Maciej Piotr Synak


Od mniej więcej dwóch lat zauważam, że ktoś bez mojej wiedzy usuwa z bloga zdjęcia, całe posty lub ingeruje w tekst, może to prowadzić do wypaczenia sensu tego co napisałem lub uniemożliwiać zrozumienie treści, uwagę zamieszczam w styczniu 2024 roku.

środa, 5 stycznia 2022

Chińska archeologia

 

Bardzo ciekawe odkrycia archeologiczne w Chinach, min. w  Sanxingdui - polecam obserwować i interesować się.

Podoba mi się podejście prezentowane w tekstach (uzupełnić).

Poniżej - wytwory chińskiej kultury, zwracam uwagę na pewne podobieństwa do sztuki scytyjskiej oraz.... Stanisława Szukalskiego....




Lower Xiajiadian culture  (2200–1600 BCE2) - Chiny



Shajing Culture  , Pinyin Shājǐng wénhuà - Chiny



4th-3rd BC. Nalinggaotu, Shenmu County, Xi'an - Chiny


Scytyjskie złoto:






Chińska sztuka z Sanxingdui:

















przedruk

tłumaczenie automatyczne


Przeczytaj informacje o chińskiej archeologii w krajowych mediach, a może Cię uderzyć nacisk, jaki kładzie się nie tylko na odkryte relikty, ale także na nowe technologie wykorzystywane do ich znajdowania i identyfikowania. W mediach błysnęło nagłaśnianie tegorocznych wykopalisk w Sanxingdui , na przykład kamery telewizyjne wisiały na nowoczesnych, klimatyzowanych kabinach, platformy w stylu „Mission Impossible”, które pozwoliły archeologom dotrzeć głębiej bez naruszania gleby, oraz zaawansowane laboratorium sprzęt, który obiecuje wreszcie rzucić światło na tajemnicze artefakty witryny.

Technologia i nauki przyrodnicze zawsze odgrywały rolę w praktyce archeologicznej. Już w latach dwudziestych XX wieku, kiedy chińscy archeolodzy prowadzili pierwsze wykopaliska w kraju, chemik Wang Jin przeprowadził analizy chemiczne monet z dynastii Han, aby dowiedzieć się więcej o starożytnych chińskich technologiach metalurgicznych. Kraj zbudował swoje pierwsze laboratorium datowania węgla 14 w 1965 roku.

W ciągu ostatnich trzech dekad Chiny w coraz większym stopniu dążyły do ​​rozszerzenia i podkreślenia zastosowania naukowych technik i metodologii w dziedzinie archeologii, aż do stworzenia oficjalnie uznanej subdyscypliny tej dziedziny: nauk archeologicznych. Obecnie w Chinach istnieje ponad 30 instytutów i uniwersytetów z własnymi archeologicznymi ośrodkami naukowymi lub laboratoriami, obejmującymi wiele dziedzin badań, w tym wszystko, od datowania radiowęglowego i zoologii po archeobotanikę, osteoarcheologię człowieka, badania DNA, analizę stabilnych izotopów i archeometalurgię.


Najlepszym przykładem tego, jak to zaawansowane technologicznie podejście działa w praktyce, nie jest Sanxingdui, ale Erlitou, miejsce z epoki brązu w pobliżu starożytnej stolicy Luoyang, w dzisiejszej centralnej prowincji Henan. Od lat 50. XX wieku w Erlitou odkopywano relikty kultury wykonane z ceramiki, jadeitu, turkusu i brązu, zapewniając wgląd w wysoce wyrafinowaną kulturę starożytnego miasta. Groby, doły ofiarne i kości wyroczni wskazują na istnienie złożonego systemu religijnego.

Ale w ostatnich latach archeolodzy byli w stanie głębiej zagłębić się w tajemnice Erlitou, w dużej mierze dzięki interdyscyplinarnym podejściom. Na przykład archeolodzy środowiskowi wykazali, że w basenie Luoyang panował ciepły i wilgotny klimat w okresie rozkwitu miasta. Pobliska rzeka Yiluo wraz z jej dopływami utworzyła aluwialną równinę, która podtrzymywała produkcję rolną i ułatwiała kontakt z resztą dzisiejszych północnych Chin.

Tymczasem osteoarcheologia ludzka sugeruje, że mieszkańcy miasta mają wspólne cechy fizyczne z innymi mieszkańcami równin centralnych w Chinach, chociaż wczesne badania z wykorzystaniem izotopów strontu wskazują, że około 30% szczątków znalezionych w Erlitou należało do migrantów, a nie miejscowych.

Wiemy również, że w okresie Erlitou w regionie ukształtował się już dobrze prosperujący i złożony system produkcji rolnej. Proso było podstawowym zbożem spożywczym, a następnie ryż i proso, pszenica i soja. Najczęściej spożywanym mięsem była wieprzowina, następnie zwierzęta gospodarskie, takie jak psy, bydło i owce, a także okazjonalnie jelenie lub inna zwierzyna łowna. Równoczesny rozwój upraw zbóż i hodowli zwierząt przyczynił się do wzrostu kultury i dobrobytu Erlitou.

Co ciekawe, nowe badania z wykorzystaniem izotopów węgla, azotu, wodoru, tlenu i strontu wskazują, że stosunkowo wysoki odsetek zwierząt gospodarskich spożywanych w Erlitou był hodowany gdzie indziej. Niektóre były sprowadzane z innych regionów do spożycia, inne były używane do rytuałów i składania ofiar. Odkryte na miejscu ślady pszenicy, bydła i owiec należą do gatunków obcych w basenie Luoyang, a nawet w Azji Wschodniej. Po raz pierwszy były uprawiane przez rolników w Azji Zachodniej, a następnie sprowadzone do Chin przez Azję Środkową około 3000 lat pne Około tysiąclecia później zostały wprowadzone na Równiny Środkowe.

Te same sieci sprowadziły metalurgię do Chin. Ale starożytni mieszkańcy Erlitou również szybko połączyli te nowo wprowadzone gatunki i technologie z lokalnymi tradycjami, aby stworzyć nowe formy. Cięcie jadeitu również osiągnęło nowy poziom, ponieważ Erlitou był w stanie wytwarzać duże przedmioty z jadeitu do celów rytualnych.

Przemysł garncarski również osiągnął w tym czasie pewien stopień zaawansowania; Powstały dedykowane warsztaty, które produkowały wyłącznie wyroby ceramiczne do użytku szlachty lub do rytuałów. Łańcuch dostaw materiałów używanych do produkcji rękodzieła, takich jak wyroby z brązu, narzędzia turkusowe, biała ceramika i narzędzia kamienne, był stosunkowo długi. Materiały te pochodziły nie tylko z basenu Luoyang, ale także z okolicznych regionów, takich jak południe Henan w dzisiejszej prowincji Hubei, a także z gór Zhongtiao w sąsiedniej prowincji Shanxi.

Nauka archeologiczna jest odpowiedzialna za niektóre z najbardziej odkrywczych znalezisk z Erlitou — jednego z najważniejszych stanowisk archeologicznych w Chinach. Nowe metody sugerują istnienie społeczeństwa na dużą skalę na poziomie państwa z wyrafinowaną gospodarką, solidnym systemem zarządzania i zaawansowaną kulturą.

Równie ważne, odkrycia archeologiczne dokonane za pomocą nowoczesnych technik naukowych dały archeologom i społeczeństwu głęboki wgląd w życie ogółu ludności – w przeciwieństwie do królów, generałów i ministrów, których wyczyny dominują w popularnych książkach historycznych. W tym sensie nauka archeologiczna, pomimo wszystkich swoich zaawansowanych technologicznie pułapek, pokazuje nam bardziej autentyczną i ugruntowaną wersję historii.

Współautorem tego artykułu jest Yuan Jing, profesor w Instytucie Archeologii Chińskiej Akademii Nauk Społecznych.



Chen Chun

30 grudnia 2021 


Jest to trzecia seria z serii poświęconej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości chińskiej archeologii. Część pierwszą znajdziesz tutaj , a część drugą tutaj .


Początki współczesnej archeologii chińskiej sięgają 1921 roku, kiedy szwedzki archeolog Johan Gunnar Andersson przeprowadził wykopaliska w wiosce Yangshao w północnej prowincji Henan. Chociaż niektórzy uczeni argumentowali od tego czasu, że długą i bogatą tradycję epigrafii w Chinach — badanie starożytnych inskrypcji — można uznać za poprzednika archeologii, chińska tradycja epigraficzna była zasadniczo rozszerzeniem badań historycznych i brakowało jej wyrafinowanej metodologii, której pionierami byli zachodni archeolodzy, tacy jak Andersson, który z kolei wzorował swoje bardziej „naukowe” podejście do wykopalisk na pracach XIX-wiecznych geologów i biologów.

Jednak brak tradycji archeologicznej w Chinach nie przesłonił współczesnym naukowcom potencjalnego znaczenia tej dziedziny. W szczególności podwaliny pod rozwój archeologii położyło pojawienie się rewizjonistycznej „szkoły wątpiącej w starożytność” ( gushi bian yundong) na początku XX wieku. Kierowana przez uczonego Gu Jieganga szkoła zastosowała podejścia zapożyczone z zachodniej krytyki tekstu do badania starożytnych chińskich tekstów historycznych. Zasadniczo Gu argumentował, że rozumienie siebie i historii narodu chińskiego było w dużej mierze oparte na fałszywych źródłach. Ten śmiały ruch nie tylko odrzucił istnienie „trzech władców i pięciu cesarzy”, mitycznych założycieli tego, co dziś uważa się za Chiny, ale także zakwestionował samo istnienie najwcześniejszych chińskich królestw, w tym dynastii Xia i Shang.


Twierdzenia „Szkoły Wątpiącej Starożytności” były wybuchowe politycznie, a Gu i innych spotkało się z ostrą krytyką ze strony bardziej tradycyjnych uczonych, takich jak Liu Yizheng, Wang Guowei i Zhang Yinlin. Chociaż to Gu twierdził, że badanie fizycznych artefaktów jest jedynym sposobem na rozwinięcie prawdziwie autentycznego zrozumienia starożytnej historii, obie strony debaty szybko uchwyciły potencjał tego, co uczony Fu Ssu-nien nazwał kiedyś „nowatorskim narzędziem” archeologia do rozwiązywania niektórych z najstarszych pytań historycznych w Chinach.

To było więc środowisko intelektualne, w którym Andersson po raz pierwszy wprowadził zachodnie metody archeologiczne. Jednak to nie Andersson kształtował przyszłość archeologii w Chinach. To raczej przypadłoby chińskiemu uczonemu Li Ji, który zyskałby reputację „ojca chińskiej archeologii” po zorganizowaniu w 1926 roku wykopalisk w wiosce Xiyin w północnej prowincji Shanxi. W 1928 roku Li został mianowany dyrektorem zespołu archeologii w Instytucie Historii i Filologii Academia Sinica. W tej roli kierował wykopaliskami w ruinach Yin — wykopaliskach, które potwierdziły, że miejsce to jest stolicą dynastii Shang.

Wykopaliska miały daleko idące konsekwencje dla chińskiej archeologii i nie wszystkie były pozytywne. Udowodnienie istnienia dynastii Shang – która rządziła znaczną częścią centralnej równiny chińskiej w drugim tysiącleciu pne – posłużyło jako skuteczny odpór twierdzeniom „szkoły wątpiącej starożytności”. Właśnie dlatego, że ruiny Yin zdawały się dowodzić prawdziwości starożytnych chińskich tekstów, wykopaliska pomogły również potwierdzić status archeologii jako „narzędzia” – mówiąc słowami Fu – środka rozstrzygania historycznych lub historiograficznych debat, a nie samodzielnej dyscypliny. Zamiast prowadzić więcej wykopalisk i ulepszać swoje metody, chińscy uczeni wykorzystywali archeologię przede wszystkim do rozwiązywania sporów tekstowych. Najbardziej satysfakcjonującym aspektem ich pracy nie był dreszczyk emocji związany z odkrywaniem czegoś nowego i nieznanego; raczej,

Krótko mówiąc, archeologia była postrzegana jedynie jako gałąź historii, sytuacja, która oficjalnie nie zmieniła się do 2011 roku, kiedy Rada Państwa – Chiński Gabinet – nadał archeologii status pełnej dyscypliny akademickiej na tym samym poziomie co historia.

Niemniej jednak archeologia nadal kwitła w Chinach w ciągu XX wieku, a okres od 1949 roku do tuż przed rewolucją kulturalną w 1966 roku był czasami określany jako „złoty wiek” tej dziedziny. Odkrycia dokonane w tych latach przeniosły zrozumienie przez uczonych prehistorii i historii starożytnej Chin na zupełnie nowe wyżyny.

Pomimo tych wzlotów, izolacja kraju od wymiany akademickiej w epoce Mao funkcjonalnie ograniczała archeologów do badania starożytnej kultury materialnej. Chińscy archeolodzy nadal wykorzystywali metody z lat 20. i 30. XX wieku, a ich „badania” ograniczały się zasadniczo do kategoryzacji, opisu i datowania różnych artefaktów.

Historia ostatnich 40 lat była więc historią nadrabiania zaległości. Postęp technologiczny i nowe metody pozwoliły archeologom w kraju uzyskać bezprecedensową ilość informacji ze starych stanowisk. To dało nam nowe odpowiedzi, ale także nowe pytania. Piętą achillesową tej dyscypliny pozostają słabe podstawy teoretyczne. 

Wiele dzisiejszych badań archeologicznych ogranicza się do interpretacji artefaktów, a archeolodzy zbyt często nie potrafią zagłębić się w to, co te artefakty mówią o strukturach społecznych, modelach ekonomicznych i krajobrazach kulturowych. Tymczasem zbyt mało czasu poświęconego na badanie podejść empirycznych spowodowało, że wykopaliska stały się rutynowymi operacjami, które nigdy nie odbiegają od jednej, uniwersalnej procedury.

Prawda jest taka, że ​​teorie, metody i praktyki archeologiczne stanowią całość; wszystkie są ze sobą ściśle powiązane i współzależne. Brak koordynacji między tymi trzema wpłynie na zdolność archeologów do osiągnięcia ich celów badawczych.

Na przykład, wielu chińskich archeologów nadal opiera swoje analizy na koncepcji „kultur archeologicznych”, skupiając swoją energię na wykorzystaniu metod typologicznych do kategoryzacji kultur materialnych i przypisywania ich różnym starożytnym grupom etnicznym lub kulturowym.

Ze względu na ograniczenia i podmiotowość tych kategorii, koncepcja kultur archeologicznych nie nadaje się do zadania rekonstrukcji chińskiej historii. Dzieje się tak dlatego, że teoria kultur archeologicznych kategoryzuje kulturę materialną w oparciu o wspólne cechy, podczas gdy cywilizacje i narody stają się z czasem coraz bardziej zhierarchizowane i zróżnicowane. 

Na przykład, jak spekulował archeolog Zou Heng, kultura Erlitou z epoki brązu jest w rzeczywistości na wpół mityczną dynastią Xia. Opierając się na tym założeniu, Zou pracował do tej pory i zdefiniował kulturę poprzez kategoryzację ceramiki znalezionej w ruinach Erlitou. Jednak zdecydowana większość tej ceramiki składa się z przedmiotów codziennego użytku, które ewoluują niezależnie od bytów politycznych. Ich formy, motywy i kombinacje, nieważne jak ciekawe,

Aby przełamać ucisk kultur archeologicznych na archeologię chińską jako dyscyplinę, musimy przyjąć bardziej zróżnicowane podejście do badań i praktyki archeologicznej. Zamiast skupiać się na kulturze lub cywilizacji, do której należy dany artefakt, powinniśmy przyjrzeć się roli, jaką kultury materialne odgrywały w starożytnym społeczeństwie, ich interakcjom ze środowiskiem i kulturami otaczającymi oraz ewolucji tych kultur z jednego okresu na drugi. Pozwoli nam to wyjść poza statyczne opisy przeszłości i dać nam prawdziwy wgląd w ewolucję prehistorycznych i starożytnych społeczeństw, które zamieszkiwały Chiny.

Nieżyjący już archeolog Yu Weichao podzielił kiedyś globalny rozwój archeologii na okres embrionalny, okres tradycyjny i okres interpretacyjny. Yu uważał, że chociaż cele chińskiej archeologii są zgodne z celami okresu interpretacyjnego, jej praktyki tkwią w okresie tradycyjnym. W ciągu ostatniego stulecia chińska archeologia dokonała wielu godnych pochwały osiągnięć, od wykopalisk Terra Cotta Warriors po nieziemskie znaleziska Sanxingdui. Jednak oceniając osiągnięcia archeologiczne, należy oddzielić odkrycie materiałów od jakości prowadzonych badań. To właśnie w tej ostatniej dziedzinie — ekstrapolacji, syntezie i interpretacji informacji — chińscy archeolodzy muszą podwoić swoje wysiłki.



Tłumacz: Lewis Wright; redaktorzy: Wu Haiyun i Kilian O'Donnell; artysta portretowy: Wang Zhenhao.


https://www.sixthtone.com/news/1009254/the-hole-at-the-heart-of-chinese-archaeology

https://www.sixthtone.com/news/1009253






manipulować postrzeganiem

 

"bezkrytyczny podziw faraonów, który trwa do dziś, jest dziedzictwem wysiłków starożytnych władców, by manipulować ich postrzeganiem, a nawet służył jako narracyjna i kulturowa podstawa podpierająca współczesny autorytaryzm."


Niekoniecznie zgadzam się z pod-tezami zawartymi w tekście - monarchia nie jest zła, wszystko zależy od relacji pomiędzy władcą, a ludźmi - a tak w ogóle to żyjemy jakby w monarchii, tyle, że skrytej, bo o wszystkim decyduje jakiś utajony Pajac, zasłaniający się demokracją... 


Kiedy on w końcu abdykuje? 


Co???!! Jeszcze cały tydzień??!! 

No co za bezczelność!! 

Nieeeenoo too jeest nieee do POMYŚLENIA!!!!

Ja protestuję!!

Sio!

Sio! 

A sio mi stąd!!




przedruk

tłumaczenie automatyczne


Znany egiptolog mówi, że czas przestać romantyzować starożytny Egipt

W „Dobrych królach” Kara Cooney z UCLA rysuje podobieństwa między faraonami a współczesnymi autorytarami




Alison Hewitt  6 grudnia 2021


Piramidy, faraonowie i starożytni egipscy bogowie oczarowali wielu, ale nadszedł czas, abyśmy przestali romantyzować pułapki autorytaryzmu, według Kara Cooney z UCLA.

Cooney jest profesorem egiptologii i archeologii na UCLA, a także autorem bestsellerów („Kobieta, która byłaby królem”, 2014 i „Kiedy kobiety rządziły światem”, 2019). W swojej najnowszej książce przyznaje, że jej fascynacja starożytnym Egiptem osłabła – tak bardzo, że teraz określa się jako „ odradzający się egiptolog ”. Pisze, że bezkrytyczny podziw faraonów, który trwa do dziś, jest dziedzictwem wysiłków starożytnych władców, by manipulować ich postrzeganiem, a nawet służył jako narracyjna i kulturowa podstawa podpierająca współczesny autorytaryzm.

„Ilu z nas miało głęboką obsesję na punkcie starożytnego świata — po prostu kocham egipskie świątynie! Uwielbiam mitologię grecką! — to naprawdę symptomy ciągłego uzależnienia od męskiej siły, których po prostu nie możemy wyrzucić?” pisze Cooney.

„The Good Kings: Absolute Power in Ancient Egypt and the Modern World”, opublikowany przez National Geographic, przedstawia bezpośrednie podobieństwa między władcami sprzed 3000 lat a współczesnymi tyranami. Cooney opisuje w nim, w jaki sposób faraonowie stworzyli przekonujący moralny argument na rzecz władzy, który nadal zwodzi ludzi dzisiaj i który jest bezpośrednio powiązany z obecnym wzrostem autorytaryzmu.

Cooney bada pułapki systemów patriarchalnych, które szkodzą zarówno kobietom, jak i mężczyznom, i przekonująco argumentuje, że społeczeństwo powiela historyczne wzorce, które wielokrotnie prowadziły do ​​upadku władzy. Tylko tym razem, zauważa, zmiany klimatyczne zmieniły zasady ożywienia.

Cooney jest przewodniczącym Wydziału Języków i Kultur Bliskiego Wschodu UCLA. W wywiadzie dla UCLA Newsroom opowiada o tym, jakie lekcje mogą zaoferować starożytne egipskie narracje w świetle wyzwań społecznych i społecznych, przed którymi stanie świat w 2021 roku.

Dlaczego faraonowie starożytnego Egiptu są nadal tak aktualni tysiące lat później?

Faraonowie otwierają się na dyskusje o sprawiedliwości społecznej. Trudne jest to, że faraonowie byli prawdopodobnie najlepsi w przedstawianiu autorytarnego reżimu jako dobrego, czystego i moralnego. To jest podstawowa idea, która musi zostać wysunięta jako pierwsza, ponieważ nadal ją kupujemy. Z egipskiej narracji wylewały się koncepcje społeczeństwa patriarchalnego, wydobywania zasobów naturalnych dla zysku, eksploatacji, przepracowania, mizoginii i nie tylko.

 „Faraonowie byli prawdopodobnie najlepsi w przedstawianiu autorytarnego reżimu jako dobrego, czystego i moralnego. To podstawowa idea, która musi zostać zrealizowana jako pierwsza, ponieważ nadal ją kupujemy”.


Wciąż żyjemy w tych narracjach. Możemy sobie wmawiać, że jesteśmy zbyt sprytni, by dać się oszukać, ale idea nowoczesnej wyjątkowości jest fałszerstwem. Nadal jesteśmy tak samo podatni na obawy przed przedwczesną śmiercią lub brakiem dobrobytu. Jesteśmy równie przesądni i boimy się Boga.

Wszystkie te słabości czynią nas bardzo, bardzo łatwymi ocenami dla autorytarnych reżimów, jeśli nie myślimy krytycznie i nie rozumiemy narzędzi, jakimi nas używają.

Co masz nadzieję, że ludzie wyniosą z książki?

Chciałem dać czytelnikom w pewnym sensie podręcznik do tego, co może nastąpić z perspektywy historyka i dlaczego patriarchat nie jest jedynym sposobem zarządzania systemem. Patriarchat sam się niszczy. To się dzieje. I musimy tam być, antypatriarchalnie, aby odbudować coś, co lepiej chroni nas wszystkich przed nadużyciami władzy.

Piszesz, że widzisz oznaki, że patriarchat prowadzi społeczeństwo ku upadkowi, powtarzając schemat, który miał miejsce w całej historii. Zauważasz jednak również, że zmiany klimatyczne w dużym stopniu zakłócą ten cykl. Czego możemy się dowiedzieć o tym, co będzie dalej, badając wzloty i upadki starożytnych egipskich reżimów?

Patriarchat wznosi się i upada cyklicznie, załamując się i odbudowując. Ale tym, co teraz nawiedza autorytarne reżimy, jest to, że Ziemia nie pozwala już na ten cykl. Ziemia nie pozwala na ciągłe wydobycie, konsumpcję, nierówne gromadzenie, które definiuje te reżimy, ponieważ jest to niezrównoważone, a ta niezrównoważenie jest teraz zgubą patriarchatu.

Od tysięcy lat mamy do czynienia ze zmianami klimatycznymi na mniejszą skalę; pomyśl o miastach zniszczonych przez wylesianie, które doprowadziło do lawin błotnych. Różnica polega teraz na skali. Teraz jest globalny. Patriarchat raz za razem sieje nasiona własnej destrukcji, zanim powróci w błędnym kole, ale tym razem różnica polega na tym, że globalna zmiana klimatu grozi, że będzie to ostatni cykl.

Nie jestem wróżbitą, ale z mojego 10 000-letniego poglądu na historię widzę dwie ścieżki. Może być więcej patriarchatu przez kolejne 500 lat, zanim planeta będzie naprawdę martwa, i to wszystko; to koniec historii. Ale myślę, że będziemy flirtować z patriarchatem i bawić się nim przez kolejne 200-kilka lat, a potem znajdziemy drogę do czegoś zrównoważonego i innego.







https://newsroom.ucla.edu/releases/egyptologist-kara-cooney-good-kings-book?fbclid=IwAR2lni-GfUiMMxGVgXilhMVg-Nyt46Q1Te9LobVG17G8Iup-DC22CmitM84





Stopień trudność tekstu.

 


przedruk

fragmenty



„Obywatele współczesnych społeczeństw, by odnieść sukces, muszą umieć dobrze czytać. Czytanie nikomu wprawdzie sukcesu nie gwarantuje, ale jego osiągnięcie bez opanowania tej umiejętności jest zdecydowanie trudniejsze” 1(Grabe, 2009,s. 5). 

Proces czytania jest złożony (zob. Alderson 2000), a na jego efektywność wpływa wiele czynników (zob. Wolter 2017).


Jednym z nich jest stopień trudność tekstu.


Xiaobin Chen i współpracownicy (2018, s. 487) twierdzą nawet, że jest ona najistotniejszym ze wszystkich parametrów, gdyż, ich zdaniem, jakość procesu czytania (a więc czas spędzony na lekturze, osiągnięty poziom rozumienia, motywacja towarzysząca lekturze) zależy od stopnia dostępności językowej tekstu, a więc od poziomu jego zrozumiałości. J. Charles Alderson (2000, s. 35) z kolei pisze, że „[k]onieczność męczenia się z tekstem z powodu nieznanych słów w sposób oczywisty niekorzystnie wpływa na jego rozumienie, odbiera również całą przyjemność z czytania”.

Konsekwencją źle dobranego przez nauczyciela tekstu może więc być niewielki przyrost kompetencji językowych uczących się, frustracja i demotywacja do nauki. Zbyt wysoki stopień trudności tekstów może też stać się przyczyną słabej sprzedaży gazet czy też niewielkiej poczytności artykułów w witrynach internetowych.

Ocena poziomu trudności tekstu wymaga przeprowadzenia analizy jego struktury. Można to zrobić za pomocą testów takich jak Taylor cloze-procedure lub rozmaitych algorytmów, np. wskaźnika Flescha, indeksu FOG Gunninga czy też programu jansopis.pl.  Pomocne w tym być może również.......







Całość tutaj:


https://czasopisma.uni.lodz.pl/kpc/article/view/11914/11545






Chiny i "elitarna siła zdolna do wygrywania wojen"

 


takie podejście...



przedruk

tłumaczenie automatyczne


Xi podpisuje rozkaz mobilizacyjny na szkolenie wojskowe


PEKIN, 4 stycznia (Xinhua) – Prezydent Chin Xi Jinping podpisał we wtorek rozkaz mobilizacyjny dotyczący szkolenia sił zbrojnych, pierwszy rozkaz Centralnej Komisji Wojskowej (CMC) w 2022 roku.

Podpisany przez Xi, również sekretarza generalnego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin i przewodniczącego CMC, zarządzenie ogłosiło rozpoczęcie szkolenia wojskowego na rok.

Wszyscy szeregowi sił zbrojnych są zobowiązani do zdecydowanej realizacji planów i instrukcji kierownictwa partii i CMC, zgodnie z rozkazem, dodając, że zmieniający się krajobraz bezpieczeństwa narodowego i okoliczności walki muszą być dokładnie zrozumiane.

Siły zbrojne muszą uważnie śledzić ewolucję technologii, działań wojennych i rywali, podwoić wysiłki, aby lepiej połączyć szkolenie z operacjami bojowymi oraz wzmocnić systematyczne szkolenie i wykorzystanie technologii w celu stworzenia elitarnej siły zdolnej do prowadzenia i wygrywania wojen, zamów przeczytaj.

Wszyscy oficerowie i żołnierze powinni podtrzymywać ducha, by nie obawiać się ani śmierci, ani trudności, i prowadzić szkolenie w energiczny, dobrze zaprojektowany i bezpieczny sposób, aby wzmocnić ich zdolności dowodzenia i walki oraz promować doskonałe zachowanie, powiedział rozkaz.






PEKIN, 4 stycznia (Xinhua) – „Możemy być skromni jako urzędnicy małego hrabstwa, ale martwimy się o każdy listek na każdej gałęzi”. Prezydent Xi Jinping kilkakrotnie cytował ten wiersz, aby zachęcić urzędników do poświęcenia się służbie ludziom.

„W rezydencji mojego sędziego leżę, słuchając szelestu bambusa. Brzmi to jak ludzie jęczący z rozpaczy. Możemy być skromni jak urzędnicy powiatu, ale martwimy się o każdy liść na każdej gałęzi” – czytamy w wierszu.

Zheng Banqiao, znany artysta i poeta, napisał wiersz około 270 lat temu, pełniąc funkcję sędziego okręgu Weixian we współczesnej prowincji Shandong we wschodnich Chinach. Podczas swojej siedmioletniej kadencji w hrabstwie Zheng poświęcił się pomaganiu lokalnym mieszkańcom w przetrwaniu klęsk żywiołowych, takich jak powodzie i plaga szarańczy.

Porównując każdą zwykłą osobę do każdego liścia na każdej gałęzi, Zheng wyraził w swoim krótkim wierszu szeroko rozpowszechnione wśród chińskich piśmiennych przekonanie i długą tradycję, że urzędnicy państwowi powinni naprawdę dbać o ludzi.

Członkowie Komunistycznej Partii Chin kontynuują tę tradycję, ponieważ ich pierwotnym dążeniem i misją założycielską jest poszukiwanie szczęścia dla narodu chińskiego i odmłodzenia narodu chińskiego.

Podczas spotkania z ponad 200 przywódcami partii okręgowych, które odbyło się w 2015 roku w Pekinie, Xi wyrecytował wiersz Zhenga i powiedział: „nawet we śnie myślał o tym, jak żyli zwykli ludzie. Jakie miał bliskie kontakty z ludźmi!”

Xi, który sam był kiedyś szefem partii w hrabstwie w północnych Chinach, poprosił tych urzędników, aby czerpali inspirację ze starożytnych wzorów do naśladowania i priorytetowo traktowali dobro ludzi.




https://english.news.cn/20220104/dd08c39b1e054134bbd96f148dc2f828/c.html

https://english.news.cn/20220104/13d3604d521a42f6a0d32ccfba33e8cc/c.html




Kaligrafia i rysunek.

 


Czy wiedzieliście, że nauka pisania, rozwinięta w prawidłowy sposób rozbudza w mózgu bardzo dużo nowych połączeń i ścieżek, które bezpośrednio wpływają na naszą twórczość, kreatywność oraz myślenie? Niestety, nastały czasy, w których kaligrafia nie jest czymś, do czego przywiązuje się dużo uwagi w edukacji najmłodszych. Na szczęście są osoby, które zdają sobie sprawę z zalet pięknego pisania i dbają o to, aby najmłodsi przyswoili tę umiejętność w sposób przyjemny i prawidłowy.


Ewa Landowska i jej „Elementarz do nauki pisania i czytania ułożony według metody nauki pisania” to propozycja dla początkujących, jak i zaawansowanych uczniów, którzy chcą w prawidłowy sposób nabyć jakże ważną umiejętność pisania. Elementarz został stworzony ściśle według zasad metody nauki pisania, która, wbrew pozorom, różni się od nauki czytania. Ważna jest kolejność oraz wielkość liter, które mają duży wpływ na przyswajanie wiedzy.


„Elementarz do nauki pisania i czytania” to projekt stworzony specjalnie dla dzieci, który zaprasza ich do fascynującego świata liter i słów. Harmonijne połączenie wiedzy Ewy Landowskiej, wierszy Izabeli Barankiewicz oraz ilustracji Kamili Piazzy daje nam rewolucyjne spojrzenie na edukację najmłodszych, które rozwija ich wyobraźnię oraz twórcze myślenie.







https://www.facebook.com/hashtag/wydawnictwobenedyktynowtyniec


Kaligrafia i rysunek.




40 lat z dala od cywilizacji

 


przedruk


Data publikacji: 03.12.2020


W 1978 roku w rosyjskiej tajdze odnaleziono rodzinę, która od ponad 40 lat żyła z dala od cywilizacji – w warunkach podobnych do tych, w jakich mieszkały ludy pierwotne. Dzisiaj przy życiu pozostaje ostatni członek rodu – 80-letnia Agafia, która nie chciała wrócić do cywilizacji.

W czerwcu 1978 roku geolodzy poszukujący złóż rudy żelaza w górnym biegu rzeki Abakan, lecąc helikopterem nad bezkresną tajgą, zauważyli ogród warzywny i chatkę na zboczu góry. Obecność ludzi na tych niezamieszkałych obszarach wzbudziła ich ciekawość, więc pewnego słonecznego dnia udali się w odwiedziny do tajemniczych tubylców. Gdy zbliżyli się do sczerniałej chaty, na spotkanie im wyszedł bosy starzec ubrany w połataną koszulę i spodnie.

Zaprosił ich do środka. Tam ukrywały się dwie kobiety. Jedna z nich krzyknęła: „To kara za nasze grzechy!”. Druga milczała, ale na jej twarzy malowało się przerażenie. Tak oto została odnaleziona rodzina Łykowów – staroobrzędowców, którzy przez przeszło cztery dekady ukrywali się w tajdze przed władzą radziecką.

Ucieczka przed kolektywizacją

Ich niezwykła historia rozpoczęła się na początku lat 30. XX wieku. Młodzi małżonkowie, Karp Łykow i Akulina, oraz ich dzieci, Sawin i Natalia, mieszkali we wsi Tiszy nad rzeką Wielki Abakan. Gdy zaczęła się kolektywizacja tych okolic, zdali sobie sprawę, że nadszedł kres ich spokojnego życia. Postanowili przenieść się do… tajgi. Zabrali ze sobą m.in. wodę święconą (w miarę jej ubywania rozcieńczali ją zwykłą wodą), ikony, modlitewniki i nasiona niektórych roślin. Wkrótce przyzwyczaili się do nowych warunków.

Wybudowali sobie chatę wśród drzew. Zasadzili ogród warzywny. Uprawiali rzepę, groch, żyto, cebulę i konopie. W międzyczasie urodziły się im kolejne dzieci – Agafia i Dmitrij. Podstawę żywienia rodziny pustelników stanowiły ziemniaki, które przechowywali w piwnicy. Ale nawet tam szybko się psuły, więc Łykowowie nauczyli się je suszyć. Kroili je w cienkie plasterki i w upalne dni rozkładali na dużych płatach kory brzozowej lub na dachu. Całą izbę wypełniały skrzynki z kory brzozowej z tak przygotowanymi ziemniakami.

Swoje skąpe menu Łykowowie wzbogacali darami lasu – sokiem brzozowym, orzeszkami piniowymi, dziką cebulą, pokrzywą, jagodami i grzybami. Latem i jesienią łowili ryby. Jedli je na surowo, piekli na ogniu lub suszyli. Czasami udawało im się upolować łosia albo jelenia i wtedy urządzali sobie prawdziwą ucztę. Od święta na ich stole pojawiała się kasza z ziaren żyta.

Matka Akulina uczyła dzieci pisać i czytać. Zamiast kartek wykorzystywała korę brzozy, a zamiast atramentu – sok z wiciokrzewu. Gdy zanurzała w nim szpiczasty patyk i zaczynała „pisać” na korze, pojawiały się bladoniebieskie litery.
Niestety w 1961 roku wskutek klęski nieurodzaju zmarła. Jej organizm był zbyt osłabiony ciężką pracą.

Największą niedogodnością tego samotniczego życia był… brak soli.

„Życie bez soli to istna męczarnia” – przyznawał Karp, głowa rodziny. Gdy w chatce pojawili się geolodzy, Łykowowie nie chcieli przyjąć ani chleba, ani innej żywności, lecz bez oporów wzięli sól, by przyprawiać nią spożywane potrawy.


Geolodzy odwiedzali rodzinę podczas swoich delegacji i Łykowowie stopniowo zaczęli im ufać. Okazało się, że staroobrzędowcy nigdy nie słyszeli o Leninie, Marksie, Engelsie; nie mieli pojęcia, że przez Związek Radziecki przetoczyła się wielka wojna ojczyźniana, a świat ogarnął drugi globalny konflikt. Cała ich wiedza bazowała na świętych księgach, dlatego ujrzawszy samoloty rodzina stwierdziła, że są to „żelazne ptaki”. Zauważywszy sputniki, uznali, że: „To gwiazdy zaczęły chodzić po niebie”.

Badacze regularnie zapraszali staroobrzędowców do swojego obozu, który znajdował się 15 km od domu pustelników. Karp jednak uparcie odmawiał, tłumacząc, że „nam nie wolno”. Łatwo wyobrazić sobie zdziwienie naukowców, gdy pewnego dnia ujrzeli oni 5-osobową rodzinę Łykowów zbliżającą się do ich siedzib. Co ciekawe, goście przemierzyli całą drogę na boso. Najpierw Łykowowie i geolodzy wdali się w miłą pogawędkę, potem gospodarze zaproponowali im posiłek.

Staroobrzędowcy odmówili: „Nam nie wolno spożywać tego, co jecie”. Usiedli osobno. Ich obiad składał się z własnoręcznie upieczonego chleba i orzechów. Do picia: wyłącznie woda.


Późną jesienią 1981 roku Sawin, Dmitrij, Agafia i Natalia przechodzili ciężkie przeziębienie, które przekształciło się w zapalenie płuc. Najprawdopodobniej zarazili się od odwiedzających ich geologów, a że przez niemal całe życie przebywali w odosobnieniu, ich układ odpornościowy nie był dostatecznie wykształcony. Rodzeństwo z wyjątkiem Agafii) odmówił przyjmowania leków i zmarło.

Z sześcioosobowej rodziny przy życiu pozostali tylko ojciec i córka. Tymczasem w 1982 roku w chatce Łykowów zaczęli pojawiać się radzieccy dziennikarze, dzięki którym o staroobrzędowcach z tajgi zrobiło się głośno nie tylko w Związku Radzieckim, ale też na całym świecie. Jeśli chodzi o stosunek sowieckich obywateli do Łykowów, to niektórzy uważali ich za pasożytów, inni zaś podziwiali ich zdolność przetrwania w prymitywnych warunkach.



W lutym 1988 roku zmarł Karp. Czterdziestoośmioletnia wówczas Agafia odmówiła powrotu do cywilizacji. Wprawdzie kilkakrotnie odwiedziła swoich krewnych, ale nie zagrzała wśród nich miejsca – poróżniły ich odmienne poglądy na religię. Przez pewien czas mieszkały z nią zakonnice, ale z powodu niełatwego charakteru gospodyni wróciły do zakonu. Agafii pomagał też gubernator obwodu kemerowskiego, Aman Tulejew, który rozkazał swoim podwładnym regularnie dostarczać kobiecie jedzenie oraz leki i świadczyć pomoc lekarską.

Obecnie Agafia ma 80 lat i wciąż mieszka w tajdze, bo – jej zdaniem – życie w głuszy, z dala od pokus, które niesie ze sobą cywilizacja, jest najwłaściwsze z punktu widzenia duchowości.



Bibliografia:

  1. Песков В. Таежный тупик. Москва 2007.

  2. Таежный тупик: как семья Лыковых смогла так долго прожить в изоляции, (dostęp w dn. 21.11. 2020).

  3. Урушев Д.А. Русское староoбрядчество. Традиции, история, культура. Москва 2016.



https://ciekawostkihistoryczne.pl/2020/12/03/nie-wiedzieli-nawet-o-wybuchu-ii-wojny-swiatowej-ta-rodzina-przez-40-lat-zyla-odcieta-od-cywilizacji/?fbclid=IwAR0IZFzoARuOxuzsufLne1DVbqI-FtbhdjTQMwIF5IP269tQwtBM82nlisU




środa, 29 grudnia 2021

italienischer selbsthass

 

Dla Polaków niemcy wymyślili polnisze wirszaft, a dla Włochów - italienischer selbsthass - nienawiść do samego siebie.


przedruk

trochę słabe tłumaczenie automatyczne z włoskiego


Gdy zauważy się, że uchylanie się od gotówki we Włoszech stanowi minimalny składnik (4,8%) w porównaniu do innych pozycji (takich jak unikanie, które jest warte 20,8% szacowanego całkowitego uchylania się) oraz że w wielu krajach Europejczycy (Niemcy, Austria, Dania , Islandia, Irlandia, Luksemburg, Holandia, Norwegia, Szwecja i Wielka Brytania) nie ma nawet granic w korzystaniu z gotówki, zawsze znajdziesz kogoś, kto Ci powie, że go na to stać. Ponieważ są różne.

 

„W Niemczech nie potrzebują limitów gotówkowych, ponieważ nie są skorumpowani i uchylają się od płacenia podatków jak Włosi. To cywilizowany naród!».

 

Szkoda, że ​​Niemcy mogą pochwalić się rejestrami oszustw, korupcji, prania brudnych pieniędzy i różnego rodzaju skandali.

 

Pamiętajmy o najważniejszym.

W wartościach bezwzględnych pierwszym krajem gospodarki podziemnej są Niemcy: 351 mld euro¹.

 

Niemcy są również na szczycie europejskiego podium, jeśli chodzi o pranie brudnych pieniędzy².

 

Nierejestrowani opłacani pracownicy i wyzysk? Kolejna przechwałka Niemców³.

 

Czy klientelizm i korupcja to całkowicie włoska specyfika? Z danych wydaje się, że nie. I znowu Niemcy nie mają nam czego zazdrościć.

 

Korupcja? Czy trudno byłoby znaleźć we Włoszech skandal tak duży jak niemiecki Hartz?

 

Podczas gdy, znowu w Niemczech, wybór jest duży: jak afera łapówkarska ma związek z Siemensem?.

 

Albo imponujące niemieckie tangentopoli. Oczywiście zatuszowane. Po raz kolejny Niemcy są numerem 1 w tym specjalnym rankingu półświatka?.

 

Czy nie możemy pomóc, ale pamiętamy o fałszywym skandalu Volkswagena z emisją?

 

Nieistniejące operacje, zawyżone zyski i wiele innych fajnych rzeczy. O czym gadamy? Ale co z aferą Wirecard?!

 

Korupcja i międzynarodowe pranie brudnych pieniędzy. Po raz kolejny popisują się legendarne Niemcy: prezes Danske Bank zmuszony do rezygnacji z powodu skandalu o wartości 200 miliardów¹.

 

Czy wiedziałeś? 

Niemieckie firmy należą do najbardziej skorumpowanych na świecie. Prawie jak te nigeryjskie¹¹.

 

A który kraj europejski udzielił największej pomocy państwa na ratowanie banków? Ale oczywiście Niemcy¹²!

 

«No cóż, ale przynajmniej są poważniejsi i bardziej wiarygodni niż my na kontraktach!». Czy jesteś pewny? „Zawyżone koszty i budowy zawsze się spóźniają. Rozbity mit o niemieckiej punktualności”¹³.

 

„Ale przynajmniej w liniach lotniczych są z pewnością poważniejsi niż my, Włosi!” Jesteś pewny? Niemiecki gigant Airbus płaci 3,6 mld euro za zamknięcie spraw o korupcję we Francji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych¹.

 

«No cóż, ale przynajmniej Lufthansa nie jest czarną dziurą jak Alitalia!». Szkoda, że ​​Lufthansa w ciągu zaledwie jednego roku, 2020, kosztowała Niemcy tak jak Alitalia w ciągu 20 lat (2000-2020): około 11 miliardów euro¹.

 

Czy wiedziałeś? Czy Niemcy również stały się poważną potęgą eksportową dzięki łapówkom, co jest praktyką tak powszechną w Państwa firmach, że jeszcze kilka lat temu można było je nawet odliczać od podatków¹? (pomyśl, czy zdarzyło się to we Włoszech?).

 

Nie oznacza to oczywiście, że we Włoszech nie ma korupcji, oszustw i protekcjonizmu.

 

Ale percepcja jest rewelacyjnie zniekształcona w odniesieniu do rozmiarów zjawiska i w odniesieniu do rzeczywistości innych krajów.

 

Jeśli chodzi o uchylanie się i korupcję, to, jak dobrze wyjaśnił Eurispes, jesteśmy ofiarami syndromu botswańskiego (skłonność do zbliżania się do państw trudnych do przyswojenia do naszych dla dobrobytu i bogactwa) oraz paradoksu Trocadero (im więcej zjawisk korupcyjnych). realizowane są zarówno na planie prewencji niż represji, im większa percepcja zjawiska)¹ ?.

 

Ale to nie tylko to.

 

Chodzi o to, że tylko my, Włosi, konsekwentnie malujemy się gorsi od nas (italienischer selbsthass, nienawiść do samego siebie, jak nazywają to Niemcy).

 

Podczas gdy inni malują się oczywiście lepiej niż są.

 

Niestety nie jest to nowość.

 

Enrico Mattei już w 1961 r. narzekał na poczucie niższości, na włoski autorasizm?

 

„Kiedy dotarliśmy do pracy, śmiano się z nas, ponieważ mówiono, że my, Włosi, nie mamy ani umiejętności, ani cech, aby osiągnąć sukces. Byliśmy prawie gotowi w to uwierzyć, ponieważ jako dzieci nauczyli nas tych rzeczy.

 

Bardzo chciałbym, aby ludzie odpowiedzialni za kulturę i nauczanie pamiętali, że my, Włosi, musimy pozbyć się tego kompleksu niższości, którego nas nauczyli.

 

[...]

 

Ta fałszywa wiedza, którą szerzyli o Włochach, została tak przyjęta: o nic nie robieniu, o tym leniwym wyścigu, który nie jest leniwy, że wciąż słyszymy je powtarzane jako prawdę dzisiaj ».

 

 

Czyż to nie jest to samo co w Polsce??

Tam na pewno też funkcjonuje niemiecka polityka.

To chyba nie jest przypadek, że gdy jakość samochodów marki BMW (niska w latach 50tych) zaczęła rosnąć, wysoka jakość włoskich samochodów zaczęła spadać.




[ŹRÓDŁA:

¹ 

https: //st.ilsole24ore.com /.../-gospodarka-podziemna-to...

² 

http://www.ilfattoquotidiano.it/.../riciclaggio.../2183227/

³ 

http://www.ilfattoquotidiano.it/.../berlino-gli.../1578094/

https://espresso.repubblica.it/.../tedeschi-a-parole.../

https://st.ilsole24ore.com/.../Hartz_Volkswagen_18gen.shtml

https://st.ilsole24ore.com/.../04/siemens-margiocco.shtml

https: //ricerca.repubblica.it /.../ kohl-confession-shock ...

?

 https://www.repubblica.it/.../_la_volkswagen_barava.../

https: //www.milanofinanza.it /.../ miliardy-zniknęły-nie ...

¹? 

https: //www.milanofinanza.it /.../ dyrektor-od-rezygnacji

¹¹ 

https: //www.welt.de /.../ Deutsche-Firmen-fast-so-corrupt ...

¹² 

https://www.infodata.ilsole24ore.com/.../quali-banche.../

¹³ 

https://www.lastampa.it/.../costi-gonfiati-e-cantieri.../

¹?

 https://www.repubblica.it/.../airbus_3_6_miliardi_di.../

¹?

 https://twitter.com/Gitro77/status/1441420876042280970

¹? 

https://twitter.com/dimitrigal.../status/1244598417411768321

¹?

 https://www.repubblica.it/.../eurispes_l_italia_e_molto.../

¹?

https://appelloalpopolo.it/?p=13298 ]






GILBERTO TROMBETTA

43-letni, ekonomiczny dziennikarz polityczny i kandydat na burmistrza Rzymu z listą Reconquest Italy włoskiego Frontu Suwerennego



https://www.lantidiplomatico.it/dettnews-torna_di_moda_la_fake_delle_fake_sulla_germania_virtuosa/32703_44558/




Motyle Jowisza..

 








"wierzono..."

"jak powszechnie wiadomo..."

"wg legendy..."

"wg niektórych..."

"mówią, że..."

"wszyscy wiedzą, że..."


i tak dalej.


Obie wersje są zmyślone. 

I wcale nie chodzi o scenę erotyczną.


Obie wersje są zmyślone. 

Kto wymyślił, że wino płynące z piersi świadczy o niewinności?? Co za bzdura. 

Gdzie jest sędzia, który to zaświadczył - i jakim sposobem to zrobił?

Gdzie jest mędrzec, który to podał ludziom do wierzenia???

Kto to jest?


Im bardziej absurdalne "wyjaśnienie" tym lepsze.

Ludzie wtedy mówią: "Aaaaa.... to o to chodziło".

Potem wzruszają ramionami, bo nic nie rozumieją z tego niezrozumiałego "wyjaśnienia" i więcej się tym nie zajmują, bo i po co? Przecież to głupie.


Ludzi powinien przede wszystkim zastanowić i ZANIEPOKOIĆ fakt, że ktoś w przestrzeni wokół nich umieszcza jakieś dziwne niezrozumiałe komunikaty.

Po co to robi.


To świadczy o czymś ukrytym, co rozgrywa się wokół nich. Po co to jest ukryte? I co to jest? Po co ktoś nosi maskę? Czy uczciwi ludzie muszą coś ukrywać?


Niestety większość ignoruje te sygnały.



Obie wersje są zmyślone.

Ale przecież wy wiecie, co się kryje na tym obrazie... wiecie to.



***


















nienawiść









wtorek, 21 grudnia 2021

Taniec Borica







W kolędzie "Wśród nocnej ciszy" jest, że "4 tysiące lat wyglądany".

Dodając 2 tysiące "po Chrystusie" dostajemy 6 tysięcy - co nam zahacza o datowanie najstarszych bajek i baśni.

Można więc ostrożnie założyć, że te 6 tysięcy lat temu - lub więcej - miała miejsce napaść na Lach - Raj i mord na Stwórcy. Cała ta historia ma swoje odwzorowanie w tradycjach wielu krajów, czy to będzie potrząsanie ferotronami, ścinanie kani i wiele innych - w zasadzie wszystkie święta chrześcijańskie się do tego odnoszą, obojętnie z jakiego kraju - polskie włoskie niemieckie angielskie rumuńskie greckie wcześniej tradycje anglosaskie, tzw. pogańskie greckie rzymskie hinduskie itd.

Z drugiej strony jest to jakiś dowód na homogeniczność rasy ludzkiej i jedno źródło jej pochodzenia.

Z tych tradycji nie wynika żadna wiedza dla współczesnych, jak więc oceniać ich funkcjonowanie we współczesnej kulturze? Sprowadza się to do poczucia ważności, że coś, jakiś obyczaj, kultywowany jest przez wieki. Traktuje się to i opisuje jako folklor, całkowicie bez żadnego odniesienia do realnych wydarzeń.

Większość tradycji, które tak lubimy (pamięć z dzieciństwa?) opisuje jakiś fragment tego fatalnego wydarzenia i sprawia wrażenie, że są one celowo i złośliwie ludziom wdrukowane w kulturę.

Wszystkie te tajemnice sprowadzają się do jednego - za tajemnicą kryje się straszny mord rzeź i upadek ludzkości - stąd tajemnica. Dlatego tajemnicze jest zachowanie Św. Mikołaja (bo to morderca), tajemnicze niezrozumiałe rytuały i obyczaje, postaci w maskach i tajemnicze niezrozumiałe legendy o np. tajemniczym kwiatu paproci.






Bajek  baśni nie powinno być. Powstały one po śmierci Stwórcy i w sposób aluzyjny pokazują fragment tamtej napaści. Często tego nie widać, bo to tak jest opowiedziane napisane, że nie widać związku na pierwszy rzut oka. Baśni nie powinno być, bo zawierają w sobie tajemnice, których nie powinno być na świecie.

Taki banał - jak ktoś wie o co chodzi, to to już nie jest tajemnicze. No ja wiem, jak to czytam to rozumiem co jest tam napisane, jednak większość ludzi nie ma pojęcia i nawet nie wnika o co chodzi..

Nie dość, że nie mam własnego życia,  bo osaczają mnie ubecy, neandertalscy opętańcy itd, to jeszcze zewsząd osacza mnie kultura wypełniona tego typu aluzjami, nieustanne kalambury o krwawej jatce 6500 lat temu.

Poniżej znowu - vataf jak Ojciec, tajemnicza pantomimiczna postać w masce Kuka - jak Phersu i turoń w polskiej kulturze, rudy itd....




Czy ty to  widzisz??

Czy ty wiesz na co patrzysz??











przedruk

tłumaczenie automatyczne

słabe tłumaczenie z rumuńskiego


RUMUNIA (Braşov) - Taniec Borica, bożonarodzeniowy zwyczaj Csango w okolicy Săcele

Czangowie (węg Csángók , rumuński: Ceangăi ) to grupa etnograficzna katolickiej wiary, żyjący głównie w Mołdawii (zwłaszcza w Bacau County ), a mówiąc archaiczny węgierski dialektem. Niektórzy Csango mieszkają również w Burzenland , w okolicy Săcele (kiedyś nazywanej Şapte Sate, co oznacza siedem wiosek), ale są wyznania ewangelicko-luterańskiego. W trzech z tych wiosek ( Ţărlungeni , Purcăreni i Zizin ) zachował się starożytny taniec zwany borica, w przeszłości obrzęd płodności skierowany do rodziny, domostwa, ziemi, zwierząt, a także praktyka inicjacji młodych mężczyzn.

Taniec wykonywany jest w trzeci dzień Świąt Bożego Narodzenia , Święto Dzieci, w przedstawieniu uczestniczą młodzi mężczyźni w wieku 15-16 lat ( w liczbach parzystych ) , najlepsi tancerze i koneserzy tradycyjnych obyczajów. strój Csango: futrzana czapka ozdobiona czerwonym goździkiem i nagarą (czerwone pióro), biała koszula, czarna kamizelka z materiału, czarne spodnie i buty z dzwoneczkami w kształcie sań. Kiedyś podczas tańca trzymali w prawej ręce toporek, zastąpiony współcześnie małymi drewnianymi łopatkami zwanymi lapocka (w Purcăreni i Ţărlungeni) lub pirografowanymi patykami (w Zizin).





Przede wszystkim tworzą procesję według ustalonego porządku. Z przodu są skrzypkowie, następnie podążają za vataf (odźwiernym), dwoma rudami (głównymi tancerzami), jednym lub dwoma kuka (mężczyzna w masce), a następnie resztą tancerzy. W vataf trzyma bicz ze skóry byka ( bikocsok ), symbol władzy, z którym koordynuje ruchy tańca. KUKA nosi zoomorficzne drewniane maskę ozdobioną piór. W pasie posiada dzwoneczki, aw prawej ręce skórzany bicz, którym straszą ludzi. Jest on postacią oniemiałą, wszystkie jego działania związane są z pantomimą.

Chłopcy zatrzymują się w każdym domu, a kuka i jeden z tancerzy proszą o pozwolenie na występ na podwórku. Tancerze ustawiają się w półkolach , z vatáf na jednym końcu, a na drugim z dwoma rudami , które cofają się. Taniec składa się z czterech odrębnych momentów. Podczas gdy chłopcy tańczą, kuka starają się zwrócić na siebie uwagę, spacerując po podwórku i zbierając różne przedmioty, które gospodarz musi odkupić. W przeszłości tancerze nagradzani byli mięsem, kiełbaskami, kiszoną kapustą i boczkiem, które kładli na długim kiju lub w koszach. Dziś dostają tylko pieniądze i piją.


https://worldcometomyhome.blogspot.com/2015/12/2156-2158-romania-brasov-christmas.html


Kuka Turoń Mikołaj zabił Stwórcę i pozbierał jego urządzenia...

Porównaj - "a, kuku"... tutaj:









Borita to tradycyjny taniec, któremu towarzyszy cała ceremonia, sprzed kilku wieków.


Borita gra w noc Bożego Narodzenia we wszystkich domach w wiosce, aw następne Boże Narodzenie gra na środku wioski, na oczach zgromadzonego tłumu.

Przygotowanie ceremonii odbywa się przed Bożym Narodzeniem, kiedy to wybierany jest lider vataf, dwaj główni tancerze zwani „rudas”, kasjer i zamaskowana postać o imieniu „Kuka”. Następnie muzycy targują się i wybierają miejsce na próby.

Grany wyłącznie przez chłopców (15-16 lat) taniec ten harmonijnie łączy elementy węgierskiego, rumuńskiego, tureckiego i bułgarskiego tańca ludowego. Taniec w kręgu oznacza cykliczność pór roku i życia.

Borita to długa i widowiskowa gra, która wykorzystuje wolną przestrzeń, aby trzepotać wszystkimi bajkami, dzwonić we wszystkie dzwony i kontynuować grę w takiej czy innej części żywego kręgu widzów.

Gra Borita spełnia funkcję pomyślną, jest obrzędem płodności skierowanym do rodziny, gospodarstwa domowego, ziemi, zwierząt i jednocześnie zwyczajem inicjowania chłopców, przechodzenia z jednej kategorii wiekowej do drugiej.



Źródło zdjęć: www.realitatea.net

http://traditiidinromania.ro/obiceiuri/borita.html





a, kuku....








Muzeul Național al Țăranului Român

3 godz.

 Sărbătorile sunt momente propice pentru dialogul cu Dumnezeu, pentru a obține binecuvântare pentru familie și viața de zi cu zi. În regiunile mai retrase, în care forța tradiției este mai mare, pe lângă practicile creștine s-au păstrat până azi urme ale unei gândiri precreștine, vizibilă în obiceiuri mărunte și credințe disparate. S-a moștenit ideea comună multor popoare arhaice potrivit căreia la trecerea dintre ani timpul este vulnerabil și omul îl poate influența în bine prin practici de tip magic. Totodată, a fost comun popoarelor arhaice obiceiul de a sărbători cu mese abundente, în contrast cu mesele frugale din zilele obișnuite. Și, tot în aceste momente de cumpănă dintre ani, unii cred că se poate ghici cum va fi vremea peste an sau norocul fiecăruia.

Prin unele sate, în ajunul Crăciunului, înainte de răsăritul soarelui, unii oameni ating coasa, securea, toporul, uneltele muncilor obișnuite, ca să le fie drag să lucreze cu ele peste vară. Alții, tot în Ajun, împrăștie surcele prin casă, urând ca ațâția pui, purcei, vaci, oi să fie în casă, câte surcele sunt. Dau de mâncare găinilor din sită, ca să curgă ouăle ca grâul din sită. Duc paie în casă și se așază pe ele, ca să stea găinile pe ouă și să le clocească. În casele cu fete de măritat, se mătură dinspre prag spre icoane, ca să stea pețitorii. Nu se dă nimic cu împrumut în Ajun, căci îți dai norocul din casă. Se aruncă o lingură de grâu fiert cu miere pe jos, din grâul pregătit pentru masa Ajunului, ca să stea lipit norocul de casă.

Cine vrea mai mult, face mai mult: de pildă, se abține să mănânce carne de porc tocmai de Crăciun, ca să nu atace lupii vitele și să nu moară porcii! Nu e bine nici să mănânci carne de găină, căci ea scurmă aruncând pământul înapoi, deci și treburile tale vor da înapoi. Dar e bine să mănânci pește, că nu te îmbolnăvești. După starea vremii se uită cei știutori, ca să ghicească cum va fi vremea peste an: dacă vremea e uscată, senină și geroasă, va fi o vară bună. Dacă e cald de Crăciun, va fi frig de Sfintele Paști.

Pe de altă parte...

Între Crăciun, personajul ciudat care apare în legendele românești ale Nașterii Domnului, și Moș Crăciun nu e nicio legătură, în afară de nume. Cele mai multe legende populare românești ale Nașterii s-au inspirate din niște legende apocrife, în care moașa este pedepsită pentru că nu a crezut în neprihănirea Maicii Domnului. Dar Crăciun nu apare în apocrife. Rolul său narativ este de a deveni primul creștin, primul care recunoaște Divinitatea Pruncului și sfințenia Maicii Sale. Pentru ca această legendă să le placă și copiilor, târziu, când s-a extins obiceiul cadourilor de Crăciun, i s-a dat și această sarcină lui Crăciun.

Se spune că trăia în Vifleemul Iudeii un om bogat, pe nume Crăciun. Într-o zi, a primit printr-o scrisoare vestea că va fi vizitat de un mare împărat. Bucuros, s-a apucat să facă pregătiri straşnice. Cu câteva zile înainte, împăratul roman dăduse poruncă să se înscrie toţi oamenii din împărăţia sa în locul de unde li se trăgea viţa. Maica Domnului s-a dus la Vifleem, când i-a venit vremea să nască. Neavând unde să tragă, căci toate hanurile erau pline, s-a rugat de Crăciuneasa, nevasta lui Crăciun, să o primească o noapte. În ciuda împotrivirii lui Crăciun, care îl aștepta pe împărat, Crăciuneasa primit-o în grajd și a ajutat-o să nască. Crăciun s-a mâniat foc, a luat o secure i-a tăiat ambele mâini. Înnebunită de durere, Crăciuneasa și-a apucat mâinile cu dinții și a fugit la grajd. La sfatul Preacuratei, s-a atins de scutecele Domnului și mâinile s-au lipit la loc, devenind strălucitoare ca aurul.

Crăciun și-a regretat fapta și și-a dat seama că Pruncul este Împăratul așteptat. Când și-a cerut iertare, i s-au deschis ochii şi a văzut îngerii Domnului cântând imnuri de preamărire. Dar Maica Domnului l-a iertat numai dacă va posti până la sfârşitul vieţii câte şase săptămâni înainte de sărbătoarea Naşterii Sale și dacă va face daruri copiilor și sărmanilor!

Crăciun s-a botezat și a ajuns astfel primul creștin ...

Text: Ana Pascu, muzeograf la Muzeul Național al Țăranului Român

Sursa foto: Arhiva de Imagine MȚR - Colecția Oroveanu | Obiceiuri de Crăciun, fotograf Iosif Berman (O-689)



słabe tłumaczenie z rumuńskiego


Wakacje to dobry czas na dialog z Bogiem, na błogosławieństwo dla rodziny i codziennego życia. W regionach bardziej odległych, gdzie siła tradycji jest większa, oprócz praktyk chrześcijańskich, pojawiły się ślady myślenia przedchrześcijańskiego, widoczne w małych zwyczajach i rozproszonych wierzeniach. Wspólna idea wielu archaicznych ludów została dziedziczona, że przez lata czas jest podatny na zranienia, a człowiek może wpływać na niego na dobre poprzez magiczne praktyki. Równocześnie archaiczne ludy były powszechne świętowanie obfitymi posiłkami, w przeciwieństwie do oszczędnych posiłków w zwykłe dni. I nawet w tych wesołych czasach niektórzy wierzą, że można się domyślać jaka będzie pogoda w przyszłym roku lub każdy będzie miał szczęście.
W niektórych wioskach, w Wigilię, przed wschodem słońca, niektórzy dotykają kosy, siekiery, narzędzi wspólnej pracy, tak aby czerpali przyjemność z nimi pracować latem. Inni, nawet w Ewie, roznoszą robaki po domu, marząc, aby w domu było tyle kurczaków, świń, krów, ile robaków. Kury karmię sitem, to jajka będą płynąć jak pszenica w sicie. Noszę słomki w domu i kładę się na nich, żeby kury mogły składać się na jajkach i wylęgać. W domach z dziewczynami do ślubu zamiatają od progu do ikon, żeby opiekunowie mogli zostać. Nic nie jest udzielane z pożyczką na Ewę, bo oddaje się szczęście swojego domu. Wyrzuć na podłogę łyżkę ugotowanej pszenicy z miodem, z pszenicy przygotowanej na stół wigilijny, aby zachować szczęście w domu.
Kto chce więcej, robi więcej: na przykład wstrzymuje się od jedzenia wieprzowiny do świąt, żeby wilki nie atakowały krów, a świnie nie zginęły! Kurczaka też nie jest dobrze, bo zbeszta wyrzucając ziemię z powrotem, więc i twoja praca wróci. Ale dobrze jest jeść ryby, bo się nie choruje. Po pogodzie fachowcy patrzą, jaka będzie pogoda w przyszłym roku: jeśli pogoda będzie sucha, bezchmurna i zimno, to będzie dobre lato. Jeśli do świąt jest gorąco, to do Wielkanocy będzie zimno.
Z drugiej strony...
Pomiędzy świętami, dziwną postacią, która pojawia się w rumuńskich legendach szopki, a Świętym Mikołajem, nie ma innego związku niż nazwa. Większość rumuńskich legend o szopce zainspirowana była niektórymi legendami apokryfów, w których położna jest karana za brak wiary w prawość Matki Bożej. Ale Boże Narodzenie nie pojawia się w apokryfie. Jego narracyjna rola ma być pierwszy chrześcijanin, pierwszy rozpozna Boskość Dziecka i świętość Jego Matki. Aby ta legenda spodobała się dzieciom, spóźnionym, gdy zwyczaj prezentów świątecznych się przedłużał, to zadanie zostało przekazane na Boże Narodzenie.
Mówi się, że w Betlejem Judei mieszkał bogacz o imieniu Boże Narodzenie. Pewnego dnia otrzymał wiadomość, że odwiedzi go wielki cesarz. Cieszę się, że zaczął czynić wielkie przygotowania. Kilka dni wcześniej rumuński cesarz wydał rozkaz, aby wszyscy ludzie w jego królestwie zarejestrowali się w miejscu, w którym byli zabijani. Matka Boża udała się do Vifleem, kiedy jej czas na porody. Nie mając gdzie strzelać, bo wszystkie tawerny były pełne, modlił się do Dziewicy, żony Bożego Narodzenia, aby przyjęła ją na jedną noc. Pomimo sprzeciwu Bożego Narodzenia, który czekał na cesarza, Maryja Dziewica przyjęła ją w stajni i pomogła jej urodzić. Święta wściekły, wziął siekierę i obciął obie ręce. Obłąkany bólem, Kleryk złapał ją za ręce zębami i pobiegł do stajni. Za radą Preacury dotknęła pieluch Pana i jej dłonie sklejone, stając się lśniące jak złoto.
Boże Narodzenie pożałował swojego czynu i zrozumiał, że Dziecko jest oczekiwanym cesarzem. Gdy prosił o przebaczenie, otworzyły mu się oczy i zobaczył aniołów Pańskich śpiewających hymny chwalebne. Ale Matka Boża przebaczyła mu tylko wtedy, gdy pości do końca życia sześć tygodni przed świętem Jego Narodzin i jeśli daje prezenty dzieciom i ubogim!
Boże Narodzenie zostało ochrzczone i tym samym stało się pierwszym chrześcijaninem...
Tekst: Ana Pascu, muzeograf w Muzeum Narodowym Kraju Rumuńskiego


P.S.






ja już wiem, a wy?





źródło: fb

http://tygodnikponidzia.pl/sledztwo-nad-koleda/

https://maciejsynak.blogspot.com/2021/10/jocker-jack-jacek-phersu.html


https://maciejsynak.blogspot.com/2021/06/wspolna-swiadomosc-narodowa.html


https://maciejsynak.blogspot.com/2021/09/phersu-2.html

https://maciejsynak.blogspot.com/search?q=tradycja&updated-max=2021-04-17T18:12:00%2B02:00&max-results=20&start=11&by-date=false








poniedziałek, 13 grudnia 2021

Chińska kolorowa rewolucja...

 


Kolorowych rewolucji ciąg dalszy?

Po CZERWONEJ Październikowej w Rosji - komunistyczna w Chinach.

Posiada ona jak widać w swym emblemacie wzniesioną pięść... jak i współczesne oszukańcze rewolucje...






Goh Yu Loong

A relic of the early years of the Chinese Communist government of China.

Soviet China. Provincial Shaanxi-Sichuan Farmers & Workers Bank. One, two and three (1,2,3) chuan cloth banknote. 1933.

Full set. Ex Stacks, Ex Ricardo collection. Rare.

An unusual material used as money. Also a strong reminder on the humble and poor beginnings of the now powerful Chinese Communist Party and modern China.

This set was issued by a now defunct provincial bank for the community under the Soviet Chinese government which controlled parts of the Sichuan and Shaanxi provinces. This was largely a poor peasant territory and was without sophisticated minting technology. Hence the bank used cotton strips as material to stamp the designs on them for official use around the region.

They were issued only for 1 year and of limited circulation. The denomination used is Chuan 串 which is an old unit of string or bundle of coins.












https://maciejsynak.blogspot.com/2021/06/kolorowa-rewolucja-w-rosji-w-1918-roku.html






niedziela, 12 grudnia 2021

"Oświecony" o metodzie

 


Josepha Comte de Maistre, przestrzegał: 

„Do chwili obecnej narody zabijano w podbojach, czyli przez inwazje: ale tutaj nasuwa się ważne pytanie: czy naród nie może umierać na własnej ziemi, bez przesiedlania czy inwazji, a przez to, żeby szkodniki rozkładały samo sedno tych oryginalnych i ustanowionych zasad, które czyniły ten naród takim, jaki jest.”




Mirosław Kokoszkiewicz Kokos26

5 min

 

Uwaga! Nadchodzi IV Rzesza Niemiecka

W środę 24 listopada poznaliśmy w końcu treść umowy koalicyjnej nowego niemieckiego rządu tworzonego przez SPD, FDP i Zielonych. Choć niemieckie „wolne media” jak na komendę podpisaną umowę określiły jako „niezwykle ambitną” to my Polacy powinniśmy ją podsumować jednym krótkim zdaniem: Strach się bać! Po pierwsze Niemcy chcą przekształcić Unię Europejską w jedno federalne europejskie państwo z własną konstytucją. Jak pisze wpływowy tygodnik „Spiegel”: „Przyszły rząd federalny wzywa zatem do stworzenia Stanów Zjednoczonych Europy. Po drodze chce zmienić traktaty UE - co w Brukseli jest powszechnie uważane za niemożliwe - i wprowadzić europejską ordynację wyborczą z ponadnarodowymi listami i wiążącym systemem najlepszych kandydatów”. Jak należy się spodziewać miano „najlepszych kandydatów” otrzymają tylko ci europejscy politycy, którzy stojąc w postawie na baczność z podniesionym i wyprostowanym prawym ramieniem wykrzyczą donoście: Jeden naród, jedna Rzesza, jeden wódz!

Kiedy na przełomie maja i czerwca 2005 roku Francuzi i Holendrzy w referendach odrzucili „Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy” miliony rozsądnie myślących ludzi odetchnęło z ulgą sądząc, że to już koniec lewackiej utopii, którą chcą nam zafundować zamordyści żywcem przeniesieni z powieści Orwella. Jednak już wtedy przestrzegano, że to nie koniec. Mówiono, szczególnie po podpisaniu traktatu lizbońskiego, że zapisy odrzuconej konstytucji europejskiej będą wprowadzane tylnymi drzwiami i bardzo szybko przekonaliśmy się, że ci, którzy bili na alarm mieli absolutną rację. Wygląda jednak na to, że na drodze do budowy IV Rzeszy Niemieckiej podjęta zostanie kolejna próba utworzenia z UE federalnego potworka, w którym państwa narodowe zepchnięte zostaną do roli landów, albo radzieckich republik.

Warto na chwilę powrócić do projektu konstytucji, który w 2005 roku został odrzucony. Otóż do opracowania jego treści powołano wtedy specjalny „Konwent w sprawie przyszłości Europ”y, któremu przewodził zmarły dwa lata temu były prezydent Francji, Valéry Giscard d’Estaing. Już wtedy pojawiały się głosy mówiące, że tak na prawdę nad projektem pracuje masoneria. Przypominano, że podczas prezydentury Giscarda d’Estainga jego najbliższym doradcą i przyjacielem był Jean-Pierre Prouteau – wielki mistrz Wielkiego Wschodu Francji. Z kolei nad zbrodniczą ustawą zezwalająca na aborcję na życzenie kobiety, która weszła w życie we Francji 17 stycznia 1975 roku pracowała minister zdrowia w rządzie Giscarda d’Estainga, polityk żydowskiego pochodzenia, Simone Veil, której osobistym doradcą był wielki mistrz Wielkiej Loży Francji, dr Pierre Simon.

Można przypuszczać, że nowy niemiecki rząd będzie próbował przepchnąć ten sam masoński projekt konstytucji, który prawie siedemnaście lat temu został odrzucony. Świadczą o tym choćby zawarte w umowie koalicyjnej nowego rządu Niemiec zapowiedzi zlikwidowania prawa weta, czyli wymogu jednomyślności w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa UE oraz powołanie „prawdziwego ministra spraw zagranicznych UE”. To są pomysły żywcem przepisane z odrzuconego w 2005 roku przez narody projektu, które Berlin chce teraz przeforsować jeszcze przed ustanowieniem „nowej” konstytucji. Dlatego nie ma cienia przesady w słowach europosła Jacka Saryusza-Wolskiego, który na Twitterze przestrzega: „W A Ż N E Potwierdzenie: „Nowa koalicja rządząca w Niemczech chce przekształcić UE w federalne państwo europejskie”. Strona 131 umowy koalicyjnej. To oznacza koniec suwerennych państw, koniec narodów”.

A jak tworząca się IV Rzesza Niemiecka chce łamać opór Polski i Węgier oraz państw, które podążą tym samym śladem walcząc o zachowanie swej narodowej i państwowej suwerenności? Choć nie padają nazwy krajów to bardzo łatwo między wierszami można odczytać, o kogo chodzi. W umowie koalicyjnej SDP, FDP i Zielonych znajduje się wezwanie Komisji Europejskiej do: „bardziej konsekwentnego i szybszego korzystania z istniejących instrumentów praworządności, w tym wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przez stosowanie art. 260 i 279 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”. Doskonale znamy już ten język oraz prawdziwe znaczenie tej zapowiedzi. Jest to opakowana w bardziej dyplomatyczny język ta sama groźba Niemki i wiceszefowej Parlamentu Europejskiego Katariny Barley, która stwierdziła, że: „Państwa, takie jak Polska i Węgry, trzeba finansowo zagłodzić”.

Śmiało możemy już dzisiaj powiedzieć, że po sześciu latach nieustannych ataków i grillowania Polski niemiecka wojna wydana naszemu państwu rządzonemu przez Zjednoczoną Prawicę przybierze na sile. Ona ustanie tylko w przypadku, gdy w 2023 roku wybory wygra totalna opozycja dowodzona przez nasłanego przez Berlin führera, Donalda Tuska. Tylko, że te przegrane wybory będą jednocześnie oznaczały koniec Polski, jako suwerennego państwa. Niestety wątpię czy większość polskiego społeczeństwa zdaje sobie sprawę z tego, o co tak naprawdę toczy się gra.

Szkoda, że w dzisiejszym składzie Parlamentu Europejskiego nie ma już francuskiego eurodeputowanego Jean-Luc Schaffhausena, który już w styczniu 2016 roku widząc nasilające się bezpardonowe ataki na Polskę mówił: „Atak na obecną Polskę, to atak systemu europejskiego przeciw demokracji i przeciw narodom, które wybrały suwerenność, wolność niezależność w solidarności. Narodom, które nadal wierzą w chrześcijańskie korzenie humanizmu, i w humanizm, który nie jest wytworem nowego porządku europejskiego, najwyższego nieporządku. Tak, Polska to naród oporny, któremu zawdzięczamy upadek muru. Tak, Polska i jej mieszkańcy opierają się, ponieważ jest konserwatywna, ma starożytne i prawdziwe wartości: rodzinę składającą się z ojca i matki, szacunek dla życia; wierzy w prawdę, prawo i sprawiedliwość. Pan Schulz mówił o zamachu stanu, albo o rzekomej „putinizacji” polskiej polityki. Owszem PiS jest popularną partią, atak na dzisiejszą Polskę, to atak na cały europejski system wartości. Permanentny zamach stanu, to właśnie system europejski! Proszę to zgromadzenie, aby odzyskało zdrowy rozsądek. Wierzcie mi, to jest dopiero początek. Bunt ludu się rozpoczął, zmiecie was i na to właśnie zasługujecie. Godzina nadchodzi”.

Od wypowiedzenia tamtych słów minie niedługo sześć lat. Niestety, ani „to zgromadzenie” nie nabrało rozsądku, ani nie wzrosła na tyle znacząco liczba oponentów Berlina i Brukseli, abyśmy mogli powiedzieć, że „bunt ludu się rozpoczął i godzina nadchodzi”. Ukrywający się cynicznie za brukselskim parawanem Berlin łamie wszelkie możliwe demokratyczne zasady, co oznacza, że coraz wyraźniej mamy do czynienia z dyktaturą, czyli rządami wąskiej grupy ludzi wykonujących niemieckie rozkazy i pozostających poza jakąkolwiek demokratyczną kontrolą europejskich społeczeństw. Treść umowy koalicyjnej nowego niemieckiego rządu zapowiada swoisty polityczny blitzkrieg prowadzony, co prawda bez użycia sił powietrznych, morskich i lądowych, ale urągający zasadom demokracji i praworządności, na które tak obłudnie powołują się niemieccy agresorzy. Niemcy nie wymyślili prochu, bo już żyjący na przełomie XVII i XIX w. nawrócony na chrześcijaństwo mason Josepha Comte de Maistre, przestrzegał: „Do chwili obecnej narody zabijano w podbojach, czyli przez inwazje: ale tutaj nasuwa się ważne pytanie: czy naród nie może umierać na własnej ziemi, bez przesiedlania czy inwazji, a przez to, żeby szkodniki rozkładały samo sedno tych oryginalnych i ustanowionych zasad, które czyniły ten naród takim, jaki jest.”

Jeżeli Niemcom uda się realizacja planu zawartego w umowie koalicyjnej ugrupowań tworzących nowy rząd to powstanie IV Rzesza Niemiecka, która będzie zakamuflowaną formą dyktatury wystrojonej w demokratyczne piórka. Co najgorsze w Polsce istnieje cała armia polityków, dziennikarzy, publicystów, autorytetów i celebrytów, którym marzy się bezwstydne paradowanie w tych niemieckich piórkach i plucie na wszystko, co polskie, narodowe i katolickie.

Artykuł ukazał się w „Warszawskiej Gazecie”




źródło: fb




piątek, 5 listopada 2021

Werwolf - to już ponad 10 lat

 


W tym roku w sierpniu minęło 10 lat odkąd opublikowałem pierwotną wersję  opracowania Werwolf.

Im dalej od tej daty, tym częściej upewniam się, że nic się nie pomyliłem. A zaczęło się od tego, że chciałem tylko poukładać swoje myśli...

Tekst wymaga renowacji, aktualizacji, ale przecież ten blog jest jakby jego kontynuacją.

Tego jest bardzo dużo, mimo, że nie monitoruję ustawicznie ani prasy ani internetu.

Do publikacji w zasadzie popchnęło mnie to, że zauważyłem działania służb wokół siebie.

W tym też okresie 2011 roku zaczęły się pierwsze brutalne ataki, które trwały z różną intensywnością przez te 10 lat.


Cały ten czas byłem dla siebie absolutnie bezwzględny i nigdy nie pozwoliłem sobie na luksus poddania się. 

Nie raz widziałem, że oprawcy nie wytrzymywali psychicznie mojego oporu.


Przez wszystkie te lata byłem bezwzględny i nigdy nie dali rady mnie zmusić do tego, bym na Was podniósł rękę.



http://werwolfcompl.blogspot.com/







środa, 3 listopada 2021

Do Ciebie...

 



Dzisiaj ten co się kręcił przed wejściem jak przyjechałem - to raczej nie przypadek, tym bardziej, że się cieszył typowo dla ubeków. 

Sądzę, że do maja 2022 jestem wyłączony z życia.

ALE TY TAKŻE, bo nie ma pewności, że nie zaatakują za kilka dni, tygodni. To nie ma znaczenia, co wam mówią o mnie i na ten temat, to są kłamstwa. Ja wiem co przerabiałem za ostatnie lata. Zrobią to tylko po to, żeby się tym przede mną "pochwalić" - tylko i wyłącznie. To nie ważne, czy ty machniesz na mnie ręka, czy ja - w ich motywacji nie ma żadnej logiki. To działa jak program, jak automat. Tu nie chodzi o to, by mnie złamać, ale raczej o to zdanie - "Bijcie Polaków, aż im się żyć odechce". 

Lepiej się pilnuj przez najbliższe miesiące - w nic się nie wdawaj.

Dopóki ta sprawa nie zostanie załatwiona.


Może koniec grudnia, maj - czerwiec i dalej zobaczymy. Tak naprawdę nie ode mnie to zależy - ewentualnie od Ciebie.



Dostaję głuche, albo dziwne telefony na stacjonarny - trudno cokolwiek powiedzieć, co o tym myśleć, bo jak jesteś cały czas osaczony i molestowany przez służby ...  no to przecież mogą być oni.

Żyję w stanie permanentnej dezinformacji. Weź na to poprawkę.

Wiki - kolejne porównanie wersji



Procesy peryglacjalne w polskiej i angielskiej wikipedii


Bym nie kliknął wersji angielskiej, to bym nie wiedział...


















https://pl.wikipedia.org/wiki/Procesy_peryglacjalne

https://en.wikipedia.org/wiki/Periglaciation