Nadal pilnie studiowane i s t o s o w a n e
Pierwsze zdanie:
Wojna jest największą sprawą państwa, podstawą życia i śmierci, Tao przetrwania lub zagłady. Trzeba ją uważnie rozważyć i przeanalizować.
„Prawdziwym szczytem osiągnięć jest podbicie armii wroga bez walki.
Oto strategia kierowania armią:
Nie licz, że przeciwnik nie nadejdzie, tylko czekaj z przygotowanymi środkami, które pozwolą ci go odeprzeć.
Nie licz, że nie zaatakuje, tylko przyjmij trudną do zdobycia pozycję.
Gdy ktoś potrafi się bronić, przeciwnik nie wie, gdzie zaatakować.
Jeżeli nie chcę wdawać się w walkę, choćbym tylko bronił się zza wyrysowanej linii, przeciwnik nie będzie w stanie mnie zmusić do bitwy, bo uprzedziliśmy jego ruchy”
***
Najważniejszą umiejętnością w prowadzeniu wojny jest atakowanie planów przeciwnika...
A zatem kto zna się na wojnie, podbija armie bez przystępowania do bitwy, zajmuje ufortyfikowane miasta bez oblegania ich i niszczy państwo przeciwnika bez przedłużających się walk.
Biegły w sztuce wojennej wymusza na innych, a nie pozwala nikomu nic wymuszać na sobie.
Jeśli wróg jest wypoczęty, zmęcz go. Jeśli jest najedzony, przegłódź go. Jeżeli pozostaje nieruchomy, skłoń go do ruchu. Idź tam, gdzie będzie musiał cię gonić. Goń go tam, gdzie się ciebie nie spodziewa.
Najlepiej uformowane wojsko sprawia wrażenie, że nie ma żadnej formy. A jeśli nie ma formy, nawet najgłębiej zakonspirowany szpieg niczego nie dostrzeże lub nie będzie w stanie mądrze zaplanować niczego, co może przynieść szkodę.
I chyba najważniejsze zdanie w całej książce:
Generalnie nawiązanie walki wymaga klasycznych posunięć, a zwycięstwo –
nieklasycznych.
basta