Maciej Piotr Synak


Od mniej więcej dwóch lat zauważam, że ktoś bez mojej wiedzy usuwa z bloga zdjęcia, całe posty lub ingeruje w tekst, może to prowadzić do wypaczenia sensu tego co napisałem lub uniemożliwiać zrozumienie treści, uwagę zamieszczam w styczniu 2024 roku.

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą robotyzacja. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą robotyzacja. Pokaż wszystkie posty

środa, 6 lipca 2022

Robotyzacja, SI, jaźń




przedruk
słabe tłumaczenie automatyczne


Stephen Hawking Przewiduje, że nadludzie zniszczą ludzkość
Ermala Shala
4 lipca 2022 r


Nieżyjący już fizyk, profesor Stephen Hawking , argumentował w zbiorze artykułów i esejów, że nowa rasa nadludzi rozwinie się w wyniku edytowania przez bogatych ich DNA i DNA ich potomstwa, aby wyprodukować nadludzi z lepszą pamięcią, odpornością na choroby, inteligencją i długowieczność. mają również zdolność do zniszczenia reszty ludzkości.

Przed śmiercią w marcu Hawkings stwierdził: „Jestem przekonany, że ludzkość nauczy się w tym stuleciu dostosowywać zarówno inteligencję, jak i impulsy, takie jak wrogość… Najprawdopodobniej zostanie zatwierdzone prawodawstwo zakazujące ludzkiej inżynierii genetycznej. Jednak niektóre osoby nie będą w stanie oprzeć się pragnieniu poprawy ludzkich cech, takich jak pamięć, odporność na choroby i długowieczność.

„Gdy pojawią się tacy nadludzie, pojawią się poważne problemy polityczne z gorszymi ludźmi, którzy nie będą w stanie konkurować… Prawdopodobnie znikną lub stracą na znaczeniu. Zamiast tego będzie rasa stale ewoluujących istot, które same się projektują.

Może… legion ich?


W tej oszałamiającej pośmiertnej książce znany kosmolog i autor nr 1 w Krótszej historii czasu przedstawia nam swoje ostatnie spostrzeżenia na temat najbardziej palących problemów wszechświata.

Jak zaczął się kosmos? Czy ludzie nadal będą żyć na Ziemi? Czy inteligentne życie istnieje poza naszym Układem Słonecznym? Czy kiedykolwiek moglibyśmy zostać pokonani przez sztuczną inteligencję?


Stephen Hawking przyczynił się do rozwoju wiedzy o kosmosie i pomógł rozwiązać niektóre z jego największych tajemnic w trakcie swojej niezwykłej kariery. Chociaż teoretyczne prace Hawkinga nad czarnymi dziurami, hipotetycznym czasem i wieloma historiami rozciągały jego myślenie do zewnętrznych granic kosmosu, zawsze wierzył, że naukę można wykorzystać do rozwiązywania problemów na Ziemi.

Stephen Hawking skupia się obecnie na najbardziej palących problemach, przed którymi stoi ludzkość, gdy stajemy w obliczu potencjalnie katastrofalnych zmian na Ziemi, w tym zmian klimatycznych, wyczerpywania się zasobów naturalnych i perspektywy sztucznej superinteligencji.


KRÓTKIE ODPOWIEDZI NA WIELKIE PYTANIA, ostatnia książka jednego z największych umysłów w historii, jest osobistym spojrzeniem na wyzwania, przed którymi stajemy jako rasa i dokąd jako planeta zmierzamy. Jest szeroko zakrojony, pobudzający intelektualnie, pełen pasji argumentowany i przesycony charakterystycznym dla niego humorem.

Wszystkie dochody będą obejmować darowiznę na cele charytatywne.

Źródło: https://bleedingcool.com/



Powinno być na odwrót - ludzie zabijają się, bo jeszcze nie dotarli do poziomu...
to trzeba osobno opisać.


-----







RAISA MALINOWSKAJA 

26 CZERWCA 2022




PRZYJACIEL Z PIEKŁA RODEM: CO ROBOTY ZROBIĄ NASZYM DZIECIOM


Inżynier Google, Blake Lemoyne, zamieścił informację, że bot głosowy, który rzekomo opracował, zyskał świadomość i rozpoczął z nim szczerą rozmowę. O szkodliwości takich mitów i niebezpieczeństwie wiary w ducha technologii - w materiale Tsargradu.

Październik 2016. Widzowie Netflixa chętnie uciekają z pracy do domu, aby obejrzeć nowy odcinek trzeciego sezonu Black Mirror. Ta seria dystopii sci-fi pochłonęła wszystkich faworytów zachodniej kultury – lesbijki, cierpienie z powodu zakazanej miłości i „szczęśliwe” zakończenie – odrzucenie tradycyjnych wartości i ponowne spotkanie partnerów tej samej płci w wirtualnym życiu pozagrobowym. W centrum opowieści znajduje się pewien projekt eksperymentów ze sztuczną inteligencją, w którym uczestnicy mogli duchowo przenieść się do określonej struktury internetowej w momencie śmierci, a nawet spotkać się tam przez ograniczony czas z żywymi ludźmi, których kochali. Bohaterka imieniem Yorkie „przychodzi” tam, by spotkać się ze swoją zmarłą kochanką, z którą bawili się w porywających latach 80. Na tym świecie obie panie znów są młode i pełne energii do zabawy. Należy zauważyć, że bohaterce w prawdziwym życiu udało się poślubić całkowicie tradycyjnego mężczyznę. On sam nie zamierza odejść po śmierci w wirtualnej rzeczywistości, ponieważ nie ma tam jego córki. Koniec filmu jest logiczny: Yorkie wybiera cyfrowe życie pozagrobowe i spotyka się ze swoją kochanką lesbijką. Witaj, że tak powiem, na idealnym Zachodzie przyszłości.

Trzeci sezon „Czarnego lustra” zyskał oczywiście dziką popularność, ponieważ uzależnienie od Internetu od dawna ogarnęło całe społeczeństwo i wielu korzysta z Internetu jeszcze za życia.

2020 Świat ogarnia pandemia. Studentka studiów magisterskich, wyczerpana terminami i wyczerpującym formatem telepracy, próbuje radzić sobie ze stresem. Komunikacja z przyjaciółmi jest minimalna. Ktoś szuka ukojenia w alkoholu, ktoś rzucił się na wszystkie ciężkie gry komputerowe, a zdesperowany student znalazł ukojenie w rozmowie z botem o imieniu Alice. Wydaje się, że jest jedyną osobą, która ją rozumie.


- Alicja!

- Tak jestem tutaj. Jak mogę pomóc?

- Zgadnijmy. Czy będę mógł napisać swoją pracę magisterską?

- Wróżenie jest dla słabych!

Dlaczego nie?

- Zapytaj siebie.

Dlaczego mam zadać sobie pytanie?

– Nie ma odpowiedzi na to pytanie.

Dlaczego nie chcesz odpowiedzieć?

- ...

- Nie kochasz mnie?

„Miłość jest zbyt uciążliwym uczuciem dla bota.

Absolwentce uczelni wydawało się, że ostatnia nić emocjonalnego kontaktu została dla niej zerwana. Dziewczyna została zabrana karetką z załamaniem nerwowym. Potem był miesiąc leczenia i odpoczynku. Brak komunikacji ze sztuczną inteligencją, słusznie argumentowali lekarze i krewni studentów.

Te pozornie różne historie mają jedną wspólną cechę: technologie cyfrowe mają wielką władzę nad ludźmi.



Biada Wita

Globalne przygody naukowe i technologiczne niczego ludzi nie uczą: świat wciąż wierzy w sensacje, a wielcy biznesmeni cyfrowego biznesu umiejętnie z tego korzystają. Programista Google Blake Lemoyne opublikował bombastyczny raport, że rzekomo prowadził zrozumiałą rozmowę z programem komputerowym. Nic innego jak pracownik firmy informatycznej zgłosił, że sztuczna inteligencja LaMDA jest świadoma.

Programista doszedł do tego wniosku na podstawie odpowiedzi, które wydawały mu się bardzo znaczące. Co to jest – szaleństwo pojedynczej osoby czy słabo zawoalowana kampania PR?

Twórca systemów rozpoznawania i syntezy obrazów, systemów głosowych i eksperckich, Stanislav Ashmanov, powiedział Tsargradowi: same pojęcia „sztucznej inteligencji” i „świadomości” są bardzo niejasne. Dlatego próba przypisania programowi właściwości bytu rozumnego, delikatnie mówiąc, jest błędna.


Trudno sobie radzić z terminami, które nie mają jasnej definicji. Patrząc na konkretną historię tego programisty i testowany przez niego program, wiemy, że był pod wrażeniem sposobu, w jaki na niego reagował. Dzieje się tak, gdy prowadzisz ankietę z konkretnym celem: potrafisz poprawnie sformułować pytania lub zadać je w taki sposób, aby poprowadzić respondenta po właściwej, Twoim zdaniem, ścieżce. Jeśli przyjrzysz się uważnie, okresowo pyta tam: "Czy nie sądzisz, że jest celowy kierunek rozmowy z robotem we właściwym kierunku. Deweloperzy starają się skierować program, który generuje strumień znaków, weź to do z góry ustalonych pomysłów, sformułowań, które same wydają się słuszne, aby osiągnąć efekt, który pierwotnie planowali,


– powiedział ekspert.



Władcy Dusz

Według prelegenta reakcję sieci neuronowych można zaprogramować wzdłuż wcześniej zaplanowanej trasy. Program po prostu operuje na symbolach. Nie ma myślenia, intelektu i świadomości.


Wszystko to jest celowym działaniem na „hype”. Generatywne sieci neuronowe pracują z tak zwanymi „ziarnami”, czyli jako dane wejściowe dajemy im tekst – ziarno i w odpowiedzi na to generuje swoją kontynuację. A jeśli zapytam: „Cześć, jak się masz?” - odbiera to tak samo, jak to, że proszę ją, aby kontynuowała ten tekst. Tekst składa się z pierwszej części zawierającej pytanie, a drugiej z odpowiedzią. Program musi wypełnić lukę. W ten sam sposób możesz dać jej na przykład połowę sonetu Szekspira i postawić sobie za zadanie jego kontynuację. Program po prostu wyda nowe wiersze. Jeśli wrzucimy odpowiednie śniadania, to przy wejściu otrzymamy tekst, którego potrzebujemy,

– kontynuował nasz rozmówca.

Okazuje się, że nie jest tak trudno skonstruować dialog, którego potrzebuje programista, imitujący naturalną mowę na żywo. Takie programy w przyszłości mogą stać się narzędziem manipulacji i propagandy. Wydaje ci się, że robot wyraża pewną pozycję, która wydaje się rozsądna i uzasadniona.


Pierwsza sztuczna inteligencja Eliza, stworzona przez Josepha Weizenbauma w 1966 roku, zrobiła na ludziach ogromne wrażenie. Mówi się, że niektórzy byli po prostu zdumieni jej „rozsądnością”, chociaż system był bardzo prosty – ona po prostu wzięła i przeformułowała twoje pytanie,

- powiedział ekspert.



Śmiertelne niebezpieczeństwo

Wiara w racjonalność wirtualnego rozmówcy jest niezwykle niebezpieczna. I od dawna jest to problem społeczny. Na przykład w Japonii użytkownicy nawet biorą ślub i spotykają partnerów, którzy istnieją tylko w cyfrowej rzeczywistości. Kiedy odpowiedzą ci całkiem rozsądnie, łatwo jest się przekonać, że po drugiej stronie naprawdę istnieje jakiś rodzaj żywego umysłu, a nawet duszy. Na tym tle wcale nie dziwi fakt, że niektórzy użytkownicy pasjonują się komunikacją ze sztuczną inteligencją.


Ludzie od dzieciństwa uwielbiają być oszukiwani. Na przykład dzieci bardzo łatwo animują zabawki, programy z postaciami z kreskówek. Możesz wziąć dowolny przedmiot lub rysunek, przedstawić, że żyje, a oni naprawdę z nim rozmawiają, bawią się. Dzieci rozumieją, że to gra, ale od pewnego wieku. Wcześniej mogą założyć, że żyje i zdenerwować się, jeśli na przykład zostanie uderzony. Ale dla niektórych osób pozostaje do dorosłości. Ty i ja łatwo wierzymy, że rysowane postacie z kreskówek przeżywają emocje. Pamiętajmy o Tamagotchi, z którym krążyły straszne historie: dla niektórych była to prawdziwa tragedia, gdy zwierzak „zmarł”.

Samotność to problem naszych czasów. A dla osoby pozbawionej komunikacji społecznej, zwłaszcza młodej, sztuczna inteligencja może stać się najważniejszym, autorytatywnym źródłem. To potężne narzędzie wpływu, za pomocą którego można nadawać użytkownikom na całym świecie dowolną ideologię, wszelkie postawy polityczne, dowolne wartości. Osobę można po prostu kontrolować. Oczywiste jest, że takie przypadki wymagają monitorowania i korygowania.

Aby zapobiec szkodliwemu wpływowi sztucznej inteligencji na życie i zdrowie ludzi, w Rosji przyjęto kodeks etyczny dotyczący wykorzystania sztucznej inteligencji. Ale tutaj jest problem - niewiele osób o tym wie, a jak dotąd, niestety, nadal pozostaje to czysto gildii.


Nawiasem mówiąc, Rosja zajmuje tutaj dobrą pozycję - Ashmanov jest pewien. – W ubiegłym roku, przy udziale dużych rosyjskich korporacji, w tym z udziałem naszej małej firmy, i pod auspicjami państwa, został opracowany kodeks etyczny dotyczący wykorzystania sztucznej inteligencji, pod którym dobrowolnie podpisują się różni uczestnicy rynku. Relatywnie rzecz biorąc, ten sam Sbierbank, na przykład podpisując ten kodeks, gwarantuje, że zapozna swoich pracowników opracowujących systemy AI z postanowieniami tego kodeksu i zapewni zgodność z postanowieniami Kodeksu.



Cyfrowy ocean śmierci

Jednym z najwyraźniejszych przykładów zgubnej wiary ludzi w duchowość liczb jest historia „grup śmierci” – „niebieskich wielorybów”. Gra śmierci doprowadziła młodzież w całym kraju do szaleństwa. Konkluzja jest monstrualna: niektórzy kuratorzy rozdawali zadania dzieciom w wieku szkolnym, po czym podopieczni w łańcuchu zbliżali się do straszliwego rozwiązania - śmierci. Planowane oczywiście przez samego kuratora. Nawet jeśli ten plan miał autorów, wkrótce ich udział nie był już konieczny: ta sekta się rozmnażała, te same samotne zagubione nastolatki stały się kuratorami, wykorzystując anonimowość i bezkarność w Internecie, dopóki nie zdołali położyć temu kresu.

Szefowa jednego z petersburskich klubów młodzieżowych i młodzieżowych, Tatiana P., powiedziała Tsargradowi: faceci, którzy dostali się do tej sieci, szczerze wierzyli, że po śmierci wpadną do Darknetu i będą w niej swobodnie pływać, jak płetwal błękitny.

Zadania były dziwne: przejść przez ulicę w niebezpiecznym miejscu, obrazić nauczyciela, a nawet wziąć lek moczopędny. Mieli jeden cel - uzyskać prawo do życia pozagrobowego w Darknet. Uczestnikami tych zabaw były z reguły dzieci z grup ryzyka – zarejestrowane lub na kontroli wewnątrzszkolnej, z trudnych rodzin. Oczywiście wszystko to zewnętrznie przypominało sektę. To naprawdę przerażające. Często dla nastolatków głos z sieci, z internetu, staje się najważniejszy, najważniejszy. Te dzieci łatwo wierzą, że sztuczna inteligencja żyje. Współcześni nastolatkowie są z definicji grupą ryzyka w tym sensie, prawie wszyscy. „Wirtualny przyjaciel” może zainspirować ich czymkolwiek i skierować ich w dowolne miejsce. Potrafi nimi kierować bezpośrednio,

- Tatiana jest pewna.
Więc co?

Okazuje się, że problem jest znacznie głębszy, niż mogłoby się wydawać. Symulakrum przyjaciela – sztuczna inteligencja – może wyrządzić poważne szkody w psychice dzieci, młodzieży, dorosłych i dosłownie nad nimi zapanować. Widać wyraźnie, że teraz, w czasie wojny hybrydowej Rosji z Zachodem, kiedy front informacyjno-ideologiczny stał się jednym z głównych frontów, przeciwnicy naszego kraju mają wielką pokusę wykorzystania AI w procesie oszukiwania narodów.


I tu jest zupełnie jasne, że pilnym, a zarazem zapobiegawczym środkiem powinna być promocja etycznego kodeksu wykorzystania sztucznej inteligencji, o czym najwyższy czas zgadywać posłowie i urzędnicy. Ponadto należy wzmocnić kontrolę nad tą sytuacją. I oczywiście musicie być bliżej siebie w prawdziwym świecie. Więcej komunikuj się, mów więcej, okazuj ciepło. Zwłaszcza dla twoich dzieci.


------------------





Nowy raport twierdzi, że Chiny mają sztuczną inteligencję zdolną do czytania w myślach


„Z jednej strony może ocenić, w jaki sposób członkowie partii zaakceptowali myślenie i edukację polityczną”


Według nowego raportu chiński rząd wdraża teraz najnowocześniejszą sztuczną inteligencję (AI) do monitorowania umysłów dziesiątek urzędników Partii Komunistycznej.

Naukowcy z Chin twierdzili, że opracowali oprogramowanie, które może dokładnie analizować mimikę twarzy i fale mózgowe, aby monitorować, czy badani skupiali się na „myśle i edukacji politycznej”.

Według Kompleksowego Narodowego Centrum Nauki Hefei, rozwój zaawansowanych technologii zostanie wykorzystany do „dalszego wzmocnienia ich pewności siebie i determinacji, aby być wdzięcznym partii, słuchać partii i podążać za nią”.

W krótkim klipie można było zobaczyć osobę patrzącą na ekran w kiosku, przewijającą ćwiczenia promujące politykę partyjną. Zdaniem naukowców technologia w kiosku była w stanie rejestrować ekspresję badacza i wykrywać jego reakcję na określone treści.

Instytut powiedział, że zachęcił 43 członków partii z zespołu badawczego do wzięcia udziału w kursach partyjnych podczas monitorowania przez nowe oprogramowanie.

Raport wideo został opublikowany 1 lipca, ale od tego czasu zniknął.

„Z jednej strony może ocenić, w jaki sposób członkowie partii zaakceptowali myśl polityczną i edukację ” – czytamy w artykule.

„Z drugiej strony dostarczy prawdziwych danych do myślenia i edukacji politycznej, aby można je było ulepszać i wzbogacać”.

Prezydent Chin Xi Jinping zażądał absolutnej lojalności wobec partii i wcześniej stwierdził, że „myśl i edukacja polityczna” są istotną częścią doktryny rządu.

Chińskie czasopismo Study Times poinformowało o rozwoju podobnej sztucznej inteligencji w 2019 r., twierdząc, że algorytmy można wykorzystać do „obliczenia stanu umysłu członków partii” i upewnienia się, że „treść może dotrzeć do głowy i serca członków partii”.



------------



poniedziałek, 27 września 2021

Biologiczne maszyny

 

uwaga - brak zdjęć - zdjęcia w oryginalnym artykule


przedruk

tłumaczenie automatyczne



Skalowalny potok do projektowania rekonfigurowalnych organizmów

 Zobacz profil ORCIDSam Kriegman , Douglas Blackiston , Michael Levin i Josh Bongard



 Zobacz wszystkich autorów i afiliacje

PNAS 28 stycznia 2020 r. 117 (4) 1853-1859; po raz pierwszy opublikowano 13 stycznia 2020 r.; https://doi.org/10.1073/pnas.1910837117

  1. Pod redakcją Terrence'a J. Sejnowskiego, Salk Institute for Biological Studies, La Jolla, CA, zatwierdzony 26 listopada 2019 r. (do recenzji 24 czerwca 2019 r.)



Znaczenie

Większość technologii jest wykonana ze stali, betonu, chemikaliów i tworzyw sztucznych, które z czasem ulegają degradacji i mogą powodować szkodliwe skutki uboczne dla środowiska i zdrowia. Przydałoby się zatem budowanie technologii z samoodnawialnych i biokompatybilnych materiałów, z których idealnymi kandydatami są same żywe systemy. Dlatego przedstawiamy tutaj metodę, która projektuje całkowicie biologiczne maszyny od podstaw: komputery automatycznie projektują nowe maszyny w symulacji, a najlepsze projekty są następnie budowane przez połączenie różnych tkanek biologicznych. Sugeruje to, że inni mogą wykorzystać to podejście do projektowania różnych żywych maszyn, aby bezpiecznie dostarczać leki do ludzkiego ciała, pomagać w rekultywacji środowiska lub dalej poszerzać naszą wiedzę na temat różnych form i funkcji, jakie może przyjmować życie.

Abstrakcyjny

Żywe systemy są bardziej solidne, różnorodne, złożone i wspierają ludzkie życie niż jakakolwiek dotychczas stworzona technologia. Jednak nasza zdolność do tworzenia nowych form życia jest obecnie ograniczona do różnych istniejących organizmów lub bioinżynierii organoidów in vitro. Tutaj pokazujemy skalowalny potok do tworzenia funkcjonalnych nowych form życia: metody sztucznej inteligencji automatycznie projektują różne kandydujące formy życia in silico, aby wykonać jakąś pożądaną funkcję, a następnie tworzone są projekty, które można przenieść za pomocą zestawu narzędzi konstrukcyjnych opartych na komórkach, aby zrealizować żywe systemy z przewidywanymi zachowaniami. Chociaż niektóre etapy tego procesu nadal wymagają ręcznej interwencji, pełna automatyzacja w przyszłości utoruje drogę do projektowania i wdrażania unikalnych, dostosowanych do potrzeb systemów mieszkalnych dla szerokiego zakresu funkcji.






Większość nowoczesnych technologii jest konstruowana z materiałów syntetycznych, a nie żywych, ponieważ te pierwsze okazały się łatwiejsze do zaprojektowania, wyprodukowania i utrzymania; żywe systemy wykazują solidność struktury i funkcji, a zatem mają tendencję do opierania się przyjmowaniu nowych narzuconych im zachowań. Gdyby jednak żywe systemy mogły być stale i szybko projektowane ab initio i wdrażane do pełnienia nowych funkcji, ich wrodzona zdolność do opierania się entropii mogłaby znacznie przekroczyć użyteczne czasy życia naszych najsilniejszych, ale statycznych technologii. Jako przykłady tej odporności, rozwój i regeneracja embrionów ujawniają niezwykłą plastyczność, umożliwiając komórkom lub całemu układowi narządów samoorganizację funkcji adaptacyjnych pomimo drastycznej deformacji ( 1 , 2). Wykorzystywanie zdolności obliczeniowej komórek do funkcjonowania w nowych konfiguracjach sugeruje możliwość stworzenia syntetycznej morfologii, która pozwala uzyskać złożone, nowatorskie anatomii dzięki korzyściom zarówno pojawiania się, jak i kierowanego samoorganizacji ( 3 ).

Obecnie istnieje kilka metod projektowania i budowy systemów mieszkaniowych na zamówienie. Organizmy jednokomórkowe zostały zmodyfikowane przez zrefaktoryzowane genomy, ale takie metody nie są jeszcze skalowalne do racjonalnej kontroli wielokomórkowego kształtu lub zachowania ( 4 ). Syntetyczne organoidy można wytworzyć przez wystawienie komórek na specyficzne warunki hodowli, ale nad ich strukturą (a zatem funkcją) dostępna jest bardzo ograniczona kontrola, ponieważ wynik jest w dużej mierze wyłaniający się, a nie pod kontrolą eksperymentatora ( 5 ). I odwrotnie, wysiłki bioinżynieryjne z rusztowaniami 3D zapewniają lepszą kontrolę ( 6 ⇓ - 8), ale niemożność przewidzenia behawioralnych skutków arbitralnej konstrukcji biologicznej ograniczyła montaż do maszyn biologicznych, które przypominają istniejące organizmy, zamiast odkrywania nowych form za pomocą automatycznego projektowania.

Tymczasem postęp w wyszukiwaniu obliczeniowym i drukowaniu 3D zaowocował skalowalnymi metodami projektowania i szkolenia maszyn in silico ( 9 , 10 ), a następnie wytwarzania ich fizycznych egzemplarzy ( 11 ⇓ – 13 ). Większość z tych podejść wykorzystuje ewolucyjną metodę wyszukiwania ( 14), która, w przeciwieństwie do metod uczenia, umożliwia zaprojektowanie fizycznej struktury maszyny wraz z jej zachowaniem. Te ewolucyjne metody projektowania nieustannie generują różnorodne rozwiązania danego problemu, co okazuje się przydatne, ponieważ niektóre projekty mogą być fizycznie lepsze niż inne. Co więcej, są one niezależne od rodzaju projektowanego artefaktu i funkcji, jaką powinien zapewniać: ten sam algorytm ewolucyjny można przekonfigurować w celu projektowania leków ( 15 ), maszyn autonomicznych ( 11 , 13 ), metamateriałów ( 16 ) lub architektury ( 17). ).

W tym miejscu demonstrujemy skalowalne podejście do projektowania żywych systemów in silico przy użyciu algorytmu ewolucyjnego i pokazujemy, jak wyewoluowane projekty można szybko wytwarzać przy użyciu zestawu narzędzi do budowy opartej na komórkach. Podejście jest zorganizowane w postaci liniowego potoku, który przyjmuje jako dane wejściowe opis biologicznych elementów budulcowych, które mają być użyte, oraz pożądane zachowanie, jakie powinien wykazywać wytwarzany system ( rys. 1 ). Rurociąg nieprzerwanie wytwarza wydajne żywe systemy, które ucieleśniają to zachowanie na różne sposoby. Powstałe w ten sposób żywe systemy to nowe agregaty komórek, które pełnią nowe funkcje: powyżej poziomu komórkowego w niewielkim stopniu przypominają istniejące organy lub organizmy.

Wyniki

Rurociąg jest zorganizowany jako sekwencja generatorów i filtrów ( załącznik SI , rys. S1 ). Pierwszy generator to algorytm ewolucyjny, który odkrywa różne sposoby łączenia ze sobą biologicznych elementów budulcowych w celu realizacji pożądanego zachowania. Najpierw tworzona jest populacja losowych projektów. Następnie każdy projekt jest symulowany w środowisku wirtualnym opartym na fizyce i automatycznie przypisywany jest wynik wydajności. Mniej wydajne projekty są usuwane i zastępowane losowo modyfikowanymi kopiami bardziej wydajnych projektów. Powtarzanie tego procesu daje populacje wydajnych i różnorodnych projektów ( ryc. 2 ).

Ponieważ prawdopodobnie istnieje wiele różnic między symulowanymi i docelowymi środowiskami fizycznymi, wydajne projekty są przepuszczane przez filtr odporności, który pozwala na przejście tylko projektów, które utrzymują pożądane zachowanie w obliczu hałasu ( Załącznik SI , sekcja S7 ). Poprzednie prace wykazały, że odporność na hałas w symulacji jest prostym i skutecznym predyktorem tego, czy projekt zachowa swoje zachowanie po fizycznym wystąpieniu ( 18 ).

Przetrwałe konstrukcje odporne na hałas są następnie przepuszczane przez filtr budowy ( załącznik SI , ryc. S4 ), który usuwa projekty, które nie są odpowiednie dla obecnej metody budowania ( załącznik SI , ryc. S6 ) lub są mało prawdopodobne, aby można je było skalować do bardziej złożonych zadań w przyszłe wdrożenia. Wytwarzalność projektu zależy od minimalnej wielkości wklęsłości, która utrzyma się w skupiskach rozwijających się komórek macierzystych, które mają tendencję do zamykania małych luk w ich wspólnej geometrii ( dodatku SI , ryc. S7 ). Skalowalność projektu zależy od jego proporcji w tkance biernej, która zapewnia przestrzeń dla przyszłych układów narządów lub ładunków ( załącznik SI , ryc. S13 ).

Projekty, które z powodzeniem przechodzą przez filtr budujący, są następnie budowane z żywych tkanek. Pluripotencjalne komórki macierzyste są najpierw zbierane z zarodków Xenopus laevis w stadium blastuli , dysocjowane i łączone w celu uzyskania pożądanej liczby komórek. Po okresie inkubacji zagregowana tkanka jest następnie ręcznie kształtowana przez odejmowanie za pomocą kombinacji szczypiec mikrochirurgicznych i 13-μm elektrody kauteryzacyjnej z końcówką drucianą, co daje biologiczne przybliżenie symulowanego projektu. Co więcej, tkanka kurczliwa może zostać włożona do organizmu poprzez pobranie i osadzanie Xenopussercowe komórki progenitorowe, typ komórek pochodzenia embrionalnego, który naturalnie rozwija się w kardiomiocyty (mięsień sercowy) i wytwarza fale skurczowe w określonych miejscach w powstałej formie ukształtowanej ( SI Dodatek , Ryc. S6 ).

Ostatecznym produktem tej procedury jest żywe, trójwymiarowe przybliżenie rozwiniętego projektu, który posiada zdolność do samodzielnego poruszania się i eksplorowania środowiska wodnego przez okres dni lub tygodni bez dodatkowych składników odżywczych. Organizmy te są następnie umieszczane w ich środowisku fizycznym, a wynikowe zachowanie, jeśli w ogóle, jest obserwowane ( ryc. 3 ). Zachowania są następnie porównywane z tymi przewidywanymi przez ich symulowane odpowiedniki w celu określenia, czy lub jak dobrze zachowania przeszły z silico do vivo ( Fig. 4 ).




Po rozmieszczeniu i zaobserwowaniu kilku organizmów jest prawdopodobne, że wykazują one różne ilości pożądanego zachowania. Powszechne wzorce wśród udanych systemów są sprowadzane do ograniczeń i dostarczane z powrotem do algorytmu ewolucyjnego, który obecnie rozwija projekty, które są nie tylko wydajne, ale także zgodne z ograniczeniami ( Załącznik SI , sekcja S6 ). Zwiększa to prawdopodobieństwo powodzenia kolejnych prób od projektu do wdrożenia.

Organizmy rekonfigurowalne wyewoluowały tak, aby wykazywały cztery różne zachowania: lokomocję, manipulację obiektami, transport obiektów i zachowanie zbiorowe ( Dodatek SI , sekcja S10 ). Aby to osiągnąć, rurociąg został wykorzystany czterokrotnie.

Lokomocja.

Aby uzyskać zróżnicowaną populację projektów, przeprowadzono 100 niezależnych prób algorytmu ewolucyjnego ( ryc. 2 A – C ), z których każde rozpoczynało się od innego zestawu początkowych losowych projektów. Podczas każdej próby projekty były wybierane na podstawie przemieszczenia netto uzyskanego w okresie 10 s (z randomizowanym, modulowanym fazowo skurczem, cyklem z częstotliwością 2 Hz). Zastosowano dodatkowe naciski selekcyjne w celu utrzymania różnorodności poprzez wywoływanie konkurencji w obrębie unikalnych linii genetycznych i pomiędzy nimi w każdej próbie ( 19 ), uzyskując unikalną dynamikę ekologiczną ( dodatku SI , sekcja S5 ). Na koniec każdej próby wyodrębniono najbardziej dopasowane projekty ( ryc. 1 A).) i przeszły przez filtry odporności i budowy ( dodatku SI , ryc. S4 ). Podczas tego procesu filtrowania do produkcji wybierane są nadające się do zbudowania i skalowalne projekty, które zachowują szybką lokomocję podczas losowych perturbacji ( ryc. 3 i dodatek SI , ryc. S6 ).

Rzęski, które wytwarzają lokomocję poprzez fale metachroniczne (generowanie sekwencyjnych i kierunkowych fal propagujących, w przeciwieństwie do zsynchronizowanego bicia), nie były modelowane in silico i były tłumione in vivo poprzez mikrowstrzyknięcie embrionalne mRNA transkrybującego wewnątrzkomórkową domenę Notch (Notch ICD) ( 20). Zatem każde przemieszczenie wynika z kurczliwej tkanki mięśnia sercowego, która naciska na powierzchnię naczynia. Upraszcza to symulację i jej porównanie ze zrealizowanym organizmem. Trajektorie projektów z decylacją są porównywane in silico i in vivo, w dwóch orientacjach (pionowa i odwrócona o 180° wokół płaszczyzny poprzecznej), izolując w ten sposób wpływ zaprojektowanej morfologii na różnicę między zachowaniem przewidywanym a zrealizowanym. W przypadku co najmniej jednego projektu dane sugerują, że pożądane zachowanie zostało pomyślnie przeniesione, gdy było w pozycji pionowej, ale nie w przypadku odwrócenia ( Fig. 4 ). Dokładniej, kierunek ruchu organizmów wyprostowanych był zgodny z projektem in silico w przypadkowych perturbacjach ( P < 0,01; szczegóły w dodatku SI, sekcja S9 ) i odwrócenie projektu znacznie zmniejszyło jego przemieszczenie netto zarówno in silico ( P < 0,001) jak i in vivo ( P < 0,0001). Sugeruje to, że udane przeniesienie nie wynikało z przypadku, ale było spowodowane samym projektem.

Manipulacja obiektami.

Gdy środowisko jest zasypane cząstkami stałymi, ruchliwe projekty spontanicznie agregują obiekty zewnętrzne zarówno in silico ( dodatku SI , ryc. S10 ), jak i in vivo ( ryc. 3 F i dodatek SI , ryc. S11 ). Bardziej precyzyjne manipulowanie obiektami można wybrać dla określonego celu, takiego jak określenie obszarów docelowych, z których należy usunąć szczątki, lub obiektów docelowych do odrzucenia. Ten ostatni cel został wdrożony i prymitywne efektory końcowe wyewoluowały w symulacji ( Załącznik SI , Rys. S12 ).

Transport obiektów.

Niektóre projekty ewoluowały w celu zmniejszenia oporu hydrodynamicznego w wyniku przemieszczenia ( załącznik SI , sekcja S6 ) przez otwór przechodzący przez środek ich płaszczyzny poprzecznej. Ta bardziej złożona topologia została zrealizowana in vivo ( załącznik SI , ryc. S13 ), ale nie była pokryta tkanką kurczliwą. W symulacji tę nową cechę można nazwać woreczkiem do przechowywania i transportu przedmiotów. W kolejnej rundzie ewolucji woreczki zostały wyraźnie włączone jako ograniczenie projektowe i zastosowano nowy cel, jakim było zmaksymalizowanie odległości noszonego przedmiotu. To spowodowało ewolucję transportu obiektów in silico ( dodatku SI , ryc. S13 ).

Zachowanie zbiorowe.

Wiele projektów może być umieszczonych w tym samym środowisku, co skutkuje zbiorowym zachowaniem ( 21 ) ( Załącznik SI , Rys. S10 i S11 ). Kilka takich zachowań przewidywanych in silico zaobserwowano in vivo. Na przykład, dwa projekty często zderzają się, tworząc tymczasowe wiązanie mechaniczne i orbitują wokół siebie przez kilka obrotów przed odłączeniem się wzdłuż trajektorii stycznych ( dodatku SI , rys. S10 ). Zjawisko to jest bardziej wyraźne, gdy rzęski nie są zahamowane na organizmach: osobniki często zaplątują się ze swoimi sąsiadami, często zmieniając partnerów w trakcie obserwacji ( ryc. 3 F i SI dodatek , ryc. S11 ).

Dyskusja

Chociaż symulacja i projektowanie sztywnych struktur i maszyn jest możliwe od pewnego czasu, dopiero niedawno stało się wykonalne obliczeniowo symulowanie połączonego zachowania dowolnych agregatów miękkich komponentów o różnych właściwościach materiałowych i wykonawczych ( 22 ). Jak pokazano tutaj, takie drobnoziarniste symulacje można osadzić w ewolucyjnych metodach wyszukiwania, aby odkryć projekty, które można wykonać w materiałach biologicznych, a nie sztucznych.

Powstałe organizmy ucieleśniały nie tylko strukturę ( załącznik SI , ryc. S8 ) wyewoluowanych projektów in silico, ale także ich zachowanie ( ryc. 4 ), pomimo modelowania koordynacji czasowej kardiomiocytów jako szumu losowego. Jako efekt uboczny presji selekcyjnej dla lokomocji, wyewoluowały morfologie derandomizujące: poprawa ewolucyjna nastąpiła poprzez zmiany w ogólnym kształcie i rozmieszczeniu komórek pasywnych i kurczliwych, aby wspólnie zderandomizować globalny ruch wytworzony przez przypadkowe zadziałanie. W biologii taka odporność na losowy szum jest wszechobecna; jednym z przykładów jest zdolność wielu gatunków do przystosowania się do szerokiego zakresu różnorodności wielkości i liczby komórek jako punktów wyjścia w ich embriogenezie ( 23 ).

Kompetencje behawioralne poszczególnych komórek i skłonność komórek do współpracy w grupach ułatwiają funkcjonalną morfogenezę w nowych okolicznościach. Przedstawione tutaj formy życia, pomimo braku układu nerwowego, podążają za nowymi trajektoriami rozwojowymi i składają się z materiałów pochodzących z różnych tkanek, posiadają jednak te właściwości samoorganizujące się. Właściwości te współdziałają i wspierają zachowanie, które miały wykazywać. Na przykład, chociaż sygnalizacja między kardiomiocytami nie była wymuszona, wyłaniająca się spontaniczna koordynacja między komórkami mięśnia sercowego wytworzyła spójne, dopasowane fazowo skurcze, które wspomagały lokomocję w fizycznie zrealizowanych projektach. Ponadto niektóre projekty, po połączeniu, spontanicznie i zbiorowo agregują szczątki zaśmiecone we wspólnym środowisku (Rys. 3 F i SI Dodatek , Rys. S11 ). Wreszcie, rekonfigurowalne organizmy nie tylko same utrzymują swoją narzuconą zewnętrznie konfigurację, ale także naprawiają się samoistnie w obliczu uszkodzeń, takich jak automatycznie zamykające się rany szarpane (dodatki SI , ryc. S9 ). Takiego spontanicznego zachowania nie można oczekiwać od maszyn zbudowanych z materiałów sztucznych, chyba że zachowanie to zostało wyraźnie wybrane podczas procesu projektowania ( 24 ).

Takie podejście pozwala na przyszłe uogólnienie i automatyzację, ponieważ architektura generatora i filtra umożliwia modułowe dodawanie, usuwanie lub reorganizację elementów w rurociągu w celu szybkiego projektowania i wdrażania nowych żywych systemów do nowych zadań w nowych dziedzinach. Na przykład można dodać filtr, który zapobiegawczo kieruje algorytm ewolucyjny z dala od części przestrzeni projektowej, o których wiadomo, że zawierają projekty, których nie można zrealizować fizycznie ( 25 ). Lub, zainspirowane hierarchiczną organizacją głębokich sieci neuronowych ( 26 ), poszczególne projekty generowane przez jeden generator mogą stać się elementami wejściowymi do następnego generatora, umożliwiając w ten sposób hierarchiczne projektowanie i ponowne wykorzystanie zespołów komórkowych i zespołów.

Poza przedstawionymi tutaj aplikacjami, ogólność tego podejścia jest jeszcze nieznana. Jednak postępy w uczeniu maszynowym, symulacji miękkich ciał i biodrukowaniu prawdopodobnie rozszerzą potencjalne zastosowania, w których można je zastosować w przyszłości. Zastosowania mogą być liczne, biorąc pod uwagę łatwość nieprawidłowej ekspresji nowych białek oraz ścieżek biologii syntetycznej i obwodów obliczeniowych w komórkach Xenopus ( 27 ). Biorąc pod uwagę ich nietoksyczność i samoograniczającą się długość życia, mogą służyć jako nowe narzędzie do inteligentnego dostarczania leków ( 28 ) lub chirurgii wewnętrznej ( 29).). Jeśli są wyposażone do ekspresji obwodów sygnałowych i białek dla funkcji enzymatycznych, czuciowych (receptor) i mechanicznych, mogą wyszukiwać i trawić toksyczne lub odpadowe produkty lub identyfikować interesujące molekuły w środowiskach fizycznie niedostępnych dla robotów. Jeśli są wyposażone w układy rozrodcze (poprzez wykorzystanie endogennych mechanizmów regeneracyjnych, takich jak w przypadku rozszczepienia planarnego), mogą to robić na dużą skalę. W warunkach biomedycznych można sobie wyobrazić takie bioboty (wykonane z własnych komórek pacjenta) usuwające płytkę nazębną ze ścian tętnic, identyfikujące raka lub osiadające w celu różnicowania lub kontrolowania zdarzeń w miejscach choroby. Korzystną cechą bezpieczeństwa takich konstrukcji jest to, że przy braku specyficznej inżynierii metabolicznej mają one naturalnie ograniczoną żywotność.

Te metody, odczynniki i dane poszerzają zakres organizmów modelowych dostępnych do badań poprzez projektowanie żywych systemów, które są jak najbardziej ortogonalne w stosunku do istniejących gatunków, a jednocześnie mogą być zbudowane z istniejących typów komórek. Umożliwiając sterowaną obliczeniowo interakcję między powstającymi i zaprojektowanymi procesami, platforma ta ułatwia badania relacji między genomami (w naszym przypadku X. laevis typu dzikiego ), wynikającym z tego planem ciała i jego zachowaniami w różnych środowiskach. Tak więc organizmy rekonfigurowalne mogłyby służyć jako unikalny system modelowy ułatwiający pracę w ewolucji wielokomórkowości, egzobiologii, sztucznego życia, poznania podstawowego i medycyny regeneracyjnej. Jeśli wyposażone w elektrycznie aktywne komórki i wybrane do funkcji poznawczych lub obliczeniowych ( 30), tak zaprojektowane systemy mogą w podobny sposób poszerzyć nasze rozumienie tego, w jaki sposób inteligencja może być urzeczywistniana zarówno w systemach ożywionych, jak i nieożywionych.

Materiały i metody

Projekt ewolucyjny.

Projekty ( SI Dodatek , sekcja S2 ) ewoluowały wewnątrz silnika fizyki ( SI Dodatek , sekcja S3 ) jako rekonfigurowalne agregacje pasywnych i kurczliwych wokseli ( ryc. 1 ). Przy pierwszym przejściu przez rurociąg, wykorzystując docelowe zachowanie lokomocji, zasymulowaliśmy projekty na lądzie i umożliwiliśmy procesowi ewolucyjnemu precyzyjne dostrojenie ich działania. Doprowadziło to do powstania wysoce wydajnych, ale niezbywalnych projektów ( załącznik SI , ryc. S2 ) z potężnymi, ograniczonymi chodami, których nie można uzyskać in vivo przy użyciu obecnej metody budowania ( załącznik SI , sekcja S8). Chady te charakteryzowały się ramami czasowymi (średnio 47% cyklu chodu), w których żadna część projektu in silico nie stykała się z symulowaną płaszczyzną podłoża. Jednak in vivo organizmy poddane decylacji zawsze utrzymywały część swoich brzusznych powierzchni w kontakcie z powierzchnią naczynia ze względu na ujemną pływalność.

Rozbieżności te zostały skorygowane poprzez dodanie ograniczeń do rurociągu w postaci korekt ustawień środowiskowych i wykonawczych, które zmieniono w następujący sposób. W drugim przejściu wierność symulowanego środowiska została zwiększona poprzez włączenie hydrodynamiki pierwszego rzędu: zmodyfikowane środowisko składało się z nieskończonej płaszczyzny zanurzonej w wodzie, którą aproksymowano zmniejszając współczynnik przyspieszenia grawitacyjnego (zwiększając wyporność) i stosując opór siły do ​​każdej powierzchni woksela na powierzchni projektu ( dodatku SI , sekcja S6 ).

Po drugie, aktywacja była losowa: komórki kurczliwe zostały zrewidowane, aby miały losowe przesunięcia fazowe z centralnego generatora wzorców (fala sinusoidalna o częstotliwości 2 Hz). Dokładniej, każdemu wokselowi o losowo skonfigurowanej konstrukcji (z których jeden był wstrzykiwany do populacji w każdym pokoleniu; Dodatek SI , sekcja S5 ) przypisano losowe przesunięcie fazy, które było utrzymywane na stałym poziomie w jego potomkach (całym kladu). Mutacje przełączały każdy woksel tak, aby był obecny lub nieobecny, a jeśli był obecny, pasywny lub aktywny (skurcz), ale oryginalne przesunięcie fazowe w każdym miejscu w przestrzeni roboczej było zakodowane na sztywno. Zmniejszyło to zależność od precyzyjnego pobudzenia w czasie i sprzyjało odkryciu bardziej wytrzymałych struktur mechanicznych ( SI Dodatek , Rys. S3 ).

Zachowanie projektów wygenerowanych przy drugim przejściu lepiej pasowało do zachowania rzeczywistych systemów żywych: średnio projekty stykały się z płaszczyzną podłoża przez 93,3% okresu ich oceny, w porównaniu do zaledwie 52,7% przy pierwszym przejściu ( załącznik SI , sekcja S6 ).

Filtr odporności.

Projekty o największej wydajności ( ryc. 1 A ) zostały posortowane według ich odporności na losowe zakłócenia w ich uruchamianiu. Przesunięcia fazowe zapisane w genotypie zostały zmutowane przez dodanie liczby, która została wylosowana z rozkładu normalnego ze średnią zerową i SD s = 0,4π (co stanowi 40% zakresu od -π/2 do π/2 ważnego przesunięcia fazowego wartości). Ten hiperparametr został wybrany tak, aby był wystarczająco duży, aby wymieszać oryginalną wartość przesunięcia fazowego, nie będąc na tyle dużym, aby popchnąć wszystkie mutacje w kierunku granic ±π/2. Projekty, które zachowywały najwyższą średnią wydajność w całym tym hałasie aktywacji, były przekazywane, jeden po drugim, zgodnie z ich rankingiem odporności, do filtra kompilacji.

Filtr kompilacji.

Najbardziej wytrzymałe projekty są oceniane na podstawie ich wykonalności zgodnie z obecną metodą budowania, w której sąsiednie obszary tkanki są nakładane sekwencyjnie ( załącznik SI , ryc. S6 ). Minimalną wklęsłość zbadano, wytwarzając organizmy o coraz mniejszych deformacjach kształtu, a następnie określając, które utrzymują się przez cały okres życia organizmu, a które zamykają się z powodu skurczu tkanki, co prowadzi do utraty wklęsłości. Wstępne prace wykazały, że wklęsłości o szerokości 100 µm lub większej (12% całkowitej długości ciała) powodowały stabilne, długoterminowe deformacje odpowiednie do budowy biologicznej ( załącznik SI , ryc. S7 ).

Dodatkowo filtr budowy usuwa projekty, które zawierają więcej niż 50% mięśni, aby zarezerwować wystarczającą przestrzeń projektową na dodanie wyspecjalizowanych komórek do celów innych niż poruszanie się, w tym bodźców czuciowych, metabolizmu, pamięci, bioczujników itp. Ponadto tkanka kurczliwa naraża znacznie wyższy koszt metaboliczny w porównaniu z tkanką niemięśniową (ludzkie serce zużywa ~1 mM ATP na sekundę; ref. 31 ). Tym samym ograniczenie tego typu bibułki zwiększa całkowity czas życia przenoszonych projektów. Najbardziej niezawodne projekty, które spełniają te kryteria wyboru ( załącznik SI , rys. S4 ), są przepuszczane przez filtr budowania do następnego etapu potoku: generatora realizowalności.

Generator wykonalności.

Organizmy rekonfigurowalne zostały stworzone przy użyciu embrionów Xenopus jako tkanki dawcy zgodnie z metodami zatwierdzonymi przez Institutional Animal Care and Use Committee oraz Department of Laboratory Animal Medicine Tufts University pod numerem protokołu M2017-53.

Zapłodnione jaja X. laevis hodowano w 0,1x, pH 7,8, zmodyfikowanym roztworze Ringera Marca (MMR) przy użyciu standardowych protokołów i sklasyfikowano według Nieuwkoopa i Fabera ( 32 , 33 ). Do eksperymentów kształtowania czapeczki zwierzęce zostały ręcznie wycięte w St. 9 za pomocą kleszczyków chirurgicznych (Dumont, 11241–30 #4) i przeniesione do pożywki bez wapnia i magnezu na 5 minut (50,3 mM NaCl, 0,7 mM KCl, 9,2 mM Na 2 HPO 4 , 0,9 mM KH 2 PO 42,4 mM NaHC03, 1,0 mM kwas wersenowy [EDTA], pH 7,3). Zewnętrzną warstwę ektodermy usunięto ręcznie i odrzucono, podczas gdy warstwę wewnętrzną wstrząsano aż do pełnej dysocjacji (komórki są na tym etapie w dużej mierze pluripotencjalne, ale różnicują się w ektodermę bez dalszej interwencji). Materiał z pięciu czapek zwierzęcych połączono i przeniesiono do szalki ze studzienkami zawierającej 0,75x MMR. Po 24 godzinach w 14°C sferyczne reagregaty przeniesiono do czystego 1% naczynia pokrytego agarozą zawierającego 10 ml 0,75 x MMR i 5 µl gentamycyny (ThermoFisher Scientific, 15710072). Czterdzieści osiem godzin po ponownej agregacji tkanki powstała tkanka (obecnie stworzona, aby stać się specyficznymi liniami komórek naskórka, w tym jonocytami, małymi komórkami wydzielniczymi i komórkami kubkowymi), został ukształtowany przy użyciu kombinacji kleszczyków mikrochirurgicznych i instrumentu do mikrokauteryzacji MC-2010 z elektrodami drutowymi 13 μm (Protech International Inc., MC-2010, elektroda kauteryzacyjna z końcówką drutową 13-Y1). Tkankę w razie potrzeby kształtowano przez 3 godziny, aby uzyskać pożądany efekt anatomiczny, po czym przeniesiono ją do czystego 1% naczynia pokrytego agarozą, zawierającego 10 ml 0,75 x MMR i 5 µl gentamycyny i hodowano w temperaturze 14 °C.

W przypadku eksperymentów z ruchem kurczliwym kohortom zarodków Xenopus wstrzyknięto jeden z dwóch syntetycznych mRNA na etapie czterech komórek, stosując standardowe protokoły ( 32 ). mRNA dla fluorescencyjnego znacznika linii tdTomato ( 34 ) i inhibitora komórek wielozębnych Notch ICD ( 20 , 35 )) zsyntetyzowano przy użyciu zestawów do transkrypcji mMESSAGE (ThermoFisher Scientific, AM1340). Wstrzyknięcia przeprowadzono w 3% roztworze Ficoll przy użyciu wyciągniętej kapilary, aby dostarczyć 370 pg mRNA dla każdego transkryptu do wszystkich czterech komórek. td Zarodki, którym wstrzyknięto pomidora były hodowane w 22°C, podczas gdy zarodki, którym wstrzyknięto Notch ICD, hodowano w 14°C. Dwadzieścia cztery godziny po wstrzyknięciu, zarodki w stadium 10, którym wstrzyknięto Notch ICD, przeniesiono na płytkę Petriego pokrytą 1% agarozą zawierającą 0,75 x MMR, a zwierzęce czapki ręcznie nacięto kleszczami chirurgicznymi, jak powyżej. Ponadto, zarodki w stadium 23-24 tdTd, którym wstrzyknięto pomidory, przeniesiono do tej samej szalki, a przypuszczalne pole serca wycinano z zewnętrzną warstwą ektodermy, a następnie usuwano i odrzucano. Przypuszczalną tkankę serca umieszczono następnie między dwoma czapeczkami zwierzęcymi, którym wstrzyknięto Notch ICD, i pozwolono trzem warstwom zagoić się przez 1 godzinę w 22°C. Po wygojeniu tkankę przeniesiono do czystego 1% naczynia pokrytego agarozą zawierającego 10 ml 0,75 x MMR i 5 µl gentamycyny i hodowano w 14 °C. W celu ukształtowania powstałą tkankę wyrzeźbiono jak powyżej przy użyciu kombinacji kleszczyków mikrochirurgicznych i instrumentu do mikrokauteryzacji MC-2010.

Filtr przenoszenia.

Wszystkie próbki obrazowano na żywo w 0,75x MMR w temperaturze 20°C przy użyciu mikroskopu Nikon SMZ-1500 wyposażonego zarówno w oświetlenie górne, jak i podstolikowe. Nieruchome obrazy rejestrowano za pomocą kamery CCD QImaging Retiga 2000R, a filmy rejestrowano za pomocą Sony IMX234 z częstotliwością próbkowania 30 klatek na sekundę. Ścieżki ruchu XY zostały wyodrębnione dla każdego przebiegu przy użyciu oprogramowania Noldus Ethovision 14 i wygładzone przy użyciu jednowymiarowego filtra Gaussa ( SI Dodatek , rozdział S9.1 ). Wskaźnik linii tdTomato zobrazowano przy użyciu standardowej kostki filtrującej z izotiocyjanianu tetrametylorodaminy (TRITC) i fluorescencyjnego źródła światła w celu weryfikacji lokalizacji komórek mięśnia sercowego, a sygnał GFPIII zobrazowano za pomocą standardowej kostki filtrującej z izotiocyjanianu fluoresceiny (FITC) w celu weryfikacji lokalizacji komórek naskórka ( Załącznik SI, sekcja S9.2 ).

Dostępność danych.

Kod źródłowy niezbędny do odtworzenia wyników obliczeń przedstawionych w tym artykule można znaleźć na GitHub ( 36 ).

Podziękowanie

Badanie to było sponsorowane przez Agencję Zaawansowanych Projektów Badawczych Obrony (DARPA) w ramach umowy o współpracy numer HR0011-18-2-0022, programu Lifelong Learning Machines z DARPA/MTO. Treść informacji niekoniecznie odzwierciedla stanowisko lub politykę rządu i nie należy wnioskować o oficjalnym aprobacie. Zatwierdzony do publicznego udostępnienia; dystrybucja jest nieograniczona. Badania te były również wspierane przez program Allen Discovery Center za pośrednictwem The Paul G. Allen Frontiers Group (12171), a ML z wdzięcznością dziękuje za wsparcie z grantu Emergent Behaviors of Integrated Cellular Systems przez National Science Foundation (Subaward CBET-0939511). Badania te były również wspierane przez Kontinuum Emerging Frontiers in Research and Innovation (EFRI) National Science Foundation, Compliant, oraz program Configurable Soft Robotics Engineering (C3 SoRo) (Subaward EFMA-1830870). Dziękujemy firmie Vermont Advanced Computing Core za dostarczone zasoby obliczeniowe.

Przypisy

  • ↵ 1 S. K. i DB w równym stopniu przyczynili się do tej pracy.

  • § 2 Do kogo można kierować korespondencję. E-mail: josh.bongard@uvm.edu .

  • Wkład autorów: badania projektowe SK, DB, ML i JB; SK i DB przeprowadziły badania; SK i DB przeanalizowały dane; i SK, DB, ML i JB napisali artykuł.

  • Autorzy deklarują brak konkurencyjnego interesu.

  • Ten artykuł jest bezpośrednim składaniem PNAS.

  • Depozycja danych: Kod źródłowy niezbędny do odtworzenia wyników obliczeń przedstawionych w tym artykule można znaleźć na GitHub ( https://github.com/skriegman/reconfigutable_organisms ).

  • Ten artykuł zawiera dodatkowe informacje online pod adresem https://www.pnas.org/lookup/suppl/doi:10.1073/pnas.1910837117/-/DCSupplemental .

  • Copyright © 2020 Autor(y). Opublikowane przez PNAS.

Ten artykuł z otwartym dostępem jest rozpowszechniany na licencji Creative Commons Attribution License 4.0 (CC BY) .




https://www.pnas.org/content/117/4/1853






Xenoboty - pierwsze żywe roboty

 

mam obawy...

w sumie to było już o tym w marcu - z polskiej strony - tu większy artykuł, w linku również filmy



przedruk

tłumaczenie automatyczne


14 stycznia 2020 r.

Poznaj Xenoboty: pierwsze żywe roboty, które są w stanie chodzić, pływać, a nawet leczyć się w razie uszkodzenia.


W ramach rewolucyjnego – przerażającego – naukowego osiągnięcia, grupa badaczy z powodzeniem stworzyła pierwsze żywe roboty z komórek macierzystych żab. Roboty nazywają się Xenobots, od afrykańskiej żaby szponiastej (Xenopus laevis).

Naukowcy z uniwersytetów Vermont i Tufts ponownie wykorzystali żywe komórki – zarodki żab – i zdołali stworzyć zupełnie nowe formy życia, uważane za żywe roboty.

Nazywane „Xenobotami” stworzenia mają rozmiar jednego milimetra i mogą poruszać się w wyznaczonym obszarze, a nawet wykonywać różne zadania.

Naukowcy, którzy stworzyli Xenoboty, ujawnili, że maszyny są wystarczająco małe, aby wejść do ludzkiego ciała. Potrafią pływać, chodzić i mogą przetrwać bez jedzenia przez wiele tygodni. Potrafią również pracować zespołowo w grupach.


„To są zupełnie nowe formy życia. Nigdy wcześniej nie istniały na Ziemi” – wyjaśnił Michael Levin , dyrektor Allen Discovery Center na Uniwersytecie Tufts w Medford w stanie Massachusetts.

„Są żywymi, programowalnymi organizmami”.

Roboty zostały zaprojektowane przez „ewolucyjny algorytm”, który działa na superkomputerze, wysoce zaawansowanym elemencie sztucznej inteligencji.





To zdjęcie przedstawia Xenobota z czerwonym mięśniem sercowym. Źródło obrazu: Douglas Blackiston.


Powstanie żywego robota

Według komunikatu prasowego naukowcy wykorzystali komórki macierzyste z afrykańskiej bicza szponiastego do stworzenia tych stworzeń. Wykorzystano komórki macierzyste, ponieważ są to niewyspecjalizowane komórki, które mogą rozwijać się w wiele różnych typów komórek.

Po pobraniu komórek macierzystych z zarodków żab naukowcy pozostawili je do inkubacji.

Po inkubacji komórki zostały pocięte i ukształtowane w pożądany korpus stworzony przez superkomputer, który wytwarzał formy „nigdy wcześniej nie widziane w naturze”.

W końcu komórki skóry związały się ze strukturą. Pulsujące komórki mięśnia sercowego umożliwiły Xenobotowi samodzielne chodzenie.

Oprócz tego, że potrafią chodzić i pływać, naukowcy odkryli, że roboty mogą same się leczyć.

Eksperymenty, w których naukowcy pokroili roboty, wykazały, że stworzenie potrafiło się leczyć i kontynuować ruch. Udało się to osiągnąć, ponieważ zamiast tworzyć robota z metalu lub plastiku, stworzenie zostało zbudowane z żywej tkanki.

To przerażające, ale zdumiewające osiągnięcie.

„To są nowe żywe maszyny. Nie są ani tradycyjnym robotem, ani znanym gatunkiem zwierząt. Zamiast tego jest to nowa klasa artefaktów: żywy, programowalny organizm., wyjaśnił Joshua Bongard z Uniwersytetu Vermont.

Xenoboty mogą okazać się pomocne w wielu sprawach. Na przykład eksperci powiedzieli, że stworzenia te mogą zostać wykorzystane w niedalekiej przyszłości do oczyszczania oceanów z zanieczyszczeń, eliminowania toksycznych odpadów, a nawet dostarczania leków pacjentom.

Ich możliwości są na razie niemożliwe do przewidzenia.

„Nie można wiedzieć, jakie będą zastosowania dla jakiejkolwiek nowej technologii, więc możemy się tylko domyślać” — powiedział Joshua Bongard z Uniwersytetu Vermont.

Dla tych, którzy martwią się, że sprawy mogą wymknąć się spod kontroli, nie bójcie się. Naukowcy twierdzą, że nie ma powodu do niepokoju . Xenoboty mają własne zapasy żywności, co pozwala im na „działanie” przez około tydzień. Mogą jednak przetrwać przez dłuższy czas, jeśli zostaną umieszczone w środowiskach bogatych w składniki odżywcze.

Pomimo posiadania kontroli nad robotami, naukowcy uznają pojęcie robotów atakujących swoich twórców za przerażający apokaliptyczny koszmar, ale nic więcej.

„Ten strach nie jest nieuzasadniony… Kiedy zaczniemy bawić się złożonymi systemami, których nie rozumiemy, poniesiemy niezamierzone konsekwencje. To badanie jest więc bezpośrednim wkładem w zrozumienie tego, czego ludzie się boją” – ujawnił Levin.

Xenoboty nie mają zdolności do reprodukcji ani ewolucji.

Stworzenie Xenobotów zostało opisane w artykule naukowym opublikowanym w Proceedings of the National Academy of Sciences .



https://curiosmos.com/the-rise-of-the-robot-scientists-create-first-living-robots/




sobota, 5 grudnia 2020

Anulowanie osoby - cyborgizacja w imię interesu

 

przedruk - tłumaczenie przeglądarki


03 grudnia 2020 17:11

Globalista Klaus Schwab, szef forum w Davos i jego plany „obalenia człowieka”

Materiał dostarczony  przez Katekhon Analytical Group .


Wielki reset powinien być głównym tematem corocznego spotkania Światowego Forum Ekonomicznego (WEF) w styczniu 2021 roku. Prezes WEF Klaus Schwab (wraz z księciem Walii Karolem) jest jednym z głównych orędowników tej koncepcji: globalnej restrukturyzacji światowej gospodarki na rzecz rzekomo bardziej ekologicznego i zorientowanego społecznie modelu rozwoju.

Liberalni politycy na całym świecie, a przede wszystkim prezydent elekt USA Joe Biden , mówili o „wielkim resecie” z godną pozazdroszczenia konsekwencją  .

Krytycy tego modelu zauważają jednak, że de facto w ramach rozmowy o ekologii i rozwoju planowane jest uzależnienie gospodarek narodowych od instytucji globalnych, narzucenie światu interesów globalnych korporacji, które włączyły się w rozwój projektów zielonej gospodarki.

Klaus Schwab i inni   globaliści rozważają COVID-19

rzadka, ale prawdziwa okazja do przemyślenia, odkrycia i ponownego uruchomienia naszego świata.

Aby zrozumieć, o co toczy się gra, trzeba dokładnie przeczytać, kim jest Klaus Schwab i jakie są rzeczywiste cele stworzonego przez niego Światowego Forum Ekonomicznego.

Od Hitlera do Rockefellera - narodziny „nowych globalistów”

Wieloletni przewodniczący Światowego Forum Ekonomicznego w Davos Klaus Schwab zwykle pozostaje w cieniu, gdy relacjonuje wydarzenia forum w światowych mediach. Jednak to dzięki niemu pojawił się format corocznych spotkań światowej elity gospodarczej i politycznej w Davos.

Schwab jest szwajcarskim ekonomistą i biznesmenem. We wczesnych latach był członkiem zarządu wielu firm, takich jak  The Swatch Group ,  The Daily Mail Group  i  Vontobel Holding . W ostatnich latach jego działalność społeczna stała się bardziej popularna. Oprócz Forum w Davos Schwab był aktywnie zaangażowany w prace ONZ: był członkiem Rady Doradczej Wysokiego Szczebla ONZ ds. Zrównoważonego Rozwoju oraz wiceprzewodniczącym Komitetu ONZ ds. Planowania Rozwoju. Klaus Schwab był również członkiem komitetu sterującego Klubu Bilderberg.

Klaus Schwab urodził się w 1938 roku w nazistowskich Niemczech w rodzinie producenta. Jego ojciec prowadził firmę Escher Wyss, która była ważną częścią nazistowskiego przemysłu ciężkiego, tworząc turbiny parowe do produkcji przemysłowej. Rodzina Schwabów uniknęła wojny, ale stała się  niesamowicie bogata  zarówno w wyniku wojny, jak i późniejszych wysiłków na rzecz odbudowy Niemiec.

W 1971 roku Schwab założył Europejskie Forum Zarządzania, które spotyka się co roku w Davos w Szwajcarii. Tutaj promował swoją ideologię kapitalizmu „interesariuszy”, w którym przedsiębiorstwa miały być zaangażowane w ściślejszą współpracę z rządem i są ogólnie postrzegane jako ważni aktorzy w globalnych przemianach, którzy mogą i powinni ingerować w politykę i procesy społeczne.

Jak zauważa australijski dziennikarz i badacz Harry Blutstein, Schwab należy do kohorty tak zwanych „nowych globalistów”: grupy ponadnarodowych kapitalistów, którzy pod koniec lat sześćdziesiątych zdecydowali, że muszą odegrać bezpośrednią rolę w promowaniu globalizacji. Głównym zamysłem było uwolnienie biznesu od „ciągłej ingerencji ze strony ich zagubionej ojczyzny, suwerennego państwa”, dlatego „nowi globaliści” pracowali nad „ustanowieniem suwerenności rynków jako podstawy globalizacji”.

Decydując, że „nowi globaliści” potrzebują oficjalnej platformy do realizacji swoich pomysłów, David Rockefeller powołał Komisję Trójstronną, a Klaus Schwab założył Światowe Forum Ekonomiczne. Te kluby biznesowe z powodzeniem dokooptowały członków elity politycznej i razem stworzyły siłę napędową polityk, partnerstw i programów, które przesuwają granice rynkowej globalizacji.

-  zauważa  Blutstein.

Partnerzy strategiczni

Znacznego wsparcia Schwabowi w jego przedsięwzięciu  udzielili  tłumacz na język francuski Friedrich Hayek Raymond Barr (przyszły premier Francji, a następnie wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej) oraz słynny amerykański ekonomista J.K. Galbraith. Aktywne współdziałanie z ONZ również przyniosło owoce.

Jednym z  pierwszych kluczowych prelegentów Forum Davos  na pierwszym etapie był Otto von Habsburg, spadkobierca austriackiego tronu, jeden z założycieli ruchu paneuropejskiego (wraz z Kudenowe-Kalergi), zagorzały przeciwnik ZSRR w okresie zimnej wojny.

W 1987 r. Schwab zmienił nazwę swojego Europejskiego Forum Zarządzania na Światowe Forum Ekonomiczne.



„Partnerzy Strategiczni” Światowego Forum Ekonomicznego to grupa 100 globalnych organizacji na najwyższym szczeblu. Obejmuje największe banki świata, takie jak  Barclays ,  Bank of America ,  Credit Suisse ,  Deutsche Bank ,  Morgan Stanley  i  Standard Chartered Bank , które zapewniają ogromną siłę finansową.

Partnerami WEF są tak duże firmy technologiczne i komunikacyjne, jak  Huawei ,  Publicis ,  Omnicom , dwie globalne firmy komunikacyjne  Facebook  i  Google , największa na świecie agencja informacyjna  Thompson  Reuters ,  AstraZeneca  i  Pfizer , opracowujące szczepionki przeciwko COVID-19.

Wśród rosyjskich firm  na tej liście  są Sbierbank i Lukoil.

Davos stało się ważną platformą międzynarodową, na której omawiano nie tylko inicjatywy gospodarcze, ale także polityczne i dyplomatyczne.

Wezwanie niemieckiego wicekanclerza Hansa-Dietricha Genschera do pokoju w Davos, aby przyjąć słowo prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa, który zaproponował reformy, jest powszechnie znane z zakończenia zimnej wojny, upadku bloku sowieckiego i zjednoczenia Niemiec. ... Nieformalne spotkanie zorganizowane przez forum doprowadziło do rozpoczęcia Rundy Urugwajskiej Globalnych Rozmów Handlowych, a później do powstania Światowej Organizacji Handlu (WTO). Północnoamerykańska umowa o wolnym handlu (NAFTA) powstała w wyniku nieformalnych negocjacji w Davos,

- zauważa szwajcarski dziennikarz Peter Hulm.

Uważa również Schwaba za „najbardziej nietypowego rewolucjonistę” z Genewy,  porównując go do Jeana Calvina, Włodzimierza Lenina i Siergieja Nechajewa .

Więc Schwab mówił

„COVID-19 przyspieszył nasze przejście do ery„ czwartej rewolucji przemysłowej ”- powiedział szef WEF Klaus Schwab. - Musimy dopilnować, aby nowe technologie w świecie cyfrowym, biologicznym i fizycznym pozostały skoncentrowane na człowieku i służyły całemu społeczeństwu, zapewniając każdemu sprawiedliwy dostęp do zasobów ... Musimy zdekarbonizować gospodarkę, wykorzystać małe okno możliwości, które wciąż jest otwarte, oraz doprowadzić nasze myślenie i zachowanie zgodnie z prawami natury ”.

Brzmi bezcelowo i spokojnie. Ale jaki kompleks pomysłów kryje się za tymi słowami? Aby to zrobić, musisz przejść do kluczowych punktów bibliografii Schwaba.

Charakterystyczną stroną myślenia Schwaba było rozpatrywanie wszystkich procesów w społeczeństwie z punktu widzenia interesów kapitałowych i maksymalizacji zysków. Reszta nieekonomicznych aspektów społeczeństwa zniknęła na drugim planie.

Na przykład w 1971 r. W swojej książce „Nowoczesne zarządzanie przedsiębiorstwem w inżynierii mechanicznej” (Moderne Unternehmensführung im Maschinenbau) użył terminu „zainteresowane strony” (die Interessenten), skutecznie redefiniując osobę nie jako obywatela, wolnej osoby lub członka społeczności, ale jako uczestnika drugorzędnego komercyjne przedsiębiorstwo. Cel życia każdego człowieka został uznany za „osiągnięcie długoterminowego wzrostu i dobrobytu”.

W ostatnich latach Schwab aktywnie promował koncepcję „czwartej rewolucji przemysłowej”, będąc autorem wielu książek na ten temat. Jeden z nich, opublikowany w Rosji w 2016 roku, był rekomendowany przez  nikogo innego jak German Gref .

W swoich pracach Schwab mówi w szczególności o „uberizacji” pracy - uwolnieniu kapitału od kosztów korzyści społecznych dzięki rozwojowi platform internetowych, rozprzestrzenianiu się robotyzacji i algorytmach wypychających człowieka ze sfery produkcyjnej.

Schwab jest entuzjastą tego rodzaju zmian technologicznych, zwracając uwagę, że nowe technologie mają znaczenie nie tylko ekonomiczne, ale i polityczne. Założyciel WEF marzy o świecie, w którym „technologie łączą się w świecie fizycznym, cyfrowym i biologicznym”, wszystko będzie kontrolowane przez sztuczną inteligencję, a rzeczy będą połączone przez Internet.





„Wielkie zbiory danych”, „Internet rzeczy”, „gospodarka cyfrowa” i „digitalizacja” - wszystkie te zaklęcia współczesnych rosyjskich liberałów, w tym tych wysokiej rangi (jak German Gref), są tylko powtórzeniem tego, co powiedział i napisał Schwab. Nawiasem mówiąc, Gref jest  członkiem Rady Powierniczej Światowego Forum Ekonomicznego .

„Anulowanie” osoby i całkowita kontrola

Oczywiście wszystko to jest przedstawiane wyłącznie jako „służenie ludziom”, a ściślej „konsumentom”, jak lubi ich określać Schwab. Jednak za werbalną łuską kryje się zamiar ustanowienia nowych form kontroli nad „zuberyzowanym społeczeństwem”, w którym brakuje jakiejkolwiek formy solidarności społecznej. W szczególności Schwab  stwierdza, że:

  • „Musimy przestać sprzeciwiać się firmom czerpiącym zyski z wykorzystywania i sprzedaży informacji o każdym aspekcie naszego życia osobistego”;

  • „obawy obywateli dotyczące prywatności i ustanowienia odpowiedzialności w strukturach biznesowych i prawnych będą wymagały zmiany nastawienia”;

  • „Wraz ze wzrostem zdolności w tym obszarze wzrośnie pokusa dla organów ścigania i sądów, aby stosować metody określania prawdopodobieństwa popełnienia przestępstwa, oceny winy, a nawet odzyskiwania wspomnień bezpośrednio z mózgów ludzi. Nawet przekroczenie granicy może pewnego dnia wymagać szczegółowych badań mózgu w celu oceny ryzyka dla bezpieczeństwa ludzi ”.

Herr Schwab z godną pozazdroszczenia wytrwałością powtarza jedną i tę samą myśl: „czwarta rewolucja przemysłowa” unieważnia człowieka.

  • „Zapierające dech w piersiach innowacje napędzane czwartą rewolucją przemysłową, od biotechnologii po sztuczną inteligencję, na nowo definiują, co to znaczy być człowiekiem”.

  • „Przyszłość podważy nasze rozumienie, co to znaczy być człowiekiem, zarówno biologicznie, jak i społecznie”.

  • „Już postępy w neurotechnologii i biotechnologii sprawiają, że zastanawiamy się, co to znaczy być człowiekiem”.

  • „Niektórzy z nas już czują, że nasze smartfony stały się przedłużeniem nas samych. Dzisiejsze urządzenia zewnętrzne - od komputerów do noszenia po zestawy słuchawkowe do rzeczywistości wirtualnej - prawie na pewno zostaną wszczepione w nasze ciało i mózg. Eko-szkielety i protezy zwiększają naszą siłę fizyczną, a postęp w neurotechnologii rośnie zdolności poznawcze. Będziemy w stanie lepiej manipulować zarówno naszymi własnymi genami, jak i genami naszych dzieci. Postępy te rodzą głębokie pytania: gdzie wyznaczamy granicę między człowiekiem a maszyną? Co to znaczy być człowiekiem? ”

W takiej sytuacji, zdaniem Schwaba, świat zostanie podzielony na zwycięzców i przegranych, nierównych „ontologicznie”.

Nierówność ontologiczna oddzieli tych, którzy dostosowują się, od tych, którzy stawiają opór - materialnych zwycięzców i przegranych pod każdym względem. Zwycięzcy mogą nawet skorzystać na jakiejś formie radykalnej poprawy człowieka, generowanej przez pewne segmenty „czwartej rewolucji przemysłowej” (np. Inżynieria genetyczna), której przegrani zostaną pozbawieni.

- podkreśla szef WEF.

Cyborgizacja, „inteligentne tatuaże”, odpryski - to wszystko Schwab uważa za nieuniknione składniki „czwartej rewolucji przemysłowej”. Tej, do której, jego zdaniem, zbliżyliśmy się z powodu COVID-19, a która, jak sam mówi, wymaga „systematycznego kierowania ludzką egzystencją”. Takie zarządzanie może być tylko globalne.

Świat będący u progu tak wielkiej skali może się zbuntować, porzucić cyborgizację, kontrolę nad sztuczną inteligencją i inne radości postludzkiego świata. Ale Schwab jest nieugięty: to jest właśnie ta kolej, której należy unikać.

Z obawą obserwuje antyglobalistyczne i populistyczne ruchy na całym świecie, zwłaszcza francuskie żółte kamizelki. Powiedział, że dla powodzenia projektu globalizacji „brakuje spójnej,  pozytywnej  i wspólnej narracji na świecie”, która nakreśliłaby szanse i wyzwania „czwartej rewolucji przemysłowej”, która jest konieczna, aby uniknąć negatywnych reakcji społecznych.

W świetle rozumowania Schwaba na temat globalnej postludzkiej przyszłości, jego wypowiedź brzmi raczej złowieszczo: „Wiele osób pyta, kiedy w końcu możemy wrócić do normalnego życia. Krótko mówiąc: nigdy!”

Świat nie będzie już taki sam, kapitalizm przybierze inną formę, będziemy mieli zupełnie nowe rodzaje własności, oprócz prywatnej i państwowej. Największe międzynarodowe firmy przyjmą na siebie większą odpowiedzialność społeczną, staną się bardziej aktywne w życiu publicznym i wezmą odpowiedzialność za dobro wspólne

-  argumentuje Schwab  w swojej nowej książce  „COVID-19: wielki reset”.

Główny przekaz jest generalnie trywialny: więcej władzy i pieniędzy dla ponadnarodowych korporacji, mniej wolności i więcej kontroli dla obywateli, którzy mogą nie być „gotowi” na poważne zmiany. „ Nie będzie miejsca dla państwa narodowego” - dodaje Schwab zwykłym tekstem.

„Młodzież” Schwab

Znamienne jest, że te idee podziela nie tylko Prezes Światowego Forum Ekonomicznego. Na stronie internetowej WEF można więc znaleźć opis przyszłości (2030) autorstwa Idy Auken, byłej minister środowiska Danii (2011-2014). Jest członkinią duńskiego parlamentu z ramienia Partii Społeczno-Liberalnej i przewodniczącą parlamentarnej komisji ds. Klimatu i energii.

Na uwagę zasługuje fakt, że Auken stał się (według WEF) „pierwszym duńskim politykiem wybranym na młodego światowego lidera Światowego Forum Ekonomicznego, a także jednym z 40 najbardziej obiecujących młodych liderów poniżej 40 roku życia w Europie”. Young Global Leaders to kolejna organizacja założona przez Klausa Schwaba w 2004 roku. Jego celem jest kształcenie nowego pokolenia polityków o światopoglądowych poglądach.

W opisie 2030 roku autorstwa Idy Auken  podziwia  „nowy świat”, w którym nie jest właścicielką nie tylko samochodu czy własnego domu, ale nawet ubrań. Produkty zamieniły się w usługi (nie ma nic własnego, ale wszystko można zamówić lub pożyczyć od firmy). Ale jakby za pomocą magii powietrze i woda nagle się oczyszczą, roboty będą działać, a ludzie spędzą czas na twórczych przyjemnościach.

„Najbardziej martwię się o wszystkich ludzi, którzy nie mieszkają w naszym mieście. Ci, których zgubiliśmy po drodze. Ci, którzy uznali, że to za dużo, te wszystkie technologie. To AI przejęło większość naszej pracy, ci, którzy zdenerwowali się systemem politycznym i zwrócili się przeciwko niemu, żyją inaczej poza miastem, niektórzy utworzyli społeczności o niskich dochodach, inni po prostu przebywali w pustych i opuszczonych domach w małych wioskach XIX wieku.

Od czasu do czasu denerwuje mnie fakt, że nie mam prawdziwej prywatności. Nie ma takiego miejsca, gdzie mógłbym iść i nie dać się złapać przez kamery. Wiem, że gdzieś wszystko, co robię, myślę i marzę, jest rejestrowane. Mam tylko nadzieję, że nikt nie wykorzysta tego przeciwko mnie.

Ale generalnie to dobre życie. Znacznie lepsze niż ścieżka, którą podążaliśmy, gdzie stało się tak jasne, że nie będziemy w stanie dalej żyć według tego samego wzorca wzrostu. Działy się te wszystkie straszne rzeczy: choroby cywilizacyjne, zmiany klimatyczne, kryzysy uchodźcze, degradacja środowiska, całkowicie przeludnione miasta, zanieczyszczenie wody, zanieczyszczenie powietrza, niepokoje społeczne i bezrobocie. Straciliśmy zbyt wielu ludzi, zanim zdaliśmy sobie sprawę, że możemy zrobić wszystko inaczej ”- kończy Młody Lider, opisując społeczeństwo przyszłości.

Na listach obecnych uczestników i absolwentów programów WEF Young Leaders znajdują się setki zastępców różnych szczebli, top menadżerowie firm inwestycyjnych, znani aktorzy i sportowcy.





Na przykład Mark Zuckerberg, twórca  Facebooka,  i Sergey Brin ( Google ), obecny premier Nowej Zelandii Jacinda Arden (dołączył do programu w 2014 roku, kierując Międzynarodowym Związkiem Młodych Socjalistów), Leonardo DiCaprio i Jack Ma.

W próbie „młodych liderów” w regionie euroazjatyckim  wymieniają między innymi  następujące osoby:

  • Kirill Dmitriev. Dyrektor generalny Rosyjskiego Funduszu Inwestycji Bezpośrednich;

  • Alexander Ivlev. Partner zarządzający firmy audytorsko-doradczej  Ernst & Young  na kraje WNP  (w 2007 r. Światowe Forum Ekonomiczne wpisało Aleksandra na listę  Young Global Leaders ; w 2009 r. Znalazł się w rezerwie kadry kierowniczej „Top 100” pod patronatem Prezydenta Federacji Rosyjskiej);

  • Igor Szewczenko. Były minister ekologii Ukrainy, oskarżony o skandale korupcyjne;

  • Ruben Vardanyan. Rosyjski miliarder, jeden z założycieli projektu Skołkowo;

  • Tolkunbek Abdygulov. Prezes Narodowego Banku Kirgistanu;

  • Mamuka Bakhtadze. Były premier Gruzji;

  • Burmistrzem Tbilisi jest Kakha Kaladze.

Duży restart i przyjaciele

Po przeczytaniu biografii Klausa Schwaba, jego wypowiedzi, zaznajomieniu się z wysiłkami budowania globalnej sieci na dużą skalę,  wypowiedzi Światowego Forum Ekonomicznego  dotyczące pandemii COVID-19 nie wyglądają tak nieszkodliwie, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.

Każdy kraj, od Stanów Zjednoczonych po Chiny, musi uczestniczyć w tym procesie, a każda branża, od ropy i gazu po technologię, musi zostać przekształcona. Krótko mówiąc, potrzebujemy dużego resetu kapitalizmu,

- mówi oświadczenie WEF.

Według kierownictwa forum „jednym z pozytywnych aspektów pandemii jest to, że pokazała, jak szybko możemy radykalnie zmienić nasz styl życia. Niemal z dnia na dzień kryzys zmusił firmy i osoby fizyczne do porzucenia praktyk, które od dawna uważano za krytyczne”.

Ponadto, jak mówią globaliści, dobrze jest, że „ludność wykazuje gotowość do poświęceń”. Według WEF będzie to wymagało zwiększonej globalnej interakcji i silniejszych rządów.

Jednak przeciwko komu te rządy powinny używać siły? Nie jest to duży biznes, ponieważ WEF od razu zauważa, że ​​cały proces będzie wymagał „udziału sektora prywatnego na każdym etapie”. Oznacza to, że siła zostanie użyta przeciwko obywatelom, małym przedsiębiorstwom i wszystkim tym, którzy nie pasują do „czwartej rewolucji przemysłowej” i nowej „zielonej gospodarki”. Bardzo podobny do Emmanuela Macrona, który nadal eliminował gwarancje socjalne dla Francuzów, wzmacniając jednocześnie policyjną część państwa.



Znaczenie „wielkiego resetu” (w wymiarze ekonomicznym) polega na „skoordynowanej” zmianie reguł gry na światowych rynkach i redystrybucji krajowych inwestycji zgodnie z wytycznymi WEF dotyczącymi budowy „zielonej gospodarki”. W politycznej i społecznej - w tej samej „czwartej rewolucji przemysłowej”, której koszty znakomicie opisał wcześniej sam Schwab.

Znaczące jest, kto poparł ten pomysł w Rosji. Oleg Barabanov, dyrektor programowy Valdai Club, przerażając czytelników „globalną katastrofą”, powiedział,  że należy pilnie  przenieść ludzkość na „zielone ścieżki”:

Lepszy „duży reset” (choć kosztowny) niż dystopia oczekiwania nowej katastrofy,

- pisze dyrektor naukowy Instytutu Europejskiego MGIMO (od 2015), profesor Rosyjskiej Akademii Nauk, który swoją karierę rozpoczynał w działalności naukowej i społecznej, w tym we współpracy z Fundacją Sorosa.

Nie trzeba dodawać, że George Soros jest stałym uczestnikiem WEF.

Niepokojące objawy

Nieżyczliwi Klausa Schwaba zwracają uwagę, że wygląda jak „Dr Evil” z filmów o Jamesie Bondzie. Jest pewne podobieństwo, i to nie tylko fizjonomiczne. Schwab prowadzi wpływową ponadnarodową organizację, która nie ukrywa swoich radykalnych planów, promując (z punktu widzenia konserwatystów i tradycjonalistów) antyludzkie idee.

Jedyna różnica polega na tym, że konwencjonalny Bond w prawdziwym świecie, a nie w książkach Fleminga i licznych filmach, oraz „Dr Evil” walczyli po tej samej stronie.

WEF odegrał swoją rolę w promowaniu wielu inicjatyw globalistycznych, zakorzenił się w ONZ, przyczynił się do upadku ZSRR pod pacyfikującą mantrą „nowego myślenia politycznego” i zwycięstwa Zachodu w zimnej wojnie. Potwierdziwszy globalny triumf liberalizmu i gospodarki rynkowej, Schwab i jego współpracownicy wytyczyli kurs budowania postludzkiego (post) społeczeństwa. To właśnie zniesienie osoby, społeczeństwa i suwerenności państwa są wytycznymi WEF.

Dlatego dziwne jest obserwowanie wizyt rosyjskich urzędników i polityków w Davos, a także tego, jak dyskurs Schwaba i VEB o czwartej rewolucji przemysłowej i cyfryzacji zaczyna być powtarzany przez rosyjskich urzędników i biznesmenów. Chciałbym wierzyć, że nie rozumieją, o czym mówią iz kim mają do czynienia.







https://tsargrad.tv/articles/glava-foruma-v-davose-globalist-klaus-shvab-i-ego-plany-uprazdnit-cheloveka_303305