Geneza populacji zachodniej Europy.

Naukowcy próbują odpowiedzieć na zadane przeze mnie pytanie.

Dlaczego rozwój – rozprzestrzenianie się - tego, co nazywamy cywilizacją przebiegało liniowo (w okresie kilku tysięcy lat) w przestrzeni, a nie skokowo?

Mówiąc to mam na myśli to, że za najstarszą cywilizację uznaje się starożytny Egipt, niektórzy wymieniają też Sumer, po czym cywilizacja ta traci na rzecz nowej cywilizacji, która pokazuje się na terenie Grecji, potem Rzym, Francja, Niemcy – i tu następuje rozejście się na minimum dwie gałęzie – Anglia i potem USA. Zaś ostatnie ośrodki cywilizacji: Anglia i niemcy w różnej konfiguracji walczą obecnie o prymat na świecie z USA.

Dlaczego w ogóle upadają cywilizacje?

Dlaczego kiedy upada cywilizacja, to jej poprzednia wersja nie wraca na arenę, tylko powstaje nowa, jeszcze bardziej oddalona geograficznie od tej pierwszej cywilizacji?

Zupełnie jakby cywilizacja była jakimś żywym organizmem, który kroczy poprzez tysiąclecia i pożera krainy na swej drodze, wypluwa je i idzie dalej...

Dlaczego oliwa płynie tylko w jednym kierunku, zaś kierunek wschodni jest zaniedbany?

Wędrująca Cywilizacja Śmierci stwarza potęgi, imperia - a potem je porzuca, przenosząc się do nowej lokalizacji, zaś porzucone imperium niszczy nasyłając na nie różnej maści siepaczy.

Nasz dom pługiem podzielony – geneza populacji zachodniej Europy.

25 stycznia 2024 




Nowe badania genetyczne wskazują na “niewidzialną kurtynę” różnic populacji europejskich w okresie Neolitu, rozciągającą się od Morza Bałtyckiego do Morza Czarnego.

Nauka przyjmuje, że Homo Sapiens skolonizował Europę i Syberię, tak zwaną Eurazję, około 50-45 tysięcy lat temu, w czasie gdy klimat się stabilizował i ocieplał. 

Wraz z ociepleniem klimatu w różnym czasie i w różnych miejscach zaczęło się rozwijać rolnictwo.

Wiemy, że na przykład na Bliskim Wschodzie rolnictwo i hodowla zwierząt zaczęły się rozwijać około 11 000 lat temu, gdy warunki stały się naprawdę sprzyjające. Pytanie, co stało się później. 

Wyniki najnowszych badań, opublikowane właśnie w czasopiśmie “Nature”, zatytułowane „Genomika populacji postglacjalnej zachodniej Eurazji” autorstwa Mortena Allentofta z Duńskiego Muzeum Historii Naturalnej i Uniwersytetu w Kopenhadze i grupy współpracowników, w tym badaczy z Polski, rzuca światło na nierówny proces neolityzacji Europy w oparciu o analizę genomu pozyskanych ze szczątków około 1600 osób zmarłych w analizowanym okresie. 

Badania pokazują, że rewolucja neolityczna nie była kontinuum, które rozpoczęło się wokół basenu Morza Śródziemnego i rozprzestrzeniało się w stale poszerzającym się kręgu. 

Nowe badanie, oparte na analizie genomów ludzi zamieszkujących Europę, od około 15 000 lat temu aż do okresu średniowiecza, pokazuje niewidzialną barierę rozciągającą się od Morza Czarnego po Bałtyk.

Analizy wykazały, że społeczności łowiecko-zbierackie na wschód i zachód od tej granicy były zupełnie różne, a proces ich neolityzacji był także całkowicie odmienny. Rozwój rolnictwa na wschód od tej wyimaginowanej linii trwał o 3000 lat dłużej niż na zachodzie. 

Co więcej, różnice te utrzymywały się aż do masowej ekspansji ludu kultury jamnajskiej ze stepu pontyjsko-kaspijskiego, około 5000 lat temu. Artykuł podsumowuje, że pochodzenie dzisiejszych mieszkańców Europy Zachodniej zostało w dużej mierze zdeterminowane trzema wielkimi migracjami.

Pierwszą było wyjście z Afryki około 45 000 lat temu. Choć znane są znaleziska wcześniejszych (sprzed około 200 tysięcy lat) szczątków Homo Sapiens w obszarze Morza Śródziemnego to naukowcy zakładają, że były to odosobnione i nie trwające długo przypadki takich migracji.

11 000–10 000 lat temu, na obszarach tak zwanego Żyznego Półksiężyca, terenach od Egiptu poprzez Palestynę i Syrię po Mezopotamię, zaczęło rozwijać się rolnictwo i hodowla zwierząt. To spowodowało drugą wielką migrację, która ukształtowała dzisiejszych mieszkańców Europy Zachodniej: pierwsi rolnicy przybyli z terenów Anatolii. 

Działo się tak ze względu na wyjątkowo sprzyjający klimat i to właśnie w dzisiejszej Turcji niektórzy historycy upatrują inspiracji dla biblijnego raju-Edenu. Ci pierwsi rolnicy przynieśli ze sobą nie tylko know-how, ale także rośliny i zwierzęta: zboża, rośliny strączkowe oraz zapoczątkowali hodowlę krów, owiec i kóz. Z czasem przybysze zmieszali się z lokalnymi łowcami-zbieraczami, dając początek wczesnym europejskim społecznościom rolniczym – ale tylko na zachód od tej niewidzialnej linii łączącej Bałtyk z Morzem Czarnym. 

Na wschodzie łowiectwo i zbieractwo jako sposób życia utrzymywały się przez kolejne 3000 lat.

Naukowcy zwracają uwagę na to, że działo się tak pomimo tego, że odległości od Anatolii były mniej więcej takie same. Rodzi się więc pytanie dlaczego pierwsi rolnicy mieliby penetrować zachodnią Europę i pomijać wschodnią?

Badacze spekulują, że może dlatego, że całe przejście na rolnictwo opierało się na uprawach i zwierzętach pochodzenia bliskowschodniego. Pomijając technologię, nie każda uprawa i zwierzę może rozwijać się tam, gdzie sobie tego życzymy. Prawdopodobnie warunki na wschód od tej granicy nie odpowiadały praktykom rolniczym rozwiniętym w rajskich warunkach neolitycznego Bliskiego Wschodu, w związku z czym społeczności łowiecko-zbierackie przetrwały na wschodzie o kilka tysięcy lat dłużej niż na zachodzie – postuluje zespół. 

Dopiero trzecia wielka migracja, 5000 lat temu, raz na zawsze zniosła tę niewidzialną granicę. Byli to nomadowie kultury jamnajskiej, przybyli ze stepu pontyjskiego na nowo udomowionych koniach.

 Co ciekawe, według innych badań, zespołu z Uniwersytetu w Cambridge, także opublikowanych w “Nature”, oprócz udomowionych koni Jamnajczycy przynieśli ze sobą podwyższone ryzyko genetyczne stwardnienia rozsianego, ale to już temat na odrębny artykuł.

Źródło: https://www.nature.com/articles/s41586-023-06865-0 ,

https://www.nature.com/articles/s41586-023-06618-z

​Detlef Gronenborn, Barbara Horejs, Börner, Ober. Tekst opracowano na podstawie artykułu Ruth Shuster z Haaretz.com



Igor Murawski - badacz historii, publicysta, tłumacz literacki, przewodnik. Uwielbia rozwiązywać historyczne i archeologiczne zagadki. Podróżując poszukuje zaginionych skarbów i zapomnianych przez ludzi i czas miejsc. Pracuje nad kilkoma projektami, łączącymi pasję do historii z eksploracją.








Nasz dom pługiem podzielony - geneza populacji zachodniej Europy. - Fundacja Poszukiwacze.org

Prawym Okiem: Rozprzestrzenianie się cywilizacji (maciejsynak.blogspot.com)

Polska potrzebuje śmiałych pomysłów

Kolejna porcja wspaniałych słów...





przedruk




22.05.2023 11:32


Konwent Morski w Gdańsku. 

Prezydent, premier, prezes PiS zabrali głos. „Polska potrzebuje śmiałych pomysłów”

"Niepodobna wyobrazić sobie trwałego i dynamicznego wzrostu rodzimej gospodarki bez odbudowy przemysłu okrętowego, bez rewitalizacji stoczni, bez rozwoju portów, bez podźwignięcia rybołówstwa oraz bez restytucji naszej bandery" - brzmi fragment listu, jaki prezes PiS skierował do uczestników odbywającego się dziś Konwentu Morskiego w Gdańsku.



Dziś w Gdańsku obraduje Konwent Morski, czyli powołany w 2016 r. przez Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej zespół ekspertów z branży gospodarki morskiej.

Podczas wydarzenia głos zabrało wiele znamienitych, pełniących w Polsce ważne funkcje, osób. Ci, którzy nie mogli pojawić się dziś w pomorskiej stolicy osobiście, wystosowali do uczestników wydarzenia specjalne listy.

Tak stało się w przypadku prezydenta RP - Andrzeja Duda. W liście, głowa państwa polskiego podziękowała za kontynuację cennej inicjatywy, jaką jest Konwent Morski i przypomniała, że dotychczasowe obrady na tym forum przyniosły wiele interesujących analiz, diagnoz i wniosków dotyczących pełnego uwolnienia olbrzymiego potencjału, jaki daje szeroki dostęp Polski do Bałtyku.

"Ufam, że również dzisiejsze spotkanie przyczyni się do zdynamizowania i odpowiedniego ukierunkowania polityki morskiej Rzeczypospolitej"

– napisał prezydent.

Duda wskazał, że od 24 lutego 2022 roku państwa bałtyckie i wszystkie kraje Europy Środkowo–Wschodniej, w tym Polska, znajdują się w radykalnie nowej sytuacji. Podkreślił, że "imperialne dążenia Rosji do zmiany architektury bezpieczeństwa w Europie, na czele ze zbrodniczą inwazją na Ukrainę, spowodowały tragiczną w skutkach wojnę". Jak zauważył, jednocześnie agresja ta wbrew oczekiwaniom reżimu moskiewskiego przyczyniła się do wzmocnienia więzi łączących państwa NATO oraz do rozszerzenia Sojuszu o Finlandię, wkrótce - wyraził nadzieję - także o Szwecję.

"Nową, niezwykle ważną okolicznością jest zainteresowanie ukraińskich władz i przedsiębiorców intensyfikacją współpracy z Polską w zakresie transportu, w tym ruchu towarowego przez port w Gdańsku. Wszystko to rodzi konieczność zrewidowania i odpowiedniego przystosowania działań naszego państwa w dziedzinie obronności morskiej, infrastruktury krytycznej nadbrzeżnej i morskiej oraz innych zagadnień dotyczących żeglugi i eksploatacji zasobów Morza Bałtyckiego" - napisał prezydent.

– brzmi dalszy fragment listu prezydenta Dudy.

"Robimy wszystko, co w naszej mocy"

Również lider PiS w liście do zgromadzonych, ocenił, iż Konwent Morski jest "intelektualnym filarem polityki przywracania należnej gospodarce morskiej pozycji".

"Stanowi niewyczerpalne źródło wspaniałych idei, pomysłów, koncepcji i projektów, służących wzmocnieniu naszej obecności nad Bałtykiem"

– napisał szef PiS.

Jak dodał - Polska potrzebuje takiej debaty oraz niezależnych, twórczych, śmiałych i "niebojących się iść pod prąd umysłów".

"Bo niepodobna wyobrazić sobie trwałego i dynamicznego wzrostu rodzimej gospodarki bez odbudowy przemysłu okrętowego, bez rewitalizacji stoczni, bez rozwoju portów, bez podźwignięcia rybołówstwa oraz bez restytucji naszej bandery"

– przyznał Kaczyński.

Podkreślił, że "myśmy to wyzwanie wzorem tych co budowali II Rzeczpospolitą podjęli. Robimy wszystko co w naszej mocy, by nadrobić to, co Polska straciła w skutek - mówiąc najdelikatniej - zaniedbań i zaniechań poprzednich ekip rządzących".


Lider PiS dziękował jednocześnie uczestnikom Konwentu za ich wysiłki i starania na tym polu.

"Za państwa ogromny wkład w odbudowę Polski morskiej, pragnę w tym miejscu państwu z całego serca podziękować. Ale chciałbym również prosić państwa o więcej, bo wciąż mamy jeszcze bardzo dużo do zrobienia"

– zaznaczył Kaczyński.

"Perła w koronie polskiej ekonomii"

Premier Morawiecki, który przemawiał podczas Konwentu Morskiego osobiście, wskazał, że "rozwój gospodarczy najlepiej widać na tle innych krajów".

"Ostatnich kilka lat to potężne zawirowania gospodarcze" - stwierdził Mateusz Morawiecki. Premier porównał wzrost gospodarczy Polski do innych państw Unii Europejskiej - IV kwartał 2019 r., tj. ostatni kwartał przed pandemią, do I kwartału 2023 roku. "Widać, że Polska bije na głowę wszystkie porównywalne gospodarki" - zaznaczył.

Morawiecki podkreślił, że tak się dzieje m.in. dlatego, że "odbudowujemy wartość gospodarki morskiej i jej wagę dla całej polskiej gospodarki". Podkreślił, że "polski przemysł morski staje się coraz bardziej kołem zamachowym i perłą w koronie polskiej ekonomii".

Dodał, że jest to dla niego "wielka inspiracja i zarazem zobowiązanie do działania na wielu polach".

"Przede wszystkim na polu takim, aby to wspaniałe polskie okno na świat, to okno, które przez 20 lat przykryte było żaluzjami bierności, pasywności, zapomnienia, żeby to okno zostało na powrót otwarte, żeby Polska dokonała symbolicznych, kolejnych zaślubin z morzem, zaślubin, które już na zawsze będą świadczyły o polskiej sile, o zdolności do wykorzystania tego wielkiego skarbu Rzeczypospolitej, jakim jest dostęp do morza"

– powiedział szef polskiego rządu.

Premier poruszył również temat tego, że "w ciągu ostatnich lat udało się zrealizować wiele inwestycji w gospodarce morskiej".

 
"Te wszystkie potężne inwestycje służą po to, aby Polska pięła się po drabinie wartości dodanej jak najszybciej ku górze"

– powiedział premier.

Podkreślił, że w ciągu ostatnich kilku lat udało się przeprowadzić na wybrzeżu takie inwestycje jak rozbudowa portów w Gdańsku i w Gdyni, Droga Czerwona, pogłębienie toru wodnego do Szczecina do 12,5 m, czy rozpoczęcie prac przy porcie kontenerowym w Świnoujściu. Premier przypomniał też budowę Baltic Pipe i bliską zakończenia budowę tunelu pod Świną, który ma połączyć wyspę Wolin z wyspą Uznam.

Zaznaczył jednocześnie, że cały czas musimy nadrabiać zapóźnienia infrastrukturalne, które powstały w ciągu pierwszych 20-25 lat po 1989 roku, kiedy - jak ocenił - szanse rozwoju gospodarki morskiej były marnowane.

Narodowy Marsz Papieski. Prof. Jan Żaryn: policzmy się jeszcze raz jak w 1979 roku - Polskie Radio 24 - polskieradio24.pl

Narodowy Marsz Papieski. 

Prof. Jan Żaryn: policzmy się jeszcze raz jak w 1979 roku

- Na Placu Zwycięstwa w Warszawie i podczas kolejnych etapów pierwszej pielgrzymki do Polski papież nas zjednoczył i doprowadził do niepodległości. Dziś także potrzebna jest niepodległość ducha narodowego. Niewątpliwie będziemy się też modlić do świętego Jana Pawła II, by nas wspierał u Pana Boga, bo czasy są nadzwyczajne. Zostaliśmy bardzo mocno rozłupani. Chcemy, aby na Narodowy Marsz Papieski przybyli wszyscy i uznali Jana Pawła II za fundament narodowej tożsamości - mówił w Polskim Radiu 24 prof. Jan Żaryn, dyrektor Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego.

Konwent Morski w Gdańsku. Prezydent, premier, prezes PiS zabrali głos. „Polska potrzebuje śmiałych pomysłów” | Niezalezna.pl

Przemysł 4.0 to za mało. Będziemy mieć przemysł 5.0 (wnp.pl)

Cezary Kaźmierczak wskazuje polskie interesy na Ukrainie (dorzeczy.pl)

Andrzej Duda: nasi wyborcy chcą, byśmy zapewnili bezpieczeństwo i byli wizjonerami - Wiadomości - polskieradio24.pl

Premier Morawiecki: Perła w koronie polskiej ekonomii (dorzeczy.pl)

Dzieci zaczynają uczyć się języka w łonie matki

Z tego by też wynikało, że to co dziecko słyszy - dobre lub złe słowa, zachowania - może też mieć wpływ na jego odczucia, lęki lub radości i na jego rozwój oraz przyszłą osobowość.

przedruk

tłumaczenie automatyczne



Dzieci zaczynają uczyć się języka w łonie matki, ujawniają badania.


To, jak uczymy się i używamy języka, jest cudownym wyczynem, o którym nauka wie tak mało. Dzieci skrupulatnie posługują się językiem w bardzo młodym wieku. Może wydawać się zaskakujące, że dzieci mają jakikolwiek kontakt ze światem zewnętrznym przed urodzeniem, ale pojawiły się nowe dowody sugerujące, że dzieci słyszą hałasy z wnętrza macicy. Nie tylko to, są aktywnie zaangażowane w naukę dźwięków języka, którym posługują się ich matki. Tak więc, w pewnym sensie, nauka języka zaczyna się w łonie matki, znacznie wcześniej niż wcześniej sądzono. Teraz podzielmy to bardziej szczegółowo.


Nienarodzone dzieci zaczynają reagować na hałasy czasami między 24 a 30 tygodniem ciąży. Oznacza to, że zaczynają przetwarzać dźwięki i rozróżniać większość z nich, zwłaszcza samogłoski, ponieważ są one najbardziej słyszalne. Warto zauważyć, że reagują one specyficznie na język, w przeciwieństwie do innych dźwięków. Badania wykazały, że noworodki, natychmiast po urodzeniu, wykazują zwiększoną aktywność mózgu podczas słuchania segmentu mowy, w przeciwieństwie do tego samego segmentu odtwarzanego od tyłu lub ciszy. Biorąc pod uwagę, że mają tę reakcję natychmiast po urodzeniu, logiczne jest stwierdzenie, że rozwinęli tę odpowiedź w łonie matki jako płody. Uważa się również, że płody jako takie mają podobną reakcję na głosy i wzorce mowy w łonie matki.

W innym badaniu kobiety w ciąży odtwarzały nagranie "nonsensownego słowa" swoim nienarodzonym dzieciom kilka razy w tygodniu w ostatnich tygodniach ciąży. Po urodzeniu dzieci rozpoznawały to nonsensowne słowo, podczas gdy te, które nie były narażone na nie przed urodzeniem, nie wykazywały żadnej reakcji.

Przedurodzeniowa ekspozycja na język jest również udokumentowana w badaniach, które pokazują, że nienarodzone dzieci rozwijają zdolność rozpoznawania wzorca dźwiękowego swojego języka ojczystego, preferując go od języka, którego wcześniej nie słyszały. W jednym z badań wykazano, że nienarodzone dzieci nie tylko odróżniają głos matki od głosu innych ludzi, ale także potrafią rozpoznać swój język ojczysty (w tym przypadku angielski) nad językiem obcym (powiedzmy, mandaryńskim).


Badaczka i psycholingwistka Anne Cutler, również profesor w Marcs Institute for Brain, Behaviour and Development na Western Sydney University w Australii, powiedziała, że noworodki, również natychmiast po urodzeniu, wolą słuchać głosów, które odpowiadają językowi, na który były narażone w łonie matki. Noworodki pokazywały swoje preferencje przez to, jak długo ssały specjalnie ustawione smoczki, które umożliwiały im słyszenie jednego mówcy przeciwko drugiemu lub jednego języka przeciwko drugiemu.

Dr Patricia Kuhl z University of Washington opisała w TED Talk w 2010 roku, w eksperymencie, który przeprowadziła, że dzieci w bardzo młodym wieku mają zdolność rozróżniania wszystkich różnych dźwięków używanych we wszystkich językach świata. Jednak po kilku miesiącach od urodzenia dzieci zaczynają odfiltrowywać dźwięki, które nie są używane w ich ojczystym języku, a więc tracą zdolność rozróżniania dźwięków, które nie są częścią ich języka ojczystego. Tak więc dziecko dorastające słysząc japoński straci zdolność rozróżniania "la" i "ra", podczas gdy dziecko dorastające słysząc koreański zachowa zdolność rozróżniania trzech różnych sposobów wymawiania dźwięku takiego jak "tal", który ma tylko jeden sposób wymawiania w języku niderlandzkim.


Tak więc wiele dzieje się na długo przed narodzinami dzieci. Pierwsze stopniowe kroki w ogromnym zadaniu nauki języka zaczynają się w łonie matki. W miarę postępu badań nad językiem będzie on ujawniał coraz więcej informacji na temat tej tajemniczej ludzkiej zdolności.
Odwołania:

1. Fifer WP, Księżyc CM. Rola głosu matki w organizacji funkcji mózgu u noworodka. Acta Paediatr Suppl 1994;397:86-93

2. Graven SN, Browne JV. Rozwój słuchowy u płodu i niemowlęcia. Newborn Infant Nurs Rev 2008;8( 4):186-93.

3. Kisilevsky BS i wsp. Wrażliwość płodu na właściwości mowy i języka matki. Infant Behav Dev 2008;32:59-71.

4. Partanen E i wsp. Plastyczność neuronalna przetwarzania mowy przed urodzeniem indukowana uczeniem się. Proc Natl Acad Sci USA 2013;110:15145-5.

5. Voegtline KM i wsp. Krótkoterminowa reakcja płodu na głos matki. Infant Behav Dev 2013;36:526-33.















Dzieci zaczynają uczyć się języka w łonie matki, ujawniają badania. | (thelanguagenerds.com)

(27) Adventure Time | Ignition Point (clip) | Cartoon Network - YouTube

Internet zwiększa skalę przemocy na niebywałą dotąd skalę. Ekspertka: ona ma sprawcę zbiorowego | Polska Agencja Prasowa SA (pap.pl)

Czy technologia zniszczy ludzkość?

komentarz napiszę ...za kilka miesięcy




Stephen Hawking: Bez rządu planetarnego technologia zniszczy ludzkość

02 stycznia 2023 r


„Od zarania cywilizacji agresja była pożyteczna ludzkości o tyle, o ile przyczyniała się do przetrwania. W całej ewolucji agresja jest głęboko wpisana w nasze geny. Obecnie tempo postępu technologicznego jest tak szybkie, że ta właśnie agresywność może doprowadzić nas do zniszczenia, poprzez wojnę nuklearną lub biologiczną. Z tego powodu ten instynkt musi być kontrolowany przez logikę i rozsądek” – wyrażał opinię nieżyjący już fizyk Stephen Hawking.

Hawking zasugerował, że jakaś forma zarządzania planetą mogłaby złagodzić to niebezpieczeństwo, ale nawet to rozwiązanie mogłoby samo w sobie stworzyć problemy.

„Możliwe, że ta forma rządów stanie się w końcu tyranią. Cały mój scenariusz może wydawać się Państwu apokaliptyczny, ale jestem optymistą i wierzę, że człowiek będzie w stanie skutecznie sprostać tym wyzwaniom.

Hawking miał wiele pesymistycznych interwencji dotyczących przyszłości ludzkości.

W 2015 roku w sesji pytań i odpowiedzi na Reddit Hawking zauważył, że sztuczna inteligencja może osiągnąć poziom, na którym byłaby w stanie nas eksterminować, zupełnie nieumyślnie.

„Ryzyko stwarzane przez sztuczną inteligencję nie polega na prawdziwie przestępczym zamiarze, ale na kompetencjach. Sztuczna inteligencja wysokiego poziomu będzie wyjątkowo dobra w wykonywaniu zadań, ale jeśli te cele nie będą zgodne z naszymi własnymi, wtedy naprawdę będziemy w niebezpieczeństwie, — powiedział Hawking.

„Stworzenie sztucznej inteligencji będzie największym wydarzeniem w historii ludzkości, ale może też być ostatnim.

Taka forma inteligencji mogłaby się wyemancypować, a nawet ulepszyć własną koncepcję, w coraz szybszym tempie. Ludzie, ograniczeni przez swoją powolną ewolucję biologiczną nie będą w stanie konkurować i zostaną zdetronizowani” – dodał.









https://mariustuca.ro/stiinta/stephen-hawking-fara-un-guvern-planetar-tehnologia-va-distruge-omenirea-40229.html?fbclid=IwAR0WH7WhdODgeePw1WUtUFh6QSQzj6kZ8Qill_mTiDv77lZO4UjR5G2YK0k

Takie tam cytaty...

 

Człowiek rozsądny dostosowuje się do świata; człowiek nierozsądny z uporem próbuje dostosować świat do siebie. Dlatego wszelki postęp zależy od ludzi nierozsądnych. - George Bernard Shaw

Nie powinno się odwracać plecami i uciekać przed grożącym niebezpieczeństwem. Jeśli to zrobisz, to podwoisz jego siłę. Jeśli natomiast wyjdziesz do niego szybko i bez wzdrygnięcia, zmniejszysz jego natężenie o połowę. Nigdy przed niczym nie uciekaj. Nigdy! - Winston Churchill

Śmiałym los sprzyja i bojaźliwych odtrąca. - Horacy

Jeśli nie jesteś skłonny zaryzykować czegoś niezwykłego, zadowolisz się przeciętnością. - Jim Rohn

Kto nie umie daleko spoglądać, ten blisko ma kłopoty. - Konfucjusz

Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych. - Konfucjusz

Każdy powinien codziennie zrobić przynajmniej dwie rzeczy, których nie cierpi robić - tylko po to, żeby się sprawdzić. - William James

Tępym umysłom natura wydaje się szara. Umysł oświecony postrzega ognie i iskry świateł świata. - Ralph Waldo Emerson

Jeśli możesz coś zrobić lub marzysz, że mógłbyś to zrobić, zabierz się za to. Odwaga ma w sobie moc geniuszu. - Johann Wolfgang Goethe

Istnieją dwa powody, które nie pozwalają ludziom spełnić swoich marzeń. Najczęściej po prostu uważają je za nierealne.
A czasem na skutek nagłej zmiany losu pojmują, że spełnienie marzeń staje się możliwe w chwili, gdy się tego najmniej spodziewają.
Wtedy jednak budzi się w nich strach przed wejściem na ścieżkę, która prowadzi w nieznane, strach przed życiem rzucającym nowe wyzwania, strach przed utratą na zawsze tego, do czego przywykli. - Paulo Coelho

„Kto nie dąży do rzeczy niemożliwych, nigdy ich nie osiągnie” – Heraklit

Aby zmienić sytuację, trzeba najpierw zmienić wzorzec myślowy. Kiedy trzymamy się dawnego wzorca, nie będziemy szukać nowych rozwiązań.

Kiedy John powie: : „ tego się nie da zrobić’, nie oznacza to rzecz jasna, że faktycznie nie da się tego wykonać, tylko że John nie ma pomysłu na to w jako sposób mógłby zmienić sytuację.  Trudno w oparciu o stary przepis, stworzyć nowy model rzeczywistości. Jeśli komuś trudno zejść z ubitego szlaku ścieżek myślowych, które udeptuje codziennie , może spróbować wyobrazić sobie , że jakaś inna jego wersja  żyje w innej, poszerzonej rzeczywistości.

https://psychoterapeutakoszalin.pl/kto-nie-dazy-do-rzeczy-niemozliwych-nigdy-ich-nie-osiagnie/

http://www.najbogatsi.pl/index.php?dz=cytaty&id=393

Reset, bo czas nagli

przedruk

18-20.03.2022

Andrzej Sadowski

Z czego jutro …?

KRACH, CZY STAN NIŻSZEJ KONIECZNOŚCI?

Kryzys, krach systemu, czy wojna wytrąca z równowagi, jakiejkolwiek jakości oraz rodzaju ona by nie była i do której nie ma już możliwości powrotu. Podobna sytuacja miała miejsce w Polsce pod koniec lat 80 ubiegłego wieku w konekwencji nieodwołalnego bankructwa niewydolnego systemu. Odgórnie przeprowadzono kontrrewolucję, która za sprawą ustawy Wilczka przywróciła wolność gospodarczą dla wszystkich, łącznie z nomenklaturą partyjną i rządową. Ustawa ta była tak doniosła, jak zniesienie pańszczyzny i stworzyła bezprecedensowe warunki do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, które obywatele spożytkowali w dwójnasób i to bez jakichkolwiek dotacji oraz zachęt poza wolnością.

Wojna jest stanem wyższej, a nawet ostatecznej - jak sąd po śmierci - konieczności. Prezydent Ukrainy zapowiedział 15 marca zmianę systemu podatkowego polegającego na tym, że „zamiast VAT i podatku dochodowego wprowadzamy stawkę 2% obrotu i uproszczoną księgowość. Dla małych firm (...) ustalamy dobrowolną wpłatę jednego podatku. Możesz zapłacić, nie możesz - nie ma pytań”. Ponadto prezydent tego państwa zapowiedział dla wszystkich przedsiębiorstw zniesienie kontroli, które sprowadzały się w praktyce do korupcyjnych wymuszeń.

W Polsce zaś po agresji Rosji na Ukrainę zdobyto się w pierwszej kolejności na uproszczenie procedur paszportowych dla zabranych przez uciekinierów zwierząt.

Pomagamy walczyć Ukrainie z Rosją, a utrzymujemy w Polsce systemową obłomowszczyznę, której jednym z przejawów jest bezczynność i nieustająca przewlekłość działań organów władzy potęgowana niejasnymi oraz chaotycznymi zmianami przepisów. Daleko im do precyzji z jaką na Ukrainie niszczy się dziś maszyny najeźdźcy. Marnotrawstwo czasu i zasobów na wojnie rzuca się w oczy i jest na wagę śmierci lub życia. Dlaczego ta zasada nie ma mieć zastosowania w stanie niższej konieczności, czyli czasie pokoju, którym jeszcze dysponujemy? Nie powinnyśmy marnować czasu na spędzanie go w urzędach, tak jak zdrowia na spożywanie taniego alkoholu.

Nie można być w dwóch miejscach jednocześnie, w jednym, gdzie dobrobyt budowany jest na stabilnym prawie i pieniądzu oraz w drugim, gdzie cały czas rośnie inflacja i biurokracja. Nieustanny jej rozrost sprawi, że w Polsce może być jak w domu dziecka, w którym co prawda nic nie brakuje, ale wiadomo jak żyje się w takim miejscu bez empatii.

Dysponujemy kapitałem ludzkim, jednym z liczniejszych dziś na kontynencie europejskim. Okazał się również najwyższej próby kapitałem moralny, co pokazało spontanicznie oraz samorzutnie organizujące się społeczeństwo w pomocy dla uchodźców z Ukrainy, i to bez jakiejkolwiek zachęty ze strony rządu, który w tym czasie stanowi wyższej konieczności próbował nadać zaskakującą interpretację. Stan zaś niższej konieczności, to odwrotność tego stanu wyższego i poświęcanie wyższego dobra jakim jest rozwój dobrostanu społecznego na rzecz niższego, jakim jest arbitralna władza biurokracji. Nie do pogodzenia jest jednoczesny rozwój społeczny i gospodarczy Polski oraz biurokracji. Rządzący muszą zdecydować się, czy Polska ma stać produkcją i obfitością dóbr, czy obfitością przepisów. Biurokracja i etatyzm działają na krótko jak dopalacze, zaś wolność rodzi owoce cały czas i jest według polskiego ekonomisty Ferdynanda Zweiga „najtańszą, najskuteczniejszą i najlepszą sztuką rządzenia i gospodarowania”.

Armia, która ma wysokie morale jest w stanie dać odpór znacznie liczniejszym wojskom wroga. Stan ducha ma przemożne znaczenie w każdym działaniu, również gospodarczym. Budowę ekonomicznego potencjału odstraszania naszego kraju należy rozpocząć od podniesienia morale polskich przedsiębiorców. Zamiast zmuszać ich do dostosowywania się do przepisów polskiego ładu, co jest jak zadomowianie się w więzieniu, należy przeprowadzić polski reset. Status mocarstwa humanitarnego jest jak zwycięstwo moralne, którego doświadczaną fizycznością może okazać się zmiażdżenie przez zło. W historii mamy wystarczająco dużo przewagi moralnej i najwyższy czas na gospodarczą, a sam czas nagli.

Czas nie jest chorobą, ale w rękach biurokracji jest bronią masowego rażenia, która niszczy społeczną aktywność i przedsiębiorczość. Marnowanie czasu to - parafrazując de Talleyranda - gorzej niż zbrodnia, to błąd. Carlos Ruiz Zafón w „Marinie” zaważył, że „czas robi za ciałem to samo co głupota z duszą”. Jeżeli chcemy dziś zbroić Polskę, to rozbrójmy wpierw biurokrację i ograniczmy w naszym kraju głupotę.

Andrzej Sadowski założyciel i prezydent Centrum im. Adama Smitha - pierwszego w Polsce think tanku działającego od 16 września 1989 roku.






https://www.linkedin.com/pulse/krach-czy-stan-ni%25C5%25BCszej-konieczno%25C5%259Bci-andrzej-sadowski?fbclid=IwAR0EiEBzF9D2FnEli_1-cjoXkcdZ749Pr9crrwe5Hp9Rt0hCstSYGoy5SAE

Kaligrafia i rysunek.

 

Czy wiedzieliście, że nauka pisania, rozwinięta w prawidłowy sposób rozbudza w mózgu bardzo dużo nowych połączeń i ścieżek, które bezpośrednio wpływają na naszą twórczość, kreatywność oraz myślenie? Niestety, nastały czasy, w których kaligrafia nie jest czymś, do czego przywiązuje się dużo uwagi w edukacji najmłodszych. Na szczęście są osoby, które zdają sobie sprawę z zalet pięknego pisania i dbają o to, aby najmłodsi przyswoili tę umiejętność w sposób przyjemny i prawidłowy.

Ewa Landowska i jej „Elementarz do nauki pisania i czytania ułożony według metody nauki pisania” to propozycja dla początkujących, jak i zaawansowanych uczniów, którzy chcą w prawidłowy sposób nabyć jakże ważną umiejętność pisania. Elementarz został stworzony ściśle według zasad metody nauki pisania, która, wbrew pozorom, różni się od nauki czytania. Ważna jest kolejność oraz wielkość liter, które mają duży wpływ na przyswajanie wiedzy.

„Elementarz do nauki pisania i czytania” to projekt stworzony specjalnie dla dzieci, który zaprasza ich do fascynującego świata liter i słów. Harmonijne połączenie wiedzy Ewy Landowskiej, wierszy Izabeli Barankiewicz oraz ilustracji Kamili Piazzy daje nam rewolucyjne spojrzenie na edukację najmłodszych, które rozwija ich wyobraźnię oraz twórcze myślenie.

https://www.facebook.com/hashtag/wydawnictwobenedyktynowtyniec

Kaligrafia i rysunek.

Źródło zdolności człowieka do pisania?

 

przedruk - tłumaczenie przeglądarki

Kod ukryty w sztuce epoki kamienia łupanego może być źródłem ludzkiej zdolności pisania

Żmudne badanie europejskiej sztuki jaskiniowej ujawniło 32 kształty i linie, które pojawiają się raz po raz i mogą być najstarszym kodem na świecie

9 listopada 2016 r

Przez Alison George

Kiedy po raz pierwszy zobaczyła naszyjnik, Genevieve von Petzinger obawiała się, że podróż dookoła świata do francuskiej wioski Les Eyzies-de-Tayac poszła na marne. Dziesiątki starożytnych zębów jelenia, z których każdy był przekłuty jak koralik, wyglądały mniej więcej tak samo. Dopiero gdy obróciła jedną, włosy na jej karku podniosły się. Na odwrocie były trzy wytrawione symbole: linia, X i druga linia.

Von Petzinger, paleoantropolog z University of Victoria w Kanadzie, prowadzi niezwykłe badanie sztuki jaskiniowej. Nie interesują ją zapierające dech w piersiach obrazy przedstawiające byki, konie i żubry, które zwykle przychodzą na myśl, ale mniejsze, geometryczne symbole, które często pojawiają się obok nich. Jej prace przekonały ją, że proste kształty, dalekie od losowych rysunków, stanowią fundamentalną zmianę w umysłowych umiejętnościach naszych przodków.

Pierwszym znanym nam formalnym systemem pisma jest liczący 5000 lat pismo klinowe starożytnego miasta Uruk na terenie dzisiejszego Iraku. Ale on i inne podobne do niego systemy - takie jak egipskie hieroglify - są złożone i nie wyłoniły się z próżni. Musiało być wcześniej, kiedy ludzie zaczęli bawić się prostymi abstrakcyjnymi znakami. Od lat von Petzinger zastanawiał się, czy kręgi, trójkąty i zawijasy, które ludzie zaczęli zostawiać na ścianach jaskiń 40 000 lat temu, reprezentują ten szczególny czas w naszej historii - stworzenie pierwszego ludzkiego kodu.

Jeśli tak, znaków nie należy wąchać. Nasza zdolność do przedstawiania koncepcji za pomocą abstrakcyjnego znaku jest czymś, czego nie potrafią żadne inne zwierzęta, nawet nasi najbliżsi kuzyni szympansy. Zapewne jest to również fundament naszej zaawansowanej, globalnej kultury.

Pierwszym krokiem do sprawdzenia jej teorii było skrupulatne udokumentowanie znaków, ich lokalizacji, wieku i stylu oraz sprawdzenie, czy pojawiły się jakieś wzorce. W tym celu von Petzinger musiałaby odwiedzić tyle jaskiń, ile mogła: skupienie się archeologii na obrazach zwierząt oznaczało, że znaki były często pomijane w istniejących dokumentach.

Czarne tectiforms w Las Chimeneas, Hiszpania

Nie była to łatwa ani efektowna praca. Uzyskanie dostępu do jaskiń we Francji, w których znajduje się wiele dzieł sztuki z epoki kamienia, może być diabelsko skomplikowane. Wiele z nich jest własnością prywatną, a czasem zazdrośnie strzeżą je archeolodzy. Aby uzyskać pełny zestaw symboli, von Petzinger musiał również odwiedzić wiele niejasnych jaskiń, tych bez wielkich, krzykliwych obrazów. W El Portillo w północnej Hiszpanii musiała tylko odnotować, że archeolog zanotował w 1979 r. Pewne „czerwone znaki”; od tamtej pory nikt nie wrócił. Początkowo von Petzinger nie mógł nawet znaleźć wejścia. W końcu zauważyła mały otwór na wysokości kolan, cieknący wodą. „Dzięki Bogu nie mam klaustrofobii” - mówi. Po 2 godzinach przejeżdżania przez błoto wewnątrz góry, znalazła dwie kropki pomalowane na różowawą ochrę.

W latach 2013-2014 von Petzinger odwiedził 52 jaskinie we Francji, Hiszpanii, Włoszech i Portugalii. Symbole, które znalazła, wahały się od kropek, linii, trójkątów, kwadratów i zygzaków do bardziej złożonych form, takich jak kształty drabin, szablony ręczne, coś, co nazywa się tectiform, który wygląda trochę jak słupek z dachem, i kształty piór zwane penniformami. W niektórych miejscach znaki były częścią większych obrazów. Gdzie indziej były same, jak rząd kształtów dzwonów znalezionych w El Castillo w północnej Hiszpanii (patrz zdjęcie poniżej) lub panel 15 penniform w Santian, również w Hiszpanii.

W El Castillo w Hiszpanii czarny kształt pióra i dzwonki

„Nasza zdolność do przedstawiania koncepcji za pomocą abstrakcyjnego symbolu jest wyjątkowo ludzka”

Być może najbardziej zaskakującym odkryciem było to, jak niewiele było znaków - tylko 32 w całej Europie. Wydaje się, że przez dziesiątki tysięcy lat nasi przodkowie byli dziwnie zgodni z symbolami, których używali. To, jeśli nic więcej, sugeruje, że oznaczenia miały jakieś znaczenie. „Oczywiście, że coś znaczą” - mówi francuski prehistoryczny Jean Clottes. „Nie zrobili tego dla przyjemności”. Argumentuje, że wielokrotne powtórzenia znaku obojczyka w kształcie litery P we francuskiej jaskini Niaux „nie mogą być zbiegiem okoliczności”.

Dzięki skrupulatnej rejestracji von Petzingera można teraz zobaczyć trendy - nowe znaki pojawiające się w jednym regionie, utrzymujące się przez chwilę, zanim wypadną z mody. Na przykład szablony ręczne były dość powszechne w najwcześniejszych częściach epoki górnego paleolitu, począwszy od 40 000 lat temu, a 20 000 lat później wypadły z mody. „Widzisz, jak zachodzi zmiana kulturowa” - mówi von Petzinger. Najwcześniejszy znany kształt penniusa pochodzi z około 28 000 lat temu w Grande Grotte d'Arcy-sur-Cure w północnej Francji, a później pojawia się nieco na zachód od tego miejsca, zanim rozprzestrzeni się na południe. Ostatecznie dociera do północnej Hiszpanii, a nawet Portugalii. Von Petzinger uważa, że ​​po raz pierwszy rozpowszechniono go wraz z migracją ludzi, ale jego późniejsze rozprzestrzenienie sugeruje, że następnie podążał szlakami handlowymi.

Badania pokazują również, że współcześni ludzie używali dwóch trzecich tych znaków, kiedy po raz pierwszy osiedlili się w Europie, co stwarza kolejną intrygującą możliwość. „To nie wygląda na początkową fazę zupełnie nowego wynalazku”, pisze von Petzinger w swojej niedawno wydanej książce Pierwsze znaki : odkrywanie tajemnic najstarszych symboli świata (Simon i Schuster). Innymi słowy, kiedy współcześni ludzie zaczęli przybywać do Europy z Afryki, musieli przywieźć ze sobą mentalny słownik symboli.

To dobrze pasuje do odkrycia 70 000-letniego bloku ochry wytrawionego z kreskowania w jaskini Blombos w RPA. A kiedy von Petzinger przejrzała artykuły archeologiczne w poszukiwaniu wzmianek lub ilustracji symboli w sztuce jaskiniowej poza Europą, odkryła, że ​​wiele z jej 32 znaków było używanych na całym świecie (patrz „Spójne rysunki”) . Istnieją nawet kuszące dowody na to, że jakiś wcześniejszy człowiek, Homo erectus , celowo wyrył zygzak na muszli na Jawie około 500 000 lat temu. „Zdolność ludzi do tworzenia systemu znaków najwyraźniej nie jest czymś, co zaczęło się 40 000 lat temu. Ta zdolność sięga co najmniej 100 000 lat wstecz ”- mówi Francesco d'Errico z Uniwersytetu w Bordeaux we Francji.

Niemniej jednak wydaje się, że w Europie w epoce lodowcowej wydarzyło się coś zupełnie wyjątkowego. W różnych jaskiniach von Petzinger często znajdował pewne symbole używane razem. Na przykład, począwszy od 40000 lat temu, szablony ręczne często znajdują się obok kropek. Później, między 28 000 a 22 000 lat temu, są one łączone za pomocą szablonów kciuka i żłobień palców - równoległych linii utworzonych przez przeciąganie palców przez miękkie osady jaskiniowe.

Wytrawione zęby

Tego rodzaju kombinacje są szczególnie interesujące, jeśli szukasz głębokich początków systemów pisma. W dzisiejszych czasach bez wysiłku łączymy litery, aby tworzyć słowa i słowa, aby tworzyć zdania, ale jest to wyrafinowana umiejętność. Von Petzinger zastanawia się, czy ludzie z górnego paleolitu zaczęli eksperymentować z bardziej złożonymi sposobami kodowania informacji przy użyciu przemyślanych, powtarzających się sekwencji symboli. Niestety, trudno powiedzieć na podstawie znaków namalowanych na ścianach jaskiń, na których aranżacje mogą być celowe lub całkowicie przypadkowe. „Wykazanie, że znak został pomyślany jako połączenie dwóch lub więcej różnych znaków, jest trudne” - mówi d'Errico.

Wytrawione zęby jelenia z Saint-Germain-de-la-Rivière, Francja

To właśnie wtedy, gdy zmagała się z tą zagadką, von Petzinger dowiedział się o naszyjniku z zębów jelenia. Znaleziono go wśród innych artefaktów w grobie młodej kobiety, która zmarła około 16 000 lat temu w Saint-Germain-de-la-Rivière, w południowo-zachodniej Francji. Z opisu w książce von Petzinger wiedział, że wiele zębów miało wyryte wzory geometryczne. Udała się więc z Kanady do Narodowego Muzeum Prehistorii w Les Eyzies-de-Tayac, gdzie trzymano zęby w nadziei, że mogą być brakującym elementem jej układanki.

W chwili, gdy odwróciła pierwszy, wiedziała, że ​​podróż była warta zachodu. X i proste linie były symbolami, które widziała razem i oddzielnie na różnych ścianach jaskiń. Teraz byli tutaj, z X wciśniętym między dwie linie, tworząc znak złożony. Gdy odwracała każdy ząb, odsłaniało się coraz więcej dekoracji. Ostatecznie 48 zostało wytrawionych pojedynczymi znakami lub kombinacjami, z których wiele znaleziono również w jaskiniach. To, czy symbole są rzeczywiście pisane, zależy od tego, co masz na myśli, mówiąc „pisanie”, mówi d'Errico. Ściśle mówiąc, pełny system musi zakodować całą ludzką mowę, wykluczając wypisywanie się z epoki kamienia. Ale jeśli potraktujesz to jako system do kodowania i przesyłania informacji, wtedy symbole mogą być postrzegane jako wczesne kroki w rozwoju pisma. To powiedziawszy, złamanie prehistorycznego kodu (patrz „Co mieli na myśli? „) Może okazać się niemożliwe. „Coś, co u Australijskich Aborygenów nazywamy kwadratem, może oznaczać studnię” - mówi Clottes.

Według d'Errico nigdy nie zrozumiemy znaczenia symboli bez uwzględnienia przedstawień zwierząt, z którymi są tak często kojarzone. „Jest oczywiste, że te dwie rzeczy mają sens razem” - mówi. Podobnie, pismo klinowe składa się z piktogramów i liczników. Na przykład racja jest reprezentowana przez miskę i ludzką głowę, po których znajdują się linie oznaczające ilość.

Von Petzinger wskazuje na kolejny powód, by sądzić, że symbole są wyjątkowe. „Możliwość realistycznego narysowania konia lub mamuta robi ogromne wrażenie” - mówi. „Ale każdy może narysować kwadrat, prawda? Aby narysować te znaki, nie polegasz na ludziach uzdolnionych artystycznie ”. W pewnym sensie skromność takich kształtów sprawia, że ​​są one bardziej powszechnie dostępne - ważna cecha skutecznego systemu komunikacji. „Istnieje szersze prawdopodobieństwo, do czego można je wykorzystać i kto ich używał”.

Bardziej niż cokolwiek innego, uważa, że ​​wynalezienie pierwszego kodu stanowi całkowitą zmianę w sposobie dzielenia się informacjami przez naszych przodków. Po raz pierwszy nie musieli już znajdować się w tym samym miejscu w tym samym czasie, aby komunikować się ze sobą, a informacje mogły przetrwać ich właścicieli.

Zadanie jest dalekie od zakończenia. Von Petzinger planuje rozszerzyć swój słownik epoki kamienia łupanego o bogactwo znaków umieszczanych na przedmiotach przenośnych, w jaskiniach na innych kontynentach, a może nawet pod falami (patrz „ Nurkowanie dla sztuki ”). „Mamy teraz tylko część obrazu. Jesteśmy u progu ekscytującego czasu ”.

Co mieli na myśli?

Geometryczne ślady pozostawione obok malowideł ściennych ze zwierzętami od dziesięcioleci wzbudzają ciekawość i wnikanie archeologów, chociaż dopiero niedawno jedna badaczka, Genevieve von Petzinger, zaczęła systematycznie katalogować je wszystkie w przeszukiwalnej bazie danych, aby spróbować określić ich znaczenie (patrz główna historia ).

Dla francuskiego prehistora Henri Breuila, który studiował sztukę jaskiniową na początku XX wieku, obrazy i ryciny dotyczyły łowiectwa i magii. W abstrakcyjnych symbolach widział przedstawienia pułapek i broni - znaczenia, które były nierozerwalnie związane z większymi obrazami. W latach sześćdziesiątych francuski archeolog André Leroi-Gourhan stwierdził, że linie i haczyki są znakami męskimi, podczas gdy owale i trójkąty to kobiety.

Część tej interpretacji utknęła. Koła i odwrócone trójkąty są nadal często cytowane w literaturze jako przedstawienia sromu. Warto zauważyć, że wielu wcześniejszych uczonych zajmujących się sztuką jaskiniową było mężczyznami, co mogło prowadzić do uprzedzeń płciowych w ich interpretacjach. „Ciekawe, że to głównie archeolodzy płci męskiej wykonywali tę pracę wcześnie, a wszędzie zidentyfikowano wiele sromów. Mogło to być wytworem czasów, ale z drugiej strony wiele kultur przywiązuje wagę do płodności ”- mówi von Petzinger.

Później południowoafrykański archeolog David Lewis-Williams zaproponował neuropsychologiczną interpretację niektórych symboli. Podobnie jak wielu jego rówieśników, Lewis-Williams uważa, że ​​przynajmniej niektóre sztuki epoki kamienia zostały wykonane podczas lub po wycieczkach halucynogennych, być może w ramach szamańskich rytuałów. Jeśli tak, symbole mogłyby być po prostu dosłownymi reprezentacjami halucynacji. Niektóre badania sugerują, że narkotyki i migreny mogą wywoływać zarówno liniowe, jak i spiralne wzorce, podobnie jak w sztuce epoki lodowcowej.

Ale smutna prawda jest taka, że ​​bez wehikułu czasu możemy nigdy tak naprawdę nie wiedzieć, co nasi przodkowie komunikowali za pomocą tych znaków.

https://www.newscientist.com/article/mg23230990-700-in-search-of-the-very-first-coded-symbols/?fbclid=IwAR37i0cFPk9T8zn3dCX7085TtUxlieBOhZFPYxGwZKCGKm6d9dZYicvHAcY

Język, a dominacja na świecie

 

przedruk - tłumaczenie przeglądarki

 26 grudnia 2020 r

Czy technologia położy kres globalnej dominacji języka angielskiego?

Gary Parkinson

Język to skomplikowana rzecz, często używana do prostych celów: komunikowania się, ostrzegania, zabiegania o względy, handlu, nauki. Jej rozwój może ukazać historię w miniaturze, ale odcisnąć duże znaczenie na wydarzeniach na świecie.

Weźmy na przykład wyrażenie „lingua franca”. Oznacza to, że każdy język używany przez tych, którzy nie mają wspólnego języka, może być pidgin lub kreolskim korupcją lub połączeniem dwóch języków, opracowanym między stronami z wzajemną potrzebą zrozumienia - w handlu lub komunikacji. 

Tak było w przypadku oryginalnego lingua franca - języka pidgin lub kombinacji, którego używali w połowie ubiegłego tysiąclecia kupcy i dyplomaci na całym wschodnim Morzu Śródziemnym. Oparta na uproszczonych włoskich, ale zapożyczonych słowach z portugalskiego, hiszpańskiego, francuskiego, greckiego, tureckiego i arabskiego, ta pierwsza lingua franca została nazwana - być może ironicznie, być może trafnie - imieniem Franków: ludów germańskich, których imię było używane, przez ludy bizantyjskie Imperium, reprezentujące wszystkich mieszkańców Europy Zachodniej.

Z drugiej strony, lingua franca może być językiem narzuconym z góry, albo dobrowolnie, gdy pewna kultura dominuje przez pierwszeństwo w okresie formacyjnym - na przykład standardowe użycie włoskiego w operach i notacji muzycznej lub francuskiego w balecie - lub mocniej w ramach wojskowej kampanii ujarzmienia i kontroli. 

To nałożenie wyjaśnia znaczenie angielskiego jako jednego z najczęściej używanych języków na świecie. Imperium brytyjskie zaczęło używać go na całym świecie, a nawet w fazie post-imperialnej wiele byłych kolonii nadal używało go jako podstawowego języka, często jako jednoczącej płaszczyzny wspólnej ponad mnogością języków tubylczych. A gdy to imperium upadło, inna kultura anglojęzyczna wyrosła na światowy prym.

„Niezależnie od tego, jak na to spojrzeć, angielski jest dominującym językiem na świecie” - mówi Gaston Dorren CGTN Europe - i powinien wiedzieć, jako autor lingwistyczny, który mówi w sześciu językach, może czytać kolejnych dziewięć i napisał książki w kilku z nich . 

„To z powodu bardzo udanej przeszłości kolonialnej, niezależnie od tego, jakie masz zdanie” - mówi. „Ale to także z powodu bardzo dominującej kultury amerykańskiej, poprzez Hollywood, z powodu amerykańskiej potęgi militarnej, potęgi gospodarczej, II wojny światowej i tak dalej”.

Ponieważ komunikacja i transport skurczyły się na świecie, język angielski stał się światowym lingua franca. Jak ujął to Dorren: „W ostatnich dziesięcioleciach, kiedy amerykańska dominacja gospodarcza, kulturowa, polityczna i militarna zbiegła się z globalizacją, język angielski stał się językiem domyślnym praktycznie we wszystkich dziedzinach globalnej komunikacji, od kina i muzyki pop po naukę i lotnictwo cywilne”.

 

20 najlepszych języków świata według liczby użytkowników

Angielski 1,5 mld

Mandarynka 1,3 mld

Hiszpański 575m

Hindi-urdu 550m

Arabski 375m

Bengalski 275m

Portugalski 275m

Rosyjski 275m

Malajski 275m

Francuski 250m

Niemiecki 200m

Suahili 135m

Japoński 130m

Pendżabski 125m

Perski 110m

Jawajski 95m

Turecki 90m

Tamil 90m

Koreański 85m

Wietnamczyk 85m

Źródło: Babel , Gaston Dorren

 

Twój komputer mówi po angielsku

Mógł dodać technologię komputerową. Podczas gdy starsze nauki ścisłe czerpią swoje słownictwo z tego, co Europejczycy uważają za „klasyczne” języki łaciny i greki, informatyka - dorastając w tym, co wielu nazywa „stuleciem amerykańskim” - jest w dużej mierze oparta na języku angielskim… i dlatego też architektura internetu. 

W 2019 roku Gretchen McCulloch, lingwistka i autorka bestsellerowego New York Timesa, ponieważ Internet: rozumienie nowych reguł języka , odkryła, że ​​„oprogramowanie i platformy mediów społecznościowych są obecnie często dostępne w około 30–100 językach”. Nie brzmi to źle, dopóki nie zdasz sobie sprawy, że na planecie mówi się i podpisuje w 6000 lub 7000 językach.

Ponadto McCulloch znalazł głębszy problem, który Karol Marks mógłby nazwać środkami produkcji: „A co z narzędziami, które czynią nas twórcami, a nie tylko konsumentami, narzędzi obliczeniowych? Znalazłem cztery języki programowania, które są szeroko dostępne w wielu językach wersje. Nie 400. Cztery (4). "

Podczas gdy same komputery są niezależne od języka, platformy, na których działają, nie są, co stwarza barierę dla ogromnych połaci świata. Jak zauważył McCulloch, „Nawet ogromne języki, które mają rozległe tradycje literackie i są używane jako regionalne języki handlowe, takie jak mandaryński, hiszpański, hindi i arabski, nadal nie są szeroko rozpowszechnione jako języki kodu”.

Jednak dzięki pionierom komputerów pracującym głównie w Wielkiej Brytanii, a następnie w Stanach Zjednoczonych, język angielski stał się niemal domyślnym lingua franca informatyki. Chociaż może to ograniczać się do osób nie mówiących po angielsku, które chcą karierę w programowaniu, może to mieć wpływ na znacznie szerszą populację: w istocie każdy, kto chce korzystać z komputera lub Internetu, musiał czekać na „dostosowany” wersja pasująca do ich języka.

Nie zawsze było to tak szybkie, jak można się spodziewać. Wczesne komputery były ograniczone przez ASCII (American Standard Code for Information Interchange), oparty na języku angielskim schemat kodowania znaków wprowadzony w 1963 roku i ograniczony do 128 opcji. 

„Angielski jest językiem ojczystym internetu” - mówi Dorren. „Komputery pochodzą z Wielkiej Brytanii, potem nowoczesne komputery pochodzą ze Stanów Zjednoczonych, a internet, jak sądzę, powstał w Europie, z pewnością rozkwitł z Doliny Krzemowej. Próbuję sobie wyobrazić, co by się stało, gdyby internet zaczął się w Niemczech lub Francja - jestem pewien, że widzielibyśmy inną trajektorię. "

 

Bardzo krótka historia technologii komunikacyjnej opartej na języku angielskim 

Taka anglocentryczność nie jest niczym nowym w technologii rozpraszania języka. ASCII został opracowany z kodu telegraficznego, który sam został potępiony za brak liter z akcentami i innymi znakami diakrytycznymi - glify, które uzupełniają litery alfabetu łacińskiego, takie jak cedilla (ç), tylda (ñ) lub umlaut (ü). Są one prawie znikome w języku angielskim w porównaniu z innymi językami używającymi alfabetu łacińskiego, nie mówiąc już o innych zestawach liter lub znaków.

Podobnie układ maszyny do pisania QWERTY został stworzony w 1873 roku przez amerykańskiego redaktora gazety Christophera Lathama Sholesa - chociaż pominął cyfry 0 i 1, licząc duże O i zamiast tego mogłem wykonywać te prace. Bardziej trafnie na większości planety projekt nie uwzględniał akcentów, znaków diakrytycznych i innych zestawów znaków. 

Ci, którzy używali różnych alfabetów, musieli albo wymyślić własny sprzęt (taki jak nowe układy klawiatury) lub zestawy znaków (takie jak przyjazna dla umlautów wersja amerykańskiego Samuela Morse'a, zatytułowana, ale pozbawiona znaków diakrytycznych) lub po prostu zgodzić się do zanglicyzowanych alternatyw. 

Chociaż świat się zglobalizował, sytuacja ta nie uległa poprawie w czasie. Podczas gdy wynalazcy nieanglojęzyczni mogli budować własne maszyny do pisania, a szerszy kod Gerke wkrótce zastąpił alfabet Morse'a, ASCII pozostał standardem w sieci do 2008 roku - dlatego nazwy domen przed ostatnią dekadą były ograniczone do znaków angielskich. 

 

To pierwszy przypadek, gdy jeden język jest lingua franca na całym świecie. Jest wiele dziedzin, na których możemy o tym tylko pomarzyć

 - Gaston Dorren

„Istnieje różnica między obecnym statusem języka angielskiego a statusem wszystkich innych lingua francas, które miały miejsce wcześniej: po raz pierwszy jeden język jest lingua franca na całym świecie” - mówi Dorren. Uważa, że ​​pod pewnymi względami nie jest to zła rzecz - a na pewno nie tak destrukcyjna, jak idea, by jakikolwiek inny język stał się tak dominujący.

„Jest wiele dziedzin, w których możemy o tym tylko pomarzyć. Wystarczy pomyśleć o gniazdkach: podróżujesz za granicę i potrzebujesz różnego rodzaju adapterów do podłączenia komputera. Gdybyśmy mieli jeden typ gniazdka, a potem ktoś powiedziałby:„ Nie, wiesz co, teraz jestem dominujący, chcę to zmienić, „nie dostosowywalibyśmy się, nie robilibyśmy tego. Myślę, że to samo dotyczy języka”.

 

Alfabety i inne dane wejściowe

Język może wiele zdziałać z odpowiednią pomocą. Imperium rzymskie rozpowszechniło alfabet łaciński w dużej części Europy; sam język łaciński stał się podstawą języka włoskiego, francuskiego, hiszpańskiego, portugalskiego i rumuńskiego, z dalszym wpływem na język niderlandzki, norweski, duński, szwedzki, a zwłaszcza angielski. 

Z kolei te bardziej nowoczesne języki europejskie - i wspólny alfabet - rozprzestrzeniły się na całym świecie w drugiej połowie ubiegłego tysiąclecia, do tego stopnia, że ​​alfabet łaciński jest obecnie używany przez około 70 procent światowej populacji. 

 

Ekspansja kulturowa nadal odbywa się teraz poprzez zapożyczenia, które przybywają do jednego języka z innego bez tłumaczenia (przetłumaczone słowa lub wyrażenia nazywane są kalkami), reprezentując w ten sposób małą placówkę językową w obcym języku. 

Nie zawsze są mile widziani; Academie Française długo i ciężko walczyła przeciwko pełzającej anglicyzacji języka francuskiego - jeśli nie zawsze z sukcesem. Dominacja kultury prowadzonej przez Stany Zjednoczone - w rozrywkowych kanałach muzycznych, filmach i telewizji, ale także w świecie komercyjnym o coraz większej marce - doprowadziła do ciągłego „kulturowego pełzania”.

Niecałe sto lat temu turecki (obecnie używany przez 90 milionów) przeszedł od pisma perskiego / arabskiego do niestandardowej wersji alfabetu łacińskiego, zmieniając wiele słów w słowniku. Ten niezrównany akt rewolucji leksykalnej jednocześnie ponownie wyraził dumne dziedzictwo Turcji - wiele starych zapożyczeń zostało porzuconych, albo dla synonimów regionalnych dialektów, albo po prostu dla neologizmów opartych na tureckich korzeniach - jednocześnie zmieniając spojrzenie kulturowe kraju ze wschodu na zachód. 

Mimo to około 30 procent świata nie używa alfabetu łacińskiego. Książka Gastona Dorrena Babel bada każdy z 20 najpopularniejszych języków świata, z których dokładnie połowa korzysta ze skryptów innych niż łaciński: koreański (używany przez 85 milionów), tamilski (90 milionów), perski (110 milionów), pendżabski (125 milionów), Japoński (130 milionów), rosyjski (275 milionów), bengalski (275 milionów), arabski (375 milionów), hindi / urdu (550 milionów) i mandaryński (1,3 miliarda).

W przypadku tych ogromnych obszarów planety domyślne łacińskie ABC w Internecie nie ma znaczenia. Coraz popularniejszym produktem ubocznym tego podziału jest pinyin - „zratynizowany” system przedstawiania chińskich znaków. Chociaż pierwotnie opracowany przez chińskich lingwistów w latach pięćdziesiątych XX wieku, pinyin (dosłownie „dźwięk zaklęcia”) został wzmocniony przez najnowsze postępy technologiczne, w których priorytetem jest alfabet łaciński.

Ale czy nie jest to kolejny przykład kulturowego pełzania, anglofońskiej dominacji ukradkiem? Nie dla Dorrena, który wątpi w zdolność świata do nauki chińskiego, ale z zadowoleniem przyjmuje wszelkie pomosty między użytkownikami różnych języków.

 

Mogę sobie wyobrazić informacje online w języku chińskim automatycznie przepisywane na pinyin - tak jak serbskie strony internetowe automatycznie dokonują transliteracji między łaciną a cyrylicą

 - Gaston Dorren

„Pinyin to zdecydowanie dobra rzecz z wielu powodów” - mówi. „Jeśli mandaryński odniesie większy sukces na arenie międzynarodowej, niż się szczerze spodziewam, pinyin byłby doskonałym interfejsem. Mogę sobie wyobrazić, że informacje online w języku chińskim będą automatycznie przepisywane na pinyin - podobnie jak serbskie witryny internetowe automatycznie dokonują transliteracji między łaciną a cyrylicą, co robią nienagannie.

„Byłoby to możliwe w przypadku pinyin, ponieważ system działa w taki sposób, że nie byłby zbyt skomplikowany. Komputer nie ma problemu z zapamiętaniem 6000 lub 10 000, a nawet niesławnych 50 000 znaków [w języku chińskim mandaryńskim]. Komputer może to zrobić : tylko my, biedni, mokrzy ludzie, nie dajemy rady ”.

 

Jednak my, biedni, mokrzy ludzie, możemy zarządzać naszymi ręcznymi komputerami, korzystając z innej powstającej technologii, która jest całkowicie wolna od klawiatury: wprowadzanie głosu. Badania sugerują, że około połowa wszystkich wyszukiwań odbywa się teraz za pomocą poleceń głosowych, do czego przyczyniła się popularność asystentów głosowych, takich jak Echo, Alexa i Siri. 

Korzystając z technologicznego koktajlu uczenia maszynowego i przetwarzania języka naturalnego (NLP), technologie te automatycznie określają język mówiony - lub języki, bez wysiłku przełączając się z jednego na drugi, co jest tak często konieczne, biorąc pod uwagę, że tylko 40 procent świata jest jednojęzyczne. 

 

Domeny i języki

W międzyczasie architektura internetu z opóźnieniem otwiera się na znaki spoza alfabetu łacińskiego. „Ludzie, którzy używają różnych alfabetów - cyrylicy, koreańskiego lub mandaryńskiego, chińskich znaków, indyjskich pism - dziś wszyscy mogą używać tych alfabetów na swoich komputerach, smartfonach i tabletach” - mówi Dorren. 

„Rozmawiałem z facetem z Google, którego zespół bardzo ciężko pracował, tworząc dziesiątki indyjskich skryptów, aby tablety, komputery i smartfony były dostępne dla ludzi i aby nie musieli pisać po angielsku lub być może w hindi. Monopol został z pewnością złamany i Twoje i moje wrażenie, że to wszystko po łacinie w Internecie, może być trochę zaściankowe, ponieważ tam się wybieramy.

Rzeczywiście, Indie - ogromny rynek z być może oszałamiającym wachlarzem języków liczącym tysiące - znalazły się w czołówce, jeśli chodzi o zakończenie upartego uprzedzenia w kierunku alfabetu łacińskiego w ogóle, a zwłaszcza języka angielskiego. 

W listopadzie 2019 r.Med Manish Maheshwari z Twitter India z dumą ogłosił, że jego szybko rozwijająca się platforma jest teraz mniej niż w połowie angielska, po dodaniu opcji preferowanego języka, aby pomóc algorytmom w wyświetlaniu treści specyficznych dla użytkownika. 

„Czuliśmy, że rozwiązywanie problemów językowych w Indiach będzie bardzo ważne” - powiedział Maheshwari. „Już teraz tweety w języku innym niż angielski stanowią 50 procent wszystkich tweetów. Widzieliśmy to w ciągu ostatnich sześciu do ośmiu miesięcy z powodu zmian, jakie wprowadziliśmy w produkcie”. Twitter India współpracował również z 70 partnerami medialnymi przy przyswajaniu lokalnych treści i rozpoczynaniu rozmów.

 

W 1998 roku około 85% treści online stanowiło język angielski, w 2018 było to około 20%. Oczekuje się, że osiągnie około 10%

 - Vasco Pedro, CEO platformy tłumaczeniowej Unbabel

W międzyczasie od 2010 roku projekt Internationalized Domain Names (IDN) uwolnił Internet od jego pęt ASCII i udostępnił 152 domeny najwyższego poziomu (bit po kropce, jak .com lub .net), w tym 75 w skryptach chińskim, japońskim lub koreańskim. plus 33 w alfabecie arabskim. Obecnie istnieje ponad dziewięć milionów zarejestrowanych domen IDN, co stanowi około jedną na 40 całkowitej liczby domen na świecie - i szybko rośnie.

Badanie przeprowadzone przez Radę Europejskich Krajowych Rejestrów Domen najwyższego poziomu i Oxford Information Labs sugeruje, że takie dostosowane domeny „zwiększają obecność lokalnych języków w Internecie i wykazują niższy poziom znajomości języka angielskiego niż w sektorze nazw domen na całym świecie”.

Ten impuls może uratować te spośród około 6000 języków świata, którym dominacja języka angielskiego może grozić wyginięciem. W 2003 roku Unesco przyjęło zalecenie dotyczące promowania wielojęzyczności w Internecie, jednak według badania przeprowadzonego w 2018 roku przez grupę kampanii Whose Knowledge ?, w Internecie znajduje się tylko około 7 procent języków świata.

Nawet Facebook obsługuje tylko nieco ponad 100 języków. To sprawia, że ​​jest to najbardziej wielojęzyczna platforma mediów społecznościowych online, ale chce pójść dalej, aby utrzymać rozmowę przez bariery językowe. W październiku 2020 roku ogłosiła sztuczną inteligencję zdolną do tłumaczenia między dowolną parą 100 języków bez uprzedniego tłumaczenia na angielski, jak robi to wiele istniejących systemów - to kolejny krok od anglocentryczności architektury Internetu.

 

Tłumaczenie i polaryzacja

Tłumaczenie jest tym, co Vasco Pedro zna najlepiej. Portugalczyk z urodzenia, jest dyrektorem generalnym Unbabel, platformy tłumaczeniowej z siedzibą w Lizbonie i San Francisco, która łączy neuronowe tłumaczenie maszynowe z edycją przez ludzi, głównie dla działów obsługi klienta. Tak się składa, że ​​ma również doktorat z technologii językowych.

„Trudno jest dokładnie określić, ale z grubsza rzecz biorąc, w 1998 roku około 85 procent wszystkich treści online stanowiło język angielski, w 2018 było to około 20 procent, a spodziewany jest spadek na poziomie około 10 procent”, mówi CGTN. „Ogólnie rzecz biorąc, mamy tendencję do tworzenia treści w naszym własnym języku, a obecnie za pośrednictwem sieci społecznościowych. Jeśli więc zbierzesz ilość treści, które ludzie tworzą każdego dnia w sieciach społecznościowych, po prostu zacznie ona przytłaczać wszystko inne”.

Pedro uznaje prymat języka angielskiego we współczesnych sieciach komunikacyjnych - „Z przyczyn organicznych i historycznych stworzył rusztowanie, na którym wszystko działa” - ale, podobnie jak Dorren, był świadkiem wzrostu liczby narzędzi nieanglojęzycznych, zarówno dla użytkowników, jak i za kulisami, które będą nadal wyrównywać szanse. 

„Jeszcze trzy lata temu myślałem, że dominacja angielska będzie czymś trwałym” - wspomina, ale spotkanie z dużym chińskim sprzedawcą zmieniło jego zdanie. „Byłem w Chinach na spotkaniu i ktoś powiedział:„ Zdaliśmy sobie sprawę, że jednym z problemów, z jakimi borykają się nasi programiści, jest to, że ponieważ cała infrastruktura do kodowania jest w języku angielskim, muszą oni koniecznie rozumieć język angielski, aby móc pracować w systemach. Ale teraz zaczynamy rozwijać chińsko-centryczne narzędzia do produkcji chińsko-centrycznego oprogramowania ”. 

 

Jeśli potrafisz skonsumować wszystko, czego potrzebujesz w swoim języku, masz mniejszą motywację do wychodzenia poza swój język i szukania wiedzy, której potrzebujesz

 - Vasco Pedro

„Implikacje czegoś takiego są niewiarygodne, ponieważ kiedy już masz ten sam rodzaj stosów i architektur zbudowanych od podstaw w języku chińskim, prawdą będzie odwrotna sytuacja, w której każdy, kto chciałby ich używać, musiałby nauczyć się chińskiego Obecnie uważam, że w niektórych obszarach, takich jak wizja, a właściwie w wielu innych obszarach sztucznej inteligencji, istnieją istotne dowody na to, że Chiny przodują pod względem wyników badań, praktycznych zastosowań i rozpowszechniania. "

Ale każdy postęp ma swoją wadę i chociaż rosnąca dostępność większej liczby języków online jest bezsprzecznie dobrą rzeczą, Pedro obawia się potencjalnej wynikającej z tego segregacji i braku zapylenia krzyżowego.  

„Tworzy ten mikrokosmos, w którym wszędzie jesteś narażony przede wszystkim na swój język. Dla kogoś takiego jak ja zazwyczaj istnieję w wielu różnych językach, ale globalizacja również powoduje podobne doświadczenia wszędzie, gdzie jesteś: różnorodność doświadczeń maleje, co oznacza, że ​​przejście w inne miejsce jest mniej różne. 

„Jest to związane z polaryzacją wiadomości i polaryzacją opinii: jeśli możesz konsumować wszystkie wiadomości, które możesz skonsumować z określonego punktu widzenia, prawdopodobnie nie będziesz chciał wyjść poza ten punkt widzenia. Jeśli możesz konsumuj wszystko, czego potrzebujesz w swoim języku, a będziesz mniej zmotywowany do wychodzenia poza swój język i szukania potrzebnej wiedzy ”.

 

Dialekty i idiomy

Ludzie spędzili tysiąclecia na próbach pokonywania barier językowych, ale tylko do pewnego stopnia. Jako poligloci, zarówno Pedro, jak i Dorren przyznają, że czasami używamy języka jako ochronnej peleryny.

„Istnieje nieodłączna potrzeba, aby ludzie wyróżniali się poprzez język” - mówi Pedro. „Język jest jednym z głównych wskaźników plemienia. Wyglądasz jak ja, więc jesteśmy podobni. Ale jeśli mówisz jak ja, możemy łatwo się połączyć. A jeśli mówisz moim językiem, to już jest pewne zaufanie. Jeśli mówisz mój język w sposób, w jaki robię, z moim akcentem, od razu pojawiają się pewne odniesienia kulturowe, które zakładam. 

„Widzimy, że na przykład nastolatki mają tendencję do odkrywania języka na nowo, aby odróżnić się od poprzedniego pokolenia. Jest coś nieodłącznego w istotach ludzkich, mają tendencję do tworzenia języka i używania języka jako sposobu również stworzyć zróżnicowanie między grupami ”.

 

„Idiomy, język figuratywny, odniesienia kulturowe: te elementy naszego codziennego języka będą naprawdę trudnym orzechem do zgryzienia dla maszyn” - mówi Dorren. „To twardy orzech do zgryzienia dla ludzi - słyszę angielski od 40 lat i regularnie napotykam odniesienia kulturowe, których po prostu nie rozumiem, ponieważ nie jestem Brytyjczykiem. Potencjalnie bardzo zaawansowany komputer byłby lepiej - ale maszyna nie zawsze szuka humoru, podczas gdy wielu ludzi to robi. "

Nawet wśród osób posługujących się rzekomo tym samym językiem te drobne różnice rosną, a nie maleją. „Ludzie mówią po angielsku we współczesnej formie, powiedzmy 300 lat, 500 lat. Nie ma żadnej zbieżności w kierunku jednego angielskiego” - mówi Pedro. „Szkoci nie przestaną mówić tak, jak to robią, Irlandczycy, północna Anglia czy Amerykanie. Jeśli weźmiesz tylko brytyjską i amerykańską angielszczyznę, nie widzę, żeby to się zbliżyło”.

 

[Przejście na tłumaczenie maszynowe] zawsze przebiega wolniej, niż spodziewają się optymiści - jak autonomiczne pojazdy czy synteza jądrowa

 - Gaston Dorren

To głównie używanie języka ustnego jest jednym z powodów, dla których Dorren rozróżnia potencjał przekładu „między pisemnym, które jest dosłownie tłumaczeniem, a ustnym, który wolałbym nazwać tłumaczeniem ustnym. W przypadku języka pisanego często jestem zdumiony jakością - a potem znowu jestem zdumiony gafami, jakie wywołuje to oprogramowanie ”.

Jeden przykład przytoczony na stronie internetowej Dorrena nie musiał nawet zostać przetłumaczony z angielskiego, aby został poważnie zniekształcony. Czytając książkę, zwrócił uwagę na cytat ze szkockiego filozofa-ekonomisty Adama Smitha, w którym wspomniał o „żebraku, który opala się na poboczu autostrady” - co jest mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę, że Smith pisał w XVIII wieku. 

Badania Dorrena wykazały, że pierwotny cytat kończył się słowem „autostrada” - ale brytyjski angielski wydawca zmienił go, przywracając wersję oryginalnej amerykańskiej książki angielskiej, w której się pojawił. Nie wiadomo, czy usterka była spowodowana przez człowieka, czy komputer, ale Dorren uważa, że ​​dystans między tłumaczeniem maszynowym a ludzkim znika - stopniowo, ale nieuchronnie. 

 

„Zawsze idzie wolniej, niż spodziewają się optymiści, podobnie jak na przykład pojazdy autonomiczne lub fuzja jądrowa” - mówi. „Kiedy widzę postęp w ciągu ostatnich 10 lat, spodziewam się, że stanie się to jak asymptota - czy to angielskie słowo? Jedna z tych krzywych, które pełzają w kierunku pionowej linii ... maszyna jest nie do odróżnienia od człowieka ”.

Nawet jeśli maszyna tłumacząca mogłaby kiedykolwiek przejść tę wersję testu Turinga, Dorren ostrzega, że ​​wyniki mogą nie być natychmiastowe ze względu na różne struktury języków. 

„Oprogramowanie musiałoby zaczekać do końca zdania, aby je przetłumaczyć” - ostrzega. „Wiele czasowników, które pojawiają się na końcu zdania niemieckiego, zaczyna się w zdaniu angielskim; gdybyś był tłumaczem maszynowym, musiałbyś poczekać do końca zdania niemieckiego, aby w ogóle rozpocząć tłumaczenie zdania angielskiego. "

 

W stronę prawdziwej ryby Babel

W 1978 roku autor komedii science-fiction Douglasa Adamsa Autostopem po galaktyce wyobraził sobie istnienie ryby Babel, która pochłaniała i wytwarzała fale dźwiękowe dokładnie tego rodzaju, aby działała jako natychmiastowy tłumacz dowolnego języka we wszechświecie. 

Adams, jeden z pierwszych użytkowników technologii, w tym raczkujących komputerów Apple Macintosh, powiedział kiedyś: „Technologia to słowo opisujące coś, co jeszcze nie działa”. Ale od tego czasu postęp technologiczny sprawił, że możliwość tłumaczenia w czasie rzeczywistym wydaje się kusząco bliska - jeśli nie, przypuszczalnie oparta na rybach.

„Jeśli chodzi o posiadanie implantu w mózgu, który zaczyna zwiększać twoje możliwości metodami niebiologicznymi, myślę, że jesteśmy bardzo blisko” - mówi Pedro. „Miliony ludzi na świecie mają implant ślimakowy, który umożliwia im słyszenie w sposób, którego wcześniej nie mogli. Jesteśmy niedaleko od czasów, w których ktoś z implantem ślimakowym będzie słyszał o wiele lepiej niż ktoś bez niego, gdzie będą w stanie usłyszeć różne częstotliwości, a to będzie zaleta. 

„Mając rybę Babel w tym sensie, że można coś powiedzieć i uchwycić to, co mówisz na piśmie, myślę, że nie jesteśmy tak daleko, ponieważ to kwestia hałasu. Rozpoznawanie mowy jest prostsze - jest trochę dźwięków i jest rzeczywista rzecz, którą powiedziałeś i to wszystko. "

 

Może nie będę już musiał uczyć się języka, ale będę chciał, bo to oznaka wiedzy

 - Vasco Pedro

Ale możemy chcieć uważać, czego sobie życzymy - i to nie tylko dlatego, że Adams ostrzegł, że ryby Babel „skutecznie usuwając wszelkie bariery w komunikacji między różnymi rasami i kulturami, spowodowały więcej i bardziej krwawych wojen niż cokolwiek innego w historii stworzenia ”. 

Bardziej realistycznie, jeśli natychmiastowe (i niezawodne) tłumaczenie stanie się możliwe, z pewnością mniej osób będzie się kłopotać nauką drugiego języka? Pedro przyznaje, że istnieje taka możliwość, ale wątpi, że nagle staniemy się światem monogotów. 

„W perspektywie średnioterminowej, przez długi czas myślę, że nauczysz się języka swoich rodziców, swojego urodzenia, miejsca, w którym jesteś narażony” - mówi - „i jeśli nie dominuje angielski lub chiński, prawdopodobnie nauczysz się jeszcze jednego języka w szkole, ponieważ jest to dobre narzędzie: z perspektywy rozwoju mózgu dobrze jest uczyć się innych języków ”.

W przypadku Dorren zależy to od Twoich potrzeb. „Wiele osób zrezygnuje z nauki języków obcych, ponieważ zwrot z wysiłku będzie znacznie niższy” - mówi. „Jeśli prowadzisz teraz wypożyczalnię samochodów na jakiejś greckiej wyspie, musisz nauczyć się angielskiego, aby wykonywać swoją pracę. Jeśli potrafisz to robić z tłumaczeniem maszynowym, prawdopodobnie nie masz już do tego wystarczającej motywacji. nie robisz tego, żeby czytać Szekspira, robisz to, żeby wypożyczać samochody, prawda?

Pedro idzie w tym samym kierunku w przeciwnym kierunku. „Może nie będę już musiał uczyć się języka, ale będę chciał, bo to oznaka wiedzy” - podkreśla. „Nikt nie musi uczyć się gry na skrzypcach, nie ma już potrzeby uczyć się jeździć konno, ale wiele osób to robi, bo to fajne. Każdy program telefoniczny może pokonać najlepszego mistrza szachów ludzi, a jednak nigdy nie więcej ludzi uczy się grać w szachy, niż jest teraz ”.

 

Redaktorzy wideo: James Sandifer i Natalia Luz. Redaktor animacji: James Sandifer 

https://newseu.cgtn.com/news/2020-12-26/Will-technology-end-the-English-language-s-global-domination--WfQn5ByAKI/index.html

przedruk

Lęk dziedziczony po przodkach

Data publikacji: 20.07.2017, 12:35 Ostatnia aktualizacja: 14.06.2018, 16:00

 

Dorota Romanowska

 

Kilkudniowym owcom niekiedy obcina się ogony. Wspomnienie tego przykrego wydarzenia odciska piętno na całym życiu zwierząt, ale co gorsza, wpływa również na zachowanie ich potomstwa. Dzieci samic brutalnie potraktowanych przez weterynarzy są mniej wrażliwe na ból niż pozostałe owce – ustalili uczeni z brytyjskiego University of Bristol. Ich praca ukazała się przed kilkoma dniami w cenionym czasopiśmie naukowym „Biology Letters”.

Z badań wynika, że pamięć przykrych doświadczeń może być przekazywana z pokolenia na pokolenie. Brzmi nieprawdopodobnie. Od lat przecież wiadomo, że po przodkach można dziedziczyć wygląd, podatność na choroby, a nawet talenty czy zdolności, ale jak to możliwe, by rodzice przekazywali dzieciom także wspomnienia o traumatycznych przeżyciach.

A jednak coś jest na rzeczy.

Opublikowane właśnie badanie nie jest jedynym, które pokazuje, że również niektóre emocje mogą być dziedziczone. Tyle tylko, że nie da się tego wytłumaczyć za pomocą praw genetyki, bo geny nie biorą w tym udziału. Naukowcy są już jednak na tropie rozszyfrowania mechanizmu.

Drugi kod informacji

Nadzieje na rozwiązanie zagadki pojawiły się na początku naszego wieku, kiedy naukowcy rozszyfrowali ludzki genom. Wtedy też zaczęli dokładnie badać to, co znajduje się w jądrze komórki.

Odkryli, że nić DNA wcale nie jest splątana w przypadkowy sposób – jak przypuszczano – lecz starannie upakowana i podtrzymywana przez białka, pomiędzy którymi znajdują się różne związki chemiczne. Uznali, że to otoczenie nici DNA musi również wpływać na rozwój, dziedziczenie i powstawanie chorób. Dlaczego jednak natura zapisała ważne dla organizmu informacje na dwa sposoby – w DNA i wokół niego?

Zapewne po to, by organizm mógł się szybko dostosować do zmian środowiska, a nie musiał korzystać z niezwykle powolnej metody, jaką są mutacje w genach. Tyle teoria.

Pierwsze duże badanie, które wskazywało, że możliwe jest istnienie takiego mechanizmu dziedziczenia, rozpoczął jeszcze w latach 80. XX wieku, a zakończył w roku 2002 dr Lars Bygren z Instytutu Karolinska w Sztokholmie. Uczony próbował wyjaśnić, dlaczego jedni ludzie tyją, choć stosunkowo niewiele jedzą, a inni mogą bezkarnie opychać się łakociami i pozostają szczupli. W tym celu przeanalizował zwyczaje żywieniowe mieszkańców jednej z gmin w północnej Szwecji. Przyjrzał się też zapisom archiwalnym, które zawierały informacje o plonach i cenach żywności w tej części Szwecji w ciągu ostatnich stu lat. Na tej podstawie ustalił, jak się odżywiali, zwłaszcza w czasach dzieciństwa i dojrzewania, dawni mieszkańcy tego rejonu. Zajrzał też do historycznych rejestrów zmarłych, które zawierały informacje nie tylko o przyczynach śmierci, ale także o przebytych chorobach. W ten sposób prześledził losy poszczególnych rodzin. Otrzymał wyniki, które zaskoczyły świat naukowy.

Okazało się, że jeśli dziadkowie ze strony ojca w dzieciństwie się przejadali, ich wnuki częściej niż rówieśnicy zapadały na choroby serca i cukrzycę, a także miewały udary mózgu. Z tego powodu średnio umierały 32 lata wcześniej niż potomkowie rodzin, w których jadało się bardzo skromnie lub wręcz nie dojadało. Natomiast ci ostatni, którzy liczyli każdą kromkę chleba, nie tylko żyli dłużej, ale też długo cieszyli się zdrowiem i dobrą kondycją.

Podobną zależność odkryto także po linii żeńskiej – najdłużej żyły te wnuki, których babcie przyszły na świat w czasie nieurodzaju, kiedy jedzenia brakowało.

Jednocześnie dr Bygren ustalił, że skłonni do tycia mieszkańcy szwedzkiej prowincji nie mają żadnych mutacji w genach, które mogłyby odpowiadać za tę przypadłość czy choroby związane z otyłością, takie jak cukrzyca i schorzenia układu krążenia. Wniosek mógł być tylko jeden: istnieje inny sposób przekazywania informacji następnym pokoleniom niż za pomocą genów.

Z matki na dziecko

Skoro zatem po dziadkach możemy odziedziczyć lepszą lub gorszą kondycję zdrowotną, to może również przekazują nam oni swoje emocje. By to wyjaśnić, naukowcy zaczęli się przyglądać temu, co dzieje się z ludźmi w czasie życia płodowego. Okazało się, że jeśli przyszłe mamy przeżywają niezwykle intensywne chwile grozy, pozostawia to ślad w umysłach ich dzieci.

Taką zależność wykazali kanadyjscy naukowcy. Badane przez nich kobiety w ciąży doświadczyły katastrofalnej nawałnicy śnieżnej, jaka w 1998 roku nawiedziła północną Kanadę. Przyszłe mamy nie miały wtedy w domach prądu przez ponad miesiąc i były całkowicie odcięte od świata. Przeżycia tych dni tak silnie odbiły się na zdrowiu ich dzieci, że rozwijały się one gorzej – zarówno fizycznie, jak i umysłowo – niż potomstwo pozostałych mam.

Zdrowie psychiczne dziecka zależy jednak także od tego, w jakim nastroju jest matka podczas stosunku – przekonywał dr Alberto Halabe Bucay ze szpitala w San Luis Potosí w Meksyku. W roku 2009 przedstawił hipotezę, która zakłada, że za odczuwanie zadowolenia lub skłonność do depresji odpowiadają hormony wytwarzane przez matkę już w chwili zapłodnienia. Szczególnie istotną rolę odgrywają endorfiny, zwane hormonami szczęścia, które mogą wpływać na plemniki i komórkę jajową, modyfikując zawarte w nich informacje genetyczne. Jeśli zatem w chwili zapłodnienia matka jest szczęśliwa i jej organizm wydziela dużo endorfin, to urodzone dziecko będzie optymistą. Gdy zaś rodzicielka produkuje niewiele hormonów szczęścia, potomek może mieć skłonności depresyjne. Nie wiadomo jednak, czy dr Bucay ma rację. Żadnych badań ani on, ani nikt z jego kolegów do dziś nie przeprowadził. 

Za to udało się wykazać, że traumatyczne wydarzenia, które dotykają rodziców w dzieciństwie i młodości, czyli zanim doczekają się potomstwa, wpływają na zdrowie ich dzieci. Ogromnym zwolennikiem tej teorii już przed laty był neurolog Michael Meaney z McGill University w Montrealu.

Jego zdaniem to nie przypadek, że są rodziny, w których członkowie z kolejnych pokoleń podejmują próby samobójcze. Uczony badał mózgi samobójców, którzy targnęli się na życie pod wpływem traumatycznych przeżyć, i porównywał je z mózgami ofiar wypadków, które do chwili śmierci wiodły szczęśliwe życie. Różnice były ewidentne. U samobójców w komórkach ośrodków mózgu zawiadujących emocjami uczony znalazł związki, które – jak założył – uaktywniają geny, odpowiedzialne za wytwarzanie hormonów stresu lub tłumią te decydujące o odporności psychicznej.

Jego tezę potwierdziły kolejne doniesienia. W grudniu 2008 roku psychiatra prof. Armen Goenjian z University of California w Los Angeles odkrył, że również podatność na zespół stresu pourazowego może być przekazywana z pokolenia na pokolenie. Uczony przebadał 200 osób, które przeżyły katastrofalne trzęsienie ziemi w 1988 roku w Armenii. Zginęło wówczas ponad 25 tysięcy osób, a pół miliona straciło domy. Profesor Goenjian zauważył, że wiele lat po katastrofie niepokój i stany lękowe odczuwają nie tylko ludzie, którzy byli świadkami kataklizmu, co było zrozumiałe, lecz także ich dzieci, mimo że przyszły na świat wiele lat po trzęsieniu ziemi.

Część naukowców ma jednak wątpliwości, czy wnioski z obserwacji poczynionych między innymi przez prof. Goenjiana nie są zbyt daleko idące i czy w spadku po rodzicach możemy otrzymać także skłonność do ulegania różnym nastrojom. Wątpliwości mają także specjaliści prowadzący terapie osób dotkniętych fobiami. – Dzieci wyczuwają niepokoje rodziców. Nie można więc wykluczyć, że po prostu udziela im się atmosfera panująca w domu. Dzieci smutnych i zalęknionych rodziców zazwyczaj są bardziej smutne i zalęknione niż dzieci żyjące wśród osób pozytywnie nastawionych do życia – mówi Katarzyna Stefańska, psycholog z warszawskiego Centrum Medycznego ENEL-MED. 

Innego zdania jest prof. Kerry Ressler, neurobiolog i psychiatra z Emory University School of Medicine w Atlancie, który przez wiele lat obserwował mieszkańców amerykańskich przedmieść, uzależnionych od narkotyków i cierpiących na różne choroby neuropsychiatryczne. Szybko się zorientował, że problemami tymi dotknięte były całe pokolenia. „Wielu specjalistów sugerowało, że musi istnieć jakiś międzypokoleniowy transfer ryzykownych zachowań i że niezwykle trudno jest go przerwać. Nie pozostawało więc nic innego, jak przyjrzeć mu się bliżej” – komentował w „Nature” prof. Ressler.

Przystąpił do eksperymentów na myszach. Szybko udało mu się potwierdzić, że emocje – przynajmniej te negatywne – mogą odbijać się na życiu następnych pokoleń. Jak do tego doszedł? Najpierw rozpylał gryzoniom zapach kwiatu wiśni, który im się podoba, a potem potraktował je lekkimi elektrowstrząsami. Po kilku takich seansach zwierzęta kojarzyły zapach kwiatu wiśni z przykrym odczuciem i gdy tylko znów go poczuły, stawały się zalęknione. Zachowywały się nerwowo, choć potem już nikt nie drażnił ich prądem.

Tak odmienione myszy zaczęły się rozmnażać. Wkrótce na świat przyszły młode i ku zdziwieniu uczonych – podobnie jak ich rodzice – bały się zapachu wiśni. Wystarczyło, że go wyczuły, by stawały się zalęknione i wyraźnie szukały drogi ucieczki. Skąd to nietypowe dla myszy zachowanie? Przecież nikt nie poddał ich elektrowstrząsom, nie miały też żadnego kontaktu z rodzicami. Co więcej, myszy z następnego pokolenia również były zalęknione, gdy tylko wyczuły w powietrzu zapach wiśni. Odpowiedź mogła być tylko jedna: wiadomość o tym, że należy unikać tego aromatu, otrzymały w spadku po rodzicach i dziadkach. Ale jak?

Prof. Ressler zaczął szukać dalej. Ustalił, że w korze mózgowej u dzieci i wnuków zwierząt drażnionych prądem zaszły istotne zmiany. Miały one więcej niż zazwyczaj receptorów (czyli wypustek na powierzchni komórek) oznaczanych symbolem M71, o których wiadomo od dawna, że umożliwiają odbieranie zapachów. Dzięki temu myszy były bardziej wyczulone na wykrywanie różnych aromatów – w tym wiśni, który zwiastował niebezpieczeństwo.

Najciekawsze wnioski przyniosła jednak analiza DNA wydobytego z plemników. Okazało się, że żadne mutacje w genach badanych myszy co prawda nie zaszły, ale odkryto, że do jednego genu przyłączyła się tzw. grupa metylowa, czyli cząsteczka złożona z atomu węgla i trzech atomów wodoru. I to zapewne ona doprowadziła do zmian w pracy genu. Być może zmiana ta została przekazana następnym pokoleniom.

Oczywiście myszy to nie ludzie. Ale prof. Ressler jest przekonany, że podobny mechanizm dziedziczenia może zachodzić także u nas. Oznacza to, że skłonność do ulegania przynajmniej niektórym emocjom możemy dostać w spadku po dziadkach czy rodzicach i że przeżycia naszych bliskich przodków mogą zmienić budowę i działanie układu nerwowego. Na dobre i na złe. 

https://www.newsweek.pl/wiedza/nauka/czy-leki-i-traumy-tez-dziedziczymy-po-przodkach-na-newsweekpl/078ftzd?fbclid=IwAR0aOxiQ8uQGwT7c2zfLSMMChdYrO4IIEo7L5A7TNCrt6vcsAbNAc4_h2rQ