Służby, wszędzie służby...

 

Dr Kowalski: 4 czerwca mają co świętować przede wszystkim komuniści

– To, co wydarzyło się 4 czerwca, było ustalone wcześniej przy Okrągłym Stole, a jeszcze wcześniej w Magdalence i różnych konszachtach pomiędzy władzami PRL a tzw. konstruktywną opozycją – mówi w rozmowie z portalem DoRzeczy.pl dr Lech Kowalski, historyk wojskowości.

Czy dzień 4 czerwca to Pańskim zdaniem data godna świętowania?

dr Lech Kowalski: Na pewno mają co świętować komuniści, bo choć naród pokazał im przy urnach wyborczych jedną wielką figę, to potrafili się prześliznąć w nową rzeczywistość III RP, z którą nie potrafimy się uporać po dzień dzisiejszy. Jeżeli ktoś ma co świętować, to są to właśnie oni. Przypomina to sytuację, kiedy ich poprzednicy przybyli przed 22 lipca 1944 roku i zmontowali PKWN i udawali, że to ich władza jest z nadania narodu. Po 4 czerwca 1989 roku nawet sami komuniści nie wierzyli, że ta klęska może tak zaowocować w przyszłości.

W lewicowo-liberalnym przekazie dzisiejsza rocznica stanowi symbol zwycięstwa demokracji i upadku komunizmu.

To, co wydarzyło się 4 czerwca, było ustalone wcześniej przy Okrągłym Stole, a jeszcze wcześniej w Magdalence i różnych konszachtach pomiędzy władzami PRL a tzw. konstruktywną opozycją. Komuniści nie spodziewali się, że to się tak przełamie po 4 czerwca, choć byli wystraszeni niemalże do granic. Przeprowadzałem wówczas wywiady z generalicją i widziałem jej początkową otwartość oraz postępujące odrętwienie i brak chęci do rozmów. Wiedzieli już bowiem, że osiągnęli to, co chcieli i wyszli na swoje.

W swojej najnowszej książce pisze Pan m.in. na temat działalności służb w tamtym czasie. Jaka była ich rola?

Na pewno inspirująca. Komuniści właściwie przestali brać pod uwagę opinię służb. Gdyby było inaczej, to myślę, że nie odważyliby się na ten ruch. Nie mieli już jednak wyjścia.

To znaczy?

To, co zaczęło się dziać po dojściu do władzy Gorbaczowa sprawiło, że rola służb zeszła na dalszy tor. Przywódca Związku Sowieckiego zaczął reformy od własnego kraju, a także postrzegał PRL jako laboratorium dziejących się przemian, którym kibicuje. Wielka polityka, która napłynęła z Kremla, przerosła bezpiekę, która w tej sytuacji składała się już tylko ze statystów w tej grze. Dzisiaj często uważa się, że służby przeszły na drugą stronę i miały ogromny wpływ na to, co się działo. Nie jest to jednak prawda.

Jakie najważniejsze konsekwencje tamtych wydarzeń dostrzega Pan w funkcjonowaniu III RP?

Konsekwencje są takie, że nigdy nikt nikogo nie rozliczył. Tym, którzy przez blisko pół wieku rządzili krajem, pozwolono przejść „na drugą stronę tęczy”. Szybko zorganizowali się na nowo i nie mieli postawionej żadnej tamy. Spośród wszystkich krajów tzw. demoludów to w PRL komuniści najpłynniej przeszli w nową rzeczywistość. Nie można porównywać tego do wydarzeń w Czechosłowacji, NRD, nie mówiąc już o Rumunii. Nasi rodzimi komuniści nawet sobie nie wyobrażali takiego „high life”, które mieli po 4 czerwca.

Szokujące słowa niemieckiego posła: Pakt Ribbentrop-Mołotow „słuszną decyzją” Stalina

Alexander Gauland, lider AfD w Bundestagu, stwierdził, że decyzja Stalina o podpisaniu paktu Ribbentrop-Mołotow była słuszna, a Polska stałą na drodze do powstrzymania III Rzeszy.

Słowa niemieckiego polityka padły w środę w Bundestagu podczas debaty dotyczącej 80. rocznicy napaści Niemiec na Związek Radziecki.

Gauland potępiając napaść Hitlera na ZSRR stwierdził równocześnie, że w 1939 roku Stalin nie miał wyjścia i musiał zgodzić się na sojusz z przywódcą III Rzeszy. Winna temu ma być Polska.

– Przedłużające się negocjacje w sprawie konwencji wojskowej między Związkiem Radzieckim, Empire [Wielką Brytanią - przyp.red.] i Francją wielokrotnie prowadziły do tego samego impasu: jak zorganizować obronę bez Polski, która nie chciała tolerować wojsk sowieckich na swoim terytorium – stwierdził niemiecki polityk.

Deputowany dodał, że Stalin zawierając pakt z Hitlerem kupił sobie trochę czasu, aby uzbroić swoje wojska przed zbliżającą się wojną. Według polityka, sojusz dwóch totalitaryzmów był decyzją "realpolityczną i słuszną dla własnego przetrwania, której konsekwencje były jednak straszne dla Polski".

Pakt Ribbentrop-Mołotow

III Rzesza i ZSRR podpisały pakt 23 sierpnia 1939 roku. Sojusz dwóch totalitaryzmów doprowadził do wybuchu II wojny światowej i skazał połowę Europy na dziesięciolecia cierpień. Pakt ten zawierał tajny protokół, który faktycznie podzielił Europę Wschodnią na strefy wpływów.

W jego wyniku wojska radzieckie wkroczyły na terytorium II Rzeczpospolitej 17 września 1939 roku, łamiąc polsko-sowiecki pakt o nieagresji.

Sowiecka napaść zaowocowała m.in. czterema falami deportacji obywateli II RP na Syberię. Według różnych szacunków historyków Sowieci wywieźli w głąb ZSRR od 800 tys. do 1 mln ludzi.

11.06.2021

Mieszkańcy Syberii proszą Merkel o pomoc

Rosjanie zwrócili się do kanclerz Niemiec, by pomogła im wybudować drogę.

Mieszkańcy wioski Wierchnij Karbusz w obrodzie omskim (Syberyjski Okręg Federalny) nagrali w środę apel do kanclerz Niemiec Angeli Merkel. Proszą, by władze niemieckie pomogły im wybudować drogę asfaltową. Twierdzą, że przez wiele lat zwracali się z tą prośbą do rosyjskich urzędników, a nawet do rządu w Moskwie, ale nikt nie chciał ich słuchać.

Przemawiająca na nagraniu deputowana rady wiejskiej Irina Drozdowa mówi, że ich wioska została zbudowana na przełomie XIX i XX wieków przez rosyjskich Niemców. - Niestety nasz rząd nas nie usłyszał, dlatego zwracamy się do pani z prośbą o pomoc - apeluje. - Gdy przyjeżdżają tu nasi rodacy, którzy wyjechali do Niemiec, z przykrością patrzą na naszą sytuację, która nie poprawia się, a tylko się pogarsza - mówiła.

Cytowani przez syberyjski niezależny portal sibreal.org mieszkańcy twierdzą, że droga jest w fatalnym stanie i że często podczas złej pogody wioska bywa odcięta od cywilizacji....

No, jak władza średniego szczebla nie reaguje, to się trzeba zwrócić bezpośrednio na samą górę...

https://www.rp.pl/Rosja/306119945-Mieszkancy-Syberii-prosza-Merkel-o-pomoc.html

https://dorzeczy.pl/kraj/187734/szokujace-slowa-alexandra-gaulanda-o-pakcie-ribbentrop-molotow.html

https://dorzeczy.pl/opinie/187210/dr-kowalski-4-czerwca-maja-co-swietowac-przede-wszystkim-komunisci.html

Dezinformacja - boty, czy agentura?

 

przedruk

Dezinformacja na temat COVID-19 w mediach społecznościowych to głównie dzieło złośliwych botów.

Liczba dotyczących pandemii nieprawdziwych informacji w internecie jest tak wielka, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) mówi wręcz o " infodemii" dezinformacji. Jednak działalność botów jako źródła dezinformacji nie została dotąd dokładnie zbadana.

Kto za tym stoi?

Zajął sìę tym zespół kierowany przez doktora Johna W. Ayersa, specjalizującego się w nadzorze zdrowia publicznego, współzałożyciela Center for Data Driven Health i wicedyrektora ds. innowacji w Wydziale Chorób Zakaźnych na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego (USA). Uzyskane wyniki wskazują na boty jako na główny "patogen" dezinformacji dotyczącej COVID-19 w mediach społecznościowych.

Zespół zidentyfikował publiczne grupy na Facebooku będące pod silnym wpływem botów. Udało się zmierzyć, jak szybko te same adresy URL (lub linki) zostały udostępnione w próbce około 300 000 postów opublikowanych w grupach na Facebooku, które udostępniły 251 655 linków.

Gdy adresy URL są wielokrotnie udostępniane przez wiele kont w ciągu kilku sekund, oznacza to, że są to konta botów kontrolowane przez zautomatyzowane oprogramowanie, które koordynuje ich działanie. Zespół odkrył, że grupy na Facebooku, na które mają największy wpływ boty, miały średnio 4,28 sekundy między udostępnieniami identycznych linków, w porównaniu do 4,35 godziny w przypadku grup na Facebooku, na które boty miały najmniejszy wpływ.

Monitorowanie postów

Naukowcy wybrali na Facebooku grupy, na które boty miały najmniejszy lub największy wpływ i monitorowali posty, które udostępniały link do duńskiego badania dotyczącego oceny masek na twarz mających chronić przed infekcją COVID-19. DANMASK-19 to randomizowane badanie kliniczne opublikowane w Annals of Internal Medicine.

„Wybraliśmy DANMASK-19 do naszego badania, ponieważ maski są ważnym środkiem zdrowia publicznego, który potencjalnie może kontrolować pandemię i są tematem powszechnej debaty” – powiedział dr Davey Smith z University of California w San Diego, współautor badania.

39 proc. wszystkich postów udostępniających wyniki badania DANMASK-19 zostało wysłanych w grupach na Facebooku, które były najbardziej pod wpływem botów. Natomiast 9 proc. postów zostało wysłanych w grupach, na które boty mają najmniejszy wpływ.

20 proc. postów udostępniających DANMASK-19 skierowanych do grup na Facebooku, na które mają największy wpływ boty, twierdziło, wbrew dowodom naukowym, że maski szkodziły użytkownikowi. Jeden z nich brzmiał: „Duńskie badanie udowadnia… szkodliwość noszenia maski”. 50 proc. postów promowało spiski, takie jak „korporacyjni kontrolerzy faktów okłamują cię! Wszystko to, aby służyć ich propagandzie Dystopian #Agenda2030”.

Posty udostępniające informacje o DANMASK-19 w grupach na Facebooku, na które boty mają największy wpływ 2,3 raza częściej deklarowały, że maski szkodzą użytkownikowi i 2,5 razy częściej zawierały twierdzenia o spiskach niż posty publikowane w grupach na Facebooku będących pod najmniejszym wpływem botów.

"Propaganda dezinformacji"

"Wydaje się, że propaganda dezinformacji na temat COVID-19 rozprzestrzenia się szybciej niż sam wirus" – powiedział dr Eric Leas, współautor badania i adiunkt na UC San Diego.

„Boty wydają się również podkopywać zaufanie do najważniejszych instytucji zdrowia publicznego. W naszym studium przypadku boty błędnie scharakteryzowały wybitną publikację prestiżowego czasopisma medycznego w celu rozpowszechniania dezinformacji - powiedział Brian Chu, współautor badania i student medycyny w UPenn. - Sugeruje to, że żadna treść nie jest bezpieczne od zagrożeń związanych z dezinformacją wykorzystywaną jako broń”.

"Liczba dezinformacji ze strony botów, które znaleźliśmy, sugeruje, że wpływ botów wykracza daleko poza nasze studium przypadku" – dodał dr Smith.

Zespół zauważył, że efekt automatycznej dezinformacji jest prawdopodobnie większy ze względu na to, jak przenosi się na organiczne rozmowy w mediach społecznościowych.

"Boty rozpowszechniające nieprawdziwe informacje mogą zainspirować zwykłych ludzi do rozpowszechniania błędnych wiadomości” – powiedział Zechariah Zhu z University of California w San Diego, współautor badania.

„Na przykład boty mogą sprawić, że algorytmy platform będą uważać, że zautomatyzowana treść jest bardziej popularna niż jest w rzeczywistości, co może prowadzić do tego, że platformy faktycznie nadadzą priorytet dezinformacji i rozpowszechnią je wśród jeszcze większej liczby odbiorców” – dodał dr David A. Broniatowski, dyrektor GW Institute for Data, Democracy, and Politics, współautor badania.

"Musimy pamiętać, że nieznane podmioty oszukują opinię publiczną i promują dezinformację. Ich niebezpieczne działania bezpośrednio wpływają na zdrowie publiczne” – powiedział dr Mark Dredze, profesor nadzwyczajny informatyki na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa i współautor badania.

Jak jednak zauważa zespół, rozwiązania mające na celu wyeliminowanie botów i ich kampanii dezinformacyjnych są na wyciągnięcie ręki.

„Nasza praca pokazuje, że platformy mediów społecznościowych mają zdolność wykrywania, a tym samym usuwania tych skoordynowanych kampanii botów – dodał dr Broniatowski. - Wysiłki zmierzające do usunięcia zwodniczych botów z platform mediów społecznościowych muszą stać się priorytetem wśród ustawodawców, organów regulacyjnych i firm zajmujących się mediami społecznościowymi, które zamiast tego skupiają się na atakowaniu pojedynczych dezinformacji zwykłych użytkowników”.

„Jeśli skorygować +infodemię+, wyeliminowanie botów w mediach społecznościowych jest niezbędnym pierwszym krokiem – podsumował dr Ayers. - W przeciwieństwie do kontrowersyjnych strategii cenzurowania rzeczywistych ludzi, wyciszanie zautomatyzowanej propagandy jest czymś, co każdy może i powinien wspierać”.

https://dorzeczy.pl/rozrywka/187578/dezinformacja-ws-covid-19-to-dzielo-zlosliwych-botow.html?utm_source=dorzeczy.pl&utm_medium=feed&utm_campaign=rss_feed

Odpowiedzialność za kraj

 

Na Białorusi myślą o zabezpieczeniu państwa na wypadek sabotażu politycznego. 

Pięknie, tak trzymać - w Polsce nam tego brakuje, stąd można publicznie kłamać, wprowadzać w błąd społeczeństwo, szkalować i nie ma za to obligatoryjnych kar, jak np. wykluczenie z życia politycznego czy zakaz publikacji, zakaz prezentacji w mediach.

W polskiej konstytucji z 1952 roku był np. zapis o dywersji: 

PODSTAWOWE PRAWA I OBOWIĄZKI OBYWATELI

Artykuł 77

2. Osoby, które dopuszczą się sabotażu, dywersji, szkodnictwa lub innych zamachów na własność społeczną, karane są z całą surowością prawa.

zniesiony po 1976 roku.

Abstrahując od obcych agentur, moim zdaniem zło w polskiej polityce obficie rozlewa się w skutek dyktatu mediów i dopuszczeniu do głosu awanturników politycznych, którzy politykę traktują jako sposób na reklamę siebie i miejsce dorabiania się, a nie dbałości o dobro społeczeństwa. 

Dyktat mediów ma tu wielki wpływ.

Degradacja środowiska politycznego - umedialnienie - sprawia, że ludzie niczym szkolna młodzież biją się i licytują przed kamerami, by zdobyć popularność i tym sposobem dostać się do Sejmu czy na stanowiska - powstaje stan bliski pajdokracji.

To sprawia, że osoby biorące udział w polityce można podzielić z grubsza na dwie grupy - na tych, co rozrabiają by utrzymać swą medialność i resztę, która stara się coś zrobić, ale staje się zakładnikiem  przekazu medialnego w ten sposób czasami upodobniając się do pierwszej grupy...

To samo dotyczy samych mediów.

Często dziennikarze zajmują stanowisko polityczne  z rozmowie przed kamerami, stając się jedną ze stron.

Istnieje umowny podział, że TVN są za liberałami z platformy, TVP Info za rządem, a pozostali to różnie, ale nie za rządem.

Sam widziałem, jak redaktor Cholewiński (niegdyś pracownik TVN) w TVP Info,  czytał stanowisko swojej nowej stacji nt. stronniczości TVN-u. 

Jako ilustracja pokazywany był fragment audycji TVNu z redaktorem Cholewińskim uprawiającym tę wspomnianą stronniczość...

Ja jednak chciałem wtrącić słowo o tatarze.

Wszyscy redaktorzy lubią tatara. 

Wszyscy się nad nim rozpływają - jaki to smakołyk. Kawał zmielonego surowego mięsa ze świeżą siekaną cebulką ociapany surowym jajkiem. Po prostu delicje.

Przysmak każdego redaktora jak cała Polska długa i szeroka.

Jak to jest możliwe, żeby każdy miał taki sam gust?

A jak to jest możliwe, że każdy uważa rządy Łukaszenki na Białorusi za sfałszowane?

Dlaczego każdy jest przeciw? Nie ma nikogo, kto nie ma zdania, albo ma zdanie przeciwne?

Otóż redaktorzy nie mają zdania - zdanie ma prowadzący ich, albo właściciele stacji.

I to oni swoim podwładnym każą mówić to, co oni mówią.

Mamy tu sytuację, gdy zarówno strefy rządowe jak i medialne - nawet te przeciwne polskiemu rządowi - nie są tak naprawdę za opozycją białoruską, albo przeciw Łukaszence - oni są za rozwaleniem państwowości białoruskiej. 

Czy to tylko efekt  30 lat prania mózgu przez polskojęzyczne media?

Jaki będzie efekt wiadomo - jak na Ukrainie, Rumunii albo w Polsce w latach 90tych - rządy niemieckich ubeków i zagranicznych podmiotów, które się obłowią na majątku Białorusinów.

Teraz TVN idzie ręka w rękę z rządem, który na co dzień krytykuje i atakuje.

A może to rząd idzie ręka w rękę z TVNem??

Dziennikarze, publicyści w swoich relacjach, albo w rozmowie przed kamerami zajmują stanowisko społeczne - czyli polityczne, bo do spraw społecznych sprowadza się polityka - i stają się jedną ze stron.

Pan obywatel, jak chce się wypowiedzieć politycznie do społeczeństwa, to z reguły ma dostęp do kamer, gdy zostanie posłem. A pan dziennikarz zawsze ma ten dostęp.

Sytuacja jest taka, że dziennikarze "bezkarnie" całymi latami uprawiają politykę, tylko dlatego, że pracują w mediach, a pan poseł, jak się będzie słabo starał, to może następnym razem już nie będzie posłem i nie będzie go w telewizji. Poseł to taki przechodzień - jest, a za chwilę go nie ma. A dziennikarz jest zawsze.

I nie jeden dziennikarz traktuje posła, albo ministra z góry - podnosi na niego głos, jest napastliwy, przerywa mu niegrzecznie, macha tymi łapami - zupełnie jakby wszystko było na odwrót, jakby to poseł, który ma mandat od społeczeństwa, przyszedł do pana dziennikarza przeprosić za swe istnienie.

To pan dziennikarz jest personą,  a pan poseł - nikim?

Jak to jest możliwe, że istnieje coś takiego jak "dziennikarskie śledztwo"?

No, ja wiem, przecież sam coś takiego jakby uprawiam...

Tylko, że gdyby były polskie służby, a nie niemieckie, to nigdy by tego "śledztwa" nie było - bo nie byłoby potrzeby.

Jak to jest, że dziennikarze coś tam wykrywają - taki na przykład redaktor Latkowski - a policja, czy służby bezpieczeństwa - nie?

Wygląda na to, że pewnymi tematami nikt się nie zajmuje - bo to nie jest określone w prawie.

Tak jak ten w SKW, co mi powiedział, że to co opowiadam, to nie są sprawy wojskowe, więc to nie jest sprawa dla nich. Tak sobie myślę, że nawet ja sam tak na dobrą sprawę nie wiem, czy to jest niemiecki wywiad wojskowy czy cywilny, a pan z SKW od razu wiedział.

Nic nie sprawdził, żadnego śledztwa nie podjął, od razu powiedział, że to "nie jego brocha". 

Jasnowidz, czy co?

Otóż potworzyli sobie prawa i teraz tak:

ta służba odpowiada za przestępstwa zaczynające się na literę G i Ó, tamta za W, tamta za N, a jeszcze insza, za O.

A za inne sprawy, jak to leci w alfabecie - nikt nie odpowiada.

I każdy jest czysty.

Bo każdy jest kryty przepisami i to mu wystarcza.

Tylko kto te przepisy wymyślił?

I gdzie są dziennikarze ze swoimi śledztwami?

Oni też mają swoje paragrafy....

Wszystko jest starannie ustawione.

KODEKS KARNY
ROZDZIAŁ XVII

Przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 127.

§ 1. Kto, mając na celu pozbawienie niepodległości, oderwanie części obszaru lub zmianę przemocą konstytucyjnego ustroju Rzeczypospolitej Polskiej, podejmuje w porozumieniu z innymi osobami działalność zmierzającą bezpośrednio do urzeczywistnienia tego celu,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.

§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

" w porozumieniu z innymi osobami " - słowa klucze - bo jak ktoś samodzielnie do tego dąży, to karze nie podlega.

Prawda?

Można bezkarnie podważać istnienie państwa polskiego i żadne służby ani nawet nie mrugną, że coś tu nie tak. 

Ale niech tylko jakiś Synak usiądzie do komputera.... od razu wiedzą co robić.

Moim zdaniem, zarówno w polityce, administracji jak i w mediach potrzebne jest odgórne rozgraniczenie - oparte o wiek.

Osoby do 40 roku życia nie powinny mieć prawa ubiegania się o piastowanie stanowisk politycznych.

Jeśli chcą się spełniać w polityce winy mieć taką możliwość - ja wiem, jako doradcy, personel biura poselskiego czy coś takiego? 

Oczywiście ludzi niedojrzałych spotyka się i po 40tce, ale zawsze to jakiś hamulec.

Czy ktoś się z tym zgadza, czy nie, częściej błędne decyzje podejmuje się w młodszym wieku, choć jak wiadomo, to nie zasada... 

To taki pomysł na czasy poubeckie...

przedruk 

tłumaczenie automatyczne

W każdym państwie polityk wzywający do sankcji wobec własnego kraju kładzie kres swojej politycznej karierze, ponieważ życzy swojemu krajowi polityczny i gospodarczy upadek. Tę opinię politologa Wadima Borowika publikuje gazeta SB Białoruś Siegodnia, informuje BiełTA.

„Te prace są w toku. Odbyło się już pierwsze spotkanie w ramach Okrągłego Stołu Sił Demokratycznych, wzięli w nim udział parlamentarzyści, przedstawiciele różnych komitetów organizacyjnych, prawnicy i politycy.

Pracujemy nad decyzją (o odpowiedzialności - ok. BelTA) w dwóch formach.
Albo jest to ustawa o zmianie Kodeksu karnego i Kodeksu administracyjnego, albo dekret prezydencki.
Badamy obie opcje, zostaną przedłożone do rozpatrzenia przez głowę państwa.

Oprócz odpowiedzialności karnej i administracyjnej istnieje inna sugestia: ograniczenie w prawach politycznych.

Oznacza to, że osoby domagające się sankcji powinny być pozbawione prawa do kandydowania przez określony czas, uczestniczenia w działalności politycznej i wypowiadania się w kwestiach społeczno-politycznych.

Zależy nam na wypracowaniu jak najbardziej sprawiedliwego mechanizmu pobierania takich kosztów.
Na przykład, żeby członkowie rodziny nie ucierpieli: równie dobrze może się okazać, że matka i ojciec osoby destrukcyjnej wzywającej do takich działań w ogóle nie podzielają jego poglądów – zauważył ekspert.

Uważa również, że konieczne jest rozróżniać surowość przestępstwa.

"To jedno - trochę ograniczony obywatel dał lajka.

A to zupełnie inna sprawa, gdy polityk biega po europejskich przyjęciach i błaga o sankcje wobec swojego kraju. Taka osoba musi ponosić najcięższą odpowiedzialność i na zawsze zapomnieć o działalności politycznej jako zdrajcy interesów narodowych.

Należy rozumieć, że nawet sam pomysł omówienia sankcji, nie mówiąc już o ich wprowadzeniu, pogarsza klimat inwestycyjny w kraju, podważa zaufanie inwestorów i podważa wizerunek kraju na arenie międzynarodowej. Oznacza to, że krzywda została już wyrządzona nawet przez mówienie o sankcjach - podkreślił Vadim Borovik. - Dlatego nie chodzi tylko i nie tyle o chęć ukarania kogoś. Chodzi o potrzebę edukowania społeczeństwa do odpowiedzialności przed własnym krajem i własnymi ludźmi.

Tak więc, mimo wszelkich politycznych batalii, nieporozumień z takim czy innym punktem widzenia, nie ma nawet myśli o wezwaniu do sankcji w stosunku do własnego kraju!

Analityk uważa, że ​​na arenie międzynarodowej sankcje i inne naciski zewnętrzne są po prostu manipulowane przez zainteresowane osoby.

„Celem jest zdobywanie rynków i budowanie wpływów geopolitycznych.

Wiele stanów używa zbiegłych polityków - marionetek, które są całkowicie zależne od swoich zachodnich sponsorów - jako rzeczników opinii ludu. W międzyczasie przejmują rynki i lobbują swoje interesy na arenie międzynarodowej.

Nie bądź naiwny: świat to niezwykle ostra konkurencja, a wszystkie kroki są dokładnie przemyślane. Gdy tylko ktoś opuści rynek lub zmniejszy na nim swoją obecność, konkurenci natychmiast przejmują tę niszę. Dlatego różowe okulary o „walce o prawa człowieka” poprzez sankcje powinny zostać usunięte. Wszyscy walczą o własne, przede wszystkim ekonomiczne, interesy – podsumował Vadim Borovik.

https://www.belta.by/society/view/ekspert-rasskazal-o-vozmozhnyh-variantah-otvetstvennosti-za-prizyvy-k-sanktsijam-445500-2021/

http://libr.sejm.gov.pl/tek01/txt/kpol/1952a.html

Czym jest "ekonomia dla Polaków"?

przedruk z komentarzem

– Jak patrzę na niektóre dane, to mnie wbija w fotel. (…) Praktycznie cokolwiek weźmiesz, to jest lepiej, niż się można było spodziewać. Nasz eksport zasuwa jak nigdy – powiedział Morawski w wywiadzie dla Gazeta.pl Next.

Jak tłumaczył, spodziewał się, że "odbicie po lockdownie będzie mocne ze względu na skalę wsparcia publicznego w krajach rozwiniętych", natomiast "siła tego odbicia w zimie w warunkach ogromnej fali epidemii była zaskakująca". Dodał, że "skala odbicia w przemyśle jest nieprawdopodobna, za chwilę to się zacznie też dziać w usługach".

Morawski zaznaczył, że przez pandemię wiele firm upadło, lecz dla wielu "trwa eldorado". Wymienił w tym kontekście firmy produkujące sprzęt AGD, komponenty do różnych urządzeń, meble i elektronikę.

Czy możemy dogonić Niemcy?

– Jesteśmy hubem przemysłowym dla całej Europy, tak samo jak Chiny są hubem przemysłowym dla świata. I jeśli na całym Zachodzie dzięki rządowym tarczom ludzie czują się w miarę bezpiecznie i nie ograniczają wydatków, jeśli w dodatku przesuwają popyt z usług na sprzęt AGD czy meble, no to tak się składa, że my te rzeczy produkujmy – powiedział.

Ekonomista oświadczył, że nie zgadza się ze stereotypowym stwierdzeniem, jakoby Polska była jedynie "montownią pralek" i tkwiła w "pułapce średniego rozwoju".

Przyznał jednocześnie, że bez własnych kompetencji i kapitału "nie dojedziemy na gospodarczy szczyt, czyli nigdy nie osiągniemy poziomu Niemiec". 

– Tylko pytanie, czy czasem nie jest tak, że obecny model rozwoju pozwala to wszystko stopniowo zdobyć – dodał.

Według niego Polska jest na dobrej drodze, żeby w przyszłości mieć swoje duże firmy, które będą sprzedawać końcowe produkty pod rodzimą marką. – Chociaż to zajmie bardzo dużo czasu – podkreślił Morawski.

"czy czasem nie jest tak..."

Czyli pan ekonomista nie wie, czy "obecny model rozwoju" pozwoli nam to stopniowo zdobywać, czy nie.

On tego nie wie i pewnie nikt wytresowany tego nie wie, bo ekonomia w krajach podbitych oparta jest na wróżeniu z fusów co ma zastępować prawdziwą wiedzę.

Nie, to wcale nie jest tak.

Tylko pytanie, czy czasami nie jest tak, że my wiemy, jak się powinno prowadzić gospodarkę i budować dobrobyt obywateli, ale tego programowo nie robimy, bo niemiecki Werwolf nam na to nie pozwala, bo przecież wtedy nie tylko byśmy niemców dogonili, ale i przegonili - i co wtedy?

Upadł by mit polniszewirszaft i inne głupotki, nie wspominając o micie mądrych niemców, którzy wszystko robią najlepiej.

Ponadto, upadł by mit, że to wszystko z ciężkiej pracy niemieckich rąk, a nie dajmy na to - z łupów drugowojennych wywiezionych z Polski.

I co wtedy?

Posypią się w końcu pozwy o odszkodowania?

Przede wszystkim chodzi o to, byśmy resztę Europy przegonili w bogactwie, a więc i możliwościach oraz wpływach tego się boją najbardziej.

Choć czasami mnie to zastanawia - czy to jest prawdziwy powód... Czy wystarczającym powodem nie jest po prostu satysfakcja ukrytego władcy tego świata..?

My udajemy tylko kapitalizm, a tymczasem jesteśmy eksploatowani przez zachód i ekonomia w Polsce dostosowana jest do potrzeb zachodu, a nie polskich obywateli.

Czym jest program Polski Ład?

Niemcy od dawna szkalują nas powiedzeniem polnisze wirszaft - czy to przypadek? 

Fundusz odbudowy?

Polski Ład? 

NIC DOBREGO! 

Sytuacja jest naprawdę poważna! 

Andrzej Sadowski

"Nie ma już czasu na projekt ustaw, trzeba działać w ciągu najbliższych tygodni, bo taka jest powaga sytuacji".

https://dorzeczy.pl/ekonomia/187477/morawski-jak-patrze-na-dane-z-polski-to-mnie-wbija-w-fotel.html?utm_source=dorzeczy.pl&utm_medium=feed&utm_campaign=rss_feed

Prezydent Kazachstanu uwolnił Polki?

 

przedruk

tłumaczenie automatyczne

Sekretarz prasowy białoruskiej głowy państwa Natalia Eismont, odpowiadając na pytanie BiełTA, skomentowała niedawne wypowiedzi Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej o jego własnych „wysiłkach dyplomatycznych” o uwolnienie trzech przedstawicieli niezarejestrowanego Związku Polaków.

„W tej historii rzeczywiście są znaczące niespójności i dlatego należy zdjąć zasłonę tajemnicy, aby niektórzy ludzie nie przypisywali sobie zasług innych.

Pamiętacie rozmowę prezydenta Białorusi z pierwszym prezydentem Kazachstanu Nursułtanem Abiszewiczem Nazarbajewem?

Miało to miejsce w połowie kwietnia. Rozmawiano więc w tym czasie o uwolnieniu części członków Białoruskiego Związku Polaków. 

I to Nursułtan Abiszewicz poprosił o nie, po czym podjęto tę decyzję. 

Ale prezydent Białorusi nigdy z nikim nie dyskutował na ten temat w polskim (języku - notatka BelTA) ”- powiedziała Natalia Eismont.

Prezydent Kazachstanu Nursułtan Nazarbajew.

oryginalny tekst:

Пресс-секретарь главы белорусского государства Наталья Эйсмонт, отвечая на вопрос корреспондента БЕЛТА, прокомментировала недавние заявления Президента Польши про собственные "дипломатические усилия" для освобождения трех представителей незарегистрированного Союза поляков.

"В этой истории, действительно, остаются существенные недоговоренности, и поэтому завесу тайны нужно приоткрыть. В том числе и для того, чтобы одни люди не приписывали себе заслуги других. 

Помните разговор Президента Беларуси с первым Президентом Казахстана Нурсултаном Абишевичем Назарбаевым? 

Он состоялся в середине апреля. Так вот вопрос освобождения некоторых деятелей белорусского Союза поляков обсуждался именно тогда. 

И именно Нурсултан Абишевич за них просил, после чего было принято данное решение. 

А вот на польском (языке. - Прим. БЕЛТА) этот вопрос Президент Беларуси не обсуждал ни с кем и никогда", - заявила Наталья Эйсмонт.

https://www.belta.by/society/view/ejsmont-rasskazala-podrobnosti-osvobozhdenija-predstavitelej-sojuza-poljakov-444897-2021/

Zatrzymanie Protasewicza - panika polskich służb specjalnych.

przedruk

tłumaczenie automatyczne

Zatrzymanie Protasewicza wywołało pewną panikę wśród polskich służb specjalnych. Taką opinię wyraził polski politolog, publicysta Mateusz Piskorski w programie Panorama na białoruskim kanale telewizyjnym, informuje BelTA.

Mateusz Piskorski zauważył dość dziwny zbieg okoliczności - wieczorem w dniu aresztowania Romana Protasewicza zorganizowano pilne spotkanie kierownictwa polskich służb specjalnych.

„To rodzi bardzo logiczne pytanie, dlaczego polskie służby specjalne, w tym polski kontrwywiad, zwołują takie spotkania, dlaczego zaraz po aresztowaniu Protasewicza wpadły w pewną panikę, histerię.
Jedyną możliwą odpowiedzią jest to, że się czegoś boją, tego co może powiedzieć Protasevich w niedalekiej przyszłości. Oczywiście my w Polsce nie dowiemy się niczego na ten temat od przedstawicieli służb specjalnych, to są zamknięte, tajne operacje, nie ma szczegółów.
Uważam jednak, że obywatele polscy mają prawo wiedzieć, co robią służby specjalne tego kraju i dlaczego tak aktywnie interesują się losem obywatela Białorusi – podkreślił.

Komentując wywiad z Romanem Protasewiczem, w którym powiedziano, że polski rząd przeznaczył około 50 mln zł na Dom Białoruski w Warszawie, politolog powiedział:

„Myślę, że wielu polskich obywateli jest oburzonych, że środki budżetowe przeznaczane są na wsparcie tego rodzaju działalności.

Po wypowiedziach Romana Protasewicza należałoby przeprowadzić śledztwo, bo mówi on także o pewnych schematach korupcyjnych, jakie istnieją wśród twórców „Domu Białoruskiego”, a także daje do zrozumienia, że ​​z tych schematów mogą korzystać niektórzy polscy politycy i urzędnicy. Dlatego takie oświadczenie powinno prowadzić do wszelkiego rodzaju czynności dochodzeniowych ”.

Zdaniem eksperta, w tej sytuacji Polska jest tylko wykonawcą, a think tank znajduje się w Waszyngtonie.

„Ze względu na pewien model relacji między Warszawą, a Waszyngtonem, Polska jest zmuszona do wydawania własnych środków na te projekty, które de facto stoją w sprzeczności z jej interesami.

Warszawa nie otrzymuje nic w zamian, być może niektórzy przedstawiciele polskiej elity politycznej mają pewne przemyślenia, nadzieje co do perspektyw prywatyzacji białoruskiej gospodarki na dużą skalę, zniszczenia instytucji państwowych, wewnętrznej destabilizacji sytuacji na Białorusi” – wyjaśnił Mateusz Piskorski.

https://www.belta.by/society/view/piskorskij-zaderzhanie-protasevicha-vyzvalo-opredelennuju-paniku-u-polskih-spetssluzhb-444753-2021/

Opór wobec zombifikacji

 

przedruk, 

tłumaczenie automatyczne poprawione we własnym zakresie nadal nie oddaje niuansów wypowiedzi, dlatego poniżej tekst oryginalny 

28 maja, Mińsk

To pierwszy raz, kiedy Białoruś ma do czynienia z tak jawną, masową agresją. Stawką jest samo istnienie naszego państwa. Taką opinię w gazecie „ Republika ” wypowiedział badacz z Instytutu Filozofii Narodowej Akademii Nauk Białorusi, politolog Aleksiej Dziermant, informuje BiełTA.

„Wojna hybrydowa to kompleks operacji: informacyjno-psychologicznych, polityczno-dyplomatycznych, służb specjalnych, przygotowawczo-wojskowych mających na celu obalenie naszego rządu, zmianę ustroju państwowego i orientacji geopolitycznej kraju.

Po raz pierwszy od istnienia niepodległej Białorusi mamy do czynienia z tak otwartą, masową agresją, stawką jest samo istnienie naszego państwa.

Jeśli uda im się zrealizować swoje plany, terytorium stanie się okupowanym, a na nim będzie żyć podlegająca stałej zombifikacji pozbawiona praw ludność, bez perspektyw
na prawdziwy rozwój i przyszłość” – powiedział analityk.

Według niego Białoruś to smaczny kąsek, położony w bardzo ważnym miejscu ze strategicznego punktu widzenia.

„To skrzyżowanie dróg, pogranicze cywilizacji i narodów, dominująca wysokość.
Białoruś jest dziś jednym z głównych ograniczeń dalszej ekspansji Zachodu na Wschód. W rzeczywistości na zachodniej flance Rosji jest tylko jeden sojusznik wojskowo-polityczny - nasz kraj, jego znaczenie dla ochrony i zaopatrzenia enklawy kaliningradzkiej, kierunek na Smoleńsk i Moskwę jest niezwykle duży.

Hipotetyczna utrata Białorusi, wzorem Ukrainy, która padła ofiarą podobnej hybrydowej agresji, będzie oznaczać ogromne wydatki na obronność i bezpieczeństwo Rosji, całkowitą utratę inicjatywy strategicznej na jej zachodnich granicach” – powiedział Aleksiej Dzermant.

Jest przekonany, że Białoruś chroni dziś nie tylko siebie, ale i sojuszniczą Rosję. „Od naszej siły i odporności zależy, czy będzie realizowana zachodnia strategia okrążenia Rosji wrogimi krajami przygranicznymi, wstrzymująca jej rozwój i stosunki zewnętrzne.

Przekonują nas, że zamiast bronić własnego państwa, umacniać sojusz z Rosją, współpracować z Chinami, trzeba wybrać zachodnią drogę, która rzekomo nie ma alternatywy.

Zawsze jest alternatywa, ale trzeba o nią walczyć, coś poświęcić. Sankcje, blokady, zniesławienie przez media można przetrwać.

Nie możemy się poddać, potrzeba, aby w ostrym momencie świadomości i początku tej walki mieć wewnętrzny duchowy rdzeń i „wytrwałą wolę” .

To cechy, które wyróżniają zwycięzców, szczególnie wtedy, gdy wydaje się, że siły nie są równe, a przewaga jest po stronie wroga” – podsumował politolog.

tekst oryginalny:

"Гибридная война - это комплекс информационно-психологических, политико-дипломатических, спецслужбистских и подготовительно-военных операций, направленных на свержение нашей власти, изменение государственного строя и геополитической ориентации страны. За все время существования независимой Беларуси мы впервые сталкиваемся с такой неприкрытой, массированной агрессией. На кону стоит само существование нашего государства. Если им удастся осуществить задуманное, останется захваченная территория, на которой будет жить подвергаемое постоянному зомбированию бесправное население без каких-либо перспектив на настоящее развитие и будущее", - считает аналитик.

По его словам, Беларусь - лакомый кусок, находящийся в очень важном со стратегической точки зрения месте. "Это перекрестие путей, пограничье цивилизаций и народов, господствующая высота. Беларусь сегодня - это один из основных сдерживающих факторов дальнейшей экспансии Запада на Восток. По сути, на западном фланге у России остается только один военно-политический союзник - наша страна, ее значение для защиты и снабжения Калининградского анклава, направления на Смоленск и Москву крайне велико. Гипотетическая потеря Беларуси по примеру Украины, павшей жертвой аналогичной гибридной агрессии, будет означать для России огромные расходы на оборону и безопасность, полную утрату стратегической инициативы на своих западных рубежах", - отметил Алексей Дзермант.

Он уверен, что Беларусь сегодня защищает не только себя, но и союзную Россию. "От нашей прочности и стойкости зависит и то, реализуется ли западная стратегия окружения России враждебными лимитрофами, сдерживающими ее развитие и внешние связи. Нас пытаются убедить в том, что вместо защиты собственного государства, укрепления союза с Россией, сотрудничества с Китаем нам нужно выбрать западный путь, которому якобы нет альтернативы. Альтернатива всегда есть, но за нее нужно бороться, чем-то жертвовать. Санкции, блокаду, медийное шельмование можно пережить. Нельзя сдаваться, нужно, чтобы в острый момент осознания и начала этой борьбы у нас были внутренний духовный стержень и "длинная воля". Эти качества отличают победителей, причем тогда, когда кажется, что силы не равны и перевес на стороне противника", - подытожил политолог. 

https://www.belta.by/society/view/dzermant-belarus-vpervye-stalkivaetsja-s-takoj-agressiej-na-konu-samo-suschestvovanie-gosudarstva-443387-2021/

Medialny kontrwywiad

 

Orlen wykupił prasę - po 20 czy 30 latach prania mózgów i przerabiania Polaków na pulpę - gazety już niemcom nie są potrzebne?

---

Struktury, które określają siebie jako wrogie Polakom - są zorganizowane – a my nie.

Każda rzecz w państwie wymaga szczególnej uwagi i troski.

Bardzo ważne są środki masowego przekazu, jak internet, radio i telewizja.

Tam szczególnie widać starania obcych służb zgodne ze złotymi zasadami Sun Tzu.

I tam trzeba przeciwdziałać – tj. mieć zorganizowane struktury uwrażliwione za działania agenturalne i działające celowo w sferze informacyjnej.

W zasadzie – to się nazywa agentura.

Więc w zasadzie to o czym piszę nadaje się na:   po aresztowaniu sabotażystów.

Nie wystarczy po prostu oddać sferę pasjonatom, z czym mamy do czynienia w Polsce.

Każda sfera musi być zorganizowana,

To co nie jest zorganizowane, staje się polem działania obcych służb i ich sposobem oddziaływania na społeczeństwo.

Agentura zapełnia internet własnymi treściami.

Choć nie tylko – wrażliwe są ważne, a w sumie mało płatne zajęcia, jak muzealnictwo, przewodnicy wycieczkowi i wszystko co wokół tych spraw. Potrzebna jest na to odtrutka.

Jakkolwiek by to źle zabrzmiało – potrzebni są etatowi pracownicy – których zadaniem będzie uważne monitorowanie treści w mediach - pilnowanie by racja stanu nie była wykoślawiana - odkłamywanie, a przede wszystkim – zapełnianie internetu pożądanymi zgodnymi z polską racją stanu treściami.

Wydaje się, że taką robotę powinni wypełniać dziennikarze – abstrahując, że dziennikarze i publicyści często żyją w fikcji i tę fikcję jeszcze nakręcają ludziom.

Gazety w dobie wolnego rynku – a w zasadzie - w dobie ubecji - nie spełniają tych założeń.

Fora i blogi w polskim internecie powinny być zakładane przez agenturę państwa polskiego – i tam zamieszczane odpowiednie treści.

Treści nie oczywiście ze sztancy, choć i to nie byłoby złe – mając na uwadze moje obserwacje dotyczące powielania języka z różnych proniemieckich stron.

Tak, chodzi o pewną fikcję - powinni być pracownicy państwowi, którzy będą zapełniać internet właściwymi treściami – ponieważ przeciętni ludzie nie mają na to czasu lub mają na to zbyt mało czasu.

Inna rzecz – czy to normalne, że mamy taki system (nibykapitalizm), który powoduje, że ludzie tak dużo pracują, że nie mają czasu dla siebie.

Te blogi pasjonatów, które są – powstają często w ramach pracy naukowej, jako dodatkowa forma publikacji materiałów, nad którymi ktoś pracuje zawodowo.

To jest za mało w stosunku do tego, co robią u nas obcy.

Trzeba zamknąć wikipedię i stworzyć coś w zastępstwie, a co stanie się szerokim źródłem wiarygodnej informacji.

Antypolskie treści na istniejących forach, kłamliwe artykuły w wikipedii – zarchiwizować i udostępniać na zasadzie dowodów ze szczegółowym opisem fałszerstwa.

Należy popatrzeć na to co robi obca agentura i robić to w podobny sposób jak ich trolle, lecz stosując odpowiednie treści.

Poniżej przedruki z prasy białoruskiej - jak widać zaczęto tam czynić pewne zabiegi w kierunku jak wskazuję wyżej.

---

Odsłanianie podróbek to już odrębny gatunek dziennikarstwa. O tym stwierdził prezes Białoruskiego Związku Dziennikarzy Andriej Kriwoszejew na marginesie I Forum społeczności medialnej Białorusi „Mass media w dobie cyfryzacji” - dowiedział się BelTA.

„Odsłanianie podróbek to już odrębny gatunek dziennikarski, bardzo cytowany, błyskotliwy, który przyciąga publiczność.
Z drugiej strony tworzenie podróbek to też niestety gatunek, choć nie dziennikarski, a informacyjna, hybrydowa konfrontacja.

Oba gatunki istnieją, rozwijają się na Białorusi i nie możemy nie reagować na to - powiedział Andrei Krivosheev.

Według niego białoruscy dziennikarze potrzebują narzędzi, jak radzić sobie z podróbkami, jak je prawidłowo zdemaskować.

„Na przykład tak całkiem nowy kierunek, jak dziennikarstwo danych. Jest to bardzo ważne, ponieważ w tej dziedzinie człowiek wierzy w liczby. I to nie tylko w liczby w sensie nowej rzeczywistości mediów cyfrowych lub krajobrazu medialnego, ale także w liczbach, które są mu wyraźnie pokazane. To są wykresy, diagramy.

Widzieliśmy to nawet podczas incydentu z samolotem, kiedy potwierdzono całkowicie fałszywe tezy, w tym za pomocą liczb. Szczegóły potwierdziły tylko fałszywe dane "- powiedział przewodniczący Białoruskiego Związku Dziennikarzy.

----

Uczestnicy I Forum społeczności medialnej Białorusi „ Masmedia w dobie cyfryzacji” przyjęli uchwałę, informuje BiełTA.

„My, uczestnicy I Forum Społeczności Medialnej Białorusi„ Środki masowego przekazu w erze cyfryzacji ”, zauważamy, że dziś wraz z pozytywnymi zmianami, transformacja przestrzeni medialnej ma pewne negatywne konsekwencje, negatywnie wpływające na wiarygodność i obiektywizm przepływów informacji fałszywymi i otwarcie nieprawdziwymi informacjami, które dosłownie ogarnęły nasze społeczeństwo

Zawodowe dziennikarstwo traci twarz i dewaluuje się w obliczu faktu, że ekstremiści, terroryści, prowokatorzy wszelkiej maści często ubierają się na podobieństwo dziennikarza, ”mówi rezolucja.

Wydarzenia ostatnich dni wyraźnie pokazały, jak różne platformy medialne stały się integralną częścią bezprecedensowej presji na nasz kraj, zniesławienia i narastającego napięcia w naszym społeczeństwie. 

"W rzeczywistości wybuchła wielka wojna hybrydowa przeciwko Białorusi, a my, dziennikarze, jesteśmy dziś na czele. Dostrzegamy potrzebę konsolidacji profesjonalnej społeczności dziennikarskiej, aby skutecznie przeciwdziałać nowym wyzwaniom i zagrożeniom, zapewnić bezpieczeństwo informacji suwerennej Białorusi i sprawiedliwego ładu światowego, poprawa jakości życia naszego. I tutaj naszym zadaniem jest niesienie ludziom prawdy, odpieranie zmasowanych ataków przeciwników, nie pozwalanie im na spekulacje świadomością narodu i tworzą błędne postrzeganie bieżących wydarzeń, aby zapobiec rozłamowi w społeczeństwie białoruskim” – zauważają uczestnicy forum.

Ważnym czynnikiem w osiąganiu tych celów jest kształtowanie przestrzeni informacyjnej opartej na systemowej wspólnocie światopoglądowych wytycznych, lojalności wobec duchowych tradycji i wartości. 

"W kontekście współczesnej globalizacji jesteśmy zobowiązani do zachowania naszej podmiotowości, integracji ze społecznością światową w oparciu o interesy narodowe, wartości historyczne i kulturowe. Biorąc pod uwagę zmianę paradygmatu publicznego i medialnego spowodowaną szybkim rozwojem informacji i technologii komunikacyjnych, media muszą wziąć na siebie szczególną odpowiedzialność, stać się czynnikiem konsolidacji i tworzenia, wzajemnego zrozumienia i współpracy, umacniania wzajemnego szacunku i przyjaźni między krajami i narodami” – podkreśla dokument.

https://www.belta.by/society/view/krivosheev-razoblachenie-fejkov-eto-uzhe-otdelnyj-zhanr-zhurnalistiki-443257-2021/

https://www.belta.by/society/view/smi-dolzhny-vzjat-na-sebja-osobuju-otvetstvennost-uchastniki-foruma-mediasoobschestva-prinjali-443305-2021/

Wszędzie wyłażą...

 

A kuku! 

A kuku!!

O ważności języka

 

Chwyt babiloński posłużył do zniekształcenia i zakłamania nie tylko historii ludzkości, ale przede wszystkim sposobu postrzegania RZECZYWISTOŚCI.

Polecam poniższe uwagi wzięte z opracowania, a opatrzone także moim komentarzem (w nawiasach).

Językowe podłoże podziału Europy.

Jerzy Krasuski

PRZEGLĄD ZACHODNI 1995, nr 1  

Języki słowiańskie są archaiczne i w rezultacie wybitnie syntetyczne

wszystkie języki świata rozwijają się od typu syntetycznego ku typowi analitycznemu.

w miarę przekształcania się typu syntetycznego na analityczny - co dotyczy wszystkich języków świata - końcówki zanikają.

Zanik końcówek grozi wieloznacznością.

Indoeuropejczyk odróżnia wyrazy w zdaniu po ich akcencie, a ponadto akcent ten oraz długość lub krótkość samogłoski (jeśli jest on - inaczej niż w polskim - zróżnicowany) może powodować różnicę znaczenia wyrazu, np. po rosyjsku: muka = mąka, muka — męka.

W rezultacie języki analityczne muszą być równocześnie pozycyjnymi, tzn. że na znaczenie wyrazu ma wpływ jego pozycja w zdaniu (czego nie było w łacinie i nie ma w polskim). 

Podmiot w zdaniu twierdzącym musi stać przed czasownikiem, rzeczownik jako przedmiot (dopełnienie bliższe) po czasowniku, przymiotnik przed rzeczownikiem.

Również w rosyjskim, we francuskim przymiotnik może wprawdzie stać zarówno przed, jak i po rzeczowniku, ale pozycja ta często wpływa na znaczenie tego przymiotnika, np. un homme brave — dzielny człowiek, un brave homme = porządny człowiek.

Natomiast w niemieckim, który nie jest jeszcze językiem analityczno-pozycyjnym, obowiązek stawiania czasownika na miejscu drugim w zdaniu głównym, a na miejscu ostatnim w zdaniu podrzędnym jest tylko stylistyczną manierą, której pogwałcenie nie zmienia znaczenia zdania.

Innym niebezpieczeństwem wynikającym z zaniku końcówek i skracania wyrazów w angielskim i francuskim jest mnożenie się homonimów, czyli wyrazów o identycznym brzmieniu, ale różnej pisowni i znaczeniu

(np. we francuskim mer= morze, mere— matka). 

Utrudnia to słuchowe rozumienie tych języków. 

Mnożenie się wyrazów jednosylabowych i homonimów upodabnia angielski do chińskiego, który radzi sobie z wieloznacznością wyrazów przy pomocy tonów - zresztą mało skutecznie, gdyż z niewytłumaczalnych powodów nie wykorzystuje wszystkich możliwości tkwiących w jego tonalnym charakterze. Inne strukturalne podobieństwo angielskiego do chińskiego polega na izolacyjności obu tych języków.

Oprócz homonimów występują w angielskim (ale nie we francuskim) homogramy, czyli wyrazy pisane jednakowo, ale mające różne znaczenia i różnie wymawiane, 

np. lead, który to wyraz wymówiony „led” znaczy „ołów”, a wymówiony „liid” znaczy „prowadź” lub „prowadźcie”. 

Plaga homonimów i homogramów niweluje walory języka angielskiego, wynikające z jego wysokiej analityczności.

Język angielski [...] cierpi na przerost słownictwa. Utrudnia to jego uczenie się. 

Z drugiej strony dodatnią stroną tej obfitości słownictwa jest bogactwo synonimów i wyrazów bliskoznacznych, pod którym to względem żaden język nie może iść z angielskim w zawody

 [zamiana jednoznaczności na wieloznaczność - pole do nadużyć i zagmatwanie komunikacji - MS]

 (np. deep - profound, frank - sincere).

Nie mniej istotna wydaje się struktura gramatyczno-logiczna:  porównując języki germańskie i romańskie ze słowiańskimi uderza wielka różnica w słownictwie oraz strukturze gramatycznej, dowodząca, że Słowianie sformowali się w wielkim oddaleniu od reszty ludów indoeuropejskich.

[czyli, że język Słowian był najkrócej narażony na celowe zniekształcenia - wynika to z celowej - założonej przez Stwórcę? - izolacji Lachów, czyli Hyperborejczyków, czyli Polaków (PoLachów)  i ich pochodnych, które jednak zatraciły tę izolacyjność rozchodząc się po Europie i stanowią dzisiaj osobne tzw. nacje -  Słowacy, Łużyczanie,  prawdopodobnie Grecy, itd. łącznie z odseparowanymi w ostatnim stuleciu Ukraińcami, ale także Germanie ponoć mówiący j. słowiańskim - jak twierdzą internety wg zapisów cesarza Porfirogenety - MS]    

Dominacja kategorii aspektu dokonania lub niedokonania czynności jest w językach słowiańskich tak wielka, że uniemożliwiła wytworzenie się bogatszego systemu stopniowania czasów gramatycznych.

[chodzi o przywiązanie do jednoznaczności, czyli do prawdy? - MS]

Niewątpliwą wadą języków germańskich w porównaniu z romańskimi i słowiańskimi jest brak kategorii aspektu dokonania lub niedokonania. Dotyczy to całkowicie języka niemieckiego...

[zamiana jednoznaczności na wieloznaczność - gmatwanie komunikacji - MS]

Czy to na skutek niezrozumienia struktury logiczno-gramatycznej języków słowiańskich, czy to w poczuciu wadliwości języków germańskich, językoznawcy niemieccy często mieszają problem aspektu dokonania lub niedokonania z problemem tzw. rodzajów czynności (Aktionsarteń). 

Rzeczywiście rozróżnianie tzw. rodzajów czynności jest w językach słowiańskich wyjątkowo częste, np. rozbijać - porozbijać - narozbijać.

Przyjmuje się, że w języku praindoeuropejskim musiała istnieć głoska, która następnie przekształciła się z jednej strony w k (u Germanów przeszła w h wskutek omówionej niżej przesuwki germańskiej), z drugiej strony zaś w s. 

W rezultacie wspólny Słowianom wyraz „sto” znaczył po łacinie kentum, podczas gdy w języku indoirańskim satem', podobnie dziesięć znaczyło po łacinie dekem, po grecku deka, podczas gdy w języku indoirańskim dasa, po czesku deset, po rosyjsku djesiat'. Ta sama prawidłowość doprowadziła do tego, że pierwotne łacińskie k przeszło w c (centum), następnie zaś w c (po włosku centó) i wreszcie w s (po francusku cent).

Szczególnym problemem jest wyraz „ojciec”, który różni Słowian od wszystkich pozostałych Indoeuropejczyków włączając w to najbliżej z nimi skądinąd spokrewnionych Bałtów; po litewsku bowiem ojciec znaczy tevas, a więc również inaczej niż we wszystkich pozostałych językach indoeuropejskich. 

Natomiast określenia matki, brata, siostry, syna i córki są u Słowian praindoeuropejskie, co wskazuje na ich - i Bałtów - przynależność do tej wspólnoty w okresie matriarchatu, przed ustanowieniem patriarchatu. Później związek Bałtów i Słowian z pozostałymi Indoeuropeczykami musiał się na dłuższy czas zerwać.

[albo świadczy to o tym, że Stwórca najdłużej przebywał wśród Słowian, słowo "ojciec" wiązałbym z nim personalnie, w innych językach istnienie jego osoby zostało szczególnie zamazane poprzez zbabilozowanie pojęcia ojciec  - otwiera się pole do domysłów - MS]

----

Dodatkowe ciekawostki.

Pod względem fonetycznym języki słowiańskie odznaczają się przewagą spółgłosek nad samogłoskami. Niestety piękno brzmienia danego języka zależy od proporcji samogłosek, zwłaszcza samogłosek jasnych. Niezrównane piękno języka włoskiego wynika właśnie z bardziej wysokiej proporcji samogłosek, w tym z samogłoskowego wygłosu (głoski ostatniej) wyrazów.

Między językami germańskimi, a greką i łaciną istnieje bliższe pokrewieństwo fonetyczne, utajone wskutek tzw. germańskiej przesuwki spółgłoskowej. Nazwa „przesuwka” wzięła się stąd, że słownictwo greckie i łacińskie przyjęto za bardziej zbliżone do stanu praindoeuropejskiego i uznano, że w języku starogermańskim nastąpiła przesuwka w stosunku do tego stanu pierwotnego. 

Przesuwka germańska polegała na tym, że: 

1) istniejące w grece i łacinie spółgłoski b, d, g pojawiły się u Germanów w postaci ich bezdźwięcznych odpowiedników p, t, k; 

2) natomiast greckie i łacińskie p, t, k (nigdy sp, st, sk) pojawiły się u Germanów I jako f, bezdźwięczne th (jak w angielskim wyrazie thing), h; 

3) jeśli jednak sylaba poprzedzająca f, th, h, nie była akcentowana, to f stało się dźwięczne przechodząc w v, najczęściej zaś w b; th zaczęło brzmieć tak jak w angielskim wyrazie the, a najczęściej przeszło w d; h przeszło w g. 

W taki właśnie sposób łaciński pater pojawił się w niemieckim jako Vater (v czytane jak f), ponieważ p przeszło w f zgodnie z zasadą wyrażoną w punkcie 2. 

Dźwięczne brzmienie th w angielskim wyrazie father nie jest sprzeczne z punktem 3, ponieważ, jak o tym świadczy grecki pateer, w języku praindoeuropejskim spółgłoski t nie poprzedzała tu sylaba akcentowana. Father jest formą pierwotniejszą od niemieckiego Vater, który powstał w wyniku drugiej, tzw. wysokoniemieckiej przesuwki w latach 500 -1500. 

JĘZYKI GERMAŃSKIE I SŁOWIAŃSKIE

Istnieje wielka liczba wyrazów bardzo dawnych, wspólnych Germanom i Słowianom, i to mających znaczenie elementarne jak chleb (niemiecki Laib), mleko (Milch), ludzie (gocki liut, niemieccy Leute, polski Jud”, czeski lid). 

Dowodzi to, że albo oba te ludy pochodzą ze wspólnego pnia w ramach wielkiej rodziny indoeuropejskiej [patrz: Porfirogeneta jw. - MS] , albo że Słowianie ekspandując na zachód znad średniego Dniepru przejęli od Germanów znaczną część podstawowego słownictwa - co jest bardziej prawdopodobne zważywszy na fakt, że Słowianie nie znali drzewa buk, rosnącego na zachód od linii Królewiec - Krym, i w rezultacie jego nazwę przejęli od Germanów (po niemiecku Buche).

[mogli słowo buk wziąć od Germanów, ale to wcale nie zaprzecza tezie o Porfirogenecie - MS]

Podobieństwa wyrazów germańskich i słowiańskich są nieraz utajone wskutek charakterystycznej dla Słowian metatezy czyli przestawki głosek w pierwszej sylabie wyrazów pochodzenia germańskiego, w którym występuje samogłoska i jedna z pokrewnych sobie (jak to wiedzą dzieci!) spółgłosek zwartoszczelinowych l lub r .

W rezultacie na przykład:

niemiecka Arbeit - to po rosyjsku rabota, po polsku robota;   [A i r zamieniły się miejscami - rabeit - MS]

Berg (góra) - to czeski bfeh, 

po polsku brzeg, po rosyjsku zaś bjerieg 

zgodnie ze wschodniosłowiańskim prawem pełnogłosu (po niemiecku Voll-Lautung), czyli wokalizacji w nagłosie (w pierwszej sylabie) za pomocą samogłosek e lub o zbitek spółgłoskowych zawierających 1 lub r;

Birke - czeska bfiza (brzoza), po rosyjsku na mocy prawa pełnogłosu bjerioza, drzewo tak rzucające się w oczy, że również po litewsku nazywa się podobnie: berźas; 

duński gaard, po angielsku yard czyli miejsce ogrodzone - to gród (i ogród),  wschodniosłowiański gorod (miasto) na Północy i horod na Południu;

Milch to mleko, po rosyjsku pełnogłosowe moloko 

szwedzkie valde i niemieckie Walten (władanie) - to władza, po czesku vlada (rząd) itd. 

Pomijam późniejszy ogromny wpływ języka niemieckiego na języki słowiańskie. 

Natomiast Niemcy przejęli od Słowian tylko cztery ważniejsze wyrazy: Stieglitz (szczygieł), Zeisig (czyżyk), Quark (twaróg) oraz Grenze (granica); 

ten ostatni wyraz pisano do połowy XIX w. Granze, przez co jego pochodzenie od „granicy” było jeszcze bardziej widoczne.

O Niemcach.

Naród niemiecki jako jednostka językowa ukształtował się późno: dopiero w wiekach XV (nazwa Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego została użyta po raz pierwszy w 1486 r.) - XVII, w czym ogromną rolę odegrał Marcin Luter. 

Pierwotnie obszar Niemiec zamieszkiwały plemiona germańskie będące jednostkami etniczno-językowymi, po niemiecku Gross-Stamme. Resztki tego podziału zachowały się po dzień dzisiejszy, zwłaszcza w postaci plemion Bawarów, Sasów i Szwabów. 

Jeszcze konstytucja weimarska Rzeszy Niemieckiej z 11 sierpnia 1919 r. mówiła o „narodzie niemieckim jednolitym w swoich plemionach” (das deutsche Volk einig in seinen Stammeń).

Podstawowy podział językowy przebiegał w Niemczech między Południem, gdzie dokonała się tzw. druga, wysokoniemiecka, przesuwka spółgłoskowa, a Północą czyli Niemcami Dolnymi.

[dwie fale zmian wchodzące od południa? - trzeba jeszcze uwzględnić zmiany związane z rozchodzeniem się Słowian (stopniową izolacją) i charakterystyką danej grupy - wpływ poszczególnych jednostek na sposób mówienia itd. - MS]

Dopiero w XVII w. język dolnoniemiecki przestał być w Niemczech odrębnym językiem literackim: ostatnie tłumaczenie Biblii Lutra na ten język ukazało się w 1621 r. w Goslarze. 

Należy podkreślić, że nazywanie obu języków: dolnoniemieckiego i wysokoniemieckiego niemieckimi wynika wyłącznie z powodów politycznych, a nie językoznawczych, gdyż są to do dziś dwa różne języki, które mogą zajmować równorzędne stanowisko w rodzinie języków germańskich. 

Dialekty języka dolnoniemieckiego

Język dolnoniemiecki, język dolnosaksoński - grupa dialektów germańskich obecnie coraz częściej i powszechniej traktowana jako język odrębny od języka niemieckiego. Od dialektów wysokoniemieckich odróżnia go przede wszystkim brak wystąpienia drugiej przesuwki spółgłoskowej.

Język dolnoniemiecki, zepchnięty z pozycji języka literackiego w samych Niemczech przez luteranizm, zachował się w Niderlandach: w kalwińskiej Holandii oraz we Flandrii, których przynależność do Niemiec zakończyła się faktycznie w 1556 r. z chwilą ich przekazania hiszpańskiej linii Habsburgów, prawnie zaś dopiero na mocy Pokoju Westfalskiego 1648 r. 

I tu spora dygresja - z wikipedii kłamliwej:

Mimo fundamentalnych odrębności od standardowej niemiecczyzny, od czasów powstania niemieckiej dialektologii, język dolnoniemiecki traktowany bywa jako grupa dialektów w ramach jednego wspólnego języka niemieckiego, który obecnie w dobie ... utożsamiany jest raczej z językiem wysokoniemieckim. Łączenie obu tych języków w jedną całość ma częściej wymiar polityczny i kulturowy niż językoznawczy.

Język dolnoniemiecki często bywa nazywany językiem dolnosaksońskim, tak jak jego zachodnie dialekty. Jest to spowodowane tym, że wschodnie dialekty dolnoniemieckie i tak wywodzą się z dolnosaksońskich. 

Język dolnosaksoński w wyniku ekspansji drastycznie zwiększył swój obszar najpierw do całych północnych Niemiec, a później także i północnej Polski. 

To wszystko spowodowało wymarcie najpierw dialektów połabskich, a potem wszystkich słowiańskich gwar pomorskich (z wyjątkiem kaszubszczyzny i gwary słowińskiej) oraz języka pruskiego. W ten sposób powstały dialekty: meklembursko-przedniopomorski, północnomarchijski i dolnopruski.

Nazwę język dolnosaksoński preferują językoznawcy holenderscy, często włączający ten język (a przynajmniej jego holenderską część) do języka niderlandzkiego. 

Wynika to z faktu, że przez sąsiedztwo z językiem Holandii język dolnoniemiecki używany w tym kraju nabrał wiele cech typowych dla języków dolnofrankońskich. Może to również wynikać z chęci podkreślenia odrębności od języka niemieckiego i pokazania, iż język dolnoniemiecki jest bliższy dialektom dolnofrankońskim niż wysokoniemieckim. W Holandii unika się również stosowania umlautów, a cała ortografia dolnoniemiecka oparta na ortografii języka niemieckiego została zastąpiona ortografią języka niderlandzkiego.

W szerszym znaczeniu do dolnoniemieckiego mogą być zaliczone dialekty dolnofrankońskie[2][3], a nawet języki anglo-fryzyjskie, co znaczy, że wszystkie dialekty zachodniogermańskie dzieli się na dolnoniemieckie i wysokoniemieckie[4]. Często jednak przeciwstawia się dolnofrankoński dolnoniemieckiemu utożsamionemu z szeroko rozumianym dolnosaksońskim. Większość językoznawców nie zalicza jednak np. języka angielskiego do dolnoniemieckich.

Ethnologue wyróżnia podgrupę dolnosaksońsko-dolnofrankońską i nie wspomina o dolnoniemieckim.

Język dolnoniemiecki różni się od (wysoko)niemieckiego między innymi tym, że nie zaszedł w nim proces zwany drugą przesuwką spółgłoskową. Łączy go to z językami skandynawskimi (duński, szwedzki, norweski, islandzki, farerski), a także z fryzyjskim i angielskim. Granicę zasięgu tej przemiany, oddzielającą dolnoniemiecki od wysokoniemieckiego, stanowi linia benracka.

Również słownictwo i gramatyka odróżnia dolnoniemiecki od niemieckiego, np. w dolnoniemieckim istnieją tylko trzy przypadki (Nominativ, Genetiv, Objektiv).

Typowy dla dolnoniemieckiego jest także brak przedrostka ge- w tworzeniu Partizipu

Mnogość nazw zaciemnia obraz - tak samo w przypadku nazewnictwa kultur odkrywanych przez archeologów. 

Gdybyśmy zamiast nazwy dolnoniemiecki stosowali nazwę dolnosaksoński, albo - jeszcze lepiej - niderlandzki, a potem pogrzebali trochę przy wysokoniemieckim, to okazałoby się, że żadnych Niemców nigdy nie było - to wymyślona nacja przerobiona ze Słowian zachodnich dawno temu wyszłych z Hyperborei w dzisiejszej Polsce.

Przeróbka motywowana politycznie - stwarzanie odrębności językowej i kulturowej by mieć paliwo do napędzania konfliktów i pretekstu do napaści na sąsiadujących obok Słowian - MS

Oprócz tego podstawowego podziału językowego Niemców na dolnych i górnych („wysokich”) istnieją w obrębie tych dwóch grup mniejsze jednostki dialektalno-plemienne, z tym, że dialektami dolnoniemieckimi (z których najważniejszy jest dolnosaski zwany plattdeutsch) mówią dziś już tylko ludzie prości, natomiast dialektami wysokoniemieckimi (z których najważniejszymi są austriacki, bawarski, saski i szwabski) mówią również ludzie wykształceni. Niemcy mówiący dialektami w czystej postaci tylko z trudem mogą się dokładnie porozumieć.

I dalej Krasuski o Polakach:

Trudno zrozumieć, dlaczego ambicją historyków i językoznawców polskich jest znalezienie podobnego podziału dialektalno-plemiennego wśród Polaków.

[próba zakrycia faktu, że wszyscy pochodzimy z izolowanej Hyperborei - MS]

Źródła nie przekazały żadnych informacji o istnieniu podziału Polaków na plemiona w Średniowieczu w znaczeniu Gross-Stamme. 

Tylko ruski Nestor z początku XII w., rozpisując się obficie o podziale plemiennym Słowian wschodnich, podaje, że „Lachy” dzielą się na Polan, Mazowszan, Pomorzan i Lutyków. Z tej listy ani Lutyków ani Pomorzan do Polaków zaliczyć nie można. 

O plemiennym podłożu zagadkowego podziału na Wielkopolskę (wspomnianą po raz pierwszy w 1242 r.) i Małopolskę (zaświadczoną po raz pierwszy dla 1412 r., ale nazywaną systematycznie dopiero od 1493 r.!) nie wspomina żadne źródło. 

Drobne „plemiona”, zwłaszcza na Śląsku, które wspomina Geograf Bawarski około 845 r. i dokument cesarza Henryka IV z 1086 r. o granicach diecezji praskiej, były oczywiście organizacjami polityczno-terytorialnymi. 

Znaczenie tych „plemion” oraz ich pomnożenie było następnie skutkiem rozbicia feudalnego po 1138 r. Taka była geneza „plemion” typu Kujawianie, Łęczyczanie, Sieradzanie itd. 

Zresztą i obecnie mieszkaniec Sieradza nazywa się słusznie Sieradzaninem. O książętach plemiennych nie ma w źródłach ani słowa; od chwili wymarcia Piastów tytułu książęcego w rdzennej Polsce nie było.

Jeśli wybitny kronikarz niemiecki Otto biskup Freisingu (zm. 1158 r.) nie wahał się stwierdzić, że Sasi mówią innym językiem niż Bawarowie, to

żadne źródło o różnicach językowych między Polakami nie wspomina

(a na pewno wspomniałby Długosz, który lubował się w krytykowaniu Polaków).

Przypuszczalnie w Średniowieczu Polacy mówili nieco różnie w różnych okolicach, ale te różnice nie tworzyły dialektów obejmujących większe zwarte obszary. 

Sytuacja była podobna do tej, jaka panowała na przykład w Słowacji jeszcze w XIX w., a na Białorusi jeszcze około 1920 r., zanim tam i tu zdecydowano się podnieść jeden dialekt do rangi języka ogólnonarodowego. 

W Polsce, w wyniku ekspansji wschodniej, wytworzył się i przetrwał mniej lub bardziej aż do II wojny światowej dialekt wschodni, ale nie różnił się on zbytnio od reszty (głównie wymową spółgłosek h, 1, ł), a co więcej, prawie cała literatura polska jest dziełem ludzi Wschodu: od Mikołaja Reja z Nagłowic, który urodził się nad Dniestrem w Żurawnie koło Halicza, przez Mickiewicza i Słowackiego aż po Jarosława Iwaszkiewicza. Jak więc w tej sytuacji mogło się zachować w języku literackim obce zupełnie Wschodowi mazurzenie!

Polacy byli więc w istocie jednym plemieniem, które by można określić niemieckim terminem Grofi-Stamm. 

Różnice między takimi „etnicznymi” plemionami niemieckimi są raczej porównywalne z różnicami między Czechami, Morawianami, Polakami i Słowakami, a i tu można wątpić, czy w Średniowieczu różnice językowe między nimi były aż tak wielkie jak te, jakie dzieliły plemiona dolno- i wysokoniemieckie. [punkt dla mnie - MS]

Nic nie wiadomo o tym, jakoby czescy kaznodzieje husyccy w XV w. byli w Polsce nierozumiani.

Różnice pogłębiły się głównie wskutek tego, że po wojnach husyckich i ostatecznej klęsce w Wojnie Trzydziestoletniej język czeski zatrzymał się w rozwoju, stał się archaiczny, gdyż odtąd mówili nim aż do połowy XIX w. już tylko konserwatywni językowo chłopi. 

Niestety oddzielenie górami spowodowało, że nie powstało państwo obejmujące blisko spokrewnionych Czechów, Morawian, Polaków i Słowaków.

[znowu punkt dla mnie - sięgając do genezy skąd oni się tam wzięli za górami - te nacje powstały po wyjściu z Polski i zasiedleniu tych terenów, a różnice między nami zdeterminowały min.: charakterystyka danej grupy, czas izolacji, a więc odległość i trudy podróży od-do źródła tj. Hyperborei oraz wpływy zewnętrzne, w tym celowe działania sitwy (lub SkyNetu...), która obecnie rządzi światem - MS]

http://www.archiwumpz.iz.poznan.pl/Content/7608/C_II_472-C_II_473BP-1995_1-05.pdf

https://en.wikipedia.org/wiki/Low_German

https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_dolnoniemiecki

https://en.wikipedia.org/wiki/High_German_languages

https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_niemiecki

https://jezyki.fandom.com/wiki/J%C4%99zyk_dolnoniemiecki

https://www.techpedia.pl/index.php?str=tp&no=16439