Prawym Okiem: Jocker - Jack - Jacek - .... faraon

czwartek, 21 października 2021

Jocker - Jack - Jacek - .... faraon - Phersu

Czego się nie tknę...

znowu na to trafiam.

po lewej stronie powinno być drzewo...

Z etymologii łemkowskich. Cz. III 1

Jack - bardzo popularne filmowe imię

No i czerwona czapka, jak u Mitry i Phersu

Jacek Wróbel

Jack-o’-lantern – halloweenowa lampa zrobiona z wydrążonej dyni. W środku wydrążonej dyni z wyciętymi otworami stawia się świecę. Z okazji święta Halloween tradycją stało się stawianie w oknie lub w drzwiach domostwa latarni.

Nazwa Jack-o’-lantern wywodzi się od mężczyzny o imieniu Jack, który za życia wykorzystywał każdą okazję na wzbogacanie się. Pewnego dnia Jack spotkał diabła, który zaproponował mu bogactwo za duszę. Niedługo przed dniem Halloween przybył do niego diabeł, aby zabrać jego duszę. Jednakże mężczyźnie podstępem udało się uwięzić demona. Skąpiec jednak umarł 31 października. Jack nie mógł wstąpić do niebios, ponieważ był chciwy, ale nie mógł także wstąpić do piekła, bo żartował z diabła. W konsekwencji musi chodzić z latarnią po ziemi aż do dnia sądu ostatecznego.

Faraon (stgr. Φαραώ) – jedno z określeń władcy starożytnego Egiptu, będące zniekształconą wersją staroegipskiego Per-āa – „wielki dom”. Od XVIII dynastii termin ten zaczęto odnosić również do zarządcy tego „wielkiego domu” (pałacu), czyli władcy

Termin ten pojawił się w XVI wieku p.n.e., gdy starożytny Egipt wkroczył w okres silnej ekspansji terytorialnej pod rządami XVIII dynastii. Wywodzi się od staroegipskiego Per-āa, słowa oznaczającego „wielki dom”. Początkowo było ono określeniem pałacu, z czasem jednak zaczęło oznaczać samego władcę.

Pharaoh (/ˈfɛəroʊ/ FAIR-oh, US also /ˈfeɪ.roʊ/ FAY-roh;[3] Coptic: ⲡⲣ̅ⲣⲟ, romanized: Pǝrro) is the common title now used for the monarchs of ancient Egypt from the First Dynasty (c. 3150 BCE) until the annexation of Egypt by the Roman Empire in 30 BCE,[4] although the term "pharaoh" was not used contemporaneously for a ruler until Merneptah, c. 1210 BCE, during the Nineteenth dynasty, "king" being the term used most frequently until the middle of the Eighteenth Dynasty. In the early dynasties, ancient Egyptian kings used to have up to three titles: the Horus, the Sedge and Bee (nswt-bjtj), and the Two Ladies or Nebty (nbtj) name. The Golden Horus as well as the nomen and prenomen titles were added later.

The word pharaoh ultimately derives from the Egyptian compound pr ꜥꜣ, */ˌpaɾuwˈʕaʀ/ "great house", written with the two biliteral hieroglyphs pr "house" and ꜥꜣ "column", here meaning "great" or "high". It was used only in larger phrases such as smr pr-ꜥꜣ "Courtier of the High House", with specific reference to the buildings of the court or palace.[7] From the Twelfth Dynasty onward, the word appears in a wish formula "Great House, May it Live, Prosper, and be in Health", but again only with reference to the royal palace and not the person.

By this time, the Late Egyptian word is reconstructed to have been pronounced *[parʕoʔ] whence Herodotus derived the name of one of the Egyptian kings, Koinē Greek: Φερων.[15] In the Hebrew Bible, the title also occurs as Hebrew: פרעה‎ [parʕoːh];[16] from that, in the Septuagint, Koinē Greek: φαραώ, romanized: pharaō, and then in Late Latin pharaō, both -n stem nouns. The Qur'an likewise spells it Arabic: فرعون‎ firʿawn with n (here, always referring to the one evil king in the Book of Exodus story, by contrast to the good king in surah Yusuf's story). The Arabic combines the original ayin from Egyptian along with the -n ending from Greek.

In English, the term was at first spelled "Pharao", but the translators of the King James Bible revived "Pharaoh" with "h" from the Hebrew. Meanwhile, in Egypt itself, *[par-ʕoʔ] evolved into Sahidic Coptic ⲡⲣ̅ⲣⲟ pərro and then ərro by mistaking p- as the definite article "the" (from ancient Egyptian pꜣ).[17]

Other notable epithets are nswt, translated to "king"; ḥm, "Majesty"; jty for "monarch or sovereign"; nb for "lord";[12][note 2] and ḥqꜣ for "ruler".