha wyraził zgodę, małżeństwo zostało zaaranżowane z wielką ceremonią, oznaczając związek dwóch najbardziej szanowanych postaci w tradycji hinduskiej.

raja - rajic - rajbe - rajber

Wygląda na to, że polskie swaty i hinduska Svayaṃvara - to ta sama tradycja, która ma ponad 2700 lat.

A tak naprawdę więcej - sądzę, że ok. 6 tysięcy lat.

-----

Odyseja - fragmenty

[...]

Tożsamość Odyseusza zostaje odkryta przez gosposię Eurycleię, gdy rozpoznaje starą bliznę, gdy myje mu stopy. Eurycleia próbuje powiedzieć Penelopie o prawdziwej tożsamości żebraka, ale Atena upewnia się, że Penelopa jej nie słyszy. Odyseusz przysięga Euryclei dochować tajemnicy.

Zabijanie zalotników (Księgi 21–24)Ulisses i Telemach zabijają zalotników Penelopy, Thomas Degeorge (1812)

Następnego dnia, za namową Ateny, Penelopa wmanewrowuje zalotników w rywalizację o jej rękę w konkursie łuczniczym z użyciem łuku Odyseusza. Wygrałby człowiek, który potrafiłby naciągnąć łuk i wystrzelić strzałę przez tuzin główek toporów. 

Odyseusz bierze udział w zawodach i tylko on jest na tyle silny, że potrafi naciągnąć łuk i wystrzelić strzałę przez tuzin główek toporów, co czyni go zwycięzcą. Następnie zrzuca swoje łachmany i zabija Antinousa swoją następną strzałą. raja - rajic - rajbe - rajber  ---- rajbi, rajby, rajbach - swaty Odyseusz zabija pozostałych zalotników, najpierw używając reszty strzał, a następnie, wraz z Telemachem, Eumajosem i pasterzem Filoecjuszem, mieczami i włóczniami.

Gdy bitwa zostaje wygrana, Telemach wiesza również dwanaście ich pokojówek, które Eurycleia identyfikuje jako winne zdrady Penelopy lub uprawiania seksu z zalotnikami. Odyseusz identyfikuje się z Penelopą. Jest niezdecydowana, ale rozpoznaje go, gdy wspomina, że zrobił im łóżko z drzewa oliwnego, które wciąż jest zakorzenione w ziemi. Ona obejmuje go i razem śpią.






Napaść na Raj zakończona rzezią mężczyzn.







Większość Mahabharaty została prawdopodobnie skompilowana między

III wiekiem p.n.e. , a III wiekiem n.e., 

przy czym najstarsze zachowane części są niewiele starsze niż około 400 lat p.n.e.

Ramajana - szacunki naukowe dotyczące najwcześniejszego etapu powstania tekstu obejmują okres od VII do V wieku p.n.e. ,

a późniejsze etapy sięgają do III wieku n.e.

Swajamwara – Wikipedia, wolna encyklopedia

Odyseja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Słownik etymologiczny języka polskiego/swat - Wikiźródła, wolna biblioteka

Swat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dziewosłęb – Wikipedia, wolna encyklopedia

Swaćba – Wikipedia, wolna encyklopedia

swadźba - Słownik języka polskiego

swajźba – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny

Mahabharata – Wikipedia, wolna encyklopedia

kszatrija – Wikipedia, wolna encyklopedia

en.wikipedia.org/wiki/Kalki

Niebieski

 

си-ня́к

z rosyjskiego

Znaczenie

Niebieski siniak na ciele, twarz jak ślad po uderzeniu, siniak itp. ◆ Starzec kopnął w drzwi i otarł czołem o nadproże tak mocno, że na jego czole pojawił się niesłychany siniak. S. Y. Yursky, "Dzień Piotra", 1988 [RNC] ◆ Chwyciłem go za nadgarstek tak mocno, że zostawił okrągły siniak. A. A. Voznesensky, "Na wirtualnym wietrze", 1998 [RNC]

Synonimykrwiak; siniaki; zdrobnienie-czuły: siniak; tarcza.: niebieska; Reg.: Synyavka

Antonimy—
Hipernimyuraz
HiponimyFingal, Data
Synonimy
Najbliższa relacjapokazać

Etymologia

Przyrostek pochodny przymiotnika niebieski, dalszy od praslav. *sīnjjь, ot kot. Wystąpiły między innymi: staroruskie. Sin, Cerk.-Słowianin. Syn (starożytna greka. πελιδνός, μέλας), ukr. Siniy, Belor. Síni, bułgarski. Syn, Serbohorv. Сёњӣ "szarawy, niebieski", słoweński. Sínji, czeski, słowacki. siný, polski. grzeszny; Sięga czasów Proto-Indojewa. *k'ēy(w)-/*k'yē(w)- — Szary, szary. Kindred to shine (zob.) lub niebieski, dosł. Šývas "jasny garnitur", staroind. c̨yāmás "czarny, ciemny", dosł. Šė́mas, šē̃mаs "popielaty, szarawy". Spółgłoska fińska-ug. Tytuły: Finn. Sini "niebieski kolor", kufa. M. Śeń, E. Seń "Niebieski", Mar. Šinžiš — jw. Wykorzystywane są dane ze słownika M. Vasmera. Zobacz Referencje.

oryginalny tekst


Значениепосиневший кровоподтёк на теле, лице как след удара, ушиба и т. п. ◆ Гикнулся старик к дверям, да так тетёхнулся лбом о притолоку, что вспух на лбу небывалый синяк. С. Ю. Юрский, «Петров день», 1988 г. [НКРЯ] ◆ Я так вцепился ему в запястье, что остался круговой синяк. А. А. Вознесенский, «На виртуальном ветру», 1998 г. [НКРЯ]

Синонимыгематома; кровоподтёк; уменьш.-ласк.: синячок; диал.: синевица; рег.: синявка
Антонимы—
Гиперонимытравма
Гипонимыфингал, финик
Родственные слова
Ближайшее родствопоказать

Этимология

Суффиксное производное от прилагательного синий, далее от праслав. *sīnjьjь, от кот. в числе прочего произошли: др.-русск. синь, церк.-слав. синь (др.-греч. πελιδνός, μέλας), укр. си́нiй, белор. сíнi, болг. син, сербохорв. си̑њӣ «сероватый, синий», словенск. sínji, чешск., словацк. siný, польск. siny; восходит к праиндоевр. *k'ēy(w)-/*k’yē(w)- «серый, сивый». Родственно сия́ть (см.) или си́вый, лит. šývas «светлой масти», др.-инд. c̨yāmás «чёрный, тёмный», лит. šė́mas, šē̃mаs «пепельного цвета, сероватый». Созвучные фин.-уг. названия: фин. sini «синий цвет», морд. м. śeń, э. seń «синий», мар. šinžiš — то же. Использованы данные словаря М. Фасмера. См. Список литературы.

Фразеологизмы и устойчивые сочетанияпоставить синяк
синяк под глазомсиняки под глазами
набить синяк

Перевод
Список переводовпоказать

БиблиографияЗализняк А. А. синяк // Грамматический словарь русского языка. — Изд. 5-е, испр. — М. : АСТ Пресс, 2008.
синяк // Научно-информационный «Орфографический академический ресурс „Академос“» Института русского языка им. В. В. Виноградова РАН. orfo.ruslang.ru

lub

Znaczenie

Nerd. Miododajna roślina zielna lub krzewiasta z rodziny ogórecznika, o czerwono-niebieskich kwiatach (łac. Echium) ◆ Wizerunek kwitnącej łąki roślin jednorocznych będą wspierane przez chabry, ammi, niepodwójne formy samosiewów maków, anacyclus w kształcie maczugi i A. radiatus, anthemis (pępek) mieszany, emilia jaskrawoczerwona, smoła, czarnuszka, siemię lniane, skerda (crepis), wężogłowa mołdawskiego, oko żywiczne (viscaria), Eschscholzia California, len wielkokwiatowy, dimorphotheca, nisko rosnące chryzantemy, siniak (żmijowiec) i wiele innych wraz z shakerem, jęczmieniem grzywiastym, polipogonem itp. Elena Konstantinova, "Ogród kwiatowy w krajobrazie", Projektowanie Krajobrazu, 15 marca 2002 [RNC]

SynonimyŻmijowiec



Etymologia

Przyrostek pochodny przymiotnika niebieski, dalszy od praslav. *sīnjjь, ot kot. Wystąpiły między innymi: staroruskie. Sin, Cerk.-Słowianin. Syn (starożytna greka. πελιδνός, μέλας), ukr. Siniy, Belor. Síni, bułgarski. Syn, Serbohorv. Сёњӣ "szarawy, niebieski", słoweński. Sínji, czeski, słowacki. siný, polski. grzeszny; Sięga czasów Proto-Indojewa. *k'ēy(w)-/*k'yē(w)- — Szary, szary. Kindred to shine (zob.) lub niebieski, dosł. Šývas "jasny garnitur", staroind. c̨yāmás "czarny, ciemny", dosł. Šė́mas, šē̃mаs "popielaty, szarawy". Spółgłoska fińska-ug. Tytuły: Finn. Sini "niebieski kolor", kufa. M. Śeń, E. Seń "Niebieski", Mar. Šinžiš — jw. Wykorzystywane są dane ze słownika M. Vasmera. 

oryginalny tekst


Значениеботан. медоносное травянистое или кустарниковое растение семейства бурачниковых, с красновато-синими цветками (лат. Echium) ◆ Образ цветущего луга из однолетников поддержат васильки, амми, немахровые формы мака-самосейки, анациклус булавовидный и а. лучистый, антемис (пупавка) смешанный, эмилия ярко-красная, смолёвки, нигелла, льнянки, скерда (крепис), змееголовник молдавский, смолка (вискария) глазковая, эшшольция калифорнийская, лён крупноцветковый красный, диморфотека, низкорослые хризантемы, синяк (эхиум) и многие другие вместе с трясункой, ячменем гривастым, полипогоном и др. Елена Константинова, «Цветник в пейзаже» // «Ландшафтный дизайн», 15 марта 2002 г. [НКРЯ]
Синонимыэхиум
Антонимы—
Гиперонимырастение
Гипонимы—
Родственные слова
Ближайшее родствопоказать

Этимология

Суффиксное производное от прилагательного синий, далее от праслав. *sīnjьjь, от кот. в числе прочего произошли: др.-русск. синь, церк.-слав. синь (др.-греч. πελιδνός, μέλας), укр. си́нiй, белор. сíнi, болг. син, сербохорв. си̑њӣ «сероватый, синий», словенск. sínji, чешск., словацк. siný, польск. siny; восходит к праиндоевр. *k'ēy(w)-/*k’yē(w)- «серый, сивый». Родственно сия́ть (см.) или си́вый, лит. šývas «светлой масти», др.-инд. c̨yāmás «чёрный, тёмный», лит. šė́mas, šē̃mаs «пепельного цвета, сероватый». Созвучные фин.-уг. названия: фин. sini «синий цвет», морд. м. śeń, э. seń «синий», мар. šinžiš — то же. Использованы данные словаря М. Фасмера. См. Список литературы.

Rzeczownik

Znaczenie

Jarg. Nałogowy pijak, alkoholik ◆ Na ławce najbliżej przedsionka siedziało trzech mężczyzn, których nazywamy "czarownicami" lub siniakami, pijących butelkę wódki Seven Lakes w kulturalny sposób. M. B. Baru, "biedronki" // Wołga, 2012 [RNC]
Synonimypijak, alkoholik, alkoholik, lejek, pijany, pijany, pijany, zabuldyga, zabuldyzhka, zapivokha, zashibala, podpodala, propivokha, propivoitsa, pyanchuga, pyanchuzhka, pyan, sorazrazala, khanyga; Reg. (Arch.) i po prostu: połknięty, połknięty; O człowieku: alik, alkarik, alkash, alkman, alkoholik, alkonaut, alcofan, alkushnik, szmermer, mutter, władca ciem, bucharik, bucharik, vinolyub, vinopiytsia, zabuldyzhnik, zakladushnik, koldyr, kaldyr, keroseneshchik, miłośnik picia, nie głupiec do picia, pitok, pituh, dawca, pijący, pijący, słaby na winie, spirytusowiec, hanurik, khanyrik, khoronyaka, chroniczny, chroniczny, yaryga, yaryzhka, yaryzhnik; Reg. (Arch.) i po prostu: połknięty, połknięty; O kobiecie: Alkoholiczka, Pijak, Nafta, Piuszka, Niebieska, Niebieska, Chanyzka


Etymologia

Przyrostek pochodny przymiotnika niebieski, dalszy od praslav. *sīnjjь, ot kot. Wystąpiły między innymi: staroruskie. Sin, Cerk.-Słowianin. Syn (starożytna greka. πελιδνός, μέλας), ukr. Siniy, Belor. Síni, bułgarski. Syn, Serbohorv. Сёњӣ "szarawy, niebieski", słoweński. Sínji, czeski, słowacki. siný, polski. grzeszny; Sięga czasów Proto-Indojewa. *k'ēy(w)-/*k'yē(w)- — Szary, szary. Kindred to shine (zob.) lub niebieski, dosł. Šývas "jasny garnitur", staroind. c̨yāmás "czarny, ciemny", dosł. Šė́mas, šē̃mаs "popielaty, szarawy". Spółgłoska fińska-ug. Tytuły: Finn. Sini "niebieski kolor", kufa. M. Śeń, E. Seń "Niebieski", Mar. Šinžiš — jw. Wykorzystywane są dane ze słownika M. Vasmera.




oryginalny tekst




си-ня́к

Существительное, одушевлённое, мужской род, 2-е склонение (тип склонения 3b по классификации А. А. Зализняка).

Производное: ??.

Корень: -син-; суффикс: -як.
ПроизношениеМФА: ед. ч. [sʲɪˈnʲak]
Duration: 2 секунды.0:02
мн. ч. [sʲɪnʲɪˈkʲi]
Семантические свойства
Значениежарг. много пьющий человек, алкоголик ◆ На той скамейке, что ближе к тамбуру, сидели трое мужчин, из тех, что у нас называют колдырями или синяками, и культурно распивали бутылку водки «Семь озёр». М. Б. Бару, «Навоз божьих коровок» // «Волга», 2012 г. [НКРЯ]
Синонимыпьяница, алкоголик, алкота, воронка, выпивала, выпивоха, забулдыга, забулдыжка, запивоха, зашибала, поддавала, пропивоха, пропойца, пьянчуга, пьянчужка, пьянь, соображала, ханыга; рег. (арх.) и прост.: глот, глотила; о мужчине: алик, алкарик, алкаш, алкмэн, алкоголик, алконавт, алкофан, алкушник, бормотолог, бормотушник, бражник, бухарик, бухарь, винолюб, винопийца, забулдыжник, закладушник, колдырь, калдырь, керосинщик, любитель выпить, не дурак выпить, питок, питух, поддавальщик, пропоец, пьющий, слабый на вино, спиртсмен, ханурик, ханырик, хороняка, хроник, хроникал, ярыга, ярыжка, ярыжник; рег. (арх.) и прост.: глот, глотила; о женщине: алкоголичка, алкашка, керосинщица, пьюшка, синюшка, синявка, ханыжка
Антонимытрезвенник
Гиперонимычеловек
Гипонимы—
Родственные слова
Ближайшее родствопоказать

Этимология

Суффиксное производное от прилагательного синий, далее от праслав. *sīnjьjь, от кот. в числе прочего произошли: др.-русск. синь, церк.-слав. синь (др.-греч. πελιδνός, μέλας), укр. си́нiй, белор. сíнi, болг. син, сербохорв. си̑њӣ «сероватый, синий», словенск. sínji, чешск., словацк. siný, польск. siny; восходит к праиндоевр. *k'ēy(w)-/*k’yē(w)- «серый, сивый». Родственно сия́ть (см.) или си́вый, лит. šývas «светлой масти», др.-инд. c̨yāmás «чёрный, тёмный», лит. šė́mas, šē̃mаs «пепельного цвета, сероватый». Созвучные фин.-уг. названия: фин. sini «синий цвет», морд. м. śeń, э. seń «синий», мар. šinžiš — то же. Использованы данные словаря М. Фасмера. См. Список литературы.

БиблиографияЗализняк А. А. синяк // Грамматический словарь русского языка. — Изд. 5-е, испр. — М. : АСТ Пресс, 2008.
синяк // Научно-информационный «Орфографический академический ресурс „Академос“» Института русского языка им. В. В. Виноградова РАН. orfo.ruslang.ru








siniak - Wikisłownik (wiktionary.org)