Ciekawa uwaga o ewolucji

 

przedruk

tłumaczenie automatyczne

Artenauta

Mario Ricco

FORMA CZŁOWIEKA URODZINY SZTUKI

Pierwsze co można powiedzieć, to że człowiek jest jedyną żywą istotą, która na stałe wznosi się z wolnymi kończynami górnymi, trzymającymi narzędziami, które w przypadku myśliwych-zbieraczy są na ogół bronią. Inne gatunki zwierząt tylko sporadycznie, a w szczególności sytuacje tworzą narzędzia, bobry tworzą tamy, ptaki budują gniazda, szympansy nauczyły się wykorzystywać patyki do ataku i obrony, ale żaden gatunek zwierząt nie ma materialnej zdolności do porównania z kulturą materialną człowieka.

Zasadniczo, jaki jest podstawowy etap ewolucji: w pewnym momencie jej ewolucji człowiek z wielu powodów, które mają związek ze strukturą jego ciała, i które możemy zobaczyć później, człowiek potrafi zbudować narzędzia. Co to oznacza? 

Podczas gdy gatunki zwierząt poprzez naturalną selekcję, części ciała specjalizują się i przekształcają w narzędzia, skrzydła ptaków, kocich kłów i pazurów, krabowe pazury, zdolność ręczna pozwala tworzyć kły, pazury - obcięcia, jak broń i narzędzia zewnętrzne, a co za tym idzie kształt człowieka pozostaje niespecjalizowany w szczególnych funkcjach innych niż chodzenie pionowo, właśnie dlatego, że to właśnie przyjęcie zewnętrznych narzędzi go specjalizuje. To dało mu supremację nad światem zwierząt i właściwie wyprowadziło go z natury, gdyż człowiek żyje w sztucznym środowisku ludzkim. 

Wręcz przeciwnie, zdolność projektowa niezbędna do kierowania manipulacją materią wymaga myślenia o symbolicznej naturze, która jest zdolna do planowania, czyli wyobrażania sobie, zanim stworzone jest narzędzie, dlatego ta umiejętność manualna zawsze wymagała selekcji naturalnej Narodziny symbolicznej myśli, która następnie wyprodukowała sztukę figuratywną, język i wszystkie symboliczne aparaty, których człowiek używa do organizacji własnego świata. To bardzo podsumowujące. 

Jak człowiek osiągnął tę supremację: 

historia ludzkiej ewolucji to opowieść o tym, jak kręgosłup zmienia pozycję z poziomu, staje się pionowa, jak czołowe kończyny uwalniają się od potrzeby pomocy w chodzeniu, jak ręka staje się jedną sprawą i narzędziem do manipulacji żywności, jak palce nabywają wrażliwości i drobnej mobilności, a w konsekwencji szczęka regresuje, ponieważ nie służy już do chwytania jedzenia, ponieważ jedzenie jest teraz leczone i przynoszone do ust z rąk.

Podbój postawy wzwodu, wyzwolenie ręki, regres żuchwy, powoduje reorganizację architektury czaszki, zagospodarowanie terenu czołowego, co jest bezpośrednią konsekwencją błyskawicy struktury kości twarzy, która nie jest bezpośrednią interweniować w polowaniu i w walce, jak drapieżniki jak lew (na załączonym rysunku wyraźnie widać w czaszce związek żuchwy i skrzynki czaszkowej w stosunku do ręki / łapy i postawy). 

Regres żuchwowy i błyskawica całego obszaru twarzy zwiększa komunikatywną i wyrazistą zdolność twarzy oraz komunikację stanu emocjonalnego.

Podsumujmy więc:

postawa, dłoń, żuchwa i symboliczne zdolności, które prowadzi do twórczości artystycznej są ze sobą ściśle związane.

oryginalny tekst:

 

LA FORMA DELL’ UOMO LA NASCITA DELL' ARTE

La prima cosa da dire e’ che l’uomo e’ l’unica creatura vivente che cammina stabilmente eretto con gli arti superiori liberi si impugnare utensili, che nel caso dei cacciatori-raccoglitori sono generalmente armi. Le altre specie animali solo occasionalmente e in particolari situazioni creano utensili, castori creano dighe, gli uccelli costruiscono nidi, gli scimpanze hanno imparato a usare bastoni per attacco e difesa, ma nessuna specie animale ha una capacita di trattamento della materia che possa lontanamente paragonarsi alla cultura materiale umana. Sostanzialmente qual e’ il passo evolutivo fondamentale : a un certo punto della sua evoluzione, l’uomo per una serie di ragioni che hanno a che fare con la struttura del suo corpo, e che magari vedremo dopo, l’uomo e’ stato in grado di costruirsi degli utensili. Che significa questo? Mentre nelle specie animali attraverso la selezione naturale le parti del corpo si specializzano e si trasformano in utensili , le ali degli uccelli, le zanne e gli artigli dei felini, la chela del granchio, nell’uomo la abilita’ manuale consente di creare le zanne, le chele - tenaglie, come armi e utensili esterni e quindi la forma dell’uomo rimane non specializzata in particolari funzioni se non quella del camminare eretto, proprio perche’ e’ l’adozione gli utensili esterni a specializzarlo. Questo gli ha dato la supremazia sul mondo animale e di fatto lo ha fatto uscire dalla natura, in quanto l’uomo vive in un ambiente artificiale a forma d’uomo. Per contro la capacita’ progettuale necessaria a guidare la manipolazione della materia richiede un pensiero di natura simbolica che sia capace di progettare, cioe di immaginare prima che esista lo strumento che si sta creando, e quindi proprio questa abilita’ manuale ha richiesto sempre per selezione naturale, la nascita del pensiero simbolico che poi ha prodotto l’arte figurativa, il linguaggio e tutti gli apparato simbolico di cui l’uomo si serve per organizzare il proprio mondo. Questo molto in sintesi. Come l’uomo a raggiunto questa supremazia : la storia della evoluzione umana e’ la storia di come la colonna vertebrale cambia posizione da orizzontale diventa verticale, di come gli arti anteriori si liberino dalla necessita’ di aiutare la deambulazione, di come la mano diventi uno strumento di manipolazione della materia e del cibo, di come le dita acquisicano sensibilita’ e una mobilita’ fine e di conseguenza la mascella regredisca, visto che non viene piu’ utilizzata per afferrare il cibo, dato che il cibo adesso viene trattato e portato alla bocca dalle mani. La conquista della postura eretta, la liberazione della mano, la regressione della mandibola, produce una riorganizzazione della architettura del cranio, lo sviluppo delle area frontali, che e’ la conseguenza diretta dell’alleggerimento della struttura ossea facciale, la quale non interviene direttamente nella caccia e nel combattimento, come accade ai predatori come il leone ( nel disegno allegato si vede chiaramente nel cranio il rapporto tra mandibola e scatola cranica in relazione alla mano/zampa e alla postura ). La regressione della mandibola e l’alleggerimento di tutta l’area facciale aumenta la capacita’ comunicativa e espressiva del viso e la comunicazione degli stati emotivi.

Quindi ricapitolando : postura, mano, mandibola e capacita’ simbolica che intoduce alla creazione artistica sono strettamente collegati tra loro.

źródło - fb

Oczywista oczywistość

Oprócz pewnej koncepcji warto przyjrzeć się sposobowi myślenia autora, które tak naprawdę odzwierciedla sposób myślenia znacznej liczby ludzi na ziemi.

Otóż uważa on, że wojna, kłótnie i takie tam rzeczy - są czymś naturalnym dla człowieka.

Jest to dla niego tak oczywista oczywistość, że nawet nie spróbuje tego podważyć.

Ja zresztą podobnie miałem z dietą..

Takie podejście zamyka drogę na inne rozwiązania i koncepcje.

Dzisiaj wielu młodych ludzi usiłuje grać muzykę rockową - niewielu z nich osiąga sukces.  nawet ci, którzy coś osiągnęli w tej dziedzinie, nie mogą się równać do klasyków, jak Deep Purple czy Black Sabbath - dlaczego?

Może dlatego, że grać rocka usiłują?

Usiłują grać rocka i tłuką mydliny, a żaden z nich nie tworzy nic wyrazistego czy odrębnego - ich utwory niczym się nie różnią nie zależnie od tego jak się nazywają i skąd pochodzą. 

Zamiast grać swoje starają się dorównać do czegoś - zrobić coś podobnego? Będą powtarzać po kimś?

Tak jak ostatnie 3 części (7, 8, 9) Star Wars - te filmy udają cykl SW zamiast nim być.

Twórcy hard rocka nie słuchali hard rocka - bo go nie było w "ich czasach" - to oni stworzyli hard rocka, a wcześniej słuchali muzyki klasycznej - poważnej, swinga, bluesa czy jazzu.

Może więc ci, co słuchają rocka powinni grać inną muzykę? Może tam staną się ikonami?

 

Przykład cywilizacji Harappy pokazuje nam, że ludzie mogli żyć bezkonfliktowo - konflikt jest czymś co jest nieustannie podsycane celem skłócania ludzi - by sterując konfliktem móc min. sterować procesami w społeczeństwach na Ziemi.

Głównym powodem niezgody pomiędzy ludzi jest koncentracja na "ego".

przedruk

tłumaczenie automatyczne

Iwan Petričević

27 lutego 2019 r

Naukowcy sugerują, że Ziemia mogła zostać skolonizowana dawno temu przez zaawansowaną cywilizację pozaziemską.

Kompleksowe badanie przygląda się paradoksowi Fermiego z innego podejścia.

Korzystając z połączenia teorii i symulacji, naukowcy sugerują, że zaawansowane cywilizacje obcych mogły od dawna skolonizować Galaktykę.

W rzeczywistości Ziemia mogła również zostać skolonizowana głęboko w swojej geologicznej przeszłości, ale gdyby tak się stało, nie pozostałyby po niej żadne ślady takiego obcego osadnictwa.

„Wyniki wskazują na sposoby, w jakie Ziemia może pozostać nieodwiedzana w środku zamieszkanej galaktyki. Na koniec zastanawiamy się, jak nasze wyniki można połączyć ze skończonym horyzontem w celu uzyskania dowodów na wcześniejsze osadnictwo w zapisie geologicznym Ziemi. Korzystając z naszego modelu stanu stacjonarnego, ograniczamy prawdopodobieństwo wizyty na Ziemi cywilizacji osiedlającej się przed określonym horyzontem czasowym” – napisali naukowcy .

Badanie naukowe prowadzone przez astrofizyka Adama Franka z University of Rochester wyjaśnia, dlaczego wciąż nie znaleźliśmy innych inteligentnych cywilizacji (obcy).

Nowy artykuł twierdzi, że może to wynikać z tego, że nie mieli wystarczająco dużo czasu, aby rozprzestrzenić się w Galaktyce, lub zrobili to. W rezultacie ich międzygwiezdne osady (być może nawet tutaj na Ziemi i w jej sąsiedztwie) już dawno zniknęły.

Nowe badanie, niedawno udostępnione na serwerze preprintów arXiv , które jeszcze nie zostało zrecenzowane, proponuje model teoretyczny, który uwzględnia takie zmienne, jak liczba potencjalnie nadających się do zamieszkania galaktyk.

Uwzględnia czas, jaki zajęłoby cywilizacji „skolonizowanie” układu słonecznego, idealne planety, które nie są zajmowane przez żywe istoty, oraz „czas ładowania”, ponieważ cywilizacja najpierw wysłałaby statek kosmiczny do zbadania, a następnie skolonizowała.

W ten sposób Frank i jego koledzy badali środek między sterylną galaktyką życia a pełną inteligentnych cywilizacji.

Nowy model, będący połączeniem teorii i symulacji, bada możliwość jałowej i przepełnionej galaktyką, w której zaawansowane, superinteligentne cywilizacje obcych sięgają do gwiazd, które stają się międzygwiezdne, ale bez ustanawiania monopolu galaktycznego na całą Drogę Mleczną.

Dysponując ogromną ilością danych, naukowcy przeprowadzili symulacje, które doprowadziły do ​​trzech głównych scenariuszy.

Obce cywilizacje mogły skolonizować Ziemię dawno temu

Dwie pierwsze pasują do słynnego paradoksu Fermiego:

jeśli planety przyjazne dla życia są liczne, a przetrwanie jest łatwe, Galaktyka powinna być pełna życia.

W przeciwnym razie osiedlenie się w coraz bardziej odległych i niegościnnych miejscach byłoby trudne, więc szanse na znalezienie życia byłyby zmniejszone.

Ale znaleźli trzeci scenariusz: cywilizacje mogą mieć możliwość podróżowania do najodleglejszych galaktyk, a podczas swojej podróży mogą nawet zakładać osady w kosmosie.

Jednak naukowcy ostrzegają, że pojawiają się problemy.

Kiedy musisz zarządzać tak dużym terytorium, które obejmuje miliardy kilometrów, masz problemy, których nie możesz kontrolować.

„Możesz skończyć z tą luźną siecią osiedli” , wyjaśnia Jason Wright , współautor i astronom z Penn State University, „gdzie osiedlona jest cała galaktyka, ale żadna dana gwiazda w danym momencie może nie być”.

Jeśli wszystkie kraje świata wydają się nie być w stanie dojść do porozumienia w poszczególnych kwestiach, wydaje się rozsądne myślenie, że zadanie to byłoby jeszcze bardziej skomplikowane w cywilizacji, która pokonuje prawie nie do pomyślenia odległości w całym układzie słonecznym, a nawet w galaktykach.

Dlatego takie potencjalne kosmiczne osiedla mogą skończyć z mnóstwem problemów, katastrof, konfliktów, które kończą się własnym upadkiem i apokalipsą.

Potem osady te mogą pozostać niezamieszkane przez miliony lat i być może jakaś inna cywilizacja może osadzić się w tym samym miejscu, tylko w znacznie innym czasie.

https://curiosmos.com/new-study-suggests-earth-may-have-been-colonized-long-ago-by-alien-civilizations/

Chrześcijaństwo Mieszka - dlaczego?

Negatywne skutki chrztu Polski

| Opublikowane: 5 czerwca 2016

Czy decyzja Mieszka I o przyjęciu chrześcijaństwa miała wyłącznie pozytywne dla niego samego i polskiego państwa następstwa? Zarówno naukowa jak i pozanaukowa dyskusja skupia się na skutkach pozytywnych (szczególnie przy okazji obchodzonej rocznicy). Te negatywne są zwykle marginalizowane albo pomijane. Tymczasem można odnotować przynajmniej kilka konkretnych i jednoznacznie niekorzystnych tendencji a naukowa rzetelność wymaga, by były rozpatrywane na równi z korzyściami.

Konwersja przede wszystkim wyraźnie osłabiała wewnętrznie młode państwo. Podkopanie władzy księcia w pogańskim społeczeństwie, wymykanie się z jego rąk części prerogatyw, nowa linia konfliktów były nie do uniknięcia i musiały w tym czasie być dotkliwie odczuwane. Do tego należy dołożyć rosnące obciążenia fiskalne. Jeśli zapoczątkowanie chrystianizacji przez Mieszka I było napoczęciem beczki miodu, to znalazła się w niej niejedna łyżka dziegciu.

Efekty przejścia na łono Kościoła są słabo widoczne w czasach Mieszka I. Wybudowane obiekty sakralne, pojedyncze i skromne rozmiarami, nie mogły służyć nikomu więcej niż samemu księciu i jego najbliższemu otoczeniu. Brak pochówków w obrządku chrześcijańskim zdaje się świadczyć o nikłym przenikaniu nowej wiary do społeczeństwa. Sytuacja wygląda więc tak, jakby Mieszko raczej starał się ograniczać niż eskalować zakres konwersji. Podejście co najmniej dziwne biorąc pod uwagę podtrzymywane dzisiaj szeroko przekonanie o niebagatelnych korzyściach, jakie miała mu przynosić.

Osłabienie władzy wewnętrznej

Może więc paleta zalet jest przynajmniej częściowo jedynie ułudą? Problem taki dotyczy z pewnością umocowania władzy księcia w społeczeństwie. Mediewiści rozpisują się o teologii chrześcijańskiej, zgodnie z którą władza pochodzi od Boga. Książę miał więc dzięki nawróceniu zyskiwać sakralne umocowanie, jakiego nie dawało mu pogaństwo.

Jednakże mediewiści owi powinni wyjaśnić, na jakiej to podstawie budują swoje wyobrażenie o religijnych fundamentach władzy książęcej wśród pogańskich „Polan”. Zachowane źródła nie podają na ten temat szczegółów a jeśli zastosować kryterium porównawcze to w społeczeństwach pogańskich widoczne są elementy sakralizacji władcy a nawet jego ubóstwienia. Jeśli poganie traktowali księcia lub króla jako boga (ofertę uznania za boga złożył Henrykowi Lwu książę obodrzycki Niklot; takąż propozycję złożyli Pomorzanie św. Wojciechowi; według Vita Anskarii ubóstwionym mógł być król Szwecji Eryk) to trudno przyjmować, by chrześcijaństwo konkurowało w tym względzie lepszą ofertą.

Jeszcze poważniejszym problemem z zastosowaniem teologicznych zalet jest ich oparcie w społeczeństwie chrześcijańskim. Jeśli poddani Mieszka nie byli chrześcijanami to nie mógł liczyć na znalezienie wśród nich zrozumienia. Proces nawracania ludności skazany był na długotrwałe rozłożenie w czasie, szczególnie jeśli wymagało się od niej nie tylko biernego poddania się polaniu wodą, ale również orientacji w teologicznych niuansach. Trwało to znacznie dłużej niż życie Mieszka, z tego punktu widzenia nie miało więc dla niego samego żadnych zalet.

Tutaj dotykamy pierwszego znaczącego kłopotu, z którym władca musiał się borykać. Zmieniając religię, a w szczególności na wrogą wobec tradycyjnych kultów, alienował się od reszty społeczeństwa. Nie mógł liczyć na zrozumienie i akceptację. Sytuacji tej nie mogło poprawić zastosowanie siły, a przynajmniej nie bez kosztów ubocznych. Najpierw Mieszko musiał przekonać swoją drużynę i warstwę możnych, co raczej nie przebiegało łatwo i szybko (kniaź ruski Światosław nie chciał przyjąć chrześcijaństwa bojąc się ośmieszenia w oczach drużyny).

Zagrożenia dla suwerenności

Zrozumienie i wsparcie mógł książę uzyskać w zagranicznych ostojach chrześcijaństwa – w Cesarstwie i u papiestwa. Odtąd jednak pewne sprawy wymykały się z rąk panującego i to nie przejściowo a na trwałe. Część decyzji dotyczących Polski zapadała poza nią na zasadzie religijnej legitymizacji, umniejszając w ten sposób suwerenność kraju.

Obce wpływy były widoczne również na co dzień wewnątrz państwa. Ponieważ Polska nie dysponowała własnym duchowieństwem w całości pochodziło ono z innych krajów. Od najniższego szczebla po biskupa rekrutowało się ono z zagranicy, głównie z Niemiec. Duchowni pełnili również funkcje urzędnicze a więc samo funkcjonowanie państwa zostało uzależnione od obcokrajowców. Skutki obserwować możemy jeszcze długo po pojawieniu się pierwszych Polaków w stanie kapłańskim. Jednym z bardziej jaskrawych przykładów jest walka arcybiskupa Jakuba Świnki o utrzymanie polskiego języka i jedności polskiego kościoła z reprezentującym odmienne interesy na naszych ziemiach duchowieństwem niemieckim i czeskim.

Zarówno obce pochodzenie kleru jak i wprowadzanie i faworyzowanie nowej religii tworzyły zupełnie nową linię konfliktu. Dla kleru rodzima kultura, religia, język były niezrozumiałe i barbarzyńskie. Miejscowa ludność nigdy dotąd nie stanęła w obliczu podobnej bariery porozumienia. Dotychczasowe podboje nie wiązały się z narzucaniem tak drastycznie odmiennej kultury i faworyzowaniem administracji wykazującej barierę komunikacyjną. Z jednej strony nowa religia związana z dworem panującego a z drugiej – wciąż działający system oparty na starych wartościach. Religia stała się odtąd polem konfliktu społecznego. Jak pokazała reakcja pogańska z lat 1031-32, konflikt ten okazał się dla polskiego państwa dramatyczny w skutkach, a przykłady sąsiednich państw, jak Czechy, Węgry, Ruś, Szwecja, Wieleci dowodzą, że podobne wybuchy niezadowolenia społecznego były naturalnym odruchem, nieraz niemożliwym do ujarzmienia, z którym każdy władca musiał się liczyć.

Problemy finansów i kultury

Sprowadzenie i utrzymanie duchowieństwa oraz budowa kościołów wiązały się z podjęciem kolejnego trudu, tym razem finansowego. Monumentalna architektura sakralna była kosztowna, podobnie jak utrzymanie na stałe przedstawicieli Kościoła. Wprowadzenie nowego podatku, dziesięciny, miało znaczący wpływ na dotychczasowy bilans finansowy. Niezależnie od tego, czy dziesięcina była dołożonym kolejnym obciążeniem dla podatnika, czy też uszczuplała ona dotychczasowy dochód księcia.

W perspektywie długofalowej należy rozważać skutki chrystianizacji dla kultury. Negatywne nastawienie obcego kleru nie kończyło się na sprawach religii, ale sięgało znacznie szerzej. Dotykało np. spraw historii, co zauważamy, gdy mnich Anonim tzw. Gall odmawia omawiania dziejów pogańskich poprzedników Mieszka I „których skaziły błędy bałwochwalstwa”. Tkwi w tym pewien paradoks, że z jednej strony zawdzięczamy autorom chrześcijańskim najstarsze wzmianki o religii Słowian, z drugiej – są one nadzwyczaj skąpe, pejoratywne, wymuszone. Pochodzą od osób, które tę religię wykorzeniły i na zawsze zniechęciły do jej reliktów. Trzeba przyznać, że bez pisarzy kościelnych nie mielibyśmy tych najstarszych informacji, ale nie można zapomnieć, że gdyby nie oni rodzima religia i kultura by nie zginęły i nie potrzeba byłoby walczyć o zachowanie w pamięci ich resztek. Nie wytworzyła by się atmosfera pogardy wobec własnego dziedzictwa.

Pewne przytaczane często plusy chrystianizacji należy uznać za fałszywe (nie chodzi tylko o rzekome umocnienie wewnętrzne władzy księcia). Wymienić tu należy zabezpieczenie się przed najazdami ze strony chrześcijańskich sąsiadów. Zauważmy, że pogański Mieszko I nie toczył wojen z chrześcijańskimi Czechami, kiedy był mężem czeskiej Dąbrówki. Choć po jej śmierci on i jego następcy byli chrześcijanami to Czesi stali się jednym z głównych wrogów. Ważniejszą rolę w utrzymaniu pokoju odgrywały koligacje dynastyczne niż wspólnota religijna. Bolesław Chrobry toczył długotrwałą (16 lat z przerwami) i wyniszczającą wojnę ze Świętym Cesarstwem Rzymskim (sprzymierzonym z pogańskimi Lucicami) reprezentującym uniwersalną monarchię chrześcijańskiej Europy. Ostateczny cios upadającemu pierwszemu państwu Piastów zadał przecież nie kto inny, ale chrześcijanin Brzetysław. Spokój zewnętrzny okupiony przyjęciem chrztu w praktyce jak widać był fikcją.

Dlaczego więc postępy chrystianizacji w kraju Mieszka prezentują się tak mizernie? Możemy przypuszczać, że książę bał się wymuszania szybkiej chrystianizacji ludności, gdyż groziło to rozsadzeniem państwa. Chrystianizacja niosła za sobą nie tylko plusy, ale również poważne zagrożenia, które wymieniono wyżej. Władca przyjmował chrzest nie tylko dla państwowych korzyści, ale pomimo oczekiwanych szkód. Optymistycznie odmalowany ogrom korzyści, jakie Polska zyskała u zarania swej państwowości dzięki chrystianizacji skalą rozdmuchania przypomina raczej bańką finansową na amerykańskim rynku nieruchomości przed kryzysem w 2009 r. Mieszko I, Bolesław Chrobry, Bezprym wybierając między chrześcijaństwem a pogaństwem podejmowali wybór trudny, bo brzemienny w skutki nie tylko jednoznacznie pozytywne.

Zobacz również:

Mity o chrzcie Polski (1): Nie obchodzimy 1050. rocznicy chrztu Polski

Mity o chrzcie Polski (2): Chrześcijaństwo przyszło do nas z Niemiec

Mity o chrzcie Polski (3): Kiedy zakończyła się chrystianizacja Polski?

Autor tekstu: Grzegorz Antosik

http://mediewalia.pl/publicystyka/negatywne-skutki-chrztu-polski/