Zdrowe nawyki

 

przedruk

tłumaczenie automatyczne



"Model japoński został przyjęty przez kraje takie jak Brazylia, Peru, a Wielka Brytania również stara się wprowadzić Radio Taiso na dużą skalę."






Co Japończycy robią każdego ranka, o 6.30, aby żyć dłużej i lepiej

2022-01-16 





Od prawie 90 lat japońskie radio publiczne nadaje o 6:30 rano poranną rutynę narodu. Rytmiczne ćwiczenia fizyczne wykonywane na muzyce są integralną częścią japońskiego życia, w ich Ikigai.

Ikigai to japońska metoda poszukiwania celu w życiu. "Ten japoński termin określa przyjemności i znaczenia życia. Słowo składa się z iki (żyć) i gai (rozum)." Ale w świecie mającym obsesję na punkcie hierarchii społecznych, sukcesu finansowego i zawodowego, japońskie ikigai łamie rytm i nadal żyje w "królestwie małych rzeczy"**

Ikigai to w rzeczywistości etos zdrowia i długowieczności.

Z Olimpu mędrców zawsze mówiono nam, że szczęście leży w małych rzeczach i, możemy dodać, również w ich rutynie. Japończycy rozumieli to bardzo dobrze, będąc wiernymi niektórym tradycjom i zwyczajom, które sprawiły, że dziś mają najwyższą oczekiwaną długość życia (83 lata) i są na pierwszym miejscu i na najwyższym oczekiwanej długości życia w zdrowiu na świecie (73 lata).***


Japonia, spośród wszystkich państw świata, rozumiała najwcześniej, że stan zdrowia jest przede wszystkim indywidualną odpowiedzialnością, ale że ta właściwie propagowana odpowiedzialność może mieć "cudowne" skutki dla zdrowia całego kraju.

W 1928 roku Japończycy utworzyli Radio Taiso w celu poprawy zdrowia ludności, a Radio Taiso (calistenia) stało się powszechną praktyką Japończyków, która została przerwana dopiero podczas II wojny światowej.

Dla 90-letniego Japończyka w każdym wieku budzą się każdego ranka bardzo wcześnie, aby zrobić razem lub osobno Radio Taiso. Przez większość czasu praktyka odbywa się w grupach, w parkach, a nawet w pracy. Poza korzyściami fizycznymi, społeczności, które wspólnie praktykują ten rodzaj ruchu, są bardziej skuteczne i działają lepiej, a ludzie czują się spełnieni i mają głębokie, pozytywne poczucie przynależności.




3 minuty dziennie mniej na telefonie, mniej przed telewizorem lub komputerem, trzy minuty dziennie mogą zdziałać cuda w twoim życiu. Znajdź dla nich czas!


Radio Taiso (Radio Calistenie) – to praktycznie seria ćwiczeń rytmicznych wykonywanych na muzykę, transmitowanych przez ogólnopolską rozgłośnię radiową, ale także przez telewizję publiczną każdego dnia tygodnia, wcześnie rano o 6:30, ale także o godzinie 3 w południe.

Istnieją dwa rodzaje procedur tego typu ruchu. Pierwszy trwa około trzech minut i jest lżejszy, drugi trwa około 10, 15 minut i jest nieco bardziej wymagający. Obie praktyki obejmują podnoszenie i obracanie ramion, zginanie, skakanie i inne ćwiczenia mające na celu wprawienie każdego mięśnia w ruch. W 1999 roku wprowadzono specjalną rutynę dla osób na wózkach inwalidzkich lub mających inne problemy z poruszaniem się.

"Badania pokazują, że ludzie, którzy ćwiczą te ćwiczenia tylko przez kilka minut dziennie, znacznie poprawili gęstość kości, mają zmniejszone ryzyko udaru lub zawału serca i są ogólnie w znacznie lepszej kondycji fizycznej niż inni ludzie w ich wieku, którzy nie podejmują wysiłku" - mówi Yasuo Fukushi, sekretarz generalny Federacji Japońskiego Radia Taiso.

Każdego roku w Japonii około 27 milionów ludzi uczestniczy w porannych ćwiczeniach więcej niż dwa razy w tygodniu, niezależnie od tego, czy są w pracy, w domu przed telewizorem czy z sąsiadami w parku. Znajduje to odzwierciedlenie w zdrowiu Japończyków, którzy są znacznie lepsi niż inni mieszkańcy planety i którym udało się wygrać ważne bitwy w obliczu chorób, którym można zapobiec.

Model japoński został przyjęty przez kraje takie jak Brazylia, Peru, a Wielka Brytania również stara się wprowadzić Radio Taiso na dużą skalę. Ponieważ według badań przeprowadzonych przez rząd brytyjski "istnieją wyraźne dowody na to, że aktywne fizycznie osoby starsze mają niższe wskaźniki śmiertelności spowodowane: chorobą niedokrwienną serca, nadciśnieniem, udarem, cukrzycą typu 2, rakiem okrężnicy i piersi w porównaniu z bardziej nieaktywnymi dorosłymi".

3 minuty dziennie mniej na telefonie, mniej przed telewizorem lub komputerem, trzy minuty dziennie mogą zdziałać cuda w twoim życiu. Znajdź dla nich czas!

* Ikigai: Japońska metoda odkrywania celu w życiu Kena Mogi str. 14

** Ikigai Japanese Method of Discovering Purpose in Life by Ken Mogi str. 30

Światowa Organizacja Zdrowia Rumunia: średnia długość życia 76 lat, oczekiwana długość życia w zdrowiu 65 lat

Projekt wspierany przez Regina Maria Health Network – głównego partnera zdrowych nawyków.


Podejście edukacyjne, mające na celu stymulowanie umysłu i ciała współczesnego pacjenta.





Co Japończycy robią każdego ranka, o 6.30, aby żyć dłużej i lepiej (republica.ro)

Szycie japońskie

 

Kogin-zashi (こぎん刺し) to jedna z technik sashiko , czyli tradycyjnego japońskiego dekoracyjnego szycia, która wywodzi się z części dzisiejszej prefektury Aomori kontrolowanej przez klan Tsugaru w okresie Edo (1603-1867). Jest również określany jako sashi-kogin .

Kogin-zashi jest zwykle wykonany z białego haftu bawełnianego w romby na tkaninach barwionych na kolor indygo ,takich jak bawełna , len i konopie . 

W okresie Edo chłopom w regionie Tsugaru nie wolno było nosić bawełnianych sukna, więc do lnianych sukna dodawano bawełnianą nić w celu ominięcia tych przepisów i uczynienia odzieży cieplejszą i bardziej ochronną podczas surowej zimowej pogody, a także wzmacniającą. ściereczka.

W okresie Edo chłopom w regionie Tsugaru nie wolno było nosić bawełnianych tkanin. Chłopi początkowo próbowali się ogrzać, nosząc wiele warstw lnu , ale tkanina łatwo się strzępiła. Jako rozwiązanie dodano bawełnianą nić jako haft do płótna lnianego w celu ominięcia przepisów i uczynienia odzieży bardziej ochronną podczas surowej zimowej pogody, a także wzmocnienia tkaniny.

 

Później, w okresie Meiji (1868-1912), system klasowy został zniesiony. Umożliwiło to używanie bawełny w odzieży dla wszystkich w dawnych gospodarstwach Tsugaru, a haftowanie tkaniny barwionej w kolorze indygo białą bawełnianą nicią stało się bardziej powszechne. Wraz ze wzrostem dostępu do materiałów wzrosła konkurencja w projektowaniu najpiękniejszych wzorów, przy czym szacuje się, że powstało ponad 300 różnych wzorów kogin-zashi

 .

W XX wieku rzemiosło kogin-zashi zostało usprawnione, ustanawiając trzy główne typy, które można dziś spotkać: nishi-kogin , higashi-kogin i mishima-kogin . 

Hirosaki Koginzashi Institute od lat sześćdziesiątych stara się chronić i promować kogin-zashi . 

W 1996 r. kogin-zashi otrzymało status tradycyjnego przedmiotu rzemieślniczego prefektury Aomori.  W dzisiejszych czasach uczniowie szkół podstawowych w prefekturze Aomori uczą się ręcznie wyszywać wzór. 

Sashiko (刺し子, dosł. „małe dźgnięcia”)to rodzaj tradycyjnego japońskiego haftu lub szwów używanych do dekoracyjnego i/lub funkcjonalnego wzmocnienia tkaniny i odzieży. Ze względu na stosunkowo tani charakter białej bawełnianej nici i obfitość taniego, barwionego na niebiesko tkaniny w historycznej Japonii, sashikoma charakterystyczny wygląd białego haftu na niebiesko, chociaż niektóre elementy dekoracyjne mogą również używać czerwonej nici . 

Po raz pierwszy powstały w okresie Edo (1603-1867), haft sashiko został po raz pierwszy zastosowany do odzieży z praktycznej potrzeby i służył do wzmocnienia samodziałowych ubrań z dawnych czasów. Zużyte ubrania poskładano w nowe części garderoby za pomocą prostych ściegów biegowych. Te ubrania wzmocniły swoją wytrzymałość dzięki temu trwałemu haftowi. W okresie Meiji (1868-1912) sashiko ugruntowało się na tyle, że przekształciło się w pracę zimową w północnych społecznościach rolniczych, kiedy było zbyt zimno, by pracować na zewnątrz.

Sashiko była powszechnie używana do wzmacniania już połatanej odzieży wokół punktów noszenia, ale była również używana do mocowania łat do odzieży, dzięki czemu tkanina była ostatecznie mocniejsza. Byłby również używany do nakładania warstw cienkich tkanin, aby zapewnić ciepło, a w przypadku niektórych ubrań, takich jak płaszcze strażackie (hikeshibanten) , do tworzenia grubego i chłonnego materiału, który moczyłby się w wodzie przed wykonaniem obowiązków jako strażak. Chociaż większość sashiko wykorzystuje tylko technikę zwykłego ściegu , sashiko jest powszechnie używane do tworzenia dekoracyjnych i powtarzalnych haftowanych wzorów i może być używane do celów czysto dekoracyjnych, takich jak tworzenie pikowań i próbników haftu.

Sashiko wykorzystuje głównie wzory geometryczne, które dzielą się na dwa główne style; moyōzashi , w którym tworzone są wzory z długich linii biegnących ściegów; i hitomezashi , gdzie wzór wyłania się z wyrównania pojedynczych ściegów wykonanych na siatce. Typowe motywy sashiko to m.in. fale, góry, bambus, pióra strzał, shippō-tsunagi , trawa pampasowa i zazębiające się geometryczne kształty;  Haft sashiko jest tradycyjnie stosowany przy użyciu specjalistycznych igieł i nici, chociaż współczesne sashiko może wykorzystywać nowoczesne nici hafciarskie i igły do ​​haftu.

Fragment kimona z połowy XIX wieku ozdobionego sashiko białymi bawełnianymi nićmi na tle o splocie płóciennym barwionym na kolor indygo ( Metropolitan Museum of Art ) 

@sachi_kogin  

https://en.wikipedia.org/wiki/Sashiko

https://en.wikipedia.org/wiki/Kogin-zashi