Skąd się wzięła nazwa Gotenhafen?

Czytamy uważnie.

przedruk

Skąd się wzięło Gotenhafen, okupacyjna nazwa Gdyni? Nowe fakty

Jan Daniluk

17 września 2023 (artykuł sprzed 1 roku)





W dzisiejszej siedzibie Urzędu Miasta Gdyni także w czasie wojny także urzędowała administracji miasta (Stadtverwaltung Gotenhafen). Lata II wojny światowej. Zbiory prywatne.

Podczas II wojny światowej Gdynia nosiła nazwę "portu Gotów", a więc Gotenhafen. Dokument, odkryty przez autora kilka dni temu w berlińskim archiwum, rzuca nowe światło na to, jak tę nazwę wybierano i jakie jeszcze propozycje brano pod uwagę.


Przemianowanie Gdyni na Gotenhafen nastąpiło 19 września 1939 r., specjalnie z okazji przyjazdu Adolfa Hitlera do Gdańska i Sopotu. Führer odwiedził także Gdynię, ale dopiero dwa dni później - 21 września (często można spotkać się z pomyłką w tej kwestii).

Dodajmy jednak, dla porządku, że przemianowanie było bezprawne, a sam proces zmiany nazwy nie został zresztą odpowiednio sformalizowany.


Jak powstała nazwa Gotenhafen? Nowy trop

Wspomniany na samym początku dokument to rodzaj notatki, która pozwala wyjaśnić przynajmniej część wątpliwości, które do tej pory funkcjonowały odnośnie pojawienia się nazwy Gotenhafen. Po pierwsze dowiadujemy się, że między 14 a 18 września 1939 r., tj. od dnia, kiedy Gdynię zajęły wojska niemieckie (poza Kępą Oksywską, gdzie bronili się jeszcze Polacy) do wigilii przyjazdu Adolfa Hitlera, Albert Forster wystosował prośbę do Ericha Keysera, by ten zaproponował nowe nazwy dla zajętego właśnie polskiego miasta.

Zanim przejdziemy dalej, warto zatrzymać się, i przypomnieć, kim były obie wymienione osoby.





Gauleiter-zbrodniarz i jego zaufany historyk

Albert Forster to postać doskonale znana. Niemiecki polityk, narodowy socjalista, zbrodniarz wojenny. Był wieloletnim gauleiterem gdańskiego okręgu NSDAP, a po wybuchu wojny - rozszerzonego na cały, nowy Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, obejmującego m. in. większość z ziem międzywojennego województwa pomorskiego. Stal na czele nie tylko struktur partyjnych, ale i administracji cywilnej (jako namiestnik Rzeszy).

(foto i opis)
Niemiecki polityk, narodowy socjalista, zbrodniarz wojenny Albert Forster - to prawdopodobnie on jest autorem okupacyjnej nazwy Gdyni - Gotenhafen. Po wojnie został skazany na karę śmierci. Egzekucję wykonano w Warszawie.

Wcześniej, tj. we wrześniu i październiku 1939 r. pełnił funkcję szefa administracji cywilnej w tymczasowych strukturach administracji wojskowej. Jako taki tworzył struktury administracji na podbitych terenach polskich. Mógł - i wszystko wskazuje, ze miał - bezpośredni wpływ także na nadanie nowej nazwy dla zajętej Gdyni.

Erich Keyser to też osoba znana, choć zapewne mniej. To z całą pewnością najważniejszy historyk niemiecki w Gdańsku w okresie międzywojennym, zagorzały zwolennik Deutsche Ostforschung, czyli zaangażowanej politycznie humanistyki, na czele z historią i archeologią. Te dziedziny nauki były wprzęgnięte w działalność propagandową, mającą na celu udowodnienie wyższości narodu i dziedzictwa niemieckiego.


(foto i opis)
Niemiecki historyk Erich Keyser.

To on, na prośbę Forstera, opracował propozycje nowych nazw dla będącej pod niemiecką okupacją Gdyni.

Należał do NSDAP. Od 1926 r. stał na czele Krajowego Muzeum Historii Gdańska (otwartego w marcu 1927 r.), które swoją siedzibę miało w Pałacu Opatów. W latach II wojny światowej placówka ta została przekształcona w Okręgowe Muzeum Historii Prus Zachodnich.

Pierwsza (i zwycięska) koncepcja: Goci

Na prośbę Forstera Keyser przygotował cztery propozycje - nie tyle konkretnych nazw, co raczej inspiracji dla nich (z jednym wyjątkiem, o czym dalej). Prośba była najpewniej pilna - notatka jest dość krótka, uzasadnienia lakoniczne.


Pierwsza inspiracja jest tą, która ostatecznie zwyciężyła. Keyser zasugerował nawiązanie do obecności w dawnych czasach na Pomorzu Gdańskim Gotów, których ślady obecności były już wówczas znane (dziś są to artefakty czy wykopaliska identyfikowane z kulturą wielbarską). Gotów uznawano (i uznaje dziś nadal) za jedno z plemion wschodniogermańskich. Przypomnienie Gotów miało więc wyraźny wymiar propagandowy.

Herb miasta Gdynia (Gotenhafen) w latach okupacji niemieckiej



(foto i opis)
Nagłówek papeterii nadburmistrza Gdyni (Gotenhafen) w latach II wojny światowej. Po lewej widoczny herb - normański, srebrny drakkar w błękitnym polu (BArch, NS 1/2417).

Podobne intencje przyświecały Keyserowi w formułowaniu trzech pozostałych propozycji, choć z dzisiejszej perspektyw wydają się zaskakujące.


Pomysł drugi: jedyna niemiecka nazwa

Wskazał na Kamienną Górę (Steinberg), cytując historyka - "w istocie jedyną nazwę niemiecką na terenie Gdyni", a ponadto dotyczącą terenu "ważnego militarnie i krajobrazowy".


Pomysł trzeci: nawiązanie do Wikingów

Kolejny pomysł dotyczył Oksywia (Oxhöft). Keyser przypomniał, że to najstarsza część Gdyni, a ponadto "jej nazwa pochodziła z czasów wikingów".

Na marginesie ciekawostka: w polskich kręgach decyzyjnych w latach 20. XX w. pojawiła się koncepcja, by planowane miasto nazwać nie od osady Gdynia, ale właśnie od większej (posiadającej własny kościół), choć położonej zdecydowanie dalej, wsi Oksywie.


Pomysł czwarty: Miasto Zatoki

Wróćmy jednak do Keysera. Najbardziej egzotyczną wydaje się czwarta koncepcja ówczesnego dyrektora muzeum historii Gdańska. Wskazał na nazwę Zatoki Puckiej (Putziger Wiek), która też miała rzekome pochodzenie normańskie (wikińskie). Tym samym można było nawiązać. W tym wypadku jedyny raz sam Keyser pokusił się o zaproponowanie konkretnej nazwy: Gdynię miano przemianować na Wiekstadt lub Wiekort.




Kto wymyślił "Gotenhafen"?

Jak wspomniano, Keyser jedynie przygotował na szybko, by nie powiedzieć - "na kolanie" - krótką notatkę, w której wskazał możliwe rozwiązania. Gdyni nie przemianowano jednak na Gotenstadt czyli Miasto Gotów, lecz na Gotenhafen - Port Gotów.

Kto był więc bezpośrednim pomysłodawcą tej nazwy? Nie wiadomo, choć moim zdaniem wiele wskazuje na samego Forstera.

Na marginesie: początkowo mylono zapis nowej nazwy. W pierwszych tygodniach okupacji niejednokrotnie pojawiał się zapis w postaci Gotenhaven, zbliżony do nazwy innego, ważnego dla Kriegsmarine (podobnie, jak Gdynia) miasta - Wilhelmshaven.


Trudne miasto Gdynia

Na koniec warto się zastanowić, dlaczego Niemcy - mając przecież do dyspozycji w jęz. niemieckim nazwę dla Gdyni, czyli Gdingen - zdecydowali się na wprowadzenie nowej.

Podobne kroki poczynili także dla innych miast polskich: kilka miesięcy później dla Łodzi i Brzezin (odpowiednio: Litzmannstadt i Löwenstadt), a w 1941 r. dla Płocka (Schröttersburg). W przypadku Gdyni zaskakuje jednak szybkość tej decyzji (tym można tłumaczyć m. in. początkowo rozbieżność w zapisie) i jej symboliczność.


Wymienione wcześniej przykłady Łodzi, Brzezin i Płocka odnosiły się jednak do konkretnych osób, które - mniej lub bardziej bezpośrednio - wiązały się z historią tych miast. W przypadku Gdyni sięgnięto po nieco abstrakcyjnych Gotów.

Powód jest znany: Gdynia jako miasto powstałe praktycznie od podstaw i z gwałtownie rozwijającym się portem była (mimo jej licznych mankamentów) jednak sukcesem II RP. Sukcesem, wizytówką, z którą niezwykle trudno było się zmierzyć niemieckiej administracji.

W przeciwieństwie np. do Bydgoszczy, Torunia czy Grudziądza, które rozwijały się w XIX w. w ramach Królestwa Prus, w Gdyni propaganda niemiecka miała niewiele "punktów zaczepienia", by nie tyle uzasadnić (tego i tak nie musiała robić), ile by usankcjonować okupację i oswoić miasto dla jej nowych, niemieckich mieszkańców.


Jak walczono z dziedzictwem polskiej Gdyni

Stąd poza takimi zabiegami, jak niszczenie śladów polskości (likwidacja pomników, polskich nazw ulic itd.), Niemcy zasadniczo przyjęli dwie, podstawowe strategie propagandowe.

Po pierwsze starano się nie tyle akcentować niemieckie dziedzictwo z XIX w. czy początku XX w. (praktycznie go nie było), ile podkreślać chaotyczny i niekontrolowany rozwój Gdyni w ramach II RP, po czym przeciwstawiać go szeroko zakrojonym (choć niezrealizowanym nawet w połowie!) zamierzeniom niemieckich planistów.








O autorze


Jan Daniluk

- doktor historii, adiunkt na Wydziale Historycznym UG, badacz historii Gdańska w XIX i XX w., oraz historii powszechnej (1890-1945).

Skąd się wzięło Gotenhafen, okupacyjna nazwa Gdyni? Nowe fakty

facebook.com/gotenhafen.eu

Święta Siekierka (wg niem. wiki)

niemiecka wikipedia
tłumaczenie automatyczne



Mamonowo (ros. Мамо́ново), niem. Heiligenbeil (ros. Świętomiejsce lub Święta Siekierka, lit. Šventapilė) – miasto w Rosji, w obwodzie kaliningradzkim. Liczy 8314 mieszkańców (stan na 1 października 2021 r.).


automatyczny tłumacz Edge termin polinisch przetłumaczył jako ros.

tekst oryginalny:

Mamonowo (russisch Мамо́ново), deutsch Heiligenbeil (polnisch Świętomiejsce oder Święta Siekierka, litauisch Šventapilė), ist eine Stadt in der russischen Oblast Kaliningrad. Sie hat 8314 Einwohner (Stand 1. Oktober 2021).

Die Stadt ist Verwaltungssitz des Stadtkreises Mamonowo.

Na początku XX wieku w Heiligenbeil znajdował się kościół protestancki, kościół rzymskokatolicki, szkoła rolnicza, sąd rejonowy, fabryka maszyn, zakład przetwórstwa owoców i młyny. W 1939 roku Heiligenbeil liczyło 12 100 mieszkańców.

W wyborach do Reichstagu 5 marca 1933 r. NSDAP i związana z nią DNVP uzyskała 70% głosów w okręgu Heiligenbeil (średnia krajowa 52%).  Od 1936 do 1945 roku baza lotnicza Heiligenbeil znajdowała się na wschód od Heiligenbeil. Po 1939 r. utworzono zewnętrzny obóz pracy obozu koncentracyjnego Stutthof.

Pod koniec II wojny światowej w lutym i marcu 1945 r. rejon ten stał się teatrem działań wojennych. Narodowosocjalistyczny Gauleitung pod dowództwem gauleitera Ericha Kocha nie zdołał na czas ewakuować ludności i podjął samodzielne ruchy lotnicze pod surową karą. 

W poprzednich tygodniach zimowych setki tysięcy ludzi uciekło w sposób całkowicie bezładny (utrudniony m.in. przez Wehrmacht) ze wszystkich części Prus Wschodnich – w tym większość ludności powiatu Heiligenbeil – przez lód zalewu do Mierzei Wiślanej, a stamtąd na statki ratownicze w Pillau lub drogą lądową z Mierzei do Gdańska. 

W czasie wojny powstała firma Heiligenbeiler Kessel. Po tygodniach defensywnych walk niemieckiej 4 Armii przeciwko kilku armiom radzieckim, Heiligenbeil padł. 29 marca 1945 r. ostatni niemieccy żołnierze wyruszyli z brzegów zalewu pod ruinami zamku Balga w kierunku Pillau. Niemal symetrycznie rozplanowana starówka została doszczętnie zniszczona.

Spośród około 53 000 mieszkańców dystryktu Heiligenbeil około 20 procent straciło życie w wyniku wojny, ucieczki, wypędzenia, deportacji, gwałtów, głodu, chorób lub nieludzkiego traktowania w narodowosocjalistycznych, a później sowieckich obozach pracy przymusowej.

17 października 1945 roku Prusy Wschodnie zostały tymczasowo podzielone przez sowieckiego okupanta na dwie strefy okupacyjne zgodnie z układem poczdamskim. 

Wbrew pierwotnemu planowi, dzielnica została jednak podzielona. Północna połowa Prus Wschodnich, do której należało miasto Heiligenbeil, znalazła się pod administracją sowiecką, natomiast południowa połowa, z wyjątkiem obszarów objętych ograniczeniami wojskowymi, została pozostawiona pod administrację Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

oryg. tekst

Am 17. Oktober 1945 wurde Ostpreußen gemäß dem Potsdamer Abkommen von der sowjetischen Besatzungsmacht vorläufig in zwei Besatzungszonen aufgeteilt. Dabei wurde, entgegen der ursprünglichen Planung, der Kreis doch aufgeteilt. Die nördliche Hälfte Ostpreußens, zu der auch die Stadt Heiligenbeil gehörte, kam unter sowjetische Verwaltung, während die südliche Hälfte mit Ausnahme militärischer Sperrgebiete der Volksrepublik Polen zur Verwaltung überlassen wurde.

tłumacz google

17 października 1945 roku Prusy Wschodnie zostały tymczasowo podzielone przez sowiecką władzę okupacyjną na dwie strefy okupacyjne, zgodnie z umową poczdamską. 

Wbrew pierwotnemu planowi dzielnica została podzielona. Północna część Prus Wschodnich, obejmująca także miasto Heiligenbeil, znalazła się pod administracją sowiecką, natomiast południowa część, z wyjątkiem zastrzeżonych obszarów wojskowych, została pozostawiona pod administrację PRL.

Linia demarkacyjna między tymi dwiema strefami okupacyjnymi biegła na południe od poziomej linii Leisuhnen, Heiligenbeil, niemieckiej Thierau, Hermsdorf-Pellen, Zinten, Schwengels i Robitten.

Wszystko, co znajdowało się na północ od niego, znalazło się pod administracją sowiecką. [Polski nie wymienia, widocznie to nie ma już dla nich znaczenia, tylko Rosja jest przeszkodą - MS] Ostatni Niemcy pozostali w części sowieckiej zostali wysiedleni w 1948 roku. Wiele wsi zostało całkowicie rozwiązanych, zniknęły domy i drogi. Od upadku Związku Radzieckiego miasto i region są częścią Rosji.

Miasto Heiligenbeil, podobnie jak wiele okolicznych wiosek, zostało pod koniec wojny niemal doszczętnie zniszczone. Jedynie samo Heiligenbeil, które od 1947 roku nazywane jest Mamonowem na cześć sowieckiego podpułkownika Nikołaja Wasiljewicza Mamonoowa (1919 – 26 października 1944 roku pod Pułtuskiem), osiągnęło ponownie pewne rozmiary i obecnie zamieszkuje je około 8000 osób.

Nowe centrum miasta leży na północny zachód od starego na terenie dawnego kościoła katolickiego, który nie zachował się, natomiast stare miasto jest nieużytkiem.

Fundamenty i ulice są ledwo rozpoznawalne, części kościoła protestanckiego wznoszą się obok placu zabaw, na miejscu starego miasta wybudowano kilka bloków mieszkalnych z lat 60. lub 70. Jedynym zachowanym budynkiem na miejscu dawnego starego miasta jest browar Heiligenbeiler. Ruiny znajdują się w południowo-zachodniej części terenu. Inne gminy w okolicach Mamonowa straciły zupełnie na znaczeniu. Ze względu na swoje znaczenie strategiczne miasto, podobnie jak Ładuszkin, było administrowane z bazy morskiej w Bałtijsku.

Na południu starego miasta znajduje się niemiecki cmentarz wojskowy, który został odrestaurowany przez Niemiecką Komisję Grobów Wojennych i otwarty w 2002 roku. Spoczywa na nim 4700 poległych (stan na 2002 rok), głównie w walkach o teren Heiligenbeil.

====

"nie zdołał na czas ewakuować ludności"

Wg mnie, oni się szykowali na przegraną wojnę, więc podobnie jak z Marszami Śmierci ze Stutthofu - jakaś tajemnica......

"znalazła się pod administracją sowiecką, natomiast południowa część, z wyjątkiem zastrzeżonych obszarów wojskowych, została pozostawiona pod administrację PRL"

Powtarza się termin  pod administracją , zarówno jeśli chodzi o Rosję, jak i Polskę.

Ale o co chodzi z  z wyjątkiem zastrzeżonych obszarów wojskowych ???

W Polsce??

Jakie  zastrzeżone obszary wojskowe??

Może to jakiś rebus na Werwolf ?

de.wikipedia.org/wiki/Mamonowo

Prawym Okiem: Niemieckie granice

Prawym Okiem: Stutthof cz. 4 (Autostrada czy wojna?)

Prawym Okiem: Niemiecka polityk AfD kwestionuje polskie granice

Prawym Okiem: Nazwa Gdańska, a niemieckie "dożynki"...

Niemcy w 2019 r

"Na początku było złe słowo Polaka". 

Wiceprezydent Gdańska szokuje

Dodano: 8 maja 2019 19:46

Wiceprezydent Gdańska Piotr Grzelak Źródło: PAP / Adam Warżawa

Co miał na myśli samorządowiec?



– Na początku było słowo, złe słowo. Słowo jednego przeciwko drugiemu. I to złe słowo było Polaka przeciwko innemu narodowi, Niemca przeciwko innemu narodowi. Europa została tym złym słowem podzielona – powiedział wiceprezydent Gdańska Piotr Grzelak podczas uroczystości 74. rocznicy zakończenia II wojny światowej.

– Jesteśmy nieopodal Poczty Gdańskiej i warto przypomnieć tutaj, przywołać historię pierwszej ofiary dziecka II wojny światowej, pani Erwiny Barzychowskiej, 11-letniej wychowanki dozorcy, który tą Pocztą Polską w Gdańsku się opiekował – mówił Grzelak. 

Jak jednak zwraca uwagę Radio Gdańsk, przywołana przez zastępcę Aleksandry Dulkiewicz Erwina Barzychowska została żywcem oblana benzyną lub benzolem i podpalona przez Niemców z zemsty za bohaterską obronę Poczty Polskiej. Stało się to, gdy próbowała uciec z oblężonego gmachu. Dziewczynka zmarła po 7 tygodniach męczarni. 

Do tragicznej historii małej Polki wiceprezydent Gdańska porównał postać anonimowej niemieckiej dziewczynki, która podczas alianckich nalotów na Berlin znosiła do schronu swój domek dla lalek. Zabawka jest teraz eksponatem w gdańskim Muzeum II Wojny Światowej.

Już po uroczystościach Piotr Grzelak przeprosił. Jak zapewnił, nie miał zamiaru relatywizować niemieckcih zbrodni. – W żadnym wypadku nikt nie podważa tego, kto jest odpowiedzialny za II wojnę światową, że jest to III Rzesza i w drugiej części Związek Radziecki. Natomiast mówię o tym, że dzisiaj jesteśmy odpowiedzialni za to, żeby Europa pozostała zjednoczona, żeby ta tragedia już się nie powtórzyła – Radio Gdańsk cytuje polityka.

Krytycznie do słów wiceprezydenta Gdańska odniósł się Kacper Płażyński, szef klubu radnych PiS w tym mieście. "Nie tylko w Gdańsku, ale nigdzie w Polsce takie słowa nie miały prawa paść. Ciekawe czy Zastępca Prezydenta Gdańska, Piotr Grzelak również liczy na przyjacielskie poklepanie przez @donaldtusk po plecach, tak jak Tusk zrobił to z Jażdżewskim" – komentuje Płażyński na Twitterze.







"Na początku było złe słowo Polaka". Wiceprezydent Gdańska szokuje

Groźby niemieckiego publicysty

wiki:

III Rzesza (niem. Drittes Reich) – nieoficjalna nazwa państwa niemieckiego pod rządami Adolfa Hitlera i NSDAP w latach 1933–1945. Oficjalnie państwo nosiło nazwę Rzesza Niemiecka (Deutsches Reich), od 1938 (po Anschlussie Austrii) używano także nazwy Rzesza Wielkoniemiecka (Großdeutsches Reich), a przez Hitlera i propagandę narodowosocjalistyczną państwo często określane było jako Rzesza Tysiącletnia (Tausendjähriges Reich).

Państwo Niemcy przyjmowało nazwę Rzesza w poprzednich wiekach swojego istnienia. Jako I Rzesza istniało Święte Cesarstwo Rzymskie (niem. Heiliges Römisches Reich) w latach 962–1806, zaś następnie jako II Rzesza istniało Cesarstwo Niemieckie (niem. Deutsches Kaiserreich) w latach 1871–1918. Po I wojnie światowej została powołana do życia Republika Weimarska (1918–1933). Niemieckie słowo „Reich” oznacza w zasadzie „imperium”, jest używane także w stosunku do innych dużych monarchii jak Cesarstwo Rzymskie czy Japonia. Pojęcie „Republika Weimarska” jest terminem historycznym, a nie urzędową nazwą państwa. Urzędowa nazwa niemieckiego państwa w latach 1919–1938 brzmiała „Deutsches Reich” (pol. „Rzesza Niemiecka”).

 

"To były Niemcy, niemieckie państwo, które dziś nadal istnieje."

Rozumiem, że te słowa dotyczą III Rzeszy, a nie dzisiejszych Niemiec,

 III Rzeszy, czyli cesarstwa niemieckiego, które wg Niemców nadal istnieje, ale nieformalnie i o czym nikt na świecie nie wie, tak?

przedruk

Publicysta: Kto myśli o reparacjach, musi liczyć się z roszczeniami Niemiec

Dodano: dzisiaj 11:47

Na łamach dziennika "Frankfurter Allgemeine Zeitung" ukazał się tekst, w którym autor przekonuje, że Niemcy nie tylko nie są już nic nikomu winni w kwestii wojennych reparacji, ale że sami byli ofiarami II wojny światowej.


Prezydent Niemiec Frank Walter Steinmeier udał się z wizytą do Grecji. W Atenach na czekała na niego niemiła niespodzianka. Tamtejsi politycy przypomnieli prezydentowi RFN kwestię niezapłaconych wojennych reparacji. Według greckiego rządu, Berlin powinien zapłacić 400 mld euro jako zadośćuczynienie za popełnione zbrodnie.

Steinmeier stwierdził jednoznacznie, że choć moralna i historyczna wina Niemców pozostaje niezmienna, to z punktu widzenia prawa międzynarodowego kwestia reparacji jest zamknięta.

Szokujący artykuł

Podobnego zdania jest niemiecki komentator Reinhard Mueller. Na łamach "Frankfurter Allgemeine Zeitung" przekonuje, że stanowisko Niemiec podkreślające moralną odpowiedzialność za zbrodnie wojenne powinno zostać przemyślane, ponieważ "pozostaje ono bez echa".

"Niemiecka postawa najwidoczniej nie prowadzi ani w Polsce, ani we Włoszech do przywrócenia pokoju (...) 

To były Niemcy, niemieckie państwo, które dziś nadal istnieje. 

Ale kwestia reparacji została już dawno temu rozwiązana. A nawet, gdyby nie została rozwiązana, to od dawna nie ma na nią miejsca" – pisze Mueller.

Komentator posunął się nawet do ostrzeżenia skierowanego do każdej ze stron, która będzie chciała w przyszłości podnieść kwestię niezapłaconych reparacji. 

Napisał bowiem, że takie państwa muszą liczyć się "z roszczeniami strony przeciwnej", ponieważ "zbrodnie na Niemcach pozostają zbrodniami".

"Wypędzenie i zamordowanie milionów (Niemców), naloty lotnicze przeciwko ludności cywilnej, maltretowanie jeńców wojennych i utrata jednej czwartej terytorium państwa – to także trudno oddać w liczbach" – wyliczył publicysta i dodał, że

 "europejska integracja nie oznacza grubej kreski, ale nowy początek, który nie polega na stałym demonstrowaniu wyblakłych rachunków".

takie państwa muszą liczyć się "z roszczeniami strony przeciwnej"

"zbrodnie na Niemcach pozostają zbrodniami".


"europejska integracja nie oznacza grubej kreski, 

ale nowy początek"

Agresja Niemiec jest nieunikniona

Wygrajmy w końcu tę wojnę, wygrajmy wojnę z Niemcami.

Prawym Okiem: Stutthof cz. 4 (Autostrada czy wojna?)

Prawym Okiem: Niemieckie granice

Prawym Okiem: Ziemia faluje...

pl.wikipedia.org/wiki/III_Rzesza

Niemiecki dziennikarze: "Nie" dla reparacji wojennych

Niemcy i ludobójstwo - Rafał Lemkin

przedruk

Fragmenty książki „Rządy państw Osi w okupowanej Europie” autorstwa Rafała LEMKINA, który stworzył i zastosował nową wówczas kategorię z dziedziny prawa międzynarodowego – ludobójstwo.

Pracę nad tą książką autor podjął już w 1940 r. w Szwecji. Kontynuował ją w 1941 i 1942 r. na Uniwersytecie Duke’a w Durham w Karolinie Północnej, a następnie w Waszyngtonie, gdzie została ona ukończona. 

Gdy Rafał Lemkin opublikował tę książkę w Stanach Zjednoczonych, trwała jeszcze II wojna światowa.

Mimo że nie dysponował pełną wiedzą o skali zbrodni popełnionych w Europie przez Niemcy i ich sojuszników, dzięki benedyktyńskiej pracy zdołał oddać bezprecedensową skalę i charakter tych działań.

Wydanie opracowane przez Instytut Pileckiego jest pierwszym pełnym przekładem tej wstrząsającej w swojej precyzji pracy na język polski.

Wszystkie warstwy narodu niemieckiego miały udział w zyskach z łupienia okupowanej Europy



Celem tego planu jest zniszczyć lub tak mocno okaleczyć podbite ludy, by nawet w razie porażki militarnej Niemcy mogły układać swoje stosunki z nacjami europejskimi z pozycji uprzywilejowanej, dzięki przewadze liczebnej, fizycznej i ekonomicznej.


Niemieckie metody wyzysku i podbijania narodów są tak liczne, przemyślane i wypracowane, a przy tym tak silnie zależne od osobistych umiejętności i odpowiedzialności wykonawców, że tak złożona maszyneria nie mogłaby działać skutecznie bez ich oddania dla sprawy.

Wszystkie istotne klasy i grupy ludności dobrowolnie wspierały Hitlera w jego projekcie uzyskania globalnej dominacji: wojsko, szkoląc rezerwistów i opracowując plany podboju; przedsiębiorcy, penetrując i zakłócając zagraniczne gospodarki przez tworzenie karteli, rozwiązania patentowe, umowy clearingowe; propagandziści, organizując Niemców poza granicami oraz przygotowując piąte kolumny w państwach, których okupację planowano; naukowcy, wypracowując doktryny niemieckiej hegemonii; nauczyciele, zbrojąc duchowo niemiecką młodzież.

Niemcy dokonały agresji na swoich sąsiadów pięciokrotnie od 1864 r., a w każdej z tych pięciu wojen surowość i wyniszczający charakter metod sprawowania rządów okupacyjnych stale wzrastały, podczas gdy moralność agresorów była coraz niższa.

A więc teraz powinno być jeszcze gorzej - jeszcze bardziej bezwzgędnie, jeszcze bardziej okrutnie, jeszcze bardziej krwawo.

W formułę Werwolfu wpisuje się potajemne porywanie i mordowanie ludzi. 

Otwarta agresja Niemiec na Polskę jest tylko kwestią czasu.

Zdrada jest możliwa i ....

pamiętamy, po co są "jasnowidze"

wszystkoconajwazniejsze.pl/rafal-lemkin-rzady-panstw-osi-w-okupowanej-europie-ludobojstwo/

Diepke zrzeka się raparacji

 

przedruk

02.07.2024

13:38

Niemcy będą starały się realizować wsparcie na rzecz osób ocalałych z okupacji; w Berlinie powstanie miejsce upamiętnienia polskich ofiar II wojny światowej

– powiedział we wtorek kanclerz Niemiec Olaf Scholz na konferencji po spotkaniu z premierem Donaldem Tuskiem





We wtorek w KPRM odbyły się pierwsze od 2018 r. konsultacje międzyrządowe między Polską a Niemcami.

Scholz zabrał głos

Podczas konferencji kanclerz Niemiec Olaf Scholz podkreślił, że Niemcy

"pragną silnego polskiego głosu w Europie". 

"Aby kształtować dobrą przyszłość, potrzebne jest jasne spojrzenie na przeszłość" - przekonywał.

Scholz przypomniał, że w tym roku wypada 80. rocznica Powstania Warszawskiego i 85. rocznica wybuchu II wojny światowej.

 "My - Niemcy - podczas II WŚ przysporzyliśmy Polsce niezmierzone cierpienia, jesteśmy świadomi swojej winy i odpowiedzialności za miliony ofiar niemieckiej okupacji" - zapewnił.

"Dlatego Niemcy będą starały się realizować wsparcie na rzecz osób ocalałych z okupacji" - podkreślił.

"Dom Polsko-Niemiecki"

Kanclerz Niemiec poinformował, że

"w tym celu gabinet federalny podjął decyzję o utworzeniu w Berlinie miejsca upamiętnienia polskich ofiar II WŚ i nazistowskiej okupacji".

Jak zapowiedział, "Dom Polsko-Niemiecki", będzie "widocznym znakiem przeciwko zapomnieniu oraz przestrogą na przyszłość".

Ponadto Scholz podkreślił, że bezpieczeństwo Niemiec i Polski są nierozłącznie ze sobą powiązane.

"Bezpieczeństwo Polski to także bezpieczeństwo Niemiec - tym się kierujemy jako sąsiedzi, sojusznicy w ramach NATO oraz partnerzy w UE" - oświadczył.




Czy to są jakieś kalambury na temat "wspólna świadomość narodowa", 

a może nawet   -  "wspólne zamieszkiwanie w jednym k-raju"   ???

"Dom Polsko-Niemiecki"  to jakiś rebus??

Co to znaczy "ocalałych z okupacji" ???

Wszyscy są podmienieni, a tylko garstka to prawdziwi Polacy, czy co??

A może to znaczy: "damy coś na odczepnego tym, którzy przeżyli wojnę i do dzisiaj żyją" - ale to jest nie tak, należy się ODSZKODOWANIE za wszystko, w tym za tych, którzy podczas wojny zginęli i nie tylko, bo wiele więcej.

Jednak tryb przypuszczeniowy - "będą starały się realizować" - wiele mówi...

"przestrogą na przyszłość" - ten zwrot zawsze już odbieram jako mało zawoalowaną groźbę

komentarze polityków:

tysol.pl/a124203-tusk-zrezygnowal-z-reparacji-od-niemiec-jest-oswiadczenie-arkadiusza-mularczyka



min.

Wybudowanie „Domu Polskiego” w Berlinie oraz kwestie bezpieczeństwa NATO i Ukrainy nie zamykają, ani nawet nie otwierają sprawy zadośćuczynienia Polsce strat II Wojny Światowej. Te drzwi do zadośćuczynienia dla żyjących jeszcze ofiar zostały dziś jedynie uchylone dzięki nieustępliwej postawie jaką poprzedni rząd i jego dyplomacja prezentowały w stosunkach z Niemcami, dlatego będziemy nadal domagać się pełnej wypłaty środków za straty Polski poniesione w czasie II Wojny Światowej

– zaznaczył Arkadiusz Mularczyk


W kolejnym wpisie polityk przypomniał, czego domagała się Rzeczpospolita Polska w nocie dyplomatycznej do Rządu Republiki Federalnej Niemiec wystosowanej 3 października 2022 roku przez Rzeczpospolitą Polską ws. odszkodowań za szkody wyrządzone przez Niemcy w wyniku niemieckiej agresji i okupacji w latach 1939–1945.


– ⁠Odszkodowania za straty materialne i niematerialne w wysokości 6 bilionów 220 miliardów 609 milionów złotych;

– Zrekompensowania ofiarom agresji i okupacji niemieckiej oraz członkom ich rodzin wyrządzonych im szkód i krzywd;

– Podjęcia przez Republikę Federalną Niemiec systemowych działań prowadzących do zwrotu dóbr kultury zagrabionych z Polski, które znajdują się na terytorium Niemiec;

– Zwrócenia zrabowanych przez państwo niemieckie w latach 1939-1945 aktywów i pasywów polskich banków państwowych i instytucji kredytowych;

– ⁠Uregulowania należności wynikających z rabunkowej działalności Kas Kredytowych Rzeszy finansujących zbrodniczy wysiłek wojenny III Rzeszy oraz z działalności Banku Emisyjnego w Polsce;

–⁠ ⁠Pełnej rehabilitacji zamordowanych działaczy przedwojennej mniejszości polskiej oraz zrekompensowanie strat poniesionych przez organizacje polonijne w Niemczech;

–⁠ ⁠Pełnego i systemowego uregulowania obecnego statusu Polaków i osób polskiego pochodzenia w Niemczech poprzez przywrócenie statusu mniejszości narodowej, w szczególności w kwestii nauczania języka ojczystego;

– ⁠Właściwej współpracy z Rzeczpospolitą Polską w zakresie upamiętniania polskich ofiar II wojny światowej;

– ⁠Podjęcia przez władze niemieckie skutecznych działań na rzecz zaprezentowania własnemu społeczeństwu prawdziwego obrazu wojny i jej skutków, szczególnie krzywd i szkód wyrządzonych Polsce i Polakom.

Przypomniał ponadto, że w uchwale Rady Ministrów z 18 kwietnia 2023 roku zapisano, iż ani Rząd PRL, ani Rząd wolnej Rzeczypospolitej Polskiej nigdy nie zrzekły się skutecznie i nie zrezygnowały z dochodzenia od Republiki Federalnej Niemiec reparacji, odszkodowania czy zadośćuczynienia za straty spowodowane w czasie II wojny światowej.

i dalej prasa niemiecka:

Podczas trzygodzinnych obrad prowadzonych przez Scholza i premiera Polski Donalda Tuska ma zostać ustalony plan działania, który obejmie wypłatę odszkodowań dla żyjących polskich ofiar okupacji przez hitlerowskie Niemcy oraz pomoc niemiecką dla obrony wschodniej flanki NATO. Według raportu „Süddeutsche Zeitung” łączna pomoc finansowa może wynieść trzycyfrowe miliony

– pisze „Die Welt”.

słyszeliście kiedyś taki zwrot: trzy cyfrowe miliony ??

może w niemczech miliony mają 3 zera, co?? 

mowa jak do głupków

tak wyglądają trzycyfrowe miliony w Niemczech?

1 00  €   ??

to nie wygląda na miliony... my inaczej to liczymy

na przykład tak:

100 000 000 - tyle, że miliard to o wiele mniej niż bilion 

bilion to tysiąc miliardów, a my za swoje, co nam się należy, chcemy 6 tysięcy miliardów - plus dodatki....

Klasyk, Berlin chce zamknąć sprawę reparacji raz i na zawsze, tak, aby nie było już do niej powrotu i chce to zrobić póki rządzi Tusk i, co zrozumiałe, jak najmniejszym dla siebie kosztem. Widać mieliśmy mocniejsze karty niż się zdawało.

Ostateczna ocena tego dealu zależy od tego na ile konkretna będzie realizacja drugiego kluczowego punktu czyli wsparcia polskiej obronności na wschodzie. Nie mam tutaj zbyt dobrych przeczuć, ale poczekajmy, nie uprzedzajmy faktów

– komentuje Michał Kuź, ekspert ds. stosunków międzynarodowych, doktor nauk politycznych, pracownik Uczelni Łazarskiego, absolwent Louisiana State University, Ośrodka Studiów Amerykańskich UW oraz Instytutu Filologii Angielskiej UAM. Stypendysta Fundacji Fulbrighta, a także członek Philadelphia Society.

Żyjących ofiar niemieckiego barbarzyństwa jest około 40 tysięcy.


"W sensie prawnym problem reparacji został opisany w decyzjach i traktatach rządowych, ale można różne konsekwencje i wnioski wyciągać z tego, co tak naprawdę to oznacza. Dla mnie jest ważne, że dzisiaj usłyszałem słowa i deklaracje, które potwierdzają powszechne przekonanie w Polsce, że wymuszone historią zrzeczenie się reparacji nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

- powiedział Tusk.

" co tak naprawdę to oznacza" - pan Tusk, czy jak mu tam, twierdzi, że nie wiemy co tak naprawdę oznaczają te zapisy?

żaden prawnik na świecie tego jeszcze nie rozwikłał??

i tu najciekawsze:

"wymuszone historią zrzeczenie się reparacji nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

skrócę to zdanie do najważniejszych kwestii,  by było bardziej czytelne, by uwydatnić sens tego zdania

"wymuszone historią zrzeczenie się reparacji nie zmienia faktu, ile tragicznych strat Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

a nawet

"zrzeczenie się reparacji nie zmienia faktu, ile tragicznych strat Polska poniosła"

teraz widzicie o co chodzi?

widzimy tu bezsensowne połączenie dwóch rzeczy, które nie mają ze sobą nic wspólnego, bo nie ma między nimi żadnego LOGICZNEGO związku:  zrzeczenie się reparacji oraz tragicznych strat

"zrzeczenie się nie zmienia faktu, ile tragicznych strat Polska poniosła"

no dokładnie!

to nic nie zmienia, tym bardziej, że straty już zaszły, już się stały - W PRZESZŁOŚCI, tylko po co bredzić bez sensu i to publicznie??

równie dobrze mógłby powiedzieć

"mieszanie cementu z wapnem we właściwych proporcjach nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

i jest to prawda!

"spożywanie alkoholu tylko po pracy wcale nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

prawda!

"objadanie się budyniem, zamiast kisielem nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

prawda!

"cotygodniowe pajacowanie w telewizorze nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

sama prawda!

tylko po co ten pan mówi coś takiego???

bo chodzi o to:

"wymuszone historią zrzeczenie się reparacji" 

- nie historią, tylko przymusem ze strony ZSRR, zwróćmy jednak uwagę, że 

ten pan w tych słowach oświadcza, że Polska zrzekła się reparacji i mówi to jako coś oczywistego

"zrzeczenie się reparacji"

on to mówi wprost, a reszta słownych zawijasów dookoła ma na celu co najwyżej zagłuszyć, zamącić odbiór tych słów, by nikt się go nie czepiał, ale żeby te słowa wybrzmiały publicznie - ku zadowoleniu Niemców

---------

jeszcze raz rozbiór logiczny tego zdania

"wymuszone historią zrzeczenie się reparacji nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

można to zdanie podzielić na dwie części, oznaczone kolorem

"wymuszone historią zrzeczenie się reparacji nie zmienia faktu, ile tragicznych strat w ludziach, majątku, terytoriach Polska poniosła wskutek napaści Niemiec"

w części oznaczonej kolorem pomarańczowym ten pan przedstawia swoją osobistą tezę na reparacje, 

która jest niezgodna z prawdą, 

niezgodna z linią naszej polityki i 

niezgodna z naszymi interesami 

- i żaden Polak nie może się na to godzić, by zrzec się raparacji

tę swoją tezę NIELOGICZNIE - bez związku - łączy on w swojej wypowiedzi z drugą częścią, tą oznaczoną kolorem fioletowym

w tej drugiej części, fioletowej, zawarta jest prawda absolutna, której nie sposób zaprzeczyć i z którą zgodzi sie każdy Polak - a mianowicie, że Polska w czasie wojny poniosła straty - to jest FAKT

i on nawet w części pomarańczowej nazywa to faktem, w słowach: nie zmienia faktu

dodatkowo, 

zamiast napisać  nie zmienia faktu, że Polska poniosła straty  zmienia FORMĘ i po przecinku zaczyna od słowa "ile" co w zasadzie jest pytaniem - wymusza to na słuchaczach pewne oczekiwanie, umysł kierowany jest w stronę odpowiedzi na pytanie, co sprawia, że odrywamy się od tego, co powiedział w pierwszej części i tym sposobem nie dociera do nas, że nie ma logicznego powiązania pomiędzy jedną, a drugą częścią wypowiedzi

tak?

tak jest?

te dwie części pomarańczowa i fioletowa to są tak naprawdę dwie wypowiedzi, każda na inny temat, ale zestawione ze sobą, obok siebie i są wypowiadane jednym ciągiem - co ma sprawiać wrażenie, że są powiązane - a nie są.

konstrukcja zdania, bardzo rozbudowana (powyżej 5 słów w każdej części), zamydlona dodatkowymi słowami i dziwną formą ("ile") sprawia, że przeciętny człowiek nie jest w stanie od razu zauważyć braku logicznego związku tymi dwoma wypowiedziami 

ale - zgadza się ostatecznie z częścią fioletową, bo to zna, bo to po prostu jest FAKT, to jest prawda -  Polska poniosła straty, 

ale również dlatego, że to słyszy jako ostatnie i to już tylko do niego dociera, bo nie jest w stanie nadążyć za celowym bełkotem złożonym z 20 słów.

słowa zrzeczenie się reparacji - są sednem pierwszej części

fakt straty i nasza zgoda na ten fakt - są sednem drugiej części

obie tezy docierają do naszego umysłu

- ludzie słyszą o zrzeczeniu sie reparacji i czekają na wyjaśnienie "o co chodzi?" w dalszym ciągu wypowiedzi

- nie dostają tego wyjaśnienia, ale zaraz o tym zapominają, bo słyszą pytanie "ile" i zaczynają śledzić nowy wątek

- a na końcu całego zdania godzą się z tezą drugiej części, bo ją poprostu znają i ona do nich dociera

celem tego zdania było, by ludzie przyjęli milcząco tezę o zrzeczeniu sie reparacji i się z nią jakby zgodzili (mieli poczucie, że się zgadzają)*

to tak, jakby


ktoś podawał wam truciznę na łyżce, mówiąc, że "lekarstwo jest dobre"




tak jest?

------------------------------------------------------------------

*to klasyczna podmiana - nie raz na tym blogu wykazana

coś, co było ważne, zostało usunięte, obalone, a na miejscu tego czegoś postawiono kościół - miejsce nadal było ważne, tylko, że z innego powodu...

przedmiot uwagi uległ zamianie - emocje, poczucie ważności tego czegoś, tego miejsca - pozostały

dzisiaj nikt nie wie co tam było i o co chodziło, bo pamięć umarła razem z ludźmi, a nowi ludzie mieli nowy ważny obiekt uwagi w tym miejscu...

i to było celem i ten cel osiągnięto poprzez wieki, poprzez wymianę pokoleń i cierpliwe czekanie...

ta metoda stosowana jest dzisiaj poprzez media i aparat władzy (np. poprzez oświatę), aby wynarodowić młodych Polaków, min. także by zamienić ich w homoseksualistów, osłabić i w ten sposób osłabić państwo, jego kadry, a na końcu to państwo odebrać...

to są metody Wędrującej Cywilizacji Śmierci

tysol.pl/a124197-zamiast-reparacji-dom-polsko-niemiecki-w-berlinie-scholz-zlozyl-propozycje

tysol.pl/a124190-berlin-chce-zamknac-sprawe-reparacji-raz-na-zawsze-dopoki-rzadzi-tusk

maciejsynak.blogspot.com/2024/06/konarzewo.html

maciejsynak.blogspot.com/2021/04/bachus.html

Niemieckie granice

 

Post pierwotnie dotyczył wsi Konarzewo w zachodniopomorskiem, na skutek klikania linków powstał tekst o polityce niemieckiej i granicach...

 

 

artykuł oparty jest o treści z wikipedii niemieckiej, w tekście zachowałem oryginalne podlinkowanie, moje komentarze kolorem

tłumaczenie automatyczne

Poniżej osobno omawiam hasła

Położenie geograficzne

Historia

Położenie geograficzne 

w oryginale:
Das kleine Dorf liegt etwa acht Kilometer nordöstlich von Karnice (Karnitz) in der Nähe der hinterpommerschen Ostseeküste, etwa sechs Kilometer nordwestlich von Trzebiatów (Treptow a. d. Rega) und etwa 19 Kilometer nördlich von Gryfice (Greifenberg i. Pom.).

w tym zdaniu klikamy hinterpommerschen

Hinterpommern, auch Ostpommern z wiki:

Hinterpommern, auch Ostpommern, ist der östlich der Oder gelegene größere Teil Pommerns. Vor dem Ende des Zweiten Weltkriegs 1945 war die Provinz Pommern in die drei Regierungsbezirke Köslin, Stettin und Stralsund unterteilt. 

Hinterpommern umfasste den Regierungsbezirk Köslin und den größten Teil des Regierungsbezirks Stettin.

Seit Kriegsende liegt die Landschaft überwiegend in der polnischen Woiwodschaft Westpommern; der östliche Teil ist der Woiwodschaft Pommern zugeordnet. Der linksseitige Teil Pommerns heißt Vorpommern.

Es wurde bis 1945 fast ausschließlich von Deutschen besiedelt und nach Kriegsende unter polnische Verwaltung gestellt. Seit der Vertreibung der einheimischen Bevölkerung durch die polnische Administration ist das Gebiet fast ausschließlich von Polen bewohnt.

tłumaczenie automatyczne

Pomorze Górne, zwane też Pomorzem Wschodnim, to większa część Pomorza na wschód od Odry. Przed zakończeniem II wojny światowej w 1945 roku prowincja Pomorze została podzielona na trzy okręgi administracyjne: Köslin, Stettin i Stralsund. 

Hinterpommern obejmował powiat Köslin i większą część powiatu szczecińskiego. 

Od zakończenia wojny krajobraz ten znajduje się głównie na terenie województwa zachodniopomorskiego; część wschodnia przyporządkowana jest do województwa pomorskiego. Lewa część Pomorza nazywana jest Pomorzem Przednim.

Do 1945 r. był zasiedlany niemal wyłącznie przez Niemców, a po zakończeniu wojny znalazł się pod zarządem polskim. Od czasu wysiedlenia miejscowej ludności przez polską administrację teren ten jest zamieszkany niemal wyłącznie przez Polaków.
 

 

 

klikamy  Pomorza

Pommern ist eine Region in den...

tłumaczenie automatyczne

Pomorze to region w niemieckich landach Meklemburgia-Pomorze Przednie i Brandenburgia oraz w polskich województwach zachodniopomorskie, pomorskie i kujawsko-pomorskie, który rozciąga się od wybrzeża Morza Bałtyckiego i jego przybrzeżnych wysp od prawie 50 km do prawie 200 km w głąb lądu. Nazwa Pomorze jest zgermanizowaną formą słowiańskiej nazwy krajobrazu, która wywodzi się od słowiańskiego zwrotu oznaczającego "nad morzem" – por. po morzu lub po morzu. Zachodnią granicę stanowi rzeka Recknitz. Inaczej wygląda widok wschodniej granicy w Niemczech i w Polsce.

oryginalnie ostatnie zdanie

"Die Auffassung über die östliche Grenze ist in Deutschland und in Polen verschieden"

w innym tłumaczeniu

"Inaczej jest w Niemczech i Polsce, jeśli chodzi o opinię na temat granicy wschodniej"

 

 

 

 

 Historia

 

 

ostatnie zdania w tłumaczeniu automatycznym

Pod koniec II wojny światowej region został podbity przez Armię Czerwoną, a następnie – podobnie jak całe Pomorze Zachodnie – oddany pod polską administrację. 

(...und anschließend – wie ganz Hinterpommern – unter polnische Verwaltung gestellt)

Ludność niemiecka, o ile jeszcze nie uciekła, została wypędzona po 1946 r. przez polskich milicjantów, którzy wyemigrowali po zakończeniu wojny. Niemiecka wieś Kirchhagen została przemianowana na Konarzewo.

nie wiem, czy to jest właściwe tłumaczenie, no bo co znaczy, że milicjanci wyemigrowali, to jest jakiś błąd automatycznego tłumacza, ale ostatecznie kto ich tam wie...

oryginalnie:

Zum Ende des Zweiten Weltkriegs wurde die Region von der Roten Armee erobert und anschließend – wie ganz Hinterpommern – unter polnische Verwaltung gestellt. Soweit sie nicht bereits geflohen war, wurde die deutsche Bevölkerung nach 1946 von nach Kriegsende zugewanderten polnischen Milizionären vertrieben. Die deutsche Ortschaft Kirchhagen wurde in Konarzewo umbenannt.

 jeszcze nie uciekła 

 

?

klikamy wysiedlenia miejscowej ludności

tłumaczenie automatyczne

Kwestie graniczne

Na konferencji poczdamskiej w 1945 r. nowe granice państwowe w Europie Środkowo-Wschodniej zostały formalnie ustalone przez aliantów dopiero na razie, gdy niemieckie terytoria za Odrą i Nysą Łużycką znalazły się pod administracją polską i sowiecką. 

"Ostateczna kapitulacja" – wobec Związku Radzieckiego – "pod warunkiem ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii terytorialnych w porozumieniu pokojowym" jest wyraźnie wspomniana tylko w odniesieniu do "(Sekcja VI.) Miasto Królewiec i przyległe tereny". 

[pamiętamy co oznacza cudzysłów i jak dwuznacznie go stosują polskojęzyczni redaktorzy - patrz: linki na końcu posta - MS]

 

W polskojęzycznych wiodących redakcjach, permanentnie od lat stosuje się sztuczkę, że miesza się ze sobą cytaty i opinie stosując lub nie - cudzysłów - i to w taki sposób, że nie do końca wiadomo, czy dobrane słowa ujęte w cudzysłów są cytatem, czy opinią redakcji,

ale także poprzez mieszanie cytatów bez cudzysłowia z własną retoryką lub opinią ozdobioną cudzysłowiem właśnie.

Zgodnie z protokołem rządy Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii zadeklarowały, że poprą sowieckie roszczenia do obszaru wokół Królewca (północne Prusy Wschodnie) na zbliżającej się konferencji pokojowej, natomiast taka deklaracja na korzyść Polski nie jest udokumentowana.

Sekcja IX.b (Polska) stanowi, że:

"Byłe terytoria niemieckie [...] włącznie z tą częścią Prus Wschodnich, która nie znajduje się pod zarządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich [...], a także z terytorjum byłego Wolnego Miasta Gdańska, przechodzi pod zarząd Państwa Polskiego i nie będzie uważana pod tym względem za część sowieckiej strefy okupacyjnej w Niemczech"

na mocy którego "ostateczne ustalenie zachodniej granicy Polski ma być odłożone do czasu konferencji pokojowej".

czyli co?

to jest polska strefa okupacyjna, a nie tereny Polskie?  

 

i dalej:

Od wiosny 1946 r. używano zwięzłości sformułowania, by twierdzić, że secesja nie miała być ostateczna, gdyż uregulowanie kwestii terytorialnych, takich jak "ostateczne wytyczenie zachodniej granicy Polski", było zarezerwowane dla rozstrzygnięcia pokojowego.


Obszarami wysiedleń były:

- część niemieckich ziem wschodnich przyznanych Polsce przez aliantów, takich jak południowe Prusy Wschodnie, Pomorze Zachodnie (plus Szczecin na Pomorzu Zachodnim), Neumark i Śląsk (na wschód od linii Odra-Nysa);

- północne Prusy Wschodnie, które zgodnie z układem poczdamskim zostały przyłączone do Związku Radzieckiego i włączone do Rosyjskiej Republiki Radzieckiej;

- Tereny, które od 1919 r. były odmawiane Rzeszy Niemieckiej, ale na których Niemcy nadal mieszkali (np. Memelland, Prusy Zachodnie, Górny Śląsk Wschodni i terytorium Wolnego Państwa Gdańsk);

- państw bałtyckich (uzgodnionych już w umowie w latach 1939/40);

- Sudety, południowe Lasy Czeskie oraz Czechy Południowe i Morawy Południowe, czyli północne, południowe i zachodnie obszary przygraniczne Czechosłowacji;

- Praga, Brno, Ołomuniec i wyspy niemieckojęzyczne (np. Schönhengstgau z miastami Morawskie Trübau, Zwittau i Landskron w Czechach Środkowych i na Morawach oraz Jihlava);

- Kilka regionów w Europie Południowo-Wschodniej, zwłaszcza na Węgrzech, w Rumunii (Siedmiogród, Banat), Chorwacji (Slawonia), Serbii (Wojwodina) i Słowenii (Maribor (Marburg an der Drau), Lublana (Lublana), Celje (Cilli), Gottschee (Kočevje), zobacz także Jugosławię).

 

Niemałą liczbę przesiedleńców stanowili niemieccy osadnicy i urzędnicy administracyjni wraz z rodzinami, którzy przybyli dopiero w trakcie niemieckich podbojów w czasie wojny światowej. Timothy Snyder szacuje ich liczbę na 1,5 miliona wśród przesiedleńców z samej Polski. [1]



"Ze względu na historycznie nieścisłe użycie terminu »wypędzenie«" – podsumowują Eva i Hans Henning Hahnowie –

 "na podstawie liczby wypędzonych zarejestrowanych w Republice Federalnej Niemiec trudno jest uzyskać jakiekolwiek informacje na temat tego, ilu z nich doświadczyło wypędzenia".



Liczba ofiar śmiertelnych

Najbardziej znaną liczbą w literaturze na temat wypędzenia jest to, że w wyniku wysiedlenia zginęło około dwóch milionów Niemców.

Hans-Ulrich Wehler szacuje, że 1,71 mln Niemców zginęło podczas ucieczki, wysiedlenia lub przymusowego przesiedlenia. 

Nie obejmuje to Niemców nadwołżańskich, którzy zostali deportowani do Kazachstanu za czasów Stalina z "ogromnymi stratami".

Liczba ta została zakwestionowana przez historyków. Eva i Hans Henning Hahnowie widzą "narodziny magicznej liczby dwóch milionów" w raporcie Federalnego Urzędu Statystycznego z 1958 roku, w którym przyjęto, że ludzie, których los był wówczas jeszcze niejasny, stali się ofiarami wypędzeń, ucieczek i deportacji.

Wszystkie nierozwiązane sprawy zostały zinterpretowane jako zgony, a wszystkie zgony jako związane z wydaleniem. 

Ponieważ podstawą była matematyczna różnica między danymi statystycznymi z 1939 r. a danymi z 1948 r., różnica ta obejmowała również Żydów zamordowanych w obozach zagłady. 

W latach 1965 i 1974 Służba Poszukiwań Kościoła i Archiwa Federalne niezależnie od siebie podały od 500 000 do 600 000 potwierdzonych zgonów w bezpośrednim wyniku przestępstw związanych z wydaleniem. 

Różnica w stosunku do starszych obliczeń wynika z metody porównywania statystyk ludności okresu przedwojennego z danymi statystycznymi przesiedleńców z lat 50. 

Nierozwiązane sprawy były po prostu liczone jako zgony. 

Ponieważ liczba urodzeń znacznie spadła w latach pod koniec wojny, nieodebrane (a ściślej: odroczone) urodzenia były błędnie zaliczane do przypadków niewyjaśnionych, a tym samym do ofiar wypędzenia. [18] 

Fryburski historyk Rüdiger Overmans dowiedział się również, że liczba poległych żołnierzy Wehrmachtu ze wschodnich terenów Rzeszy była od dawna zawyżona o 300 tysięcy, ponieważ nie wzięto pod uwagę, że liczba poległych w ostatnich dwóch latach wojny była znacznie wyższa niż w latach poprzednich. Różnica ta została przypisana nierozwiązanym sprawom, a więc także stratom związanym z wydaleniem. [19]

 

Czyli, może być tak, że po wojnie w całej Europie centralnej, wschodniej i południowej pozostało ok. 2 milionów niemieckich śpiochów - czyli 2 miliony niemieckich agentów dywersantów, którzy przyjęli tożsamości pomordowanych 2 milionów niewinnych ludzi.

 

Pojawia się nam tutaj jakby druga interpretacja terminu "Europa Środkowo - Wschodnia", wg mojej interpretacji chodzi o to, by Polacy nie myśleli o sobie, jako o centrum Europy, ale też może chodzić o to, 

 

że jest to tajne dominium niemieckie

 

i hasło w mediach "Europa Środkowo - Wschodnia" tego właśnie dotyczy - zamiast mówić jawnie Mitteleuropa, albo - "nasze kolonie" - mówią - EŚrW..

jest to ICH określenie na rejon, gdzie po 1945 roku zostało circa 1,5 - 2 mln niemieckich śpiochów.

Ilu z nich pozostało w Polsce??

 

 

 

klikamy   de.wikipedia.org/wiki/Volksrepublik_Polen#Westverschiebung

Polska Rzeczpospolita Ludowa

Polska Rzeczpospolita Ludowa (od 1952 r. Polska Rzeczpospolita Ludowa, w skrócie PRL, czyli Polska Rzeczpospolita Ludowa, także Polska Ludowa, wcześniej oficjalnie Rzeczpospolita Polska) określa Polskę jako państwo komunistyczne pod jednopartyjną dyktaturą Zjednoczonej Partii Robotniczej, która trwała od 1944 r. do rewolucji w 1989 r skład.

Republika Ludowa powstała w czasie II wojny światowej na podstawie wyników konferencji w Teheranie w 1943 r. (ustalenie sowiecko-polskiej granicy wschodniej na linii Curzona) oraz konferencji jałtańskiej w lutym 1945 r. (przesunięcie Polski na zachód). 

Obejmował on tereny II Rzeczypospolitej na zachód od linii Curzona oraz dawne niemieckie ziemie wschodnie na wschód od granicy Odry i Nysy. 

Wraz z wyborami prezydenckimi w 1990 r. i pierwszymi całkowicie wolnymi wyborami parlamentarnymi w 1991 r. Polska Rzeczpospolita Ludowa weszła w skład (III) Rzeczypospolitej Polskiej ze znaczącym udziałem "Solidarności".

 

 

 

"Homogenizacja etniczna"

podpis pod animacją:

 

"Przeunięcie na zachód" Polski (porównanie granic przedwojennych i powojennych)

 

[pamiętamy moje uwagi wyżej - tu jest cudzysłów !!!  - MS]

 

 
 

Do czasu ucieczki i wypędzenia pod koniec wojny około 9,5 miliona Niemców mieszkało na niemieckich ziemiach wschodnich, a kolejne 1,3 miliona w Wolnym Państwie Gdańsku i w przedwojennej Polsce. 

Około 4,4 miliona z nich pozostało na miejscu w momencie kapitulacji 8 maja 1945 r. lub zostało opanowanych przez Armię Czerwoną podczas ucieczki. Jeszcze przed konferencją poczdamską Ludowe Wojsko Polskie zredukowało swoją liczebność o 500 000 poprzez "dzikie wypędzenia". [9] 

W ten sposób Polska chciała uprzedzić ostateczne wytyczenie granicy i stworzyć fakt dokonany.

["chciała uprzedzić" i "chciała stworzyć" - czyli wg autora wpisu - była to ostatecznie nieudana próba ? - MS]

Na konferencji poczdamskiej na przełomie lipca i sierpnia 1945 r. przedstawiciele zwycięskich mocarstw koalicji antyhitlerowskiej – szef rządu Związku Radzieckiego Józef Stalin, prezydent USA Harry S. Truman oraz premierzy Wielkiej Brytanii Winston Churchill i Clement Attlee – zgodzili się – "przesiedlenie ludności niemieckiej" z Polski do Niemiec. Od października 1945 do 1949 roku dotknęło to 3,5 miliona "przesiedleńców" i 250 000 uchodźców.

 

[czy "przedstawiciele" skutkują prawnie? 

i znowu cudzysłowia - MS]

 

Niemieckie ziemie wschodnie miały znaleźć się pod polską administracją do czasu podjęcia ostatecznej decyzji na konferencji pokojowej (która następnie nie doszła do skutku i ostatecznie została zastąpiona traktatem dwa plus cztery w 1990 r.).

klikamy  niemieckich ziemiach wschodnich

Wschodnie tereny Rzeszy Niemieckiej

Wschodnie terytoria Rzeszy Niemieckiej lub byłe niemieckie terytoria wschodnie to terytoria na wschód od linii Odra-Nysa, które 31 grudnia 1937 r. należały do terytorium Rzeszy Niemieckiej[1], zostały de facto oddzielone od Niemiec po zakończeniu II wojny światowej w 1945 r. i obecnie są częścią Polski i Rosji należeć. 

 

[de facto to nie znaczy de jure - czyli wg tego co twierdzi wikipedysta, te terytoria zostały oddzielone nielegalnie - dodatkowe wyjaśnienie dalej - MS]

 

Do wschodnich ziem Rzeszy Niemieckiej w szerszym znaczeniu należą również tereny, które Niemcy musiały oddać po I wojnie światowej w 1920 r. na mocy traktatu wersalskiego z 1919 r.:

 

- większość pruskich prowincji Poznań i Prusy Zachodnie, 

- dawny obszar Prus Wschodniopruskich i Górnośląski Okręg Przemysłowy (na rzecz Polski)), a także

- Hlučín (Czechosłowacji) i 

- Memelland (mocarstwom alianckim, zaanektowane przez Litwę w 1923 r.), a także miasto Gdańsk jako 

- Wolne Miasto Gdańsk

[pamiętajmy, że Rzesza Niemiecka to nie Niemcy - MS]

Historia terminu "Ziemie Wschodnie"

Po aneksji ziem II Rzeczypospolitej w ramach rozbiorów Polski w 1939 r. tereny włączone do pruskich prowincji Prusy Wschodnie, Śląsk i Reichsgaue Kraj Warty oraz Gdańsk-Prusy Zachodnie, czyli tereny wcielone w teren narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej, zostały oficjalnie nazwane "wcielonymi ziemiami wschodnimi" (zob. "polityka germanizacyjna"). [3][4] 

 

Należy odróżnić termin Ziemie Wschodnie Rzeszy Niemieckiej od tego terminu, który obowiązywał do 1945 r. i był różnie definiowany przestrzennie.

 

W szczegółach ziemie wschodnie obejmują ziemie pruskie:

 

- Prowincja Prusy Wschodnie: 36 966 km²,
- Prowincja Górnośląska i Dolny Śląsk bez części na zachód od Nysy Łużyckiej (obecnie część Saksonii) wokół Görlitz: 34 529 km²,
- województwo pomorskie na wschód od Odry (historyczne Hinterpommern) oraz Szczecin i ujście Odry: 31 301 km²,
- powiat Frankfurt w kraju związkowym Brandenburgia z wyłączeniem jego części na zachód od Odry i Nysy: 11,329 km²,

Rozszerzona definicja

Zdaniem niektórych polityków, analogicznie do jednolitego obszaru wypędzeń na mocy ustawy o wypędzonych Federacji, do niemieckich ziem wschodnich (nie tylko Rzeszy) zaliczane są również regiony, które do ok. 1918 lub 1919 r. wchodziły w skład Rzeszy Niemieckiej lub Austro-Węgier, a w okresie międzywojennym graniczyły z Rzeszą Niemiecką lub Republiką Austrii, a w latach 1938/39–1945 ponownie z terytorium Niemiec Zawarte.

 

Mieszkało tu wielu Niemców zgodnie z własną tożsamością, językiem i kulturą, w odniesieniu do których często używano terminu volksdeutsche i z których większość nie miała obywatelstwa niemieckiego ani austriackiego.

Następujące obszary, które do 1919 r. były częścią Rzeszy Niemieckiej, do końca lat 40. XX wieku zamieszkiwała przeważająca lub wysoka część ludności niemieckiej[9]:

 

- Region Memel (do 1919 r. jako Pruska Litwa część prowincji Prusy Wschodnie))
- Prowincja Prusy Zachodnie (1939–1945, w dużej mierze tworząca Reichsgau Gdańsk-Prusy Zachodnie)
- Wolne Miasto Gdańsk (do 1919 r. część prowincji Prusy Zachodnie)
- Województwo poznańskie (historyczny krajobraz Wielkopolski))
- Wschodni Górny Śląsk (do 1919 r. część Prowincji Śląskiej, a 1919–1922 część Prowincji Górnośląskiej)

Secesja od Niemiec


Historia i podejmowanie decyzji

 
Zgodnie z tajnym protokołem dodatkowym paktu Hitler-Stalin Związek Sowiecki zajął w 1939 r. ziemie polskie na wschód od Narwi, Wisły i Sanu. Nawet po wejściu w skład koalicji antyhitlerowskiej Związek Radziecki odmówił zwrotu tych terytoriów Polsce.

 

Na konferencji w Teheranie w 1943 roku Józef Stalin uzyskał fundamentalną zgodę premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla i prezydenta USA Franklina D. Roosevelta na zwrot Polski na zachód: straty terytorialne kraju miały być zrekompensowane przez niemieckie terytoria na wschód od Odry. Stalin rościł sobie pretensje do północnych Prus Wschodnich wraz z Królewcem dla samego Związku Radzieckiego. [10] 

 

Nie zgadzał się z tym rząd polski na uchodźstwie, który nalegał na przebieg granicy, tak jak została ona uzgodniona w pokoju ryskim w 1920 r. po wojnie polsko-bolszewickiej. 

 

 

[można kliknąć odnośnik >>pokoju ryskim<< - pod tym hasłem w niemieckiej wikipedii są informacje odnośnie układu pomiędzy Łotwą, a ZSRR - i ani słowa o Polsce;

musimy szukać hasła: Friedensvertrag von Riga (1921)- MS] 

 

 

 Na zachodzie dążyła jedynie do pozyskania Prus Wschodnich, Gdańska, Górnego Śląska i mniejszych części Pomorza, gdyż przesiedlenie zamieszkujących te tereny od ośmiu do dziesięciu milionów Niemców, które byłoby konieczne w przypadku większego nabycia terytorialnego, uważała za niewykonalne. 

 

Taką postawę podzielali Amerykanie i Brytyjczycy. Jednak nawet na konferencji jałtańskiej w lutym 1945 roku Churchill i Roosevelt nie byli w stanie dojść do porozumienia ze Stalinem. O ile wschodnia granica Polski została potwierdzona, podobnie jak w Teheranie, o tyle na zachodzie Polsce obiecano jedynie mgliście rekompensatę na koszt Niemiec. [12]

 

 

Separacja de facto

 
Po wkroczeniu Armii Czerwonej Stalin stworzył fakty jeszcze przed zakończeniem wojny: dekret kontrolowanej przez Sowietów Rady Narodowej z 2 marca 1945 r. stwierdzał, że cały niemiecki majątek na ziemiach wschodnich został "opuszczony i porzucony", dlatego został skonfiskowany. 14 i 20 marca powstały województwa: mazurskie, górnośląskie, dolnośląskie, pomorskie i gdańskie. [13] 

 

21 kwietnia 1945 r. rząd sowiecki zawarł traktat z Rządem Tymczasowym RP, w którym przekazał zwierzchnictwo administracyjne nad terenami na wschód od Odry i Nysą Łużycką pod okupacją sowiecką. [14] 

 

24 maja 1945 r. rząd sowiecki oficjalnie przekazał te tereny pod kontrolę państwa polskiego, choć jeszcze 5 czerwca 1945 r. były one uznawane za część sowieckiej strefy okupacyjnej. [15] 

 

Prawniczka Susanne Hähnchen pisze, że zgodnie z Deklaracją Berlińską "alianci formalnie przejęli również najwyższą władzę rządową nad terytorium Rzeszy Niemieckiej w granicach z 1937 r.; ziemie wschodnie znalazły się najpierw pod administracją sowiecką, a następnie pod administracją polską".[16] 

 

Zdaniem historyka Gerrita Dworoka ograniczenia te nie odgrywały już jednak roli w praktyce prawa konstytucyjnego. [17]

 

 

Na konferencji poczdamskiej latem 1945 roku Wielka Brytania i Stany Zjednoczone przyjęły do wiadomości te fakty stworzone przez Związek Radziecki z niewielkim zastrzeżeniem, że ostateczne granice mogą zostać uzgodnione tylko w traktacie pokojowym, który miał zostać zawarty. [18] 

 

Uczestnicy konferencji zgodzili się więc na poddanie tych terytoriów specjalnemu układowi, który znacznie różnił się od rządów okupacyjnych ustanowionych w pozostałej części Rzeszy, choć prowizoryczny charakter układów terytorialnych został odrzucony zarówno przez Związek Sowiecki, jak i Polską Rzeczpospolitą Ludową wkrótce po zakończeniu konferencji w prawie międzynarodowym ze względu na brak udziału Niemiec. została udokumentowana w sposób wiążący. [19] 

 

[??? - błędy w tłumaczeniu z wiki? - MS]

 

 

Mocarstwa anglo-amerykańskie zapewniły jednak Stalina, że w razie odpowiednich negocjacji poprą sowieckie roszczenia do terenów wokół Królewca. [20] 

 

Krótko przedtem w "Ustaleniu procedury kontroli" (Deklaracja Berlińska) z 5 czerwca 1945 r. przyjęli, że terytorium Niemiec znajduje się w granicach z 1937 r. [21][17] 

 

 

Czy ja dobrze rozumiem??

Alianci w 1945 r. w Deklaracji Berlińskiej "podarowali" Niemcom:

 

"tereny, które Niemcy musiały oddać po I wojnie światowej w 1920 r. na mocy traktatu wersalskiego z 1919 r.:

 - większość pruskich prowincji Poznań [...]"  ??

 

 

(patrz wyżej  Wschodnie tereny Rzeszy Niemieckiej)

 

 

 

 

Oprócz zawartego w traktacie pokojowym zastrzeżenia ostatecznego wytyczenia granic, główne zwycięskie mocarstwa zdecydowały, że Sojusznicza Rada Kontroli powinna zapewnić jednolitą politykę okupacyjną w strefach okupacyjnych. Nie dotyczyło to jednak wschodnich terytoriów niemieckich: Deklaracja końcowa poczdamska z 2 sierpnia 1945 r. stanowiła, że tereny na wschód od linii Odry i Nysy Łużyckiej nie mogą być uważane za część sowieckiej strefy okupacyjnej, lecz mają zostać oddane pod obcą administrację. 

 

Na gruncie prawa międzynarodowego sytuacja ta utrzymywała się aż do cesji na mocy traktatu dwa plus cztery z 12 września 1990 r., kiedy to Polska i Związek Radziecki włączyły dawny Wschód Niemiec do swoich terytoriów, a tym samym do swoich struktur administracyjnych na mocy prawa konstytucyjnego.

 

Secesja (łac. secessio „oddzielenie się”) – odłączenie się, zerwanie z czymś, wyodrębnienie się nowego państwa bez upadku dotychczasowego. 

Cesja – w prawie międzynarodowym – odstąpienie przez państwo części swojego terytorium na rzecz drugiego, potwierdzone umową międzynarodową. 

 

Formalnie składa się z dwóch etapów: 1. zrzeczenia się praw do obszaru przez cedenta i zobowiązanie się do pozostawienia swobody działania drugiej stronie, 2. faktycznego objęcia władzy na danym obszarze przez cesjonariusza. Niekiedy podkreśla się konieczność uznania cesji przez państwa trzecie, np. dla zachowania statusu prawnego obszaru (neutralizacja, prawo tranzytu) czy konieczność przeprowadzenia plebiscytu wśród ludności (wiele takich postanowień zawarto w traktacie wersalskim).
 

Traktat dwa plus cztery

(pełny oficjalny tytuł: Traktat o ostatecznym rozliczeniu w odniesieniu do Niemiec, zwany również traktatem wykonawczym) jest traktatem między Republiką Federalną Niemiec i Niemiecką Republiką Demokratyczną (dwoma państwami niemieckimi, od których pochodzi jego nazwa) z jednej strony, a Francją, Związkiem Radzieckim, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Ameryki. 

Utorowała ona drogę do zjednoczenia Niemiec, została podpisana w Moskwie 12 września 1990 r. i weszła w życie 15 marca 1991 r., w dniu złożenia przez Związek Radziecki ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego. 

Rządy czterech mocarstw poinformowały Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych o ostatecznym wygaśnięciu praw i obowiązków tych czterech mocarstw oraz o odpowiadających im porozumieniach i decyzjach w nocie skierowanej do wszystkich państw w nocie werbalnej z dnia 5 kwietnia 1991 r. 

Z kolei oba państwa niemieckie zadeklarowały wraz z uznaniem granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej, wyrażonym w traktacie ugodowym, że zjednoczone Niemcy ostatecznie zrzekną się byłych niemieckich terytoriów wschodnich, a tym samym około jednej czwartej byłego terytorium niemieckiego.

[" zrzekną się" - moim zdaniem kruczek polega na tym, że wg Niemców jednocześnie istnieją: Cesarstwo Niemieckie z granicami z 1937 r. oraz NRD i RFN - po połączeniu NRD i RFN powstaje nowy twór, współczesne Niemcy, które formalnie zrzekają się byłych niemieckich terytoriów wschodnich - ale Cesarstwo z 1937 r. nadal istnieje i ono się nie zrzeka - po prostu pomija się milczeniem roszczenia tego państwa; manipulacja czytelnikami polega na ciągłym mieszaniu terminów np. stosując zwrot byłego terytorium niemieckiego - MS]

 

Fakt, że nie doszło do "Konferencji Czterech Mocarstw w sprawie Niemiec", czyli bez udziału Niemiec, był postrzegany jako uznanie prawa Niemców do samostanowienia. 

 

!!! sprawdzić - MS 

 

Traktat dwa plus cztery jest zatem uważany za ostateczne porozumienie pokojowe z Niemcami po II wojnie światowej, a tym samym oznacza koniec okresu powojennego. 

Negocjacje "dwa plus cztery" są oceniane jako arcydzieło międzynarodowej dyplomacji. W bardzo krótkim czasie problemy, które ukształtowały i ukształtowały całą epokę, zostały rozwiązane.

 

 

 

Nie mam wglądu z dokumenty i na dzisiaj słabo się orientuję w szczegółach.. ale próbując rozwikłać domniemaną manipulację w tych opisach, wygląda to tak, jakby:

- alianci zrzekli się praw do decydowania o Niemczech (lub\ i - Rzeszy?) w związku z tym, ZSRR utraciło "prawa" do polskich Ziem Odzyskanych - jeśli założyć, że coś tam było nie tak z cedowaniem ich na Polskę... potem nastąpiła cesja tych ziem z powrotem do Rzeszy

- Rzesza dokonała cesji ziem zagarniętych II RP do Polski ?

spodziewam sie tu jakiś kruczków i tak dalej...

wracamy do

 

Separacja de facto

 

W tym celu niemieckie ziemie wschodnie oznaczone przez PRL jako "odzyskane" zostały początkowo oddane pod zarząd Ministerstwa Ziem Odzyskanych (MZO), które zostało powołane specjalnie w tym celu (dekret z 13 listopada 1945 r.). 

 

[słowo "odzyskane" napisane jest z małej litery, a dalej w tytułach z wielkiej - być może ten opis poniżej, czym są Ziemie Odzyskane, jest po to, by ukryć, że z małej litery i w cudzysłowie - czyli, że jest to nieprawdziwe "odzyskanie"... - MS]

 

Oficjalna nazwa Tereny Odzyskane wywodzi się z polskich badań nad Zachodem . ^[22] Dotyczyło to częściowej przynależności tych ziem do Królestwa Piastów Polskich od założenia państwa w X wieku, a także do księstw, na które królestwo rozpadło się po 1138 roku. Ich przynależność do Polski obejmowała okres od wczesnego do późnego średniowiecza . Według polskich badań zachodnich uwzględniono także prehistorię słowiańską przed początkiem osadnictwa niemieckiego na wschodzie . Osady wschodniogermańskie i bałtyckie w czasach starożytnych pozostawały niezauważone.

Do zadań ministerstwa należała realizacja planowej akcji przesiedleńczej oraz zarządzanie majątkiem pozostawionym przez przesiedlonych Niemców. W wyniku reorganizacji administracji na tych terenach dekretem Rady Ministrów z dnia 29 maja 1946 r. ustawa o inkorporacji ziem odzyskanych z dnia 11 stycznia 1949 r. rozwiązała ministerstwo i przekazała jego jurysdykcję zarządowi ogólnemu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. 

 

Z punktu widzenia polskiego porządku prawnego zlikwidowano w ten sposób wszelkie specjalne regulacje dla przejętych przez Polskę niemieckich ziem wschodnich. [23] Zob.

 

 

??? sprawdzić - MS

 

 

 
Administracja radziecka

Północna część Prus Wschodnich wokół Królewca znalazła się pod tymczasową administracją radziecką. Region Królewca (północne Prusy Wschodnie bez regionu Memel) został bezpośrednio włączony do rosyjskiej republiki składowej ZSRR (RFSRR) w 1946 roku; obecnie nazywa się Obwód Kaliningradzki i po upadku Związku Radzieckiego nadal jest rosyjską eksklawą. [24] Region memelski został włączony do Litewskiej SRR. Ogólnie rzecz biorąc, Prusy Wschodnie poniosły największe straty w ludziach ze wszystkich państw niemieckich w kontekście ucieczki i wypędzenia. [25]

 

 

Polska administracja

Południowa część Prus Wschodnich, wschodnie części pruskiej prowincji Pomorze (Hinterpommern), Brandenburgia Wschodnia i kraj związkowy Saksonia, a także pruskie prowincje Dolny i Górny Śląsk zostały przekazane Polsce w celu tymczasowej administracji; De facto aneksja nastąpiła zaraz po wojnie.

 

[aneksja - wg definicji jest to nielegalny w świetle prawa zabór - MS]

 

De jure to łacińskie wyrażenie oznaczające "zgodnie z prawem, prawnie uważane (zgodnie z obowiązującym prawem), legalne, urzędowe"

De facto łacińskie wyrażenie "zgodnie z faktami, zgodnie ze stanem rzeczy, w praktyce aktualnym" (por. in praxi) jest również określane jako faktyczne ("w rzeczywistości")
De facto odnosi się do okoliczności, która jest uważana za powszechną i powszechnie uznawaną, nawet jeśli nie jest formalnie zdefiniowana jako de iure przez odpowiednie instytucje. 

De iure odnosi się do prawnego państwa docelowego, de facto rzeczywistego stanu bieżącego.

Przykłady:

Szwajcaria nie ma stolicy de iure, nie jest to konstytucyjnie określone. De facto Berno pełni funkcję stolicy.

W USA de iure nie ma języka urzędowego. Język angielski jest jednak de facto dominującym językiem używanym w dokumentach urzędowych.

Japonia nie utrzymuje wojska de iure. De facto jednak Japońskie Siły Samoobrony spełniają swoją funkcję.

De iure Unia Europejska (UE) nie ma stolicy, de facto Bruksela jest stolicą europejską i jest uważana za siedzibę UE.

Czyli, wg niemieckiego wikipedysty - Polska praktycznie, faktycznie, zgodnie rzeczywistością - anektowała, czyli nielegalnie zabrała - terytoria Niemiec zaraz po wojnie.

pl.wikipedia.org/wiki/Granica_państwowa 

- nie ma na wiki wersji niemieckiej, angielskiej, francuskiej, włoskiej, hiszpańskiej... jest rosyjska i różne inne - bardzo wiele...

Granica państwowa – powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną oddzielająca terytorium, podziemie i obszar powietrzny jednego państwa od innych państw lub obszarów niczyich. 

de.wikipedia.org/wiki/Politische_Grenze

tu są wersje jw...

Granica polityczna to linia graniczna między terytoriami państwowymi (granica państwowa, granica federalna, w Szwajcarii również granica państwowa), półsuwerennymi państwami członkowskimi i polityczno-administracyjnymi jednostkami administracyjnymi.

terytorium

de.wikipedia.org/wiki/Staatsgebiet#Grenzen_des_Staatsgebietes

dokończyć

i dalej:

Ogółem 6 987 000 Niemców musiało opuścić ojczyznę swoich przodków na ziemiach wschodnich, uciekając do Niemiec Zachodnich i na terytorium NRD. 

W poszukiwaniach osób zaginionych pomagała Służba Poszukiwań Kościoła, wspierana przez Niemieckie Stowarzyszenie Caritas i Diakonie Deutschland: złożono kilka milionów próśb o poszukiwania. Niemiecki Czerwony Krzyż również prowadził służbę poszukiwawczą.

Według oficjalnych danych z lat pięćdziesiątych XX wieku szacuje się, że w wyniku ucieczki i wypędzenia z dawnych ziem wschodnich zginęło około dwóch milionów Niemców. 

Liczby te nie wytrzymują jednak analizy, dlatego dziś przyjmuje się, że w okresie od 1944 do 1947 roku zginęło około 600 000 osób. [32] 

Obecnie na ziemiach wschodnich, głównie na Górnym Śląsku (Śląsk Opolski), nadal mieszka około 400 000 Niemców. Byli dyskryminowani aż do upadku reżimu komunistycznego. 

Po 1990 r. wiele gmin na Górnym Śląsku otrzymało burmistrzów pochodzenia niemieckiego, zbudowano tam również niemieckie szkoły – w większości dzięki niemieckim funduszom. 

 

[czy to prawda, tzn. czy to oficjalne dane, a jeśli tak, czy my to wiemy, czy jesteśmy tego świadomi? i czy to coś oznacza?

i czy fakt, że to wpisano to do wikipedii - czy to coś oznacza?

a może to tajne dane, ale otwarcie tu napisane, no bo co to znaczy "wiele gmin"? 10, 20, 100 ? Np. na terenie Województwa Śląskiego jest 167 gmin,

co innego mogą rozumieć Niemcy przez termin "pochodzenia niemieckiego" i co innego Polacy - MS]

W styczniu 2005 r. Sejm RP uchwalił ustawę mniejszościową, zgodnie z którą w gminach powyżej 20% ludności niemieckojęzycznej można stawiać dwujęzyczne tabliczki z nazwami miejscowości, a język niemiecki może być wprowadzany jako pomocniczy język administracyjny. Od tego czasu ponad 20 gmin na Górnym Śląsku jest dwujęzycznych.

i patrz na to:

tłumaczenie automatyczne

Uznanie zachodniej granicy Polski i wyrzeczenie się praw do Niemiec

Wszystkie rządy Republiki Federalnej Niemiec do 1990 r. stały na stanowisku, że deklaracja końcowa konferencji poczdamskiej nie przyznaje tych terytoriów wschodnich Polsce ani Związkowi Radzieckiemu, a ostateczna decyzja została odłożona do czasu zawarcia traktatu pokojowego. [36]


W wyborach federalnych w 1949 r. Socjaldemokratyczna Partia Niemiec reklamowała się plakatem, który ignorował nawet polski korytarz z 1920 r. 

 

Willy Brandt, ówczesny burmistrz Berlina Zachodniego, witając się na spotkaniu na Śląsku 8 czerwca 1963 r., wykrzyknął:

"Niemiecka Ostpolitik nigdy nie może być tworzona za plecami wypędzonych. Każdy, kto widzi linię Odra-Nysa jako granicę akceptowaną przez nasz naród, okłamuje Polaków". [37]

W porozumieniu granicznym z Görlitz z Polską Rzecząpospolitą Ludową z 6 lipca 1950 r. Niemiecka Republika Demokratyczna uznała linię Odry i Nysy Łużyckiej za "granicę pokoju" i jej zdaniem ostateczną granicę państwową między Niemcami a Polską pod naciskiem ZSRR.[38] 

[pod naciskiem, znaczy nieważne?

i znowu cudzysłów - co oznacza, że nie należy wierzyć w pokój od Niemców;

widać wyraźne rozróżnienie: granica pokoju to nie granica państwowa, 

cały czas trzeba rozróżniać - współczesne Niemcy, to nie to samo, co - nadal istniejące wg Niemców  - Cesarstwo Niemieckie z granicami z 1937 r. - MS]

 

Rządy Republiki Federalnej Niemiec nie podzielały wówczas tego poglądu i nie przypisywały umowie żadnego znaczenia prawnego.

Opowiadali się również za dalszym istnieniem Rzeszy Niemieckiej w granicach z 1937 r., zgodnie z którą ziemie wschodnie miały być co do zasady uważane za niemieckie tereny wewnętrzne, a dla obywateli niemieckich okresu międzywojennego i ich potomków nadal istniało jednolite obywatelstwo niemieckie.


W dawnej Republice Federalnej Niemiec przed 1990 r. (tj. w dawnych krajach związkowych i Berlinie (Zachodnim)) status prawny ziem wschodnich stanowił dużą część otwartej kwestii niemieckiej. 

Do połowy lat sześćdziesiątych XX wieku Ostpolitik rządu federalnego, Bundestagu i Bundesratu miała na celu rewizję granic; powoływali się na prawo międzynarodowe i różne traktaty międzynarodowe, w szczególności na Konwencję haską o wojnie lądowej i Kartę Atlantycką. 

Nowa Ostpolitik Wielkiej Koalicji z 1966 r., a następnie wzmocniona przez koalicję socjalliberalną od 1969 r., dokonała stopniowej zmiany poprzez zbliżenie. Traktatem Warszawskim z 1970 r. Republika Federalna Niemiec uznała przynależność tych terytoriów do Polski. 

Jednak ze względu na zastrzeżenie aliantów do kwestii dotyczących Niemiec jako całości i statusu Berlina, który obowiązywał do 1990 r., Republika Federalna Niemiec nie mogła uznać linii Odry i Nysy Łużyckiej za granicę polsko-niemiecką w świetle prawa międzynarodowego oraz zrzec się prawa do tych terytoriów. [39][40]

Dopiero w trakcie zjednoczenia Niemiec w 1990 r. dokonano na mocy prawa międzynarodowego rozdzielenia ziem wschodnich traktatem dwa plus cztery (przekazanie suwerenności terytorialnej Polsce lub Związkowi Radzieckiemu/Federacji Rosyjskiej) i ustanowiono granicę na Odrze i Nysie Łużyckiej, co zostało formalnie potwierdzone przez Niemcy niedługo później w polsko-niemieckim traktacie granicznym z 14 listopada 1990 r. [41] 

[to nie jest jednak traktat pokojowy, i cały czas wikipedysta żongluje niedomówieniami - MS]

Rozporządzenie weszło w życie w dniu 16 stycznia 1992 r. Najpóźniej wraz z jej wejściem w życie niemieckie roszczenia terytorialne do byłych niemieckich terytoriów wschodnich również zostały całkowicie wygaszone, a granice zostały ostatecznie uznane. [42] W ten sposób zakończyły się wszystkie pytania dotyczące następstw wojny. [43] Wraz z nowelizacją niemieckiej ustawy zasadniczej z dnia 23 września 1990 r. w preambule stwierdzono, że "jedność [...] Niemcy".




To odnośnie Niemiec, a co z roszczeniami Rzeszy Niemieckiej??

Jeśli dobrze rozumiem, co tu się wydarzyło...

Dlatego 5 kolumna, Werwolf i inni kodownicy odnoszą się do flagi cesarstwa niemieckiego, a nie do flagi niemiec federalnych...

 

Niemcy mają w planie kolejny rozbiór Polski, co ma się zbiec z ujawnieniem istnienia Cesarstwa z 1937 r.

 

 

"żyjemy w" - ciekawe, kto zrobił tę ilustrację...

 

 

 

 

 

podobnie tutaj:

 

 

 

wiki

tłumaczenie automatyczne

 

Rzesza Niemiecka w granicach 31 grudnia 1937 r.

Rzesza Niemiecka w granicach 31 grudnia 1937 r. to termin często używany w polityce zachodnioniemieckiej aż do lat 70. XX wieku, kiedy to doszło do tzw. kwestii niemieckiej. 

 

31 grudnia 1937 r. został po raz pierwszy wyznaczony na Konferencji Ministrów Spraw Zagranicznych w Moskwie w 1943 r. jako ostateczny termin określenia granic Rzeszy Niemieckiej przed ekspansją terytorialną. 

 

W Protokole Londyńskim z 1944 r., na konferencji poczdamskiej w 1945 r. i w kilku późniejszych aktach prawnych główne zwycięskie mocarstwa tamtych czasów powoływały się na tę datę, aby uchwycić "Niemcy jako całość" w kategoriach geograficznych, co ostatecznie odpowiadało "prawie jednomyślnej opinii" wśród ekspertów prawa konstytucyjnego i międzynarodowego. [1]

Ze względu na ciągłość Rzeszy Niemieckiej na mocy prawa międzynarodowego w postaci Republiki Federalnej Niemiec, aż do postanowień Traktatu Warszawskiego (1970 r.) Republika Federalna Niemiec rościła sobie pretensje do wschodnich ziem Rzeszy Niemieckiej, które od czasu podziału Rzeszy formalnie znajdowały się pod zwierzchnictwem administracyjnym Polski i ZSRR. 

Wraz ze zjednoczeniem Niemiec w 1990 r. i wejściem w życie traktatów międzynarodowych kwestia granic Niemiec została ostatecznie wyjaśniona.

 

kwestia granic Niemiec - nie Rzeszy

Zamiennie używa się, miesza, dwa terminy - Rzesza i Niemcy -  i oznaczają one dwie różne rzeczy. 

 

 

Rozumiem, że na skutek machinacji Rzesza Niemiecka nadal istnieje - de jure, a de facto istnieją Niemcy?

Niemcy zrezygnowały z roszczeń, a Rzesza siedzi cicho i czeka na swój czas...

 

 

Przypominam, że z czymś takim już się zetknęliśmy na łamach tego bloga.

Fragment mojego tekstu z 2015 roku:

Tak mnie to zastanawia...
W treści uchwały z 1945 roku użyto sformułowania 

"terytorium byłego Wolnego Miasta Gdańska"
"Na obszarach byłego Wolnego Miasta Gdańska"

,a  w    o ś w i a d c z e n i u     Rady Miasta Gdańska -

 "określa sytuację prawną na terenie Wolnego Miasta Gdańska"


Czy to znaczy, że Wolne Miasto Gdańsk istnieje??

Skoro użyto trybu w czasie teraźniejszym.. najwyraźniej tak.

Mogłoby tak być, jeśli istnieje jeszcze jakiś inny dokument, pochodzący jakby z wyższej instancji, który dajmy na to, stwierdza, że WM Gdańsk staje się Polską na okres taki, a taki. Po tym okresie powraca do funkcjonowania.


Słyszałem takie niepotwierdzone wieści, już nie pamiętam od kogo, że jakoby takie były ustalenia pojałtańskie - i że są na to dokumenty. Ponoć z tego powodu zlikwidowano wojsko w Gdańsku, przeniesiono do Gdyni.

Czyżby Oświadczenie wydał jeden organ władzy, a "komunikat wyjaśniający" - drugi organ władzy? 
Z tym, że oba zarządzają Gdańskiem, z czego może jeden zarządza też - ale nie czynnie - resztą terenu zwaną kiedyś WM Gdańsk?

 

 

 

Temat jeszcze nie skończony, trzeba zaznajomić się ze szczegółami, może potem dokończę tekst..

także ze względu na objętość wikipedii - można klikać dalej i zawsze coś się znajdzie.

 

Miało być tylko trochę o Konarzewie, a ostatecznie...

 

 

 

W każdym razie, jak już wyżej pisałem,

może być tak, że po wojnie w całej Europie pozostało ok. 2 milionów niemieckich śpiochów - czyli 2 miliony niemieckich agentów dywersantów, którzy przejęli tożsamości pomordowanych 2 milionów niewinnych ludzi.

Ilu z nich pozostało w Polsce??

 

Ilu potomków tych dywersantów obecnie sprawuje funkcje w polityce, w służbach specjalnych, wojsku, administracji państwowej, samorządowej, kulturze, mediach?

 

Ilu z nich to celebryci ustanawiający Polakom nowe kanony zachowań?

 

Ilu z nich pisze książki zakłamujące historię, wybielające niemców, ilu z nich udziela się na forach, gdzie cmokają z zachwytem nad niemczyzną i plują na Polaków, ilu z nich czynnie bierze udział w Pladze Cmentarnej?

Widzimy więc, idąc za powyższym niewielkim przykładem wsi Konarzewo, że Niemcy podtrzymują tezę, że my tylko na Pomorzu administrujemy - zarządzamy.

 

 

Nie wolno pozwalać Niemcom na sugerowanie, że sprawa granicy na Odrze i Nysie została zamknięta, bo te zapewnienia to są z ich strony kłamstwa,

 

nie wolno nam pozostawić bez wyjaśnienia, skąd liczba 2 miliony ofiar śmiertelnych "wypędzeń" w niemieckich archiwach

 

należy tę sprawę doprowadzić do końca, dywersantów znaleźć i ujawnić, status Niemiec i Niemców - prawnie oraz ostatecznie uregulować - na naszą korzyść.. 

 Wygrajmy w końcu tę wojnę, wygrajmy wojnę z Niemcami.

 

 

 

 

 

 

 

 

----

Powiązane notki:

 

 

 

- Stutthof                   - w przygotowaniu, kilka części

- Dziadek z wehrmachtu  - w przygotowaniu

- Ziemia faluje        - gotowy, termin publikacji - maj 2025 lub szybciej, zależnie od okoliczności

-----------

klikamy Karnice:

Pod koniec II wojny światowej Karnitz zostało zajęte przez Armię Czerwoną w 1945 roku, a następnie – podobnie jak całe Hinterpomorze Przednie – znalazło się pod polską administracją. 

Mieszkańcy wsi byli wypędzani od 1946 r. przez polskich milicjantów, którzy wyemigrowali po zakończeniu wojny. Niemiecka wieś Karnitz została przemianowana na Karnice.

klikamy Cerkwica (Zirkwitz)


Pod koniec II wojny światowej wieś i powiat dworski Zirkwitz zostały zdobyte przez Armię Czerwoną i – podobnie jak całe Hinterpomorze Przednie – oddane pod polską administrację. Po ucieczce i powrocie po zakończeniu II wojny światowej stara brandenbursko-pomorska rodzina Sydów została wywłaszczona i wysiedlona w 1947 r. wraz z innymi mieszkańcami Niemiec.

Wojsko polskie stacjonowało w majątku Sydowów. Następnie, od 1949 r., na terenie majątku mieściła się siedziba PGR. W 1969 roku gospodarstwo zostało członkiem Krajowego Ośrodka Hodowli. Dziś dawny dwór należy do prywatnego przedsiębiorstwa rolniczego.

Cmentarz komunalny przy kościele z pomnikiem. (W 2014 r. nie można było już odnaleźć dawnych pomników i grobów dawnej ludności niemieckiej. Na zewnętrznej ścianie kościoła znajduje się tablica pamiątkowa z 2001 roku, która ma upamiętniać zmarłych mieszkańców wsi do 1945 roku.)

i tak dalej...

tekst pisałem etapami, mam nadzieję, że wszystkie linki ująłem w zestawieniu

sprawdź sam:

de.wikipedia.org/wiki/Wyszembork

------------

de.wikipedia.org/wiki/Konarzewo_(Karnice)

de.wikipedia.org/wiki/Hinterpommern

de.wikipedia.org/wiki/Vertreibung

de.wikipedia.org/wiki/Pommern

 

de.wikipedia.org/wiki/Flucht_und_Vertreibung_Deutscher_aus_Mittel-_und_Osteuropa_1945–1950

pl.wikipedia.org/wiki/Deportacja_(prawo)

de.wikipedia.org/wiki/Volksrepublik_Polen#Westverschiebung

de.wikipedia.org/wiki/Ostgebiete_des_Deutschen_Reiches

de.wikipedia.org/wiki/Präambel_des_Grundgesetzes_für_die_Bundesrepublik_Deutschland

pl.wikipedia.org/wiki/Aneksja

pl.wikipedia.org/wiki/Secesja_(politologia)

pl.wikipedia.org/wiki/Cesja_(prawo_międzynarodowe) 

de.wikipedia.org/wiki/Deutsches_Reich_in_den_Grenzen_vom_31._Dezember_1937

de.wikipedia.org/wiki/Zwei-plus-Vier-Vertrag

https://maciejsynak.blogspot.com/2024/01/jestesmy-w-stanie-wojny-z-niemcami.html

pl.wikipedia.org/wiki/Granica_państwowa

de.wikipedia.org/wiki/Karnice_(Powiat_Gryficki)

de.wikipedia.org/wiki/Cerkwica

dwuznaczne zastosowanie Cudzysłowia:

https://maciejsynak.blogspot.com/2024/04/rozne-negatywne-uprzykrzacze.html

https://maciejsynak.blogspot.com/2024/03/media-polskojezyczne-o-tragedii.html

Prawym Okiem: Jesteśmy w stanie wojny (z Niemcami) (maciejsynak.blogspot.com)

2015 r.

Prawym Okiem: Czy Wolne Miasto Gdańsk istnieje? (maciejsynak.blogspot.com)