Maciej Piotr Synak


Od mniej więcej dwóch lat zauważam, że ktoś bez mojej wiedzy usuwa z bloga zdjęcia, całe posty lub ingeruje w tekst, może to prowadzić do wypaczenia sensu tego co napisałem lub uniemożliwiać zrozumienie treści, uwagę zamieszczam w styczniu 2024 roku.

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą przedruki Ukraina. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą przedruki Ukraina. Pokaż wszystkie posty

niedziela, 16 lutego 2025

Dziennikarstwo i sponsoring USAID



Wyobrażacie sobie, żeby dobry Wujek z Ameryki sfinansował wam ZA DARMO ocieplenie domu, podłączenie wody, remont instalacji w blokach albo wybudował kryte targowisko?





ukruina







przedruk
tłumaczenie automatyczne


Świetne amerykańskie "pranie". Bez względu na to, jak dziecko zostanie wyrzucone z nocy wraz z brudną wodą...


Iwan Farion 29.01.2025, 16:05



Nie bez powodu na Ukrainie radykalna decyzja nowej administracji USA o wstrzymaniu finansowania projektów publicznych może zniweczyć użyteczne inicjatywy



Nowa administracja Stanów Zjednoczonych Ameryki, jak nowa miotła, przesuwa się w nowy sposób. Na wielką skalę! Czasem iskrzy iskrzy od "wymiatania", które Donald Trump zaaranżował dość zuchwale, można by rzec, w woluntarystycznym stylu.

Gdy tylko opadły emocje związane z jego niezwykle twardą polityką migracyjną, przyszła kolej na złapanie oddechu z powodu masowego ograniczania programów pomocy zagranicznej. Mowa o zamrożeniu na 90 dni federalnych grantów i pożyczek, które poprzednie kierownictwo USA, według The New York Times, udzieliło różnym krajom na kwotę około 3 bilionów dolarów.

Wśród beneficjentów tych dotacji poczesne miejsce zajmuje Ukraina. Wiele ważnych dla nas projektów, których państwo nie jest w stanie wesprzeć swoim budżetem, jest finansowanych przez Agencję Stanów Zjednoczonych ds. Rozwoju Międzynarodowego (USAID) przy pomocy Departamentu Stanu. Według słów deputowanego Mariana Zabłockiego mówimy o 112 takich programach, na realizację których przeznaczono 7 miliardów dolarów z amerykańskiego skarbu państwa. Teraz zostały one wstrzymane.

Waszyngton przeprowadził skrupulatny audyt wszystkich swoich programów charytatywnych na świecie. Chcą sprawdzić, jak korespondują z amerykańską polityką zagraniczną, programem wyborczym obecnego właściciela Białego Domu i jego hasłem "America First!". Chcą wiedzieć, czy przy przyznawaniu tych świadczeń nie doszło do nadużyć finansowych.





Panuje opinia, że zagraniczne granty są czasem przyznawane na "fantomowe" projekty, które nie są warte zjedzonego jajka. Ostra krytyka dotyczy publicznych demaskatorów korupcji, ekspertów politycznych i innych, ruchów nieformalnych, dziennikarzy, którzy wydają się żyć swobodnie dzięki hojnym zagranicznym darowiznom, tłumaczenia gazet, przelewania się od pustego do pustego. Innymi słowy, przekazują darowizny za amerykańskie pieniądze. Moim zdaniem takie oceny są w większości populistyczne, powierzchowne.

Odwołam się do świadectwa znanego (w szczególności za odważną pracę na Euromajdanie) kijowskiego fotografa Vladyslava Sodla, męża byłej pracowniczki "Wysokiego Zamku" Olgi Snitsarchuk. 

Przez osiem lat Vlad rejestrował wszystkie wydarzenia, które zostały wdrożone na Ukrainie dzięki USAID. 

"Nawet nie możecie sobie wyobrazić, jak bardzo te wszystkie pieniądze, które Stany Zjednoczone przekazały Ukrainie, splotły się w naszym życiu!" – mówi fotograf. 

I przypomina, że dzięki pomocy Stanów Zjednoczonych wielu ukraińskich rolników ma teraz nowoczesne linie do pakowania uprawianych ziemniaków, cebuli i marchwi w supermarketach. Że dzięki dotacjom ze Stanów Zjednoczonych otrzymali wysokiej jakości nasiona i drogie nawozy. Że wielu chłopów z obwodu lwowskiego, którzy dostarczają wczesne warzywa na rynki, otrzymało od USAID niezwykle korzystne pożyczki. Ten sam program "Ogrody Donbasu" został zrealizowany przed rozpoczęciem wielkiej wojny dzięki pomocy amerykańskiej. W tym samym kurachowym, obecnie zamieszkałym, do 2022 roku znajdowały się duże "klimatyczne" sklepy warzywne oraz nowoczesne linie do przetwórstwa warzyw i owoców.

Jako naoczny świadek Wład powiedział, że dzięki charytatywnym dolarom tej Agencji wielu mieszkańców Kijowa ma ocieplone domy, ciepłą wodę, która pochodzi z nowoczesnych oszczędnych kotłowni. Ta czysta, artezyjska, zimna woda nie dociera już do nich przez zardzewiałe żelazne rury produkcji radzieckiej, ale przez wytrzymałe plastikowe tętnice. Że w czasie rosyjskich bombardowań byli oni zaopatrywani w energię elektryczną przez generatory zakupione na koszt USAID. Że nie zbudowano dla nich ani jednej szkoły, ale wiele zakładów użyteczności publicznej zakupiło nowoczesny sprzęt. Że w prawie wszystkich szpitalach Ukraińcy są teraz badani do zakupionych przez tę fundację rezonansów magnetycznych i tomografii komputerowej, a na jej koszt wykonano tam również europejskie naprawy. Szczepionki przeciwko covid były również częściowo dziełem USAID.

Vlad mówi, że nawet w czasie wojny dotacje USAID dawały pracę bezrobotnym górnikom, którzy przenieśli się z Sołedaru do Dniepru. Fundusze te pomogły w przeniesieniu wielu strategicznych przedsiębiorstw ze wschodu na zachód.

Słynna weteranowa pizzeria w Kijowie również zaczęła funkcjonować dzięki wyluzowanemu ramieniu USAID.

A ileż projektów artystycznych zostało zrealizowanych dzięki amerykańskiej pomocy! 

Pomogło to również wielu redakcjom gazet utrzymać się na powierzchni, przede wszystkim ze strefy frontowej. Jedno z największych osiągnięć Ukrainy, wolność słowa, została w dużej mierze zapewniona dzięki wsparciu niezależnych dziennikarzy z grantów USAID. Oksana Romaniuk, dyrektor Instytutu Informacji Masowej, powiedziała, że prawie 90% ukraińskich mediów przetrwało dzięki zagranicznym grantom.

Nie jest tajemnicą, że pomoc finansowa ze strony państw w znacznym stopniu przyczyniła się do rozwoju samorządu lokalnego, świadczenia usług drogą elektroniczną oraz tzw. cyfryzacji w dziedzinie administracji publicznej.

Według Suspilne, po rozpoczęciu inwazji na pełną skalę USAID przekazała Ukrainie 2,6 mld dolarów pomocy humanitarnej, 5 mld dolarów na rozwój i kolejne 30 mld dolarów bezpośredniego wsparcia budżetowego.

Czy zatem to wszystko zostanie teraz zakończone? Czy obecne amerykańskie przywództwo nie rozumie, że jego sankcje "anty-grantowe" torpedują demokratyczne inicjatywy, a tym samym zagrażają samej demokracji, za której nosiciela i obrońcę uważają się Stany Zjednoczone?

Decyzja Trumpa o "przyznaniu" dotacji została zablokowana

Za granicą są tacy, którzy są bardzo zaniepokojeni takim "cięciem ramion" w wykonaniu Trumpa. Sąd federalny w Waszyngtonie, po pozwie złożonym przez grupę aktywistów Democracy Forward, tymczasowo zablokował decyzję nowego zespołu o zamrożeniu pomocy zagranicznej. Mówi się, że posunięcie to narusza ustawę o procedurach administracyjnych. Podobny pozew wytoczyli również prokuratorzy z 22 stanów i Dystryktu Kolumbii. Kilku dyplomatów pracujących w Biurze ds. Europy i Eurazji Departamentu Stanu zwróciło się do swojego szefa, sekretarza stanu Marco Rubio, z prośbą o nieograniczanie pracy USAID na Ukrainie.


Ukraina próbuje zorientować się w sytuacji w związku z zakończeniem pomocy finansowej dla projektów USAID kanałami bezpośrednimi. Odpowiednie polecenie zostało wydane przez prezydenta. Rząd obiecuje, że na okres "debriefingu" w Waszyngtonie będzie starał się wspierać najważniejsze programy środkami budżetowymi. Chociaż jasne jest, że mówimy o kroplach w morzu...




Komentarz do "VZ"

"Pomoc zagranicznych darczyńców pozwoliła przetrwać wielu mediom..."

Serhij TOMILENKO, przewodniczący Narodowego Związku Dziennikarzy Ukrainy



Jesteśmy zaniepokojeni i rozczarowani zawieszeniem finansowania przez Stany Zjednoczone, w tym dla sektora mediów. Dla wielu naszych koleżanek i kolegów ważne było otrzymywanie pomocy edukacyjnej, szkoleniowej, technicznej i socjalnej kosztem tych środków. W warunkach, gdy ukraiński rynek medialny jest wykrwawiony przez wojnę, gdy tradycyjne źródła stabilności ekonomicznej i niezależności mediów "słabną" – reklamy, dochody ze sprzedaży gazet, prenumeraty – środki międzynarodowych darczyńców są niezwykle ważne. Bo pozwalają one przekazywać prawdziwe informacje setkom tysięcy Ukraińców.

Dzięki zachodnim grantom nasz związek udzielił na początku 2022 r. nadzwyczajnej pomocy finansowej dziennikarzom uciekającym z okupowanego Mariupola. O dofinansowanie otrzymały gazety frontowe w obwodzie charkowskim — w Iziumie, Złoczowie. Dziennikarze w Wełyce Pysariwce w obwodzie sumskim otrzymali generator i komputery do wydawania gazety. Natychmiast wysłaliśmy 20 laptopów do dziennikarzy, którzy zostali ewakuowani z obwodów chersońskiego i mikołajowskiego. Wspierali dziennikarzy "terenowych", którzy pracowali w mediach frontowych.
Chcielibyśmy, aby ta zachodnia pomoc wróciła do krajowych mediów. A także by ukraiński rząd zabierał głos i deklarował znaczenie niezależnych mediów. Niestety, nie widzimy tych oświadczeń ze strony ukraińskich polityków i urzędników – słyszymy je od naszych zagranicznych sojuszników, wielu międzynarodowych instytucji, które reprezentują demokratyczny świat.






"zagrażają samej demokracji" ?

Niby dlaczego?
Bez obcego finansowania kraj nie będzie funkcjonować i podzieli się na rozbójnicze kartele wydzierające sobie kęsy??


Po prostu trzeba zacisnąć zęby i wziąść się do pracy, a nie czekać na mannę z nieba.
No, chyba że chodzi o to, że w kraju szaleje korupcja i złodziejstwo, a elity do niczego się nie nadają.

Wtedy najpierw trzeba zmienić elity zarządzające krajem.





A tak na marginesie - proponuję poczytać sobie portale zza wschodniej granicy i porównać je z treściami, jakie prezentuje nasze dziennikarstwo.

Nie chodzi o treści dotyczące wojny tylko takie po prostu - na każdy temat.

Ile jest tych treści i jakiej są one jakości, ale także jak prezentuje się wygląd stron internetowych, czy są one przyjazne dla czytelnika, czy są obrazkowe czy tekstowe, czy wszystko mruga i się przesuwa na ekranie, czy też nie...



Bardzo polecam.



wz.lviv.ua
telegraf.com.ua
apostrophe.ua
vechirniy.kyiv.ua
newsukraine.rbc.ua
pravda.com.ua
eurointegration.com.ua
048.ua
0629.com.ua
pravda.if.ua
imi.org.ua
nv.ua
latifundist.com
portal.lviv.ua


ja najczęściej zaglądam na strony:


niezalezna.pl
tysol.pl
pch24.pl
radiomaryja
gandeste.org (publicystyka rumuńska)


ostatnio:
rp.pl
Tarnowskie Góry - serwis informacyjny na fb


Na te 3 wiodące portale: onet, wp i interię, wchodzę bardzo sporadycznie, bo nic tam nie ma, ale nawet patrzeć na to nie mogę. 

Jest kilka innych "treściwych" portali, ale są wypełnione głównie publikacjami lewicowymi czy lgtb, albo w tytule posta sugerują Czytelnikowi tezę jaką ma sobie przyswoić, więc - nie lubię...
Jeszcze jakiś rok temu PAP czy TVPinfo, Polskie Radio były rzeczowe, teraz odstręczają stronniczością i sugestiami jw.

Sprawdzam czasami regionalne portale i branżowe, jak trojmiasto.pl, radiokoszalin, radiogdańsk, kaszuby, Gazeta Bałtycka, Pomorska, radio PiK i inne.




Czytam głównie strony zagraniczne, tłumaczone automatycznie przez przeglądarkę, dużo sięgam na odsyłacze z facebooka, to jest pod tym względem bardzo dobra rzecz, bo dostaję całą listę wiadomości sprofilowaną pod moje zainteresowania.


W każdym razie polskie dziennikarstwo w porównaniu z zagranicznym - nawet z tym ukraińskim - jest po prostu skromne, albo nawet bardzo skromne.


Jest za mało dziennikarzy i publicystów w Polsce, a ci co są, też mogliby pisać więcej.


Życzyłbym sobie więcej dziennikarstwa analitycznego, merytorycznego i osobistego, tj. prezentującego własny oryginalny pogląd, różnorodnego i obejmującego wiele tematów, w tym z zagranicy.

Po 1990 roku spodziewałem się, że media na wyścigi będą przybliżać nam nie tylko zachód i wschód, ale przede wszystkim najbliższą nam Słowiańszczyznę i kraje byłego bloku socjalistycznego - tak się jednak nie stało.


Także dziennikarstwo newsowe jest też mało oryginalne i jest go mało, jest ograniczone do tendencyjnych tematów i zakresów geograficznych, "wszystkie" stacje telewizyjne i ich portale z reguły powtarzają te same informacje - oczywiście celowo, by zawęzić ludziom horyzonty, znany temat..

Media w Polsce służyły głównie zawężaniu pola widzenia Polakom, a ich skarlenie było celowe - dziś nowe pokolenia redaktorów nie wychodzą ponad poziom, do którego zostali wytrenowani... do którego się przyzwyczaili.

Młodzi ludzie w redakcjach czasami nie nadają się do tej roboty, są nieprzygotowani do rozmowy, są niedbali, albo wręcz agresywni w tonie - także przerywają rozmówcy, wchodzą w słowo, żeby bełkotać coś bez ładu i składu - co być może ma zasłonić ich brak rozezania w temacie albo osobistą niepewność siebie. Być może.

Są to po prostu osoby niedorosłe do roli jaką mają pełnić w radio.

I tacy ludzie pracują zawodowo wiele lat w regionalnej telewizji czy radio i to "na pierwszej linii" w kontakcie ze słuchaczem - to się kopiuje na młodzież, takie zachowania i właśnie dlatego podejrzewam, że to jest nieprzypadkowe....


Takie oczywistości jak opluwanie ludzi w RFN FM pomijam tu milczeniem.

To są złe wzorce i to jest robione celowo właśnie dlatego - że to jest zły wzór powielany w milionach kopii CODZIENNIE.



Dziennikarze powinni nadawać ton w społeczeństwie i własnym zaangażowaniem, postawą dawać wzór młodym ludziom jak należy z troską i zaangażowaniem traktować sprawy państwa.



Wpisz w szukajkę frazę "ilość dziennikarzy w Polsce"

I co?


Nie dowiesz się.

Tak po prostu.







Kilka "ciekawostek":


Zagadnienia dotyczące szeroko pojętego dziennikarstwa reguluje ustawa z 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 1914).



rok 2009:

— To będzie pierwszy taki raport, roboczo zatytułowany "zawód dziennikarz", w którym chcemy ocenić sytuację zawodową dziennikarzy — mówi Andrzej Stawiarski, koordynator projektu i szef krakowskiego oddziału SDP. Bodaj najtrudniejszym problemem będzie samo zdefiniowanie zawodu dziennikarz. 

Nawet nie jesteśmy wpisani na listę zawodów — mówi Krystyna Mokrośińska, szefowa SDP.



Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (SDP) – stowarzyszenie zrzeszające polskich dziennikarzy, od 1989 członek Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy. Jest najstarszą organizacją dziennikarską w Polsce. Liczy ponad 2700 członków zrzeszonych w 16 oddziałach terenowych w największych miastach Polski.





Rok 2015, informacja z mojego bloga, którą wtedy gdzieś znalazłem na Onecie: 


W przeliczeniu na 10 tys. mieszkańców w Polsce jest zaledwie trzech dziennikarzy - najmniej wśród 12 europejskich krajów, które wzięły udział w badaniu MediaAcT/
 
Z badania wynika, że w Polsce jest ok. 10 tys. dziennikarzy (2012 r.) - o blisko 2 tys. mniej niż rok wcześniej. 

2542 pracuje w czasopismach, 
1651 - w dziennikach regionalnych, 
1157 - w publicznej radiofonii, 
926 - w prywatnych telewizjach, 
808 - w prywatnych rozgłośniach radiowych, 
758 - w publicznej telewizji, 
659 - w ogólnopolskich dziennikach, 
350 - w mediach internetowych i 
249 - w agencji prasowej.


Wśród biorących udział w badaniu 12 krajów europejskich najwięcej dziennikarzy jest w Wielkiej Brytanii (blisko 70 tys.) i w Niemczech (prawie 50 tys.). Polska uplasowała się na ósmej pozycji, wyprzedzając Szwajcarię, Finlandię, Austrię i Estonię, ale w naszym kraju jest najmniej dziennikarzy w przeliczeniu na 10 tys. mieszkańców - zaledwie trzech. Najwyższy wskaźnik odnotowano w Rumunii (18), Finlandii (15) i Szwajcarii (13).


Jak oceniła prezentująca wyniki prof. Bogusława Dobek-Ostrowska z Uniwersytetów Wrocławskiego i Warszawskiego, wyniki te oznaczają, że w Polsce zawód dziennikarza jest "niezwykle elitarny, zawężony do bardzo niewielkiej grupy".





Wiadomo po co - służbom łatwiej kontrolować 1000 ludzi niż 10 000, prawda??

Kontrolując 2000 najważniejszych ludzi w państwie można za ich pośrednictwem kontrolować miliony, prawda?





Ale wpisz: "number of journalists per 1000 inhabitants Europe"

a dostaniesz np. to:

Jeśli chodzi o działalność gospodarczą związaną z dziennikarstwem, 1,1 mln osób było zatrudnionych w 27 państwach członkowskich UE w działalności wydawniczej, takiej jak wydawanie książek, gazet, czasopism i czasopism. Odpowiada to 0,5 proc. całkowitego zatrudnienia w UE.

Wśród państw członkowskich UE najwyższy odsetek osób zatrudnionych w działalności wydawniczej odnotowano w Niemczech (1,3 proc. całkowitego zatrudnienia), a następnie w Finlandii i Szwecji (po 0,7 proc.) oraz w Danii (0,6 proc.).

Działalność gospodarcza 'usługi wydawnicze' w niniejszym artykule odnosi się do działu J58
Działalność wydawnicza zgodnie z definicją zawartą w klasyfikacji NACE Rev.2. Dział ten obejmuje 

wydawanie książek, broszur, ulotek, słowników, encyklopedii, atlasów, map i wykresów;

wydawanie dzienników, dzienników i periodyków

katalogi i listy mailingowe oraz inne publikacje, a także publikowanie oprogramowania.



Dziennikarze w tym artykule odnoszą się do kategorii "Dziennikarze ISCO 2642", zgodnie z klasyfikacją ISCO-08.







Polska - 0,3

Z naszego najbliższego podwórka, gorzej jest tylko w Rumunii, Słowacji, Bułgarii, Węgrzech, potem, na naszym poziomie

kraje małe jak kilkumilionowa Litwa, Czechy, wyjątek stanowi Hiszpania i Włochy.



Wyprzedza nas mała Estonia, Grecja, Dania, Chorwacja i liczniejsze od nas tuzy europejskie - Francja, Wlk. Brytania.

Nieduża Norwegia, Szwecja, Finlandia - dwa razy więcej niż w Polsce.


No i Niemcy.


Odsetek osób zatrudnionych w działalności wydawniczej w Niemczech jest ponad 4x większy niż w Polsce i największy w UE.


Dziwi??

Chyba nie.



[gdzieś od tego miejsca komputer/blogger się zamulił - nie podoba się temat? to samo było przy pisaniu o zamachu na edukację - MS]



Inna statystyka:



3 maja 2024

891 600 zatrudnionych jako autorzy, dziennikarze lub lingwiści


W 2022 r. krajami o największym odsetku osób zatrudnionych w tych dziedzinach w UE były Niemcy (25,6 proc.), Francja (12,0 proc.) i Hiszpania (9,1 proc.). Malta, Cypr, Łotwa, Estonia i Luksemburg miały mniej niż 0,5 proc. całkowitego udziału w UE.


Gdzie Polska?

Nie ma?
Niestety plik z danymi nie istnieje...









Znowu Niemcy na pierwszym miejscu, ponad 2x więcej dziennikarzy i autorów niż w następnej w kolejności Francji.


Czy to jest jasne, jak to jest ważne?






Tymczasem w Polsce niszczy się edukację, odchodzi się od zadań domowych, od sprawdzianów, wmawia się ludziom, że młodzież - osoby niedorosłe, niedoświadczone, kierujące się emocjami - powinny decydować o tym, jaka ma być szkoła i edukacja w Polsce.

Pajdokracja prowadzi do katastrofy.



Więcej języka polskiego, więcej czytanek, książek, więcej rozprawek, więcej samodzielnej analizy, więcej samodzielnego pisania, RZETELNEJ pracy, notowania spostrzeżeń, rozgryzania zagadnień i tak dalej i tak dalej....


Wszystko po to, by mieć rozumnych poinformowanych obywateli, nie tylko dziennikarzy czy publicystów, blogerów.


Jeżeli ktoś prowadzi bloga na jakikolwiek temat, już po kilku latach wyrobi się na tyle, że jego pismaczenie będzie strawne do czytania, a po 10 latach to sobie naprawdę styl można wypracować i pisać z sukcesami, a przynajmniej na dobrym poziomie.

Ale trzeba pisać.

I trzeba być rzetelnym w tym co się pisze, a nie nastawiać się, że ja będę zarabiać na tym za kilka miesięcy, albo, że kiedykolwiek będę na tym zarabiać....


Ja nie robię tego pod zarobek i nigdy tak nie planowałem, tak po prostu wyszło, że już ponad 10... nie, to już 15 lat jak prowadzę publiczny notatnik, bloga.








P.S.


17 lutego


przedruk


Nauczyciele języka polskiego mają związane ręce. Wszystko przez brak prac domowych. "Jak nauczyć..."


Co nauczyciele sądzą o braku prac domowych?


Bez systematycznego utrwalania wiedzy w domu, szczególnie w przypadku języka polskiego, matematyki czy języków obcych, trudniej jest osiągnąć dobre rezultaty - alarmują nauczyciele.

Tymczasem w szkołach trwają poszukiwania nowych metod pracy z uczniami, które pozwolą pogodzić różne stanowiska w tej sprawie.

Mazowiecka Kurator Oświaty Wioletta Krzyżanowska oraz Dyrektor Instytutu Badań Edukacyjnych, prof. Maciej Jakubowski uczestniczyli dziś w spotkaniu konsultacyjnym z nauczycielami języka polskiego, które odbyło się w Ostrołęce. Podczas spotkania nauczyciele mieli odpowiedzieć na pytanie

"Jakie zmiany są potrzebne w nauczaniu naszego przedmiotu?".

I tak, nauczyciele wskazali m.in. potrzebę zwiększenia liczby godzin języka polskiego w klasach 4 i 8 "szczególnie w obliczu braku prac domowych". A brak prac domowych, to - przypomnijmy - reforma wprowadzona przez minister edukacji Barbarę Nowacką.

W innym punkcie nauczyciele napisali: - Jak nauczyć redagowania dłuższych form wypowiedzi pisemnej, np. rozprawki bez zadawania do domu? Więcej lekcji w szkole.


Tak Nowacka tłumaczyła swoją reformę

- To szkoła służy edukacji, edukacji nie ma służyć dom - stwierdziła w ubiegłym roku minister edukacji Barbara Nowacka. W ten sposób firmowała ona zmiany w edukacji, które wykluczają zdawanie uczniom prac domowych. A kiedy wprowadzano te przepisy, prof. Aleksander Nalaskowski w rozmowie z Niezalezna.pl krytykował to rozwiązanie i - na co wiele wskazuje - miał rację...


Brak prac domowych to zupełny humbug. Bo praca domowa jest samodzielną pracą dziecka, która przygotowuje je do samodzielnego życia. Proszę zwrócić uwagę na fakt, że umiejętność uczenia się samemu czy też autoedukacji, jest nam niezwykle potrzebna w świecie rozwijającej się technologii. Przecież kiedy ja byłem dzieckiem czy młodym człowiekiem, nikt nie słyszał o telefonach komórkowych i ich nie miał, nikt nie jeździł samochodem z automatyczną skrzynią biegów, nie miał żadnego komputera i tak dalej… Obsługi tych wszystkich urządzeń musiałem się nauczyć. Nie potrafiłbym tego zrobić, gdybym w dzieciństwie nie nauczył się odrabiać prac domowych. Gdybym nie nauczył się autoedukacji. W myśl powiedzenia: „czego Jaś się nie nauczył, tego Jan nie będzie umiał”!

– mówił wówczas prof. Nalaskowski.






 „czego Jaś się nie nauczył, tego Jan nie będzie umiał” - oto im właśnie chodzi....










wz.lviv.ua/mizhnarodna-polityka/527170-velyke-amerykanske-prannia-yak-by-razom-z-brudnoiu-vodoiu-ne-vyplesnuly-z-nochov-i-dytynu

Ilu mamy dziennikarzy? - rp.pl

gazeta.policja.pl/997/archiwum-1/2021/numer-1-0120/198410,Zawod-Dziennikarz-obywatelski.html

wirtualnemedia.pl/artykul/telewizja-polska-praca-zarobki-ile-zarabiaja-dziennikarze

pl.wikipedia.org/wiki/Stowarzyszenie_Dziennikarzy_Polskich

Prawym Okiem: A nie mówiłem?



http://wiadomosci.onet.pl/kraj/zawod-dziennikarza-jest-w-polsce-elitarny/e82jy

ec.europa.eu/eurostat/web/products-eurostat-news/-/edn-20200503-1

Nauczyciele języka polskiego mają związane ręce. Wszystko przez brak prac domowych. "Jak nauczyć..." | Niezalezna.pl



niedziela, 10 stycznia 2021

Ukraina i system mafijny

 

przedruk - tłumaczenie przeglądarki





https://portal.lviv.ua/exclusive/2020/12/17/vitalij-portnykov-v-ostanni-dni-zhyttia-kernes-buv-bezporadnym-instrumentom-v-rukakh-klaniv



poniedziałek, 8 grudnia 2014

Warto czasem sprawdzać Onet..


Poranny przegląd.

Obcokrajowcy na czele ukraińskich ministerstw finansów, gospodarki i zdrowia

Ukraińskie prawo zabrania obejmowania rządowych stanowisk przez cudzoziemców. Prezydent i premier postanowili więc je obejść, nadając kandydatom zza granicy ukraińskie obywatelstwo w ekspresowym trybie dekretu prezydenckiego. Nowym ministrem finansów została była pracownica Departamentu Stanu USA, ministrem gospodarki został litewski bankier, a resort ochrony zdrowia objął były minister zdrowia… Gruzji.
 
 
Amerykanka Natalie Ann Jaresko została nową minister finansów Ukrainy
Amerykanka Natalie Ann Jaresko została nową minister finansów Ukrainy

- Wydaje się, że przez ostatnie 120 lat każda instytucja władzy na Ukrainie straciła swoją legitymację. Dostaliśmy szansę odbudować te instytucje w zgodzie z prawem i wprowadzić bardzo wysokie standardy – powiedziała podczas gorących dni na Majdanie Amerykanka o ukraińskich korzeniach Natalie Ann Jaresko. Niestety sposób powołania nowego rządu Ukrainy, w którym sama objęła jedną z tek, nie wprowadza do ukraińskich standardów nowej jakości, o której z takim patosem mówiła.
2 grudnia Rada Najwyższa w wyniku październikowych wyborów parlamentarnych przyjęła nowy skład rządu premiera Ukrainy Arsenija Jaceniuka. Znalazły się w nim trzy osoby zza granicy, mimo że ukraińskie prawo zabrania obejmowania rządowych stanowisk przez cudzoziemców. Prezydent Petro Poroszenko i premier Jaceniuk obeszli je, nadając kandydatom z innych państw ukraińskie obywatelstwo w ekspresowym trybie prezydenckiego dekretu. „Mocno wierzę, że powinniśmy zaangażować do rządu reprezentantów przyjaznych Ukrainie krajów posiadających najlepsze międzynarodowe doświadczenie” – napisał prezydent Petro Poroszenko na Twitterze. Na swoim profilu na Facebooku dodał, że państwo potrzebuje pilnie reform, międzynarodowych praktyk stosowanych w administracji publicznej, walki z korupcją, planowania finansowego i zarządzania kryzysowego, które mogą zapewnić jedynie specjaliści spoza Ukrainy.


Rząd spadochroniarzy
Wśród spadochroniarzy w ukraińskim rządzie znaleźli się: Amerykanka Natalie Ann Jaresko jako minister finansów, Litwin Ajwaras Abramawiczius jako minister rozwoju gospodarczego i handlu oraz Gruzin Ołeksandr Kwitaszwili jako minister ochrony zdrowia.
Jaresko to obywatelka USA, która od 2 grudnia stała się obywatelką Ukrainy. Jest córką wojennych ukraińskich emigrantów z Chicago. Ukończyła księgowość na chicagowskim Uniwersytecie DePaul i administrację publiczną na Uniwersytecie Harvarda. Pracowała w Departamencie Stanu USA, a potem w amerykańskiej ambasadzie w Kijowie. Ale ze stolicą Ukrainy postanowiła związać się na dłużej. Na początku lat 90. rozpoczęła działalność w funduszu inwestującym w małe i średnie ukraińskie firmy funkcjonującym dzięki rządowej Agencji Rozwoju Międzynarodowego USA – Western NIS Enterprise Fund (WNISEF). W 2001 roku została jego szefową.
To umożliwiło jej stworzenie pierwszego prywatnego funduszu inwestycyjnego na Ukrainie – Horizon Capital. - Dziś to jest fundusz zarządzający private equity, a ja jestem jego dyrektorem i jednym z założycieli. Zarządza on trzema funduszami – rządowym na podstawie kontraktu (WNISEF – przyp. red.) i dwoma innymi o wartości 600 mln dolarów – mówiła w zeszłym roku w wywiadzie dla „Kyiv Weekly”. Z władzami amerykańskimi pozostała więc związana długo po zakończeniu misji dyplomatycznej. Rzeczniczka Departamentu Stanu Marie Harf zapytana w tym tygodniu o to, czy rząd USA ma coś wspólnego z nominacją Jaresko, zaprzeczyła. „To jest wybór Ukraińców i ich wybranych w drodze wyborów reprezentantów. To ich decyzja. Oczywiście ta sprawa nas nie dotyczy”. Jaresko, czy raczej od niedawna Jareśko, zajmie się przede wszystkim rozmowami z MFW i innymi wierzycielami na temat pomocy i reform.
Bankier Ajwaras Abramawiczius, nowy minister rozwoju gospodarczego, jeszcze do 1 grudnia był Litwinem. Ma dyplom z biznesu Uniwersytetu Concordia w Estonii i w Wisconsin w USA. W Kijowie mieszka od 2008 roku. Dotychczas był partnerem i jednym z menedżerów szwedzkiego funduszu inwestycyjnego East Capital, który na Ukrainie w 2012 roku zainwestował niemal 100 mln dolarów. Abramawiczius już zapowiedział walkę z korupcją i reformy nastawione na ułatwienie prowadzeniu biznesu. - Jestem z Europy. Pracujmy razem, w europejskim stylu – powiedział we wtorek.
Korupcją, tyle że w służbie zdrowia, zajmie się też Ołeksandr Kwitaszwili. Ministerialny fotel to dla niego nihil novi sub sole. Był już raz ministrem pracy, zdrowia i ochrony społecznej, tyle że w Gruzji Michaiła Saakaszwilego – w latach 2008-2010. Poza dyplomem z historii Uniwersytetu Państwowego w Tbilisi, ukończył szkołę administracji publicznej Robert F. Wagner Graduate School of Public Service w Nowym Jorku. Po studiach pracował w USA w Atlanta Medical Center. Potem zatrudniono go w programie ONZ w Gruzji. Od tego czasu zajmował różne stanowiska w organizacjach związanych ze zdrowiem. Na Ukrainie działa od trzech miesięcy. Ten brak doświadczenia z ukraińskim systemie zdrowotnym i nieznajomość tutejszej specyfiki najwyraźniej mu nie będą przeszkadzały. Obywatelem Gruzji nowy minister Ukrainy był do 1 grudnia.
Od nominacji obcokrajowców nie mniej kontrowersyjny okazał się sam sposób ich przyjęcia przez parlament. Skład rządu próbowano przepchnąć przez Radę Najwyższą w ekspresowej procedurze bez podawania jego składu. Część posłów nie poparła więc rządu Jaceniuka, a wniosek przeszedł niewielką ilością głosów. Dopiero kiedy przewodniczący parlamentu usłyszał z sali wrzaski „hańba!”,  zmienił swoją decyzję i po dwóch godzinach zagłosowano ponownie. Ale również wtedy część posłów wstrzymała się od głosu, nawet tych z Bloku Poroszenki.


Europejskie standardy po ukraińsku
Nominacja obcokrajowców na stanowiska ministerialne to silny sygnał wysłany do Zachodu: chcemy być bliżej was, chcemy się od was uczyć, chcemy, żebyście nam zaufali, chcemy przyjąć zachodnią twarz. Jednak musi budzić wątpliwości z kilku powodów.
Po pierwsze, powołanie do rządu osób nieznających dobrze Ukrainy od wewnątrz może powodować, że nowi ministrowie, otoczeni wianuszkiem doradców powiązanych z różnymi koteriami, będą zmarginalizowani we własnych ministerstwach. Po drugie, jest to sygnał, że Ukraińcy nie są w stanie sami zreformować swojego państwa. Po trzecie, dostarcza naboi „patriotom”, którzy nieraz posłużą się tymi kosmopolitycznymi nominacjami, by dyskredytować rząd i przekonywać, że Kijowem trzęsą zachodnie mocarstwa, a nie sami Ukraińcy. Wreszcie, pewien niesmak budzi samo nadanie obywatelstw dekretem w celu wprowadzenia obcokrajowców do rządu przy obejściu obowiązującego prawa, a potem próba prześlizgnięcia się przez parlament z pominięciem prezentacji kandydatów na ministrów. Rządzący Ukrainą całkiem zignorowali fakt, że taki krok byłby w Europie nie do pomyślenia. W Europie, której Ukraina chce stać się częścią i od której chce się przecież uczyć standardów.



Bartłomiej Sienkiewicz: bez państwa Polacy są zdziczałym plemieniem

- Bez państwa Polacy są zdziczałym plemieniem - mówi w wywiadzie dla "Krytyki Politycznej" Bartłomiej Sienkiewicz. Według byłego szefa MSW, jeśli jednak jest się państwem słabym, nawoływanie do "rewolucji modernizacyjnej", o której mówi PiS, to samobójstwo. Minister w rządzie Donalda Tuska wspomina również o jednym i jedynym atucie obozu władzy
Sienkiewicz był szefem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w rządzie Donalda Tuska. W nowym gabinecie Ewy Kopacz nie znalazł miejsca ze względu na udział w aferze taśmowej. Nagrano wtedy jego słowa o tym, że "polskie państwo istnieje tylko teoretycznie".
 Teraz w rozmowie z Cezarym Michalskim mówi, że "w całej tej talii, która leży na polskim stole, państwo jest najważniejszą kartą". Jak zaznacza Sienkiewicz, "kiedy już je mamy – a nie zdarza się to w polskiej historii zbyt często, teraz jest jeden z takich wyjątkowych momentów – to państwo jest jedyną arką, którą Polacy mają". - Czasem mają to państwo w nosie, ale bez niego są tylko zdziczałym plemieniem - ocenia były minister.
Cały wywiad dostępny na stronie "Krytyki Politycznej".

 

Separatysta: nic nie wiemy o prześladowaniach Polaków w Donbasie

Prze­wod­ni­czą­cy par­la­men­tu sa­mo­zwań­czej No­wo­ro­sji za­pew­nia, że w Don­ba­sie nikt nie prze­śla­du­je pol­skiej mniej­szo­ści. W roz­mo­wie z Pol­skim Ra­diem Oleg Ca­riow od­niósł się do in­for­ma­cji o śmier­ci Po­la­ka po­strze­lo­ne­go w Do­niec­ku.
Według informacji polskiego MSZ, nasz rodak mieszkający w Donbasie miał wypadek samochodowy. Jego auto zderzyło się z pojazdem separatystów. Doszło do awantury, w której Polak został postrzelony i mimo pomocy lekarzy zmarł w szpitalu. Przewodniczący parlamentu samozwańczej Noworosji Oleg Cariow twierdzi, że "nie dysponuje taką informacją".
Niedawno nasi rodacy mieszkający w Donbasie wystosowali list do senackiej komisji do spraw emigracji i łączności z Polakami za granicą. Przekonywali w nim, że warunki życia w Donbasie są coraz trudniejsze i proszą o azyl w naszym kraju. Pojawiły się też informacje, że Polacy w Donbasie mogą być prześladowani, ze względu na międzynarodową pozycję Polski w odniesieniu do kryzysu ukraińskiego.
- Moja babcia nazywa się Wysocka, mam krewnych w Polsce i nikt z tego powodu mi nie groził - tłumaczy separatysta. W jego opinii na Ukrainie mieszka zbyt dużo ludzi z polskimi korzeniami, dlatego głupotą byłoby mieć pretensje do tych co mają polskie nazwiska. - Myślę, że to są nieścisłe informacje, bo ja nie słyszałem o ani jednym takim przypadku - stwierdził w rozmowie Polskim Radiem Oleg Cariow.
Kwestią ewentualnej repatriacji Polaków z Donbasu zajmuje się Ministerstwo Spraw Zagranicznych i specjalnie powołany zespół międzyresortowy.


Zaś Głos Rosji:

Polska liczy straty powstały w wyniku odpływu siły roboczej na Zachód

Polska ponosi straty w wyniku odpływu siły roboczej na Zachód. W niektórych regionach z powodu wysokiego poziomu odpływu ludności, która wyjeżdża do pracy do innych krajów unijnych, lokalni przedsiębiorcy nie mogą znaleźć pracowników budowlanych, ochoniarzy, sprzedawców i osoby sprzątające – poinformowała agencja Reuters.
Aby rozwiązać problem braku kadr, władze zdecydowały się zatrudniać imigrantów. Jednak na dzień dzisiejszy stanowią oni jedynie 1% ludności kraju.
Ponadto w wyniku masowej migracji Polaków pojawiły się problemy związane z systemem ubezpieczeń społecznych. W 2015 roku Polska będzie musiała przeznaczyć jedną trzecią budżetu na subsydiowanie emerytur.
„Miliony pracowników wyjechało z kraju i nie pozostawiło żadnych środków, które można byłoby wykorzystać do wypłacania emerytur”, - wyjaśnił analityk Instytutu Sobieskiego Janusz Kobeszko.
Zdaniem specjalistów, w ciągu najbliższych 25 lat Polska straci około 3 milionów ludzi. Związane to jest nie tylko z migracją, ale i z tym, że Polki nie chcą rodzić dzieci.


Info z 2008 roku:

Profesor Bartoszewski trafił do prokuratury

2008-08-25 10:11 | Aktualizacja: 18:42
 
 
Sprawa tytułu profesorskiego Władysława Bartoszewskiego trafiła do niemieckiej prokutarury
Sprawa tytułu profesorskiego Władysława Bartoszewskiego trafiła do niemieckiej prokutarury (Fot. Wojciech Jargilo / Inne)
Skoro niemieckiego lekarza skazano na 180 tysięcy marek grzywny za używanie tytułu naukowego niezgodnie z prawem, to dlaczego przed nazwiskiem Władysława Bartoszewskiego nadal bezkarnie stawia się tytuły profesora i doktora habilitowanego - dopytuje się pewien Niemiec. A ponieważ nikt nie udzielił mu zadowalającej odpowiedzi, skierował sprawę do prokuratury.


 
Na oficjalnym dokumencie informującym o przyznaniu Władysławowi Bartoszewskiemu nagrody im. Adama Mickiewicza przez Komitet Trójkąta Weimarskiego, jak informuje "Nasz Dziennik", przed nazwiskiem pełnomocnika rządu Donalda Tuska obok tytułu profesorskiego umieszczono także stopień doktorski i habilitację. Jest to - jak podkreśla juz nie po raz pierwszy gazeta - niezgodne z prawdą, gdyż Władysław Bartoszewski formalnie posiada średnie wykształcenie.
Chcący zachować anonimowość obywatel niemiecki - jak pisze "Nasz Dziennik", lekarz radiolog - w rozmowie z gazetą stwierdził, że próbował dowiedzieć się, dlaczego Komitet Trójkąta Weimarskiego umieszcza nieprawdziwe tytuły przed nazwiskiem Bartoszewskiego. Odpowiedż ograniczyłą się - jak mówi rozmówca gazety - do podania złośliwej łacińskiej maksymy "Si tacuisses philosophus mansisses" (Gdybyś milczał, byłbyś filozofem) i do sugestii, aby więcej nie przysyłał do komitetu żadnych pism w tej sprawie.
Rozmówca "Naszego Dziennika" postanowił więc złoźyć sprawę do prokuratury. Jak mówi domaga się tylko sprawiedliwości i równego traktowanie wszystkich ludzi.
Jako przykład podobnej sprawy, choć o zupełnie odmiennym finale, przedstawił dziennikarzom historię swojego znajomego, także lekarza, którego niemiecki sąd skazał kilka lat temu na 180 tysięcy marek grzywny za używanie tytułu naukowego niezgodnie z prawem.
"Sprawą tytułu profesora Władysława Bartoszewskiego" - pisze "Nasz Dziennik" zajęła się także lokalna gazeta z Turyngii, która poinformowała, że wcześniej niemieckie ministerstwo spraw zagranicznych po podobnych zastrzeżeniach zweryfikowało na swoich stronach internetowych biografię Władysława Bartoszewskiego i usunęło sprzed jego nazwiska ten tytuł. Teraz - pisze "Thueringische Landeszeitung" - sytuacja się powtarza w wyniku ponownego umieszczenia na dokumencie państwowym przed nazwiskiem pełnomocnika polskiego rządu tytułu profesora. Jak informuje ten niemiecki dziennik, burmistrz Weimaru Fritz von Klinggraeff miał stwierdzić w tej sprawie, że ze względu na zasługi Władysława Bartoszewskiego nikt nie będzie podawał w wątpliwość jego tytułu profesorskiego.
- Nadal będziemy konsekwentnie tytułować Bartoszewskiego profesorem - powiedział rzecznik prasowy burmistrza Weimaru. Gazeta "Thueringische Landeszeitung" przyznaje, że gościnny tytuł profesorski nadały Władysławowi Bartoszewskiemu uniwersytety w Monachium i Augsburgu.
Gazeta przypomina, że pod koniec lipca niemieckie MSZ po podobnej interwencji usunęło na swoich oficjalnych stronach internetowych słowo "profesor" sprzed nazwiska Władysława Bartoszewskiego. Wtedy do ministerstwa trafiły zażalenia, że tytuł profesora jest tam umieszczony niezgodnie z prawem, gdyż w Niemczech przysługuje on jedynie po spełnieniu odpowiednich warunków prawno-akademickich, które w tym wypadku są niedopełnione.




http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/79495,profesor-bartoszewski-trafil-do-prokuratury.html