Człowiek zewnątrzsterowny, tożsamość

Bardzo ważny tekst pomagający zrozumieć procesy sterujące światem. 

Zabrakło tylko uszczegółowienia, kto steruje procesem...
Generator losu..
 
Świetny artykuł opisujący syntetycznie to, do czego sam doszedłem, ale zabrakło mi filozoficznego obycia, by tak profesjonalnie to opisać...

 

 

 

 

 

Autor tekstu: Mateusz Chról

Zagadnienia ludzkiej tożsamości, indywidualności i niezależności są niewątpliwie jednymi z najbardziej nurtujących ludzkość zagadnień. Zasięgiem badawczym obejmują zarówno socjologię, filozofię i psychologię, stanowią również znaczną część tematyki poezji i prozy beletrystycznej. 

Umberto Eco w swoim eseju „Apokaliptycy i dostosowani" wprowadza pojęcie zewnątrzsterowności. W najprostszej eksplikacji „człowiek zewnątrzsterowny" to konsument kultury globalnej, mieszkaniec technologicznie rozwiniętej aglomeracji, który niejako importuje z przestrzeni medialno-społecznej projekt własnego życia, naśladując pewien schemat behawioralny, który będzie tworzył jego przyszłość. W ten sposób wyzbywa się własnej odpowiedzialności, staje się jedynie manekinem ubieranym przez wielkie koncerny, można by rzec, że przysłowiowo zaprzedaje duszę diabłu. 

Eco rzecz jasna w swoim dyskursie powołuje się na tego, który już w temacie „projektu egzystencji" powiedział niezwykle wiele i niezwykle dosadnie, mianowicie na Sartre’a. Więc w zasadzie cała polemika z owym zagadnieniem zewnątrzsterowności, będzie polemiką z Sartrem, nie z Eco. 

Egzystencjalizm był niewątpliwie górnolotną ideą odurzającą głowy młodych francuskich intelektualistów, którzy paląc papierosy w ciemnych kawiarniach czytali namiętnie „Byt i nicość". Krótko wyjaśniając, egzystencjalizm zakładał, że człowiek rodzi się, a dopiero później definiuje, przy tym to zdefiniowanie jest rezultatem działania wolnej woli i świadomej decyzji. Człowiek, który zdaje sobie sprawę z brzemienia wolności i idącą za nią odpowiedzialności zrzuca odpowiedzialność na pewne instytucje, takie jak na przykład kościół i podporządkowuje się im. Sartre postuluje, że egzystencja wyraża się w swojej pełni, gdy jest niepodległa czynnikom zewnętrznym, w swojej strukturze całkowicie indywidualna.

Postulaty są w równym stopniu piękne, co naiwne i autor tego tekstu z nimi zgodzić się nie może. „Człowiek jest najbardziej uzależniony od swojego odbicia w oczach drugiego człowieka" — skonstatował ponuro Gombrowicz (Ferdydurke), co wcześniej również udało się zauważyć Freudowi, że „projekt ludzkiej egzystencji" jest w znacznej mierze podległy kulturze, społeczeństwu oraz szeregowi czynników zewnętrznych. 

Życie człowieka przyjmuje pewien kształt, w zależności od tego w jakim miejscu, czasie i okolicznościach się urodził, a także od jego wrodzonych modalności organizmu. W procesie dorastania przyswajamy język, pewne normy, obyczaje, interioryzujemy także wartości, czyli spojrzenie na ta to co jest dobre a co złe. Regułom społecznym są podporządkowane różnorakie rytuały kulturowe, sposób zdobywania pożywienia, przebywania w przestrzeni, a nawet tak prozaiczne czynności jak procesy higieniczne, czy noszenie odzieży.

Projekt naszego życia jest co prawda w pewnym stopniu zależny od nas, ale nigdy nie jest nasz, ponieważ to co wybraliśmy zostało już wcześniej przez kogoś wymyślone. Decydując o konkretnym biegu wydarzeń, wybierając dany obiekt czy fenomen, zapożyczamy już z sieci znaczeń wszczepionych w nas kulturowo, nie definiujemy ich. Ich interpretacja jest zależna od społecznie zaaplikowanych struktur semantycznych. 

Czy należy odrzucić zewnątrzsterowność? Po dłuższej refleksji nasuwa się konstatacja, że wprowadzanie w życie postulatu o odrzuceniu zewnątrzsterowności, jest aktem zewnątrzsterowności. Oczywistym również zdaje się fakt, że każdy człowiek jest istotą zewnątrzsterowną i nie jest to nic negatywnego. Eco napisał, że zewnątrzsterowność dotyczy tylko czasów współczesnych i tylko mieszkańców postindustrialnych metropolii — nie jest to prawdą. Ludzie od zawsze byli projektowani i poprzez otoczenie, zmieniają się jedynie transfery (transmitujące treści mające charakter ducha epoki), z których inkorporwali znaczenia. Wcześniej były to chociażby kościół, rodzina, literatura czy filozofia, teraz telewizja, internet, film czy reklama (chociaż wpływ poprzednich nadal istnieje, lecz w mniejszej intensywności). 

Najciekawszym jest jednak fakt, że autor eseju „Apokaliptycy i dostosowani" nie zauważa, że cała narracja wolnorynkowych państw kapitalistycznych i kampanii reklamowych nie jest oparta na propagowaniu konkretnego stylu życia, lecz na promocji indywidualizmu, niezależności i odrzuceniu zewnątrzsterowności. Media nie mówią nam co mamy robić, działają w sposób bardziej przebiegły mówiąc „jesteś kowalem własnego losu", „bądź sobą", „rób co chcesz". Eco zdaje się być skażony tego typu narracją i jakoby nie zdaje sobie sprawy, że fraza w stylu „wszyscy dookoła to marionetki systemu, bądź niezależny" jest frazą, będącą emisją mającą swoje źródło w samym systemie. Krytyka kultury masowej stała się nieodłącznym elementem kultury masowej. Nobilitowanie „indywidualizmu" i „nonkonformizmu" służy przekształcaniu tych konstrukcji werbalnych w produkty. Produkty, które mogą być nabywane co prawda nie bezpośrednio ale za pomocą pewnych fizycznych obiektów (dostępnych w licznych ofertach handlowych) które poprzez utożsamianie je z pewnymi właściwościami wychodzącymi daleko poza ich właściwości materialne, zyskują status pewnych atrybutów, o pozytywnych konotacjach w kulturowych aparatach znaczeniowych.

Jakie są konsekwencje tego typu liberalnych narracji i szeroko promowanej akcji o odrzuceniu zewnątrzsterowności? Jeżeli człowiek jest całkowicie wolny i to on ma siebie i ma być niepodległy temu co mówią inni rodzi się w nim pytanie o własną tożsamość, o to kim właściwie jest i o to czego pragnie. Bauman w swoim utworze „Dwa szkice o moralności ponowoczesnej" pisze w ten sposób: 

„Pytanie o tożsamość wyrasta z odczucia chybotliwości istnienia, jego "manipulowalności", „niedookreślenia", niepewności i nieostateczności wszelkich form, jakie przybrało. Wynika ono także z doznania, że w tych warunkach wybór jest koniecznością, a wolność jest losem człowieka. Tożsamości nie dostaje się ani w prezencie, ani z wyroku bezapelacyjnego; jest ona czymś, co się k o n s t r u u j e , i co można (przynajmniej w zasadzie) konstruować na różne sposoby, i co nie zaistnieje w ogóle, jeśli się jej na któryś ze sposobów nie skonstruuje. Tożsamość jest zatem zadaniem do wykonania, i zadaniem przed jakim nie ma ucieczki." (Zygmunt Bauman, Dwa szkice moralności ponowoczesnej) 

Wraz z rozwojem gospodarki kapitalistycznej oraz woluntarystycznych koncepcji takich jak egzystencjalizm zaczęto kłaść nacisk na niezależność i indywidualność podmiotu. Ludzie uświadamiając sobie, że życie nie ma żadnego przeznaczenia przypisanego z góry, stąd też nie istnieje żadna ścieżka życiowa, jeżeli oni samie sobie takiej nie wyznaczą. Odebranie kościołowi monopolu na kierowanie ludzkim życiem, użyczyło wraz z rozwojem cywilizacji tego przywileju innym instytucjom, takim jak media czy władza. Jednakże koncepcja człowieka jako „pana swojego losu" dalej pozostała w świadomości zbiorowej i doprowadziła do zjawiska, które można nazwać kryzysem tożsamości. To jednak temat na oddzielny esej.

 

http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,10003

Język knajacki, język potoczny.

Jak zdestabilizować świat w oczach Czytelników?

Wystarczy zastosować w odpowiedniej - odwrotnej - formie popularne w mediach zabiegi stylistyczne, standardy kulturowe, a także - język potoczny czy wręcz knajacki...


Przykłady tendencyjnie zbudowanych tekstów, mających negatywnie nastawić odbiorców do , w tym wypadku - delegacji chińskiej na forum ONZ.



"Nic dziwnego, że w takim kontekście chińskie media wyniosły rangę wizyty swego prezydenta Xi Jinpinga w USA (22-25 września) do "historycznej", porównując ją nawet z wielkim otwarciem, jakiego dokonał w styczniu 1979 r. wizjoner reform, Deng Xiaoping.

Niestety, ten zamiar się nie udał. Jeśli chodzi o scenę amerykańską i światową, wizytę tę niemal całkowicie przyćmiła pielgrzymka papieża Franciszka w USA, który - mówiąc kolokwialnie - skradł Chińczykom show.



W ten sposób gość z Chin wraz ze swoją medialną małżonką Peng Liyuan pojawili się tak naprawdę w pełnej krasie tylko na dobę w Waszyngtonie, a potem udali się jeszcze na dwa dni do Nowego Jorku na doroczną sesję ONZ, kryjąc się zresztą w ścianach niedawno nabytego przez Chińczyków hotelu Waldorf Astoria.


Zdanie bardzo rozbudowane (4 linijki) sprawia, że Czytelnik zaczyna gubić informacje i wątek..

Co to jest medialna małżonka? Zapewne chodzi o przemycenie opinii, że coś w tej wizycie było medialnego...a więc nie wartego uwagi.





Do mediów, owszem, przebiła się wizyta Xi Jinpinga w siedzibie Boeinga, a szczególnie zakup 300 nowych maszyn tej firmy na łączną sumę 38 mld dolarów, a także, choć już w mniejszym stopniu, spotkanie z kilkoma guru najnowocześniejszych technologii w siedzibie Microsoftu (po stronie chińskiej wystąpił właściciel koncernu Alibaba, filigranowy Jack Ma). Nie za bardzo przebiło się natomiast chińskie przesłanie i 6-punktowy program gościa, mocno wyeksponowany na terenie ChRL.



Znowu zdanie bardzo rozbudowane, nagminne stosowanie liczebników ma namieszać w głowie? - nadmiar informacji? "Filigranowy"  - co to w ogóle za komentarz? Czy to ma być obraza??

"mocno wyeksponowany na terenie ChRL." - bełkot


Xi zaproponował - przede wszystkim podczas blisko trzygodzinnej, nieformalnej kolacji pierwszego wieczoru w Waszyngtonie - co następuje. -  bełkot.

Jeżeli już, to powinno być:

Pierwszego wieczoru w Waszyngtonie, podczas blisko trzygodzinnej, nieformalnej kolacji, Xi przede wszystkim zaproponował co następuje:

 A powinno być:

Pierwszego wieczoru w Waszyngtonie, podczas blisko trzygodzinnej, nieformalnej kolacji, Xi Jinping zaproponował:

Przepis na bełkot jest bardzo prosty - należy ułożyć poprawnie stylistycznie i gramatycznie tekst, po czym go poprzestawiać. Ewentualnie - przetłumaczyć go za pomocą elektronicznego tłumacza na obcy język i ponownie, "ręcznie" przetłumaczyć na polski. Wyjdzie bełkot.

Zgodnie z postulatami Pekinu, USA i Chiny powinny dążyć do: 1) bliskiej wymiany i komunikacji na wszystkich szczeblach, począwszy od pełnego wprowadzenia w życie kluczowego mechanizmu, jakim jest - zainicjowany w 2006 r. - dwustronny Dialog Strategiczny i Gospodarczy (SED); 2) "praktycznej współpracy" w wielu dziedzinach, począwszy od gospodarki, handlu, ochrony środowiska, ale też w dziedzinie militarnej, zwalczania terroryzmu, energii czy stosowania prawa; 3) promowania wymiany międzyludzkiej; 4) respektowania różnic kulturowych, historycznych i odmiennych tradycji, ale zarazem "uczyć się więcej od siebie nawzajem"; 5) pogłębienia dialogu w regionie Azji i Pacyfiku; 6) wspólnego działania w zmaganiu się w regionalnymi i globalnymi wyzwaniami.


 Wypunktowanie powinno być od nowej linii.


"praktycznej współpracy" w wielu dziedzinach, począwszy od gospodarki, handlu, ochrony środowiska, ale też w dziedzinie militarnej, zwalczania terroryzmu, energii czy stosowania prawa;




Cudzysłów oznacza albo cytat, albo, sugestię redaktora, że słów przywódcy Chin nie należy brać serio. Dwuznaczność. Pojęcia są poprzestawiane, powinno być:  począwszy od gospodarki, handlu, ochrony środowiska, energii czy stosowania prawa, ale też w dziedzinie militarnej, zwalczania terroryzmu;



Jak widać, jest to już próba prezentowania Chin jako "odpowiedzialnego współudziałowca" na regionalnej i globalnej scenie, czego od dawna domagali się Amerykanie. Jednak gospodarze nie do końca "kupili" całą tę mantrę, wybierając jedynie punkty dla siebie najważniejsze. Tym samym na koniec wizyty przyszły komunikaty znacznie odmienne od chińskich zamiarów.


Współudziałowca czego? Pojecie zawieszone w powietrzu akcentuje żądania Amerykanów. Cudzysłów oznacza albo cytat, albo sugestię redaktora, że słów przywódcy Chin nie należy brać serio. Dwuznaczność. "kupili" całą tę mantrę - sformułowanie obraźliwe.

Tym samym na koniec wizyty przyszły komunikaty znacznie odmienne od chińskich zamiarów. - bełkot.


Amerykanie, wściekli na chińskie cyberataki (ocenia się, że skradziono dane lub przynajmniej włamano się do kont ponad 20 milionów byłych i obecnych urzędników amerykańskiej administracji różnych szczebli) na ostrzu noża postawili właśnie tę kwestię.


Ale jaką kwestię? "odpowiedzialnego współudziałowca" - ale o co konkretnie chodzi? Tego redaktor nadal nie wyjaśnił.

Zdanie mocno rozbudowane, powoduje, że Czytelnik gubi wątek, zapomina co było na początku zdania i to sprawia wrażenie, że myśli iż faktycznie zapomniał, albo nie zrozumiał o jakiej kwestii mowa - a kwestii tej redaktor po prostu nie wyjaśnił.



Z kolei sam prezydent Barack Obama, mocno zaangażowany w walkę ze zmianami klimatycznymi, może chyba odnotować jako osobisty sukces fakt, że chiński gość zgodził się na podanie do publicznej wiadomości, że strona chińska do 2017 r. zamierza wypracować Narodowy Program ds. Walki ze Zmianami Klimatycznymi. Mają w nim zostać przyjęte podobne co do poziomów zobowiązania dotyczące ograniczenia emisji gazów cieplarnianych czy korzystania z alternatywnych źródeł energii, jak to deklaruje ostatnio - wiodąca pod tym względem na globie - Unia Europejska. Ponadto strona chińska postanowiła włączyć się w mechanizm przechwytywania zanieczyszczeń oraz handlu nadwyżkami energetycznymi (cap-and-trade). To wszystko dobrze rokuje przed wielką konferencją klimatyczną pod koniec roku w Paryżu.


Pomimo tego, że zdania są mocno rozbudowane (zaznaczam, że dla mnie nie jest to problem, sam kiedyś pisałem podobnie) tekst jest tu poprawnie sformułowany, co może oznaczać, że intencją redaktora jest to, aby komunikat strony amerykańskiej był dla Czytelnika jak najbardziej zrozumiały i czytelny, z kolei z komunikatu chińskiego ma nic nie zrozumieć.

Brak przecinków może nieco utrudnić zrozumienie tekstu.

Warto zauważyć, że odnośnie przedstawiciela Chin, redaktor "wali" po imieniu Xi, jak do kolegi, a nie Xi Jinping, z kolei amerykańskiego prezydenta nie opisuje samym imieniem Barak, ale imieniem i nazwiskiem. Używanie wyłącznie imienia ma sprawić, że Czytelnik będzie postrzegał Prezydenta Chin jako osobę mało ważną, nie godną szacunku.

Bardzo to ciekawe, że polskojęzyczny redaktor sugeruje polskim odbiorcom, że Chiny to jakoby takie nic. Bardzo to ciekawe. Nie sądziłem, że to tak ważne dla amerykańskich służb.

Imię Barak jest pochodzenia afrykańskiego i oznacza Piorun - taka wrzutka dla fanatyków "przepowiedni".




Uzgodniono też w miarę podobne stanowisko co do zwalczania terroryzmu, choć wspólnego komunikatu na ten temat nie wydano. Pewnie dlatego, że strona chińska stale i mocno eksponuje zagrożenie terrorystyczne płynące z terytorium Xinjiangu, a więc wnętrza własnego państwa.


Hmmm. Dziwne.
Czy to znaczy, że Amerykanów terroryzm w Chinach nie interesuje? Nie zamierzają mu przeciwdziałać? Jak ktoś pisze coś niezrozumiałego, to znaczy, że zamierza coś ukryć przed Czytelnikiem, mam rację?

Eksponowanie to niewłaściwe słowo, bo nie ma znaczenia negatywnego, a takie jest w tym wypadku - winno być akcentowanie?

Czyli stałe i mocne eksponowanie zagrożenia terrorystycznego jest niewłaściwe i sprawia, że inni nie chcą już nawet tego słuchać? To już jest bełkot do kwadratu.

Zauważmy, że na końcu wypowiedzi zachodzi "argumentacja", która nie ma sensu. Odbiór informacji łącznie z"argumentacją" odbywa się na poziomie uczuciowym. Zdanie sprawia wrażenie argumentacji, a jej nie zawiera.

Całe zdanie ma "uzasadnić stanowisko" amerykanów, czyli ukryć fakt, że ich nie interesuje walka z terroryzmem.


Można domniemywać, że nie znaleziono w tej dziedzinie wspólnego języka.


A jednak można wyrażać się z klasą i finezją?
A nie tylko: >>"kupili" całą tę mantrę<<  itd.




Mimo nieformalnego obiadu, bez krawatów i oprawy protokolarnej, obecna wizyta nie była aż tak kordialna jak pierwsze spotkanie obu polityków na terenie USA, w posiadłości Rancho Mirage rodziny Annenberg w Kalifornii w czerwcu 2013 r., gdy Xi jeszcze aspirował do najwyższych stanowisk (chociaż jego "wybór" był już przesądzony).


Kordialna - przyznam, że pierwszy raz w życiu widzę to słowo.
Ponownie  - Prezydent Chin nazywany jest per Xi. Znowu cudzysłów.


Reszta jest napisana mniej więcej poprawnie, może poza:


A wszystkie te pomysły, w mniejszym lub większym stopniu, były i są wymierzone w amerykańskie interesy i dotychczasową dominację w regionie Azji i Pacyfiku, a nawet na globie.


Chińskie interesy nie są wymierzone przeciwko komuś - po prostu ten kraj chce się rozwijać na miarę swoich możliwości.

Równie dobrze można powiedzieć, że amerykańskie pomysły są wymierzone w chińskie interesy, przy czym Chiny mają zbyt potężną gospodarkę i są zbyt silnym państwem, by USA były w stanie dramatycznie im zaszkodzić.


Przede wszystkim amerykańskie pomysły wymierzone są w polskie interesy, bo niszczenie całych państw, rabunkowy tzw. kapitalizm w Polsce i całej Europie wschodniej są niczym innym jak rozbojem - 


bo ta tzw. gospodarka rynkowa jest postawiona na zachodnich służbach specjalnych i dla swych działań ma zapewnioną ich stałą osłonę - i wsparcie.
Ta niby gospodarka rynkowa ma po prostu nas okradać i nabijać kieszeń zachodnich firm.

Synonimy do słowa eksponować:

akcent, akcent na coś, akcentować, cechować, część ciała odsłaniać, dawać czemuś wyraz, demonstrować, kłaść akcent, kłaść nacisk, manifestować, naświetlać, obramowywać, obwodzić, odkrywać, odróżniać, odsłaniać, odznaczać, oznaczać, podkreślać, podkreślać znaczenie, podkreślać znaczenie czegoś, podkreślać znaczenie kogoś, pokazywać, polecać, prezentować, przedkładać, przedstawiać, przybliżać, referować, rekomendować, relacjonować, roztaczać, serwować, świecić, świecić czymś, udobitniać, udostępniać, ukazywać, unaoczniać, uplastyczniać, uwidaczniać, uwydatniać, uwypuklać, uwyraźniać, wskazywać, wyciągać, wyjmować, wykładać, wykursywiać, wynosić, wyodrębniać, wypunktowywać, wyróżniać, wystawiać, wystawiać na pokaz, wystawiać na widok publiczny, wysuwać coś na pierwszy plan, wysuwać na pierwszy plan, wytaczać, wytłuszczać, wyznaczać, zabarwiać, zakreślać, zalecać, zapoznawać z czymś, zapoznawać z kimś, zaznaczać, zaznaczać coś, zaznaczać z naciskiem, zaznajamiać z czymś, zaznajamiać z kimś, zwracać komuś uwagę, zwracać na coś uwagę, zwracać uwagę, zwracać uwagę na coś,

Synonimy słowa eksponować z podziałem na grupy znaczeniowe:

Najważniejsze grupy znaczeniowe:
» eksponować - np. eksponować zbiory sztuki
» eksponować - np. w fotografii
» eksponować - np. eksponować czyjeś zasługi
» eksponować - np. eksponować czyjeś zasługi










http://wiadomosci.wp.pl/kat,1025895,title,Po-wizycie-prezydenta-Chin-Xi-Jinpinga-w-USA-bardziej-rywale-niz-partnerzy,wid,17874958,wiadomosc.html?ticaid=115ab9&_ticrsn=3