Lista cesarzy i miast rzymskich

 

Ilu cesarzy rzymskich urodziło się w każdym dzisiejszym kraju?  

Lista dotyczy cesarzy rzymskich od początków cesarstwa do upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego.

Większość cesarzy urodziła się we Włoszech, zwłaszcza w okresie wczesnych dynastii.

Zaskakująca może być masowa obecność cesarzy z Serbii (piętnastu).

Sirmium, dziś Sremska Mitrovica, było jedną z czterech stolic Tetrarchii i przez kilka stuleci stanowiło centrum obrony wzdłuż wschodniej granicy na Dunaju. 

Imperium wysłało do regionu swoich najlepszych generałów i żołnierzy, by bronili granicy. Podczas niezliczonych wojen domowych III i IV wieku, korzystając z bliskości Rzymu, generałowie regionu często mianowali się cesarzami.

Lista cesarzy rzymskich w porządku chronologicznym

Przy okazji zwracam uwagę na spolszczenia imion czy nazw rzymskich.

W zasadzie powinniśmy używać oryginalnych nazw stosowanych w danym kraju - tak jest na przykład w przypadku współczesnych danych osób ze świata polityki i mediów.

 

Lista miast założonych przez Rzymian - podaję czysty przedruk bez spolszczenia:

Cities founded by the Romans

Italy

Aosta (Augusta Praetoria)
Aquileia (destroyed by Huns)
Belluno (Belum)
Bologna (Bononia)
Caserta (Calatia)
Cremona (Cremona)
Ferrara (castrum bizantino was a Roman camp; Ferrara appears first in a document of the Lombard king Desiderius of 753 AD.)
Forlì (Forum Livii)
Iglesias (Ecclesia)
Lecce (Lupiae)
Macerata (Maceria or Macera)
Massa (Massa)
Monza (Modica)
Oristano (Aristius )
Pavia (Ticinum)
Piacenza (Placentia)
Pistoia (Pistorium, Pistoria or Piastoriae)
Pordenone (Portus Naonis)
Potenza (Potentia)
Ragusa (Rogos)
Reggio Emilia (Regium Lepidi)
Rimini (Ariminum)
Rome (obvious)
Salerno (Salernum)
Torino (Augusta Taurinorum)
Vicenza (Vicetia, Vincentia or Vicentia)
Concordia Sagittaria (Iulia Concordia)
Oderzo (Opitergium)
Algeria

Cherchell (Cesarea)

Austria

Schwechat (Ala Nova)
Fischamend (Aequinoctium)
Leibnitz (Flavia Solva)
Lienz (Aguntum)
Vienna (Vindobona)
Wels (Ovilava)
Enns (Lauriacum)
Zollfeld (Virunum)
Salzburg (Iuvavum)
Zirl in Tirol (Teriolis)
Linz (Lentia)
Wallsee-Sindelburg bei Amstetten (Ad Iuvense)
Pöchlarn  (Arelape)
Traismauer (Augustianis)
Zwentendorf an der Donau (Asturis)
Tulln an der Donau (Comagena)
Zeiselmauer-Wolfpassing (Cannabiaca)

Belgium

Tongeren (Atuatuca Tungrorum)

Croatia

Osijek (Mursa)
Sisak (Siscia)
Rijeka,Trsat (Tarsatica)
Ploče (Pretoria)
Metković (Narona)
Omišalj (Fulfinum – Mirine)
Karin (Corinium)
Kistanje (Burnum)
Šćitarjevo (Andautonia)
Čitluk (Aequum)
Crikvenica (Ad turres)

France

Lyon (Colonia Copia Claudia Augusta Lugdunum)
Paris (Lutetia Parisiorum)
Metz (Divodurum)
Beauvais (Caesaromagus)
Châlons-en-Champagne (Catalauni)
Amiens (Samarobriva)
Besançon (Vesontio)
Germany

Augsburg (Augusta Vindelicorum)
Bonn (Bonna)
Cologne / Köln (Colonia Agrippina)
Ellingen (Castellum Sablonetum)
Frankfurt am Main (The city district Bonames has a name probably dating back to Roman times—it is thought to be derived from bona me(n)sa – thank to cpsartory)
Mainz (Mogontiacum)
Neuss (Novaesium)
Theilenhofen (Iciniacum)
Trier (Augusta Treverorum)
Weißenburg (Biriciana)
Xanten (Castra Vetera)
Walting (Vetoniana)
Kösching (Castelum Germanicum)
Pförring (Celeusum)
Eining (Abusina)
Stadt Straubing in Niederbayern (Sorviodurum)
Künzing in Niederbayern (Quintanis)
Kellmünz in Schwaben (Caelius Mons)
Kempten im Allgäu (Cambodunum)
Isny im Allgäu (Vemania)
Schlögen (Ioviacum)
Mautern an der Donau (Favianis)

England

Chester (Deva Victrix)
Chester-le-Street (Concangis)
Cirencester (Corinium Dobunnorum)
Gloucester (Colonia Nervia Glevensium)
Exeter (Isca Dumnoniorum)
Lancaster
Leicester (Ratae Corieltauvorum)
Lincoln (Colonia Domitiana Lindensium)
London (Londinium)
Loughor (Leucarum)
Manchester (Mancunium, Mamucium)
Mancetter (Manduessedum)
Usk (Burrium)
York (Ebocarum)
Newcastle upon Tyne (Pons Aelius)
Corbridge (Coria)
South Shields (Arbeia)
Wallsend (Segedunum)

Hungary

Komárom (Colonia Claudia Savaria)
Sopron, Ödenburg (Scarabantia)
Mosonmagyaróvár (Ad Flexum)
Győr (Arrabona)
Visegrád (Quadriburgium)
Budapest (Aquincum)
Sz?ny (Brigetio)

Israel

Caesarea 

Netherlands

Voorburg (Forum Hadriani)
Nijmegen (Ulpia Noviomagus)

Romania

Alba Iulia (Apulum)

Serbia

Nis (Naissus)
Sremska Mitrovica (Sirmium)
Kostolac (Viminacium)

Slovenia

Ptuj (Poetovio)
Ljubljana (Emona)
Celje (Celeia)
Birnbaumer Wald (Ad Pirum)
Ajdovščina (Castra)

Syria

Buseira (Circesium)

Spain

Astorga (Asturica or Asturica Augusta)
Zaragoza (Cesaraugusta)
Cordoba (Corduba)
Mérida (Augusta Emerita)
León (Legio)
Seville (Hispalis)
Tarragona (Tarraco)
Huesca (Osca, Calagurris)
Valencia (Valentia)
A Coruña (Brigantium)
Lugo (Lucus Augusta)
Palencia (Palantia)
Avila (Ovila)
Girona (Ullastret)
Ampurias (Emporiae)
Tarragona (Tarraco)
Sagunto (Saguntum)
Murcia (Cigarralejo)
Baza (Baza)
Santinponce (Italica)
Mérida (Emerita Augusta)
Lérida (Toletum)
Albacete (Castellar)
Écija (Astigi)
Astorga (Asturica)
Santander (Portus Victoriae Iuliobrigensium)

Switzerland

Saint-Maurice (Agaunum)
Avenches (Aventicum)
Bern
Lausanne (Lousonna)
Martigny
Nyon (Noviodunum , Colonia Iulia Equestris)
Orbe (Urba)
Yverdon-les-Bains (District. Eburodunum , Ebredunum)
Windisch AG (Vindonissa)
Augst and Kaiseraugst (Augusta Raurica)
Winterthur (Vitudurum)
Zurich (Turicum)
Arbon in der Schweiz (Arbor Felix)

Portugal

Coimbra (Municipium Aeminium)
Póvoa de Varzim (Villa Euracini)

Tunisia

Haïdra (Ammaedara)

Wales

Caerleon (Isa Augusta)

Cities not founded by the Romans but have gained importance with the Romans

Italy

Altino (Altinum)
Ascoli (Asculum)
Avellino (Abellinum)
Bari (Barium)

Brescia (Brixia)
Milano (Mediolanum)
Padova (Patavium)
Pompei
Capua
Como (Comum)
Bolzano (Bauzanum)
Cuneo (Cuneus)
Firenze (Florentia)
Ravenna
Verona
Reggio Calabria (Regium Iulium)
Rieti (Reate)
Viterbo (Castrum Herculis)
Civitavecchia (Centumcellae)
Terni (Interamna Nahars)
Lodi (Laus Pompeia)
Mondragone (Sinuessa, Petrinum)

Algeria

Tébessa (Theveste)

Austria

Bregenz (Brigantia, Brigantium)

Bulgaria

Vidin (Bononia)

Croatia

Senj (Senia)
Split (Salona)

England

Bath (Aquae Sulis)
Canterbury (Durovernum Cantiacorum)
Colchester (Camulodunum)
St Albans (Verulamium)
Salisbury (Old Sarum, Sorviodunum)

France

Boulogne-sur-Mer (Bononia)
Harfleur (Caracotinum)
Nimes (Nemausus)
Strasbourg (Argentoratum o Argentorate)
Reims (Durocortorum)

Germany

Passau (Castra Batava, Batavis, before known as Boiodurum)
Regensburg (Castra Regina)

Libya

Lebda (Leptis Magna)

Macedonia

Skopje (Scupi)

Netherlands

Alphen aan den Rijn (Castellum Albanianae)
Katwijk (Lugdunum Batavorum)
Leiden (Matilo)
Nijmegen (Oppidum Batavorum)
Maastricht (Trajectum ad Mosam)
Utrecht (Trajectum ad Renum)
Valkenburg (Praetorium Agrippinae)
Velsen (Flevum o Phleum)

Serbia

Belgrade (Singidunum)

Syria

Bosra (Nova Trajana Bostra)

Spain

Alicante (Lucentum)
Almuñecar (Firmium Julium Sexi)
Barcelona (Barkeno, Barcino, Colonia Iulia Augusta Faventia Paterna Barcino)
Lugo (Lucus Augusti)
Cartagena (Carthago Nova)
Granada (Elvira)
Malaga (Malaca)
Cádiz (Gades)
Huelva (Onuba)
Salamanca (Salmantica)
Segovia

Switzerland

Sion (Sedunum)
Chur (Curia Raetorum)

Portugal

Évora (Ebora Cerealis)
Lisbon (Olisipo)
Braga (Bracara Augusta)
Bragança (Brigantia)
Leiria (Collipo)
Elvas (Dipo)
Alvor (Ipses)
Lamego (Lamecum)
Loriga (Lorica)
Santiago do Cacém (Mirobriga Celticorum)
Porto (Portus Cale)
Portimão (Portus Hannibalis)
Covilhã (Tritum)

Turkey

Istanbul (Nova Roma ; Byzantium)
Zeugma, Commagene (Zeugma)

Cities with Roman legendary origins

China

Liquian (the legendary lost roman legion built this town fleeing from Persia)

Source

Psitrend , Wikipedia , Reddit

Special thanks to all Reddit.com/r/History users for their suggestions and support!

Całość tutaj:

https://weirditaly.com/2013/02/08/cities-built-by-the-romans-the-big-list/

Na podstawie:

https://weirditaly.com/2021/09/10/list-of-roman-emperors-by-place-of-birth/?fbclid=IwAR3378Sub5-iPM0Lk3e-ouvixjW1WGFaH2stbbaMa54Ic-UKzn4x_brDA2M

Wierzchowiec antropomorficzny

 

Bucefał - koń Aleksandra Wielkiego

Bucefalos (Bucefał) (gr. Βουκέφαλος Bukefalos – „byczogłowy”; łac. Bucephalus) – ulubiony ogier tesalski Aleksandra Wielkiego. W potocznym słownictwie synonim narowistego wierzchowca, ognistego rumaka.

Pliniusz w Historii naturalnej (VIII 154, 1) podaje, że imię to pochodziło od znamienia na łopatce w kształcie byczej głowy; wyjaśnienie to powtarza Pseudo-Kallistenes. Spotykane są również inne wyjaśnienia (m.in. od dzikości konia, od kształtu jego łba). Skąpe wiadomości o Bucefale pochodzą ze szczegółów biografii Aleksandra zawartych w pismach autorów antycznych (także Plutarcha, Arriana, Solinusa, Diodora Sycylijskiego, Kurcjusza Rufusa, Eliana).

Według przekazu Plutarcha konia początkowo zamierzał nabyć ojciec Aleksandra, Filip II, lecz zrezygnował uznawszy, że jest on nieujarzmiony i zbyt niebezpieczny. Kiedy małoletni wówczas Aleksander oświadczył, że potrafi okiełznać rumaka, ojciec obiecał, że jeśli mu się to uda, w nagrodę dostanie go w prezencie, jeśli zaś nie – musi go sobie sam kupić. Aleksander wygrał zakład, gdy zauważył, że zwierzę boi się swojego cienia, więc obrócił je głową ku słońcu i wtedy dosiadł. Filip zmuszony był kupić konia za wygórowaną cenę 13 talentów.

Jeden z późniejszych przekazów mówi, że kiedy portret konny zamówiony przez Aleksandra u sławnego Apellesa nie wywołał uznania króla, malarz polecił sprowadzić do pracowni Bucefała, który na widok własnej podobizny zarżał – wobec czego malarz stwierdził: „Widzisz, królu, że koń zna się na sztuce o wiele lepiej od ciebie”. Inna relacja opowiada, że podczas wyprawy azjatyckiej koń został w odwecie skradziony przez rozbójniczych Mardów, przeciw którym sprowokowany wcześniej Aleksander poprowadził ekspedycję karną. Po przekazaniu im wiadomości, że „ziemie ich zostaną spustoszone, a mieszkańcy wycięci w pień”, spiesznie odesłano Bucefała wraz z darami i przeprosinami delegacji starszyzny plemiennej.

Aleksander dosiadał Bucefała we wszystkich swych kampaniach wojennych. Dotarł na nim aż do Indii, gdzie koń (dożył podobno 30 lat) w 326 p.n.e. padł ze starości i ran nad Hydaspesem i w tej okolicy miał zostać pochowany. Aleksander wyprawił mu uroczysty pogrzeb, w którym osobiście prowadził kondukt żałobny. Na jego cześć jedno z założonych miast władca nazwał Bukefala (właśc. Alexandria Bukefalia; przypuszczalnie dzisiejsze Phalia lub Dźhelam w pakistańskim Pendżabie).

Incitatus (łac. szybki, galopujący) − ulubiony koń wyścigowy cesarza Kaliguli.

O życiu Incitatusa na dworze Kaliguli pisze Swetoniusz w swoich Żywotach Cezarów. Według niego Incitatus jako koń wyścigowy miał prawo do spokoju i odpoczynku. Nad tym, by w noc przed wyścigami nikt mu nie przeszkadzał, czuwali pretorianie uciszając nocne hałasy. Poza tym rumak miał mieszkać w marmurowej stajni, chodzić okryty purpurą i w uprzęży ozdobionej drogimi kamieniami, jadać ze żłobu z kości słoniowej. W końcu koń dostał umeblowany dom i służbę, żeby zaproszeni w jego imieniu goście mogli wygodniej ucztować.

Inny pisarz, Kasjusz Dion, dodaje, że konia karmiono "złotym jęczmieniem" (gr. χρυσαῖ κрιθαί, być może jęczmieniem wymieszanym z płatkami złota, a może jakąś szczególnie wyselekcjonowaną i drogą odmianą jęczmienia, która się tak nazywała). Incitatus regularnie uczestniczył w ucztach wydawanych przez Kaligulę: przy tej okazji cesarz wznosił toasty za zdrowie rumaka. Mianował go też kapłanem. Obaj pisarze podają, że Kaligula miał zamiar uczynić Incitatusa konsulem. Śmierć Kaliguli i zmiana na cesarskim tronie zniweczyła te plany.

Biografie wielkich rzymskich żołnierzy i władców wspominają często o ich przywiązaniu do swoich wierzchowców.

Być może znać w tym echa legendy Aleksandra Macedońskiego i jego Bucefała, który, z nałożonym rzędem królewskim nie pozwalał komu innemu usiąść w siodle. Podobną cechą odznaczał się bowiem koń Juliusza Cezara, śnieżnobiały ogier, który – jak zgodnie podają i Pliniusz, i Swetoniusz – przednie nogi miał mieć podobne do ludzkich, tj. kopyta porozdzielane na kształt palców.

Cezar postawił mu pomnik przed świątynią Wenus Rodzicielki.

Także Oktawian August wystawił swemu zmarłemu koniowi pomnik nagrobny i ułożył na jego cześć tren żałobny.

Piękne epitafium poświęcił swemu koniowi cesarz Hadrian:

„Borystenes / koń ze stajni cesarza / pędził przez wody i bagna / i przez wzgórza Etrurii / polując na dzika Panonii / tryskał pianą i śliną / aż po koniec ogona, / kiedy ścigał odyńca / nikt nie ważył się z nim zmierzyć / nawet dzik o białych kłach, / jak to się czasem zdarza, / zmarł w swoim czasie / wiecznie młody, / zachowując niepołamane kości”.  

(Józef Flawiusz z opisu oblężenia Jerozolimy):

Jeden z jeźdźców kohorty imieniem Pedanius zajechał przeciwnikowi drogę w pełnym pędzie i porwał jednego z uciekających nieprzyjaciół, młodzieńca zresztą silnie zbudowanego i uzbrojonego, chwyciwszy go za nogę przy kostce. Musiał się mocno wychylić i to z konia w pełnym galopie, ale i okazać niemałą siłę ramienia i w ogóle ciała, a do tego mistrzowskie opanowanie jazdy konnej. Przywiódł tedy owego jeńca do cezara jakby zdobył jakiś cenny skarb. Tytus wyraził podziw dla siły tego, który go pochwycił.

Bolesław Śmiały - syn Marsa... wilcze szczenięcie

Królom wybaczano wiele, ale nawet najbardziej wyrozumiałych poddanych musiał zgorszyć związek Bolesława z... klaczą. Paweł z Krosna na początku XVI wieku zarzucał mu małżeństwo z ukochanym zwierzęciem: „Bolesław Śmiały wybrał zwierzęcy żywot, pokochał klacz i wziął ją za żonę". Autor „Kroniki Wielkopolskiej" opisał, jak król ubierał swoją wybrankę:

„dokądkolwiek król szedł, kazał za sobą prowadzić bydlę juczne zamiast żony, ozdobione purpurą i bisiorem, którego używał w znaczeniu odrażającym".

Jan Długosz dodawał, że zabierał ją nawet do kościoła: „Tak wielkie było zapomnienie Bolesława o swym stanie, iż klacz, z którą się zwykł wdawać, odziewał oponami jedwabnymi, ciągle uczęszczał na nabożeństwa do kościołów, a bydlę, którego używał jako nieprzyjaciel natury, w najozdobniejsze purpury odziane, stawiał publicznie pod drzwiami tychże kościołów".

Wielu historyków wątpi jednak, czy te opisy są zgodne z prawdą. Uważają, że liczne kochanki i kochankowie króla oraz seks z klaczą to wymysły duchowieństwa. W ten sposób próbowano skompromitować władcę, który skazał na okaleczenie krakowskiego biskupa Stanisława, doprowadzając go do śmierci. Tego nie mogli mu wybaczyć ani dostojnicy kościelni, ani bogobojni poddani.

Początek sporu i jego powody nie są znane. Być może biskup dopuścił się zdrady, kolaborując z wrogami Bolesława, którzy chcieli na tronie jego brata, Władysława Hermana. Średniowieczni kronikarze, z reguły duchowni, którzy nie chcieli widzieć w dostojniku kościelnym zdrajcy, sugerują, że okaleczenie miało być karą za krytykowanie księcia. Biskupowi miało się podobno nie podobać bezwzględne traktowanie poddanych.

Okrucieństwem wymyślanych przez Bolesława kar był też oburzony Jan Długosz: „Wieloletnie wojny doprowadziły do rozprzężenia moralnego w kraju bez mężczyzn; żony rycerzy zaczęły żyć ze służbą. Wtedy król Bolesław dla pomszczenia nierządnych czynów, których się dopuściły, każe do ich piersi przystawić szczenięta". Twierdzi, że kobiety, które zapomniały o dobrych obyczajach i splamiły swe łoże, oddając się sługom, podczas gdy ich mężowie wojowali, nie są godne żywić swym mlekiem dzieci ludzkich, ale szczenięta.

Kronikarz pisze również, że gniew Bolesława wywołało okaleczenie jego klaczy. Stanisław nie zamierzał biernie przyglądać się wizytom króla w kościele w asyście czworonogiego obiektu pożądania, więc: „z klaczy (...) ubranie wszelkie zdzierając, dla objawienia hańby królewskiej, nozdrza i całą paszczękę własną ręką uciął i bydle już samo przez siebie szpetne, jeszcze szpetniejszym uczynił, tym samym czynem okazując zapał religii Boskiej. Rzecz ta zwiększyła natychmiast dzikie króla szaleństwo i zarazem zuchwalstwo".

podwójny pojedynek - jednocześnie walczył i z człowiekiem i ze zwierzęciem

w dodatku człowiek ów - nie wiedział co robi

Nie wiemy, czy Piast Kołodziej też nie posiadał jakiegoś zmyślnego wierzchowca.

Na pewno miał na podorędziu zmyślną kozę...

https://wielkahistoria.pl/czy-boleslaw-szczodry-byl-homoseksualista/

https://www.wrozka.com.pl/niezwykli-niezwykle/biografie-slaw/7737-jak-kobylka-kochanka-zostala

https://pl.wikipedia.org/wiki/Incitatus

https://imperiumromanum.pl/artykul/konie-w-starozytnym-rzymie/

https://www.miesiecznik.znak.com.pl/6372008michal-bardelbestiarium-pliniusza-czyli-o-relacji-ludzi-i-zwierzat-w-starozytnym-rzymie/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bucefa%C5%82

Rzym - Ara Pacis

Guida Turistica - Paola Di Silvio

La Nasa e l'Ara Pacis..

Nei primi anni dell'Impero Romano (9 a.C.), il Senato romano ordinò la costruzione di un altare in marmo dedicato alla Pace, di recente instaurata dall'imperatore Augusto. Collocata nel Campo Marzio, gli archeologi hanno sempre pensato che l'Ara Pacis Augustae fosse stata progettata per allinearsi con il grande obelisco posto ad essa vicino, oggi collocato in Piazza Montecitorio a Roma, per indicare la data del compleanno di Augusto. Si riteneva che l’obelisco egizio fosse stato eretto come puntatore di una gigantesca meridiana, posizionato in modo che gettasse un’ombra simbolica sulla facciata occidentale dell’Ara Pacis nel giorno del compleanno di Augusto, il 23 settembre. Ma una ricostruzione digitale elaborata sui dati della Nasa suggerisce che questa teoria non è corretta.
Utilizzando i dati di Horizon System, uno strumento di calcolo online della Nasa che fornisce la posizione esatta dei corpi celesti in qualsiasi momento della storia, un team di studiosi americani ha realizzato un modello 3D del Campo Marzio. Lo studio ha rivelato che la data del 23 settembre è errata. Infatti, i ricercatori hanno scoperto che il vero scopo dell’interazione tra i due monumenti non era l’ombra sull’Ara Pacis, ma la posizione del Sole stesso. Le simulazioni hanno mostrano che l’Ara Pacis e l’Obelisco di Montecitorio furono allineati in modo tale che, se visti dalla vicina Via Flaminia, l’obelisco sarebbe apparso dietro all’Ara Pacis con il Sole posizionato sulla punta.Questo fenomeno celeste si sarebbe presentato non nel giorno del compleanno di Augusto, ma il 9 ottobre, data della festa del Tempio di Apollo Palatino. “La cosa importante non era l’ombra dell’obelisco, ma il Sole visto dalla Via Flaminia sopra la punta dell’obelisco”.

Nasa i l 'Ara Pacis..

We wczesnych latach Imperium Rzymskiego (9 p.n.n.e.) Senat rzymski nakazał budowę marmurowego ołtarza poświęconego pokojowi, niedawno ustanowionego przez cesarza Augustu Położony w Campo Marzio, archeolodzy zawsze uważali, że Ara Pacis Augustae został zaprojektowany tak, aby dopasować się do wielkiego obelisku umieszczonego w jego pobliżu, dziś na Piazza Montecitorio w Rzymie, aby wskazać datę urodzin Augustusa. Uważa się, że obelisk egipski został wzniesiony jako wskaźnik gigantycznego dialu słonecznego, umieszczony tak, że rzucił symboliczny cień na zachodnią elewację Ary Pacis w dniu urodzin Augustusa 23 września. Ale skomplikowana rekonstrukcja cyfrowa na danych NASA sugeruje że ta teoria jest nieprawidłowa.

Korzystając z danych Horizon System, internetowego narzędzia obliczeniowego przez NASA, które zapewnia dokładne położenie ciał niebieskich w każdej chwili w historii, zespół amerykańskich naukowców stworzył model 3 D Campo Marzio. Badanie wykazało, że data 23 września jest błędna. W rzeczywistości badacze stwierdzili, że prawdziwym celem interakcji między dwoma pomnikami nie był cień nad Ara Pacis, ale pozycja samego Słońca. Symulacje pokazały, że Ara Pacis i Montecitorio Obelisk były tak wyrównane w taki sposób, aby gdyby zobaczył się z pobliskiej Via Flaminia, obelisk pojawił się za Ara Pacis ze Słońcem umieszczonym na końcówce. To niebiańskie zjawisko pojawiłoby się nie w dniu urodzin Augusta, ale 9 października, data święta świątyni Apollo Palatine. "Ważny nie był cień obelisku, ale słońce widziane z via Flaminia nad czubkiem obelisku".