Atak na wyborców

To jest oczywiście uderzenie w ludzi, w wyborców, a nie w Nawrockiego.

Tu nie chodzi o obrzucanie błotem kandydata na prezydenta.

Im chodzi o to, by ludzi odwieść od głosowania na niego.

To ludzie są celem tych działań, by im go obrzydzić, by ich zmanipulować wbrew ich interesom, nie Nawrocki.






przedruk



01.12.2024 08:33

Mucha: Tak się boją Nawrockiego. Mainstream w gorączce

Wbrew oficjalnemu bagatelizowaniu przez środowisko koalicji 13 grudnia kandydatury Karola Nawrockiego już widać, że stanowi on potężne zagrożenie dla operacji „domknąć system”, która ma się dokonać wraz z wygraną Rafała Trzaskowskiego. Pokazuje to przede wszystkim histeryczna aktywność aparatu propagandy mediów III RP.

Wojciech Mucha | Niezalezna.PL





Pierwszy akord brudnej kampanii pojawił się wraz z ogłoszeniem, że to prezes IPN będzie kandydatem w wyborach prezydenckich. Wówczas w mediach społecznościowych pojawiły się szokujące fotografie, na których widać mężczyznę wykonującego hitlerowski gest, z komentarzami, że na zdjęciu ma znajdować się Karol Nawrocki. W rzeczywistości mężczyzną tym był niejaki Tomasz Greniuch, wydalony wiele lat temu z IPN historyk. Jegomość podnoszący dłoń nie był nawet podobny do Nawrockiego, jednak nie przeszkodziło to anonimowym kontom w sianiu dezinformacji, że hajlująca osoba to kandydat na prezydenta. 

Trolle kłamią, a mediaworkerzy rezonują

Za pierwotne rozprzestrzenianie tego kłamstwa odpowiedzialne są internetowe trolle z „Sieci na wybory” i „Silnych razem”, a więc zorganizowane cyberbojówki wspierające koalicję 13 grudnia. Temat natychmiast przejęli ludzie mniej anonimowi, jednak nie mniej zapiekli, jak np. znany kiedyś dziennikarz, a dziś internetowy hejter Tomasz Lis. To dzięki nim kłamstwo zyskało uwiarygodnienie, a co najważniejsze, rozproszyła się odpowiedzialność za szerzenie tej oczywistej dezinformacji – wiele osób podawało kłamstwo o „hajlującym Nawrockim” w poczuciu bezkarności.

Warto przy tym dodać, że wielu internautów i dziennikarzy natychmiast zwracało uwagę, że jest to nieprawda, i podawało teksty opisujące historię Greniucha (np. mój tekst na ten temat, który lata temu opublikowałem na portalu TVP.info, a który został usunięty po bezprawnym przejęciu Telewizji przez ekipę Bartłomieja Sienkiewicza). Pomimo tego rzecz żyła swoim życiem i trafiła do internetowej telewizji „Super Expressu”, gdzie jako fakt została powtórzona przez Bartosza Wielińskiego (zastępca naczelnego „Gazety Wyborczej”) i dodatkowo przez ekspertkę komisji Jarosława Stróżyka Katarzynę Bąkowicz, która mówiła wręcz o „słynnym geście” Nawrockiego. Sprawa bulwersuje tym bardziej, że Bąkowicz mieni się… ekspertem od dezinformacji, jest wykładowczynią i autorką książek o fake newsach. Co prawda stanowcza reakcja IPN sprawiła, że Lis, Luft i paru innych – w tym Wieliński i Bąkowicz – wycofali się z tego, co powiedzieli, ale rzecz zyskała rozgłos, którego żadne tłumaczenia nie zrównoważą. Dość powiedzieć, że nawet informujące o manipulacji teksty (np. na portalu Onet) podawano tak, by pozostawiać niedomówienie. Cel takiego działania jest oczywisty: zakodować skojarzenie, niczym w znanym powiedzeniu, że „nieważne, czy ukradł, czy jemu ukradli – był zamieszany”.

 
Liczy się nie treść, ale szybki przekaz


I tak to właśnie będzie wyglądało. Kłamstwa wrzucane do rozrzutnika niczym obornik mają chlapać po całej przestrzeni informacyjnej tak, by nie sposób było odróżnić ich od prawdy, i będzie się to działo ze zwielokrotnioną w stosunku do poprzednich lat częstotliwością. To tym różnić się będzie ta kampania od poprzednich. Kłamstw będzie jeszcze więcej. Dlaczego? Otóż, jak wynika z opublikowanego przed miesiącem raportu („Polacy w internecie – rozrywka, praca, codzienność”, opracowanego przez K+Research we współpracy z firmą Nexera), „Polacy masowo oglądają w internecie treści rozrywkowe, w tym krótkie filmy i ich kompilacje”, podobnie jest z mediami społecznościowymi, gdzie od dłuższego czasu próżno szukać pogłębionych analiz i dyskusji, jak miało to miejsce jeszcze np. w 2015 r.

Ich miejsce zajmują kilkusekundowe filmiki, memy lub krótkie komunikaty. W takiej kakofonii łatwo natknąć się na dezinformację, a dużo trudniej na jej sprostowanie. Wiedzą o tym doskonale specjaliści od prania mózgów i dlatego takie operacje jak „hajlujący Nawrocki” będą powtarzane. Ale to nie wszystko, bo już widać, że powrócono do starego, znanego z poprzednich cykli wyborczych mechanizmu „ataku autorytetem”. Poszukiwane są dowolne osoby, które mogą powiedzieć cokolwiek złego na Nawrockiego, choćby był to nauczyciel z podstawówki, sąsiadka lub dawny kolega, który ma noszony od lat żal o cokolwiek. Znamy to doskonale, już od 2015 r. Andrzej Duda był na łamach mediów III RP krytykowany przez anonimowych i nie tylko nauczycieli i wykładowców.

Na tego typu zagrywki również Nawrocki musi być gotowy. Bo o ile oczywiście życiorys każdego kandydata na prezydenta powinien być znany opinii publicznej, o tyle nie miejmy złudzeń, że niezależnie od tego, czy obecny prezes IPN był krnąbrnym dzieciakiem z głową pełną pomysłów, czy skupionym na nauce milczkiem, wszystko zostanie przedstawione jako przywara. Przesadzam? Cóż, przypomnijmy choćby fragment dotyczący Andrzeja Dudy z „Gazety Wyborczej” z 2015 r.: „Wśród nauczycieli są jednak i tacy, którzy nie szczędzą Dudzie złośliwości. – Budyń waniliowy z soczkiem malinowym – mówi emerytowana polonistka.


Mechanizm przećwiczony na Andrzeju Dudzie

Tak, tak, to prawdopodobnie z tej anonimowej wypowiedzi pochodzi pogardliwe określenie „budyń”, którego do dziś używają wobec prezydenta jego przeciwnicy. Te kpiny trwały zresztą przez całe dwie kadencje prezydentury Andrzeja Dudy. Gdy nie ma czym zaatakować, wystarczy zadzwonić do dyżurnego autorytetu. Jako taki bryluje np. prof. Jan Zimmermann, profesor prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, promotor pracy doktorskiej prezydenta Andrzeja Dudy, który jeszcze rok temu powiadał, że „wstyd mu, że miał takiego doktoranta”. Skomentował w ten sposób… fakt podpisania przez prezydenta ustawy o powołaniu komisji ds. badania rosyjskich wpływów. Ten sam prof. Zimmermann uzasadniał jednocześnie najazd koalicji 13 grudnia na TVP, mówiąc, że choć „Sienkiewicz pojechał po bandzie”, to „rewolucja ma swoje prawa”.

Tak będzie i teraz. Już w mijający poniedziałek ukazał się na portalu Onet tekst pt. „Tak Karola Nawrockiego wspominają na uczelni. Zarzucił mi, że daję studentom lewacką propagandę”, który miał oczywiście budować wrażenie Nawrockiego jako radykalnego i nastawiać sceptycznie czytelników portalu. I tylko w końcu artykułu ten sam wykładowca (anonimowy) przyznaje, że student był dobrze przygotowany do zajęć. Nawrocki jest poddawany atakom ze strony mediów III RP od pierwszej chwili. Szczególnie widać to podczas konferencji prasowych, na których pracownicy TVN24, nielegalnie przejętej TVP czy internetowych portali niemal rzucają mu się do gardła, starając wyprowadzić z równowagi wykrzykiwanymi pytaniami w stylu: „Co pan myśli na temat traktatu ottawskiego?” z jednej strony i „O której dzwonił do pana Jarosław Kaczyński?” z drugiej.

I choć oba pytania są zapewne zasadne, to przecież wiemy doskonale, że to metoda obliczona na to, że kandydat odpowie coś niefortunnego albo wykaże się niewiedzą, co będzie potem można kolportować jako internetowy mem. Przykładem skrajnej manipulacji jest sytuacja z czwartku, kiedy na zorganizowanej podczas wizyty w piekarni konferencji prasowej Nawrockiego nadszedł czas na zadawanie pytań. W tym momencie w nielegalnie przejętym TVP Info zakończono relację, a prowadząca program w studiu Wioletta Wramba powiedziała, że „niestety nie ma możliwości zadawania pytań”. Problem w tym, że nawet widzowie tej stacji mogli usłyszeć, że taka możliwość była. Doskonale widzieli to choćby widzowie „Republiki”, która kontynuowała transmisję.

Takich sytuacji będzie więcej, jednak poza brakiem rzetelności i propagandową naturą mediów III RP pokazują one także coś innego: wbrew oficjalnemu bagatelizowaniu przez środowisko koalicji 13 grudnia kandydatury Karola Nawrockiego stanowi on potężne zagrożenie dla operacji „domknąć system”, która miałaby się dokonać wraz z wygraną Rafała Trzaskowskiego. To dlatego wszystkie chwyty będą dozwolone. Zresztą – mówił o tym sam Rafał Trzaskowski, który spod parasola ochronnego mediów powiedział w środę: „To będzie najbardziej brutalna kampania w III RP”. Cóż, niczego innego się nie spodziewaliśmy.











Mucha: Tak się boją Nawrockiego. Mainstream w gorączce | Niezalezna.pl

Wybory prezydenckie w Rumunii

 

Największe poparcie w wyborach prezydenckich w Rumunii uzyskał niespodziewanie 

 "niszowy" kandydat: Calin Georgescu

prawdopodobnie będzie brał udział w drugiej, rozstrzygającej turze.

przedruk

tłumaczenie automatyczne

Sugeruje również, że nanotechnologia w żywności może wpływać na ludzi jak komputery: "Wchodzi do urządzenia, co? Nanotechnologia z tak zwanego jedzenia, która w rzeczywistości dociera do was i jest bardzo prosta energetycznie, aby móc się połączyć, jak powiedziałem, wchodzi jak komputer.

Georgescu ma również kontrowersyjne opinie na temat cesarskiego cięcia, które uważa za "tragedię", ponieważ "boska nić została zerwana".



Spotkanie z "istotą nie-ludzką"


W dziwacznym oświadczeniu Georgescu powiedział, że podczas negocjacji w ONZ spotkał "inny gatunek". W żadnym wypadku nie jest to gatunek ludzki. Wydaje się to trochę dziwne i nie obchodzi mnie, co myślą inni, ale mówię ci, że mówimy o innym gatunku.



Może on ma na myśli ludzi opętanych?

Wstępna opinia Dana Diaconu

Pierwsze miejsce "prorosyjskiego" Călina Georgescu to wydarzenie, które "wywróciło do góry nogami" drobne gry służalczej polityki Dâmboviţy. Zjawisko to jest szczególnie interesujące. Nigdy wcześniej nie mieliśmy do czynienia z czymś takim. A ten kandydat, pozornie pojawiający się znikąd, wykazał się kilkoma elementami, które omówimy dalej.



Przede wszystkim Calin Georgescu miał kampanię wyborczą, w której nie wydawał żadnych pieniędzy. Zamiast tego udało mu się wywołać efekt wow, wzmacniając znaczną masę ochotników, bardzo dobrze ukierunkowaną. Otwieram nawias, aby podkreślić ten element potencjalnemu kandydatowi, który mnie nie posłuchał! Gra Călina Georgescu była umiejętnie instrumentowana. Opierała się ona na potędze postępu geometrycznego. Przez długi czas ewoluował trywialnie, ale w miarę jak masa ochotników rosła, jego ewolucja w sondażach wydawała się niezrozumiała. Wszyscy mieli wrażenie, że pojawił się znikąd, choć Georgescu prowadzi kampanię od lat.

Ewolucja, jaką Călin Georgescu przeszedł od czasu tych wyborów, jest bez wątpienia zasługą lat, które upłynęły od czasu, gdy została wprowadzona na rynek, choć często niezbyt przekonująca. Sam kładł cegłę na cegle, z uporem, który dla wielu jest trudny do zrozumienia. Trzeba jednak przyznać, że jego gra nie byłaby możliwa bez wzmocnienia, które otrzymał w tej kampanii. Pozwolę sobie zostawić ten temat na później.

Z obiektywnego punktu widzenia Călin Georgescu znalazł się na terenie, który mu sprzyjał. Jest całkiem jasne, że liczby forsowane przez partie nie zadowalają elektoratu. Któż mógłby być pod wrażeniem banalnej postaci, takiej jak ta producenta bajgli z Buzău, czystej głupoty, takiej jak staruszek Teacă Ciucă, zachowań galeryjnych jak George Simion, wyblakła ciotka, w nieustannej politycznej menopauzie, czy banda niezależnych forsowanych przez różne obszary nieśmiertelnego "Żyjmy!"? Jest całkiem jasne, że w ten sposób Georgescu się wyróżnia. Lepiej wygląda, ma maniery, mówi poprawnie i nawet jeśli czasem popada w przechwałki, znajduje w sobie źródła, by dojść do siebie.

Ponadto Georgescu wyróżnia się również swoim programem politycznym. Jest on jedynym kandydatem, który twierdzi, że idea, iż UE-NATO chce dla nas jak najlepiej, nie jest do końca aksjomatem. Jest jedynym, który mówi o pokoju, biorąc pod uwagę, że w dusznej atmosferze lokalnej polityki mówienie o pokoju jest równoznaczne z gwizdaniem w kościele. Jest on jedynym, który wskazuje na przyczynę zacofania, wskazując na konieczność wyprodukowania przez Rumunię jak największej ilości własnych potrzeb na rynku krajowym. Jest jedynym, który mówi o bezpieczeństwie żywnościowym i energetycznym. I, dlaczego tego nie powiedzieć, on jest jedynym, który wydaje się być umyty.

Wydaje się, że pod tym względem Călin Georgescu znalazł swój idealny pas napędu. Bez wątpienia, w porównaniu z koklitami, przeciwko którym biegnie, jest światłem. Ale to, oczywiście, nie wyklucza niewidzialnej twarzy. Nie bądźmy dziećmi. Nie możesz wyjść na światło bez kogoś, kto ci trochę pomoże. Călin Georgescu, ze względu na swoje pochodzenie, zawsze był człowiekiem systemu. Nawet jeśli się rozstał, nawet jeśli grał sam, nie możemy ignorować ingerencji systemu. Tak naprawdę dopiero teraz robi się ciekawie.

System ten był najbardziej wstecznym graczem w historii Rumunii po grudniu. Tak jak to było w czasach krajowego socjalizmu-komunizmu, a dlaczego nie, tak jak było jeszcze przed naszym wejściem pod parasol moskiewski. Chciałbym, abyście zrozumieli, że możemy mówić o "Systemie" w Rumunii około 1920-1930 roku. W rzeczywistości, na poziomie globalnym, pojęcie "systemu" jest nowe, a najstarsze pochodzi z końca XIX wieku.

Lokalny system jest wybitnie nikczemny. Doskonale wpisuje się w życzenia okupanta, ma nawet inicjatywy mające na celu zwiększenie terroru generowanego wobec miejscowej ludności. Za każdym razem, gdy rozpoczyna się okupacja, system jest generatorem terroru, zachowującym się niewolniczo przed okupantem. Otwiera się przed nim lokalny system, pozwala się przeniknąć do szpiku kości, nie wykonuje żadnego gestu buntu, zyskując w ten sposób jego zaufanie. Ale pomimo wręcz obrzydliwego zachowania, nigdy nie hamuje żadnej funkcji, jaką jest jego własne przetrwanie. Nawet jeśli pożre swoich szefów tak, jak żąda tego okupant, nawet jeśli bez mrugnięcia okiem zgodzi się na penetrację, ogłuszenie, a nawet wydrążenie, jego instynkt przetrwania nigdy nie umiera. I we właściwym czasie manifestuje to poprzez liczne przewroty pałacowe. Widziałem ją w ciąży 23 sierpnia 1944 r. i w dniach 16-21 grudnia 1989 r. W obu sytuacjach system stał się brutalny, pozostawiając z gry tych, którzy nie byli już "w kartach". Tak więc, jako historia, zauważę, że mieliśmy kilka buntów zarówno za reżimu Băsescu, jak i za reżimu Iohannisa. Zauważono wyraźne ruchy boczne. To, co jednak teraz obserwujemy, to zaostrzenie wewnętrznej walki: z jednej strony wektor Georgescu, a z drugiej wektor Lasconiego. Ciolacu nie istnieje z punktu widzenia tej walki politycznej – i to zapewne wyda się Wam zaskakujące. W chwili pisania tych słów nie zdecydowano jeszcze, kto wystartuje w 2. rundzie. Czy z tego punktu widzenia możemy powiedzieć, że w systemie toczą się wewnętrzne walki?

W tej chwili nie mogę się wymówić. Chodzi o to, że w dwóch wielkich wydarzeniach z przeszłości tajne służby miały szefów z osobowością, więc przejście systemu z jednej strony na drugą nie nastręczało problemów. Tym razem sytuacja w usługach jest niepewna. SRI nie ma lidera, gdyż jest to sytuacja tymczasowa do czasu wyboru prezydenta. W rzeczywistości sytuacja jest dziwna, ponieważ bardzo trudno jest zrozumieć, co dokładnie spowodowało taki stan rzeczy. Interesujące byłoby przejrzenie oświadczenia Hellviga po opuszczeniu stanowiska. W SIE mamy stabilne przywództwo, ale nie wydaje się, aby wznosiło się ono na poziom tych z przeszłości (nie wykluczam, że uznaniowość, w jakiej się znajduje, jest oznaką tego, że wznosi się ponad poprzednie kierownictwo; rzeczywistość jest taka, że nie mam żadnych danych, a jedynie podejrzenia). Przy wszystkich niepewnościach, które się unoszą, możemy podejrzewać, że nie mamy jednorodności, co mogłoby stwarzać problemy, kluczem w tej sytuacji jest Lasconi. Jeśli zakwalifikuje się do drugiej rundy, będzie to pierwszy raz w historii, kiedy system zostanie podzielony w tak oczywisty sposób, w krytycznym dla Rumunii momencie.

Postawmy sprawę jasno: żyjemy w czasach historycznych. W takich momentach Rumunia zwykle odwraca ręce. Bez wątpienia hegemon jest o zachodzie słońca. Aby lepiej zrozumieć sytuację, powiem Wam, że Lasconi to taka Kamala Harris: tak samo głupia (może nawet gorsza), tak samo zaprzątana sobie głowę (może nawet gorzej). Tak więc kwalifikacja Lasconiego w drugiej rundzie przeredagowałaby mecz Trump-Harris za granicą, tutaj, w naszym kraju, zamieniając go w tragikomiczny drobiazg. Jeśli jednak Ciolacu będzie tym w 2. rundzie, myślę, że możemy jaśniej myśleć o powrocie broni.

Wybory, jak zawsze, są grą systemu (której nie należy ograniczać tylko do służb specjalnych). Teraz jest to gra o przetrwanie, ponieważ jesteśmy w krytycznym momencie historii. W zależności od tego, jak gra się teraz, będziemy wiedzieć, czy zrobimy krok do nowego świata w awangardzie, czy po przetrwaniu kolejnej chwili grozy. Widzimy, co przyniesie przyszłość, ale kilka elementów jest więcej niż jasnych:

Tradycyjne media przegrały tę grę na dobre; jęki niektórych, takich jak Pândaru czy Chireac, były niezwykłe; Przychodzi na nich wielkie cierpienie!
Rumuński system partyjny jest przestarzały i coraz mniej istotny;
Finansowanie polityki państwa musi zostać wstrzymane, ponieważ jest oczywiste, że są to pieniądze wyrzucone w błoto;
Nowy świat zaczyna być coraz wyraźniej widziany; Jeśli Rumunia zwróci się do przodu, mamy szansę odzyskać wiele z tego, co straciliśmy do tej pory. W przeciwnym razie będzie nam strasznie trudno. Ale o tym przekonamy się za dwa tygodnie.
P.S. Miałem rację co do Ciucă. Ale wydaje się, że to dla niego dobra wiadomość. Zresztą między stanowiskiem prezydenta a zupą fasolową na pewno wybrałby tę drugą opcję!

Dziwaczne wypowiedzi Calina Georgescu na przestrzeni czasu. Twierdzi, że spotkał "inny gatunek". W żadnym wypadku nie jest to gatunek ludzki" WIDEO

Trendy gospodarcze: Rumunia zmienia broń

Słowa, słowa, słowa....

Niestety, dla mnie tekst pana Pereiry brzmi jak kpina z zawiedzionych nadziei Polaków, szczególnie, że tak się wyrażę - ostatnia zwrotka...

Nie nazywa faktów po imieniu, tylko operuje poetyckimi porównaniami (serduszkowej zabawy), które w ogóle nie obrazują stanu zapaści służby zdrowia, zapaści państwa.

Jeżeli publicyści będą tak lekko i z humorem pisać o poważnych zagrożeniach dla państwa, to te zagrożenia zostaną przez ludzi zignorowane, bo przecież skoro sobie żarty dziennikarze robią, to widocznie nic złego się nie dzieje....

Stronnictwo rządzące nie boi się pana prezydenta, gdyby się bali to by nie robili tego, co robią.

Od 10 miesięcy nikt realnie nie postawił tamy nielegalnym działaniom ludzi łamiących prawo.

Słowa nie zatrzymają ich działań.

A są tylko słowa.

Słowa, słowa, słowa....

To wszystko wygląda jak scenariusz.

przedruk





Samuel Pereira: Reakcja na orędzie Prezydenta pokazuje jak bardzo się boją

16.10.2024 20:47

Oj zepsuło uśmiechniętą rocznicę koalicji 13. grudnia to dzisiejsze wystąpienie prezydenta Andrzeja Dudy w Sejmie. I nie chodzi nawet o to, że merytorycznie wypunktował niespełnione obietnice, stan gospodarki po niecałym roku rządów, zablokowane, bądź zamrożone inwestycje, ale głównie o to, że konkretnymi faktami, które podał wypowiedziami, czy też cytatami jak np. przywołanymi słowami byłych ambasadorów przeciwko ochronie polskiej granicy, którzy wzywali polskich funkcjonariuszy na granicy do nieposłuszeństwa Polsce kiedy rozpoczęła się rosyjsko-białorusko operacja na polskiej granicy.


Tymi niepodważalnymi faktami właśnie przebił balon propagandowy tej całej serduszkowej zabawy naszym krajem. I nie o sam symbol chodzi, bo symbole, takie jak np. serduszko w kampanii mają prawo funkcjonować w przestrzeni publicznej, w końcu żyjemy w świecie obrazkowym, ale nie one powinny stanowić podstawowej treści polityki czy prowadzonych działań, bo później kończy się jak widać. Nie można wszystkiego sprowadzać do komunałów i emocji, a już na pewno nie wtedy, kiedy zapowiada się Polakom spełnienie konkretnych zobowiązań, które później okazują się właśnie pustą, jak te serduszka obietnicą. 

Oni się boją

To, co prezydent mówił o sferze bezpieczeństwa, gospodarki, inwestycji, ale też o sprawach zagranicznych pokazuje jak poważne są wyzwania, przed którymi stoi dziś Polska, a jak bardzo są one przez obecną władze ignorowane. Stąd ten ogromny dyskomfort, ta reakcja na dzisiejsze wystąpienie prezydenta, której symbolem była nieudolna próba polemiki ze strony premiera, mimo iż artykuł 140. polskiej konstytucji takiej debaty przy orędziu prezydenta zabrania.

To co się dzieje wokół prezydenta od roku i ta dzisiejsza reakcja na jego orędzie pokazuje jak bardzo oni się boją, jak bardzo im (znowu, jak w latach 2008-2010) prezydent przeszkadza. To odliczanie czasu do końca prezydentury - co słusznie zwrócił uwagę Andrzej Duda jest objawem wielkiej pychy - tylko potwierdza, że ten rząd cały czas marzy o jeszcze większej władzy i to całkowicie poza wymaganą w konstytucji kontrolą. Dziś prezydenta to jeden z bardzo istotnych bezpieczników blokujących autorytarne, nazwijmy rzeczy po imieniu zapędy tej władzy. To właśnie dlatego prezydent, co widzieliśmy dzisiaj jest bardzo ważnym elementem bezpieczeństwa całego naszego systemu.


Prezydent blokuje autorytarne zapędy

Szczególnie teraz, w czasach "demokracji walczącej" okazuje się jak ważną Andrzej Duda pełni funkcję w erze negowania nawet samego istnienia Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego, Krajowej Rady Sądownictwa, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, po tym jak zostały przejęte media publiczne i prokuratura. Dlatego też od początku są negowane nawet te oczywiste konstytucyjne prerogatywy prezydenta w sprawach zagranicznych, ale i te zapisane ustawowo, jak np. przy zmianie kierownictwa Prokuratury Krajowej, co widzimy na naszych oczach.

 

Wystąpienie prezydenta mogło przyprawić wielu o entuzjazm, ale warto pamiętać, że Andrzej Duda jest teraz, ale rzeczywiście wcale nie jest pewne, że konserwatywny prezydent blokujący autorytarne zapędy liberałów będzie z nami po wyborach prezydenckich 2025 roku i dlatego jesteśmy w bardzo ważnym okresie, gdzie możemy się do nich przygotować. Tak, żeby nie okazało się, że ci, którym państwo polskie leży na sercu - obudzą się po wyborach prezydenckich w szoku i sytuacji bez wyjścia. Czego oczywiście naszemu ukochanemu krajowi nie życzę.




Autor: Samuel Pereira
Źródło: tysol.pl
Data: 16.10.2024 20:47




------------



Twórca Kanału Zero nie wytrzymał. "Absolutnie nie do zniesienia"
Dodano: wczoraj 13:01

Krzysztof Stanowski gorzko podsumował polską politykę. Opublikował wywód o przyzwoleniu na kłamstwa.





Wybory prezydenckie odbędą się wiosną 2025 r. W nowym sondażu SW Research dla rp.pl zapytano ankietowanych, kto byłby najlepszym bezpartyjnym kandydatem PiS na prezydenta? Wśród zaproponowanych nazwisk znaleźli się: Tomasz Adamek, Marek Magierowski, gen. Roman Polko, Jacek Siewiera, Krzysztof Stanowski oraz prof. Andrzej Zybertowicz. Aż 66,5 proc. uczestników badania nie potrafiło wskazać żadnego z wymienionych kandydatów, wybierając odpowiedź "nie mam zdania". Najwięcej (8,5 proc.) wskazań uzyskał założyciel Kanału Zero. Wskazało go najwięcej respondentów w wieku 18-24 (10,8 proc.) i 25-34 (15 proc.).

Sam Krzysztof Stanowski już kilka miesięcy temu zapowiedział, że weźmie udział w wyścigu o fotel prezydenta Polski, jednak nie zależy mu na wygranej, a jedynie na samej rywalizacji. Teraz dziennikarz opublikował na platformie X gorzką refleksję na temat stanu polskiej polityki.
Stanowski załamany kłamstwami polityków. "Frajerstwem jest przejmować się prawdomównością"

Krzysztof Stanowski w długim wpisie ubolewa nad przyzwoleniem na kłamstwa polityków. Jak podkreśla, dotyczy to każdej strony sceny politycznej w naszym kraju.

"W polityce się kłamie. OK, nie jesteśmy dziećmi, więc o tym wiemy. Ale stężenie kłamstw jest aktualnie absolutnie nie do zniesienia. Wszyscy, bez względu na stronę sporu, kłamią. Kłamstwo przestało być wstydliwe, osoba złapana na kłamstwie nie musi się tłumaczyć, po prostu następnym razem postara się skłamać lepiej – tak, żeby nikt się nie zorientował. A zresztą – jeśli się zorientują znowu, to co z tego? Kłamstwo nie psuje reputacji, nawet nałogowe kłamanie już nie odbiera wiarygodności. Jeśli permanentnie kłamiesz, nie jesteś skompromitowany, tylko waleczny, zawzięty i konsekwentny. Kto kłamie non-stop, ten wzbudza podziw swoją niezłomnością" – pisze twórca Kanału Zero.

"Kiedyś problemem było, jeśli mówiłeś co innego niż rok wcześniej. Dzisiaj nie jest problemem, jeśli mówisz co innego niż dzień wcześniej. Możesz mieć inne zdanie na ten sam temat zależnie od tego, kto cię pyta – i nikogo to nie dziwi i nie rusza. Doszliśmy do momentu, że jednak frajerstwem jest przejmować się prawdomównością, bo ona ogranicza, a kłamstwo nie ogranicza. A stawka jest wyższa niż jakaś tam prawdomówność, więc fani, wyznawcy, wielbiciele wybaczą, mało tego: oni kibicują, aby dobrze, dobitnie okłamać, żeby tamtym w pięty poszło" – zaznacza dziennikarz.

"Nic już nie kompromituje "swojego" polityka, wszystko kompromituje "obcego". Nie ma grzeszków i grzechów, których nie zignorujemy, gdy ktoś walczy po tej samej stronie, jak i nie ma grzeszków i grzechów, które wybaczymy, jeśli ktoś walczy po drugiej. I absolutnie każdy jest w stanie sobie to wszystko zracjonalizować, że "tak trzeba", zawsze istnieje "wyższy cel" – dodaje.






tysol.pl/a129368-samuel-pereira-reakcja-na-oredzie-prezydenta-pokazuje-jak-bardzo-sie-boja

rozrywka.dorzeczy.pl/show-biznes/645373/stanowski-nie-wytrzymal-rozprawia-o-klamstwach-w-polityce.html