Niemiecka Mordownia

HISTORIA 04.01.2014 12:01 0 komentarzy

Große Schlachtung, Große Mord, Niemiecka Mordownia

http://alfabet.neon24.pl/post/104222,gro-e-schlachtung-gro-e-mord-niemiecka-mordownia


Kłamstwo co do faktycznego statusu Polski w latach 1939 - 1989, to kłamstwo założycielskie Okrągłego Stołu. Przecież powiedzenie PRAWDY oznaczało odebranie stronie „rządowej” wszelkich praw do udziału w sprawowaniu władzy.

W poprzednim artykule „Czy niemiecką mordownię z lat 1939-45 można nazywać okupacją?” wskazałem powody dla których Polacy nie powinni nazywać niemieckiej administracji na terenach zajętych przez III Rzeszę niemiecką okupacją. Nie wolno nam niemieckiej mordowni nazywać okupacją ze względu na szacunek dla ofiar oraz ze względu na przyszłe pokolenia Polaków.

Hitler nie pozostawiał podwładnym wątpliwości jak ma wyglądać przyszłość Polski i Polaków, 22 sierpnia 1939 roku powiedział

„Zniszczenie Polski jest na pierwszym planie. Zadaniem naszym jest zniszczenie sił żywych nieprzyjaciela, a nie dotarcie do określonej linii. Nawet gdyby wojna wybuchła na Zachodzie, zniszczenie Polski musi być zasadniczym celem. Decydować się trzeba szybko z powodu pory roku. Dam propagandzie powód dla uzasadnienia wybuchu wojny, mniejsza o to, czy wiarygodny czy nie. Nikt nie będzie pytał później zwycięzcy, czy mówił prawdę, czy nie. W wojnie nie decyduje słuszność, ale zwycięstwo. Nie miejcie w sercach litości. Bądźcie brutalni. 80 milionów ludzi musi otrzymać to, do czego ma prawo. Ich istnienie musi być zabezpieczone. To silniejszy ma rację. Bądźcie twardzi.”

Powyższy cytat pochodzi z dokumentu 1014-PS (zobacz załączniki). Dokument ten w języku niemieckim jest też dostępny TUTAJ. Dziwię się, że Instytut Pamięci Narodowej nie udostępnił Polakom tego oraz szeregu innych ważnych dokumentów (często cytowanych) na swoich stronach internetowych (oczywiście w oryginale i w tłumaczeniu na język polski). Staje się to sprawą nie cierpiącą zwłoki, bowiem za 30$ można bez trudu kupić książkę: Der Tod sprach polnisch: Dokumente polnischer Grausamkeiten an Deutschen 1919-1949

Wracając do problemu właściwych słów, zauważamy, że to głównie w interesie sowieckiego okupanta leżało wytworzenie sytuacji, w której Polacy nie mieli odpowiednich słów, aby opisywać rzeczywistość. Niestety ten stan jest ciągle utrzymywany, bowiem żyjemy w świecie pozorów zafundowanych nam przez okrągłostołowe elity. Kłamstwo co do faktycznego statusu Polski w latach 1939 - 1989, to kłamstwo założycielskie Okrągłego Stołu. Przecież powiedzenie PRAWDY oznaczało odebranie stronie „rządowej” wszelkich praw do udziału w sprawowaniu władzy. Ta prawda z trudem przebija się do świadomości społeczeństwa, zaś jednym ze sposobów blokowania tej prawdy jest likwidacja właściwych słów.

Zauważmy, że od 1939 roku miały miejsce następujące wydarzenia:

1939-1945 - niemiecka mordownia Polski (Große Schlachtung[1])
1939-1956 - sowiecka okupacja Polski
1957-1989 - Polska jest sowiecką kolonią o nazwie PRL

Wiem, że wiele osób zaprotestuje przeciwko takiemu podziałowi. W społeczeństwie nie ma zrozumienia dla faktu, że normalny okupant jakim był ZSRS, jest ZAINTERESOWANY rozwojem okupowanego terytorium i przekształceniem go w kolonię. Podporządkowana kolonia pracuje na potrzeby metropolii. Polskę spotkał los wyjątkowy w Europie XX wieku, ale zauważmy, że ten sam schemat stosowały kraje zachodnie podbijając kraje w Afryce, a ich afrykańskie kolonie wcale nie znikały z mapy świata, lecz rozwijały się zgodnie z zapotrzebowaniem metropolii. Możemy nawet powiedzieć, że kraje te rozwijałyby się dużo wolniej, gdyby nie zostały skolonizowane.

Kolejnym i ważnym przykładem na to, jak sowiecki okupant blokował rozumienie rzeczywistości poprzez eliminację właściwych słów jest używane jeszcze dziś słowo „radziecki” (np. Związek Radziecki, Kraj Rad). Słowo "radziecki" pochodzi od słowa "rada". Niestety rady (np. robotnicze) w ZSRS nie miały realnej władzy i były jedynie ozdobnikami systemu, dlatego właściwe jest nazywać je sowietami. Ujmując inaczej: rady (robotnicze) w ojczyźnie proletariatu były radami w sensie takim, że na ich określenie w polskim słowniku zabrakło słowa. W przedwojennej Polsce uczyniono więc to, co w tej sytuacji należało uczynić: zapożyczono słowo jakim były określane w kraju gdzie zaistniały (совет – rada). Stąd mamy sowiety i Związek Sowiecki (zobacz np.: Rady Delegatów Robotniczych, Żołnierskich i Chłopskich - Советы рабочих, солдатских и крестьянских депутатов – po 1918 fasadowe instytucje Rosji Sowieckiej).

Chciałbym też wszystkich poinformować, że w dniu 22.12.2013 roku skierowałem pismo do pana Prezesa IPN, dr. Łukasza Kamińskiego z apelem, aby IPN zajął się problemem właściwego nazewnictwa. Czytelników proszę o wsparcie tej inicjatywy, podaję dane adresowe (e-mail)

Prezes Instytutu Pamięci Narodowej
dr Łukasz Kamiński

Instytut Pamięci Narodowej
ul. Wołoska 7
02-675 Warszawa

tel (22) 581-87-78/77/76
e-mail: sekretariat.ipn@ipn.gov.pl

Henryk Dąbrowski

[1] Słowo „Schlachtung” zaproponowała blogerka izaluka (Salon24)

Załączam tłumaczenie na język angielski mowy Hitlera wygłoszonej w Obersalzbergu 22 sierpnia 1939 roku. Dokument 1014-PS -czy ktoś zna tłumaczenie (lub mógłby przetłumaczyć) z języka niemieckiego na język polski?

Czytelnik zechce zwrócić uwagę na to, jak jest nazwany plik:

A-Hitler-08-22-1939-at-Obersalzberg-on-extermination-of-the-Armenians.pdf

Dokument 1014-PS w języku niemieckim

Dokument 1014-PS w języku angielskim

TRANSLATION OF DOCUMENT 1014-PS

Office of U.S. Chief of Counsel.

SECOND SPEECH BY THE FÜHRER ON 22 Aug '39.

It may also turn out differently regarding England and France. One cannot predict it with certainty. I figure on a trade-barrier, not on blockade, and with severance of relations. Most iron determination on our side. Retreat before nothing. Everybody shall have to make a point of it that we were determined from the beginning to fight the Western powers. Struggle for life or death. Germany has won every war as long as was united. Iron, unflinching attitude of all superiors, greatest confidences, faith in victory, overcoming of the past by getting used to heaviest strain. A long period of peace would not do us any good. Therefore it is necessary to expect everything. Manly searing. It is not machines that fight each other, but me. We have the better quality of men. Mental factors are decisive. The opposite camp has weaker people. In 1918, the Nation fell down because the mental prerequisites were not sufficient. Frederic the Great secured final success only through his mental power.

Destruction of Poland in the foreground. The aim is elimination of living forces, not the arrival at a certain line. Even if war should break out in the West, the destruction of Poland shall be the primary objective. Quick decision because of the season.

I shall give a propagandistic cause for starting the war, - never mind whether it be plausible or not. The victor shall not be asked, later on, whether we told the truth or not. In starting and making a war, not the Right is what matters but Victory.

Have no pity. Brutal attitude. 80 million people shall get what is their right. Their existence has to be secured. The strongest has the Right. Greatest severity.

Quick decision necessary. Unshakable faith in the German soldier. A crisis may happen only if the nerves of the leaders give way.

First aim; advance to the Vistula and Narew. Our technical superiority will break the nerves of the Poles. Every newly created Polish force shall again be broken at once. Constant war of attrition.

New German frontier according to healthy principle. Possibly a protectorate as a buffer. Military operations shall not be influenced by these reflections. Complete destruction of Poland is the military aim. To be fast is the main thing. Pursuit until complete elimination.

Conviction that the German Wehrmacht is up to the requirements. The start shall be ordered, probably by Saturday morning.

---------------------------------------------------------

CERTIFICATE OF TRANSLATION

OF DOCUMENT NO. 1014-PS.

12 Oct. 1945.

I, FRED NIEBERGALL, 2nd Lt. Inf 0-133 55 67, hereby certify that I am thoroughly conversant with the English and German languages; and that the above is a true and correct translation of Document No. 1014-PS.

FRED NIEBERGALL

2nd Lt. Inf.

0-133 55 67.

Decyzję o stanie wojennym podjęto na Zachodzie

POLITYKA 09.12.2013 20:12 8 komentarzy

 

reblogged

 

Niemcy wybrali doskonały moment do podjęcia ryzykownej gry, wiedząc, że w najważniejszych politycznych salonach Zachodu dojrzała idea urzeczywistnienia Stanów Zjednoczonych Europy.

          Lata siedemdziesiąte ubiegłego wieku przyniosły intensyfikację najważniejszego kierunku bońskiej dyplomacji: przygotowań do połączenia obydwu państw niemieckich. Polityczne otoczenie kanclerza Willy'ego Brandta zaczęło wówczas wysyłać sygnały o rozważaniu – tylko z pozoru karkołomnej – koncepcji zjednoczenia przeprowadzonej pod patronatem ZSRS, a więc w zamian za przystąpienie do tzw. sowieckiej strefy wpływów. Niemcy wybrali doskonały moment do podjęcia ryzykownej gry, wiedząc, że w najważniejszych politycznych salonach Zachodu dojrzała idea urzeczywistnienia Stanów Zjednoczonych Europy. Postanowili to wykorzystać.

           Widmo niemieckiej wolty uprawdopodobniło się po tym, jak wywiad amerykański wpadł na trop Güntera Guillaume, który pośredniczył w rozmowach Bonn z Moskwą. Ewentualny alians obu tych stolic nie tylko zniweczyłby cały wysiłek budowy SZE, ale i drastycznie, na długie lata zmieniłby układ sił na kontynencie. Do tego Wielcy Tego Świata nie mogli dopuścić i przebili sowiecką ofertę. Na tajnym spotkaniu zorganizowanym w jednym z bawarskich zamków Niemcy zgarnęli całą pulę: uzyskali zgodę na zjednoczenie swoich państw oraz obietnicę politycznego i ekonomicznego przodownictwa w przyszłej ogólnoeuropejskiej strukturze. W Bonn strzeliły korki szampana: misterną rozgrywkę doprowadzono do szczęśliwego zakończenia.

            Gdy coś się kończy, coś zaczyna. Jedyną i na pozór niemożliwą do pokonania przeszkodę na drodze do utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy stanowiły państwa tworzące Układ Warszawski. Na pozór, bo już wówczas ich agenturalna penetracja była mocno zaawansowana. Rej wodziły służby niemieckie i to one w myśl przywołanego bawarskiego porozumienia miały wziąć na siebie główny ciężar demontażu tych państw. Bonn było zadowolone z takiego obrotu rzeczy. Nie dość, że Niemcy stawały się zarówno listonoszem, jak i cenzorem informacji krążących między Wielkimi Tego Świata a funkcjonariuszami Stanów Zjednoczonych Europy zlokalizowanymi w tzw. krajach demokracji ludowej, to równolegle rozbudowywały własną sieć agenturalno-lobbystyczną, gotową do wykorzystania w niedalekiej przyszłości. Naturalnym terenem penetracji stała się Niemiecka Republika Demokratyczna, ale gros sił skupiono na ZSRS oraz Polsce, którą to nieprzypadkowo wytypowano do odegrania roli zapalnika tej części Europy.

           Niemcy mieli już spore doświadczenie w rozgrywaniu spraw polskich. Czynili to zresztą wzorcowo od XVI wieku i tylko splot niekorzystnych dla nich okoliczności sprawił, że Polska znalazła się chwilowo – tak uważano według pruskich standardów w Bonn i Berlinie – poza strefą ich bezpośrednich wpływów. Zostawili tu po II wojnie światowej sporo zaufanych ludzi, a prowadzona wojna informacyjna wraz z siłą przekonywania Deutsche Mark pozwalała im patrzeć z optymizmem na rozwój wypadków. Tym bardziej, że Federalna Służba Wywiadowcza (BND) mogła liczyć na wsparcie izraelskiego Mossadu (który w Polsce i ZSRS opierał się na elicie politycznej świadomej swojego żydowskiego pochodzenia) oraz Grupy Operacyjnej Warszawa Stasi (Operativgruppe Warschau), legalnie działającej w Polsce wschodnio-niemieckiej struktury wywiadowczej (odpowiedzialnej m.in. za porwanie i śmierć ks. Jerzego Popiełuszki).

           Kiedy szefem BND został Klaus Kinkel, nastąpił gwałtowny przyrost wydatków komórki 12F, która operowała w Polsce. Jego nominacja zbiegła się w czasie z kolejnymi wybuchami niezadowolenia społecznego w polskich zakładach pracy i narodzinami NSZZ Solidarność. Rozlewająca się fala strajków była zbyt łakomym kąskiem dla Wielkich Tego Świata, by nie podjęli oni próby rozegrania jej dla własnych celów. Gdańsk i inne ośrodki robotniczego buntu zostały dokładnie zaznaczone na mapach przez służby wszystkich zainteresowanych: BND, Mossad, CIA, SIS, Stasi, SB i KGB. Nastąpiła błyskawiczna mobilizacja kadr agenturalnych, które pod szyldem grup eksperckich bezpardonowo wyparły naturalnych przywódców robotniczych. Ten zaskakujący wszystkich sukces „pierwszej Solidarności” nie mógł jednak zostać w pełni skonsumowany, gdyż równolegle z nim nie doszło do żadnych zmian w pozostałych państwach „demo-ludu”, ze Związkiem Sowieckim na czele. Przyszłość pokazała, że polskie fiołki zakwitły zbyt wcześnie, a sąsiednie agentury potrzebowały kilku lat, by „gdański wirus” zainfekował sowiecką część Europy.

           Przed BND i współpracującymi z nią służbami stanął problem przechowania Solidarności na lepsze czasy. Zadanie postawiono sobie niełatwe: utrzymać społeczne poparcie dla tego związku, spotęgować autorytet i zachować substancję jego agenturalnej elity oraz wyeliminować konkurencję ze strony środowisk uznanych z punktu widzenia służb za niebezpieczne. W połowie 1981 r. doszło do cyklu spotkań na szczeblu niedostępnym dla polskich uczestników sceny politycznej, zarówno tych rządowo-partyjnych, jaki i Solidarnościowych. Słabnąca Moskwa zmuszona była do zaakceptowania szatańskiego pomysłu, który zrodził się podczas burzy mózgów w siedzibie BND: wprowadzenie stanu wyjątkowego przez rządzącą w Polsce PZPR. Było to rozwiązanie satysfakcjonujące na tę chwilę obie strony. ZSRS zachowywał status quo i w miarę pokojowy sposób zyskiwał czas na okrzepnięcie, a wraz z nim iluzoryczną szansę na zmianę kierunku wiatru historii: śmiertelnie chory Leonid Breżniew mógł już tylko obserwować rosnące rozprężenie w partyjnych szeregach i rozpoczynającą się walkę o schedę po nim.

           Na przełomie listopada i grudnia 1981 r. pod Warszawą miało miejsce kuluarowe, do dziś tajne, pierwsze posiedzenie „Okrągłego Stołu”, na którym spotkało się kilkanaście osób z obu stron barykady: rządu i Solidarności. Wspólnie omówiono zapodany z obu central scenariusz na najbliższe tygodnie, który zaczął obowiązywać od 13 grudnia. Odtąd kierownictwo Solidarności mogło cieszyć się gwarancją osobistego bezpieczeństwa, ginęli natomiast jej szeregowi działacze i sympatycy, a wielu patriotów brutalnie przepędzono z Polski. Działania Służby Bezpieczeństwa skierowane były głównie przeciw środowiskom spoza głównego nurtu Solidarności, wzmacniając monopol tej ostatniej.

           Marazm i stan zawieszenia trwał do wiosny 1985 r., kiedy to przywódcą ZSRS został człowiek Mossadu – Michaił Gorbaczow. Odtąd wszystko potoczyło się już niezwykle szybko. Dla podretuszowania martyrologicznej biografii zatrzymano, skazano a potem amnestionowano kilku prominentnych działaczy Solidarności, Prymas Glemp odbył wielogodzinną rozmowę z gen. Wojciechem Jaruzelskim, zapowiedziano normalizację stosunków z Izraelem, a Polska znów została członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Gorbaczowowska „pierestrojka” już nie zwolniła tempa. Solidarność wznowiła jawną działalność a cenzura przestała zauważać krytykę systemu. Do Polski przybył najpierw Jan Paweł II, a potem wiceprezydent USA – George Bush, który spotkał się z gen. Wojciechem Jaruzelskim, Prymasem Glempem i Lechem Wałęsą. Ostatni etap dekompozycji PRL rozpoczął się w 1988 r. wraz z falą strajków, o których już wówczas mówiono, że były współorganizowane przez władzę! Do Warszawy przyjechał szef Klubu Rzymskiego z obietnicą kredytów, a w Krakowie zorganizowany został pierwszy Festiwal Kultury Żydowskiej. Niejako w rytm klezmerskiej muzyki na premiera powołano Mieczysława Rakowskiego i rozpoczęto biesiadowanie w Magdalence.

           3 października 1990 roku doszło do połączenia obydwu państw niemieckich. Upadek muru berlińskiego jest dziś powszechnie uznawany przez politologów za największe osiągnięcie... rewolucji „Solidarności”. Bolesna to prawda, aczkolwiek tylko połowiczna. Na swoje zjednoczenie Niemcy wytrwale pracowali przez całe dziesięciolecia. A że część tej karkołomnej roboty wykonali naszymi rękoma? „Kto nie maszeruje, ten ginie” - mawiali francuscy legioniści. My, Polacy, zatrzymaliśmy się w myśleniu już dawno.

KOMENTARZE

skomentuj

• PAŃSTWO POWAŻNE ...
  No cóż ... Niemcy to państwo poważne ...
  nadużycie link skomentuj
  Ultima Thule 09.12.2013 22:01:48
• oddalanie odpowiedzialności za stan rzeczy
  Za dużo w tym temacie działań "obcej" polityki, za mało bezstronnej oceny zachowania Narodu czyli Polaków. Żadna obca łajza bez użycia siły do domu nie wejdzie jeżeli jego mieszkańcy nie otworzą mu drzwi.
  Za wszelką cenę staramy się zwalić naszą własną odpowiedzialność
  na obce służby. Prawda jednak jest brutalna. "Gołodupcy" nieznający odpowiedzialności za własność i czyny przystąpili do zmiany otaczającego świata a tzw. polska elita intelektualna okazała się zwykłymi głąbami od kapusty niepotrafiącymi przetłumaczyć prostemu robotnikowi co robi i dokąd idzie. Skompromitowali się swoją własną indolencją działania i tchórzostwem.
  Co tu się w końcu dziwić. Mimo ze praca nie hańbi, jednak zbieranie ogórków koło Płocka przez kwiat polskich profesorów zamiast intelektualne zaangażowanie się w sprawy państwa mówi nam o tamtych czasach wszystko.
  nadużycie link skomentuj
  Stara Baba 09.12.2013 22:04:42
• Decyzję o stanie wojennym podjęto na Zachodzie
  Z tego tekstu wynika że ruskie i niemcy już w latach 70-tych opracowali plan - czyli powstanie Solidarności i wprowadzenie Stanu Wojennego.Gratuluję.Mam proste pytanie - kiedy napisano wniosek o internowanie.Proszę o potwierdzony dokument.
  nadużycie link skomentuj
  Alfred Rosłoń 09.12.2013 22:15:20
• @Stara Baba 22:04:42
  Takie było założenie, by pokazać tę "kostkę do gry", jaką coraz częściej bywa Polska. O naszych słabościach i zaniedbaniach można sporo poczytać w innych miejscach.
  nadużycie link skomentuj
  Krzysztof Zagozda 09.12.2013 22:17:16
• @Alfred Rosłoń 22:15:20
  Nie wiem, kto i kiedy podpisał wniosek o Pańskie internowanie.
  nadużycie link skomentuj
  Krzysztof Zagozda 09.12.2013 22:29:15
• @autor
  Bardzo dobry tekst, ciekawe informacje.
  
  Generalnie coraz więcej autorów potwierdza tezy zawarte w tekście WERWOLF, o tym, że główna rolę w Polsce odgrywają służby niemieckie - kierowane ideą, a dopiero potem, pieniędzmi...
  
  Jeśli Pan może proszę rozpowszechniać ten tekst.
  
  
  
  Tablica zawieszona w 2012 r. przy wejściu głównym, na elewacji, odrestaurowanego dworca kolejowego Gdynia Główna.
  
  http://werwolfcompl.blogspot.com/
  nadużycie link skomentuj usuń
  Maciej Piotr Synak 09.12.2013 22:29:45
• @Alfred Rosłoń 22:15:20
  Odsyłam tutaj..
  
  http://werwolfcompl.blogspot.com/
  nadużycie link skomentuj usuń
  Maciej Piotr Synak 09.12.2013 22:31:26
• @Krzysztof Zagozda 22:17:16
  Panie @Zagozda, ja jestem z "tamtych czasów". Nie neguje Pana wpisu
  o obcych służbach gdyż zasadniczo ma pan racje. Staram się jednak
  odróżniać nasz prawdziwy problem od wpływów z zewnątrz. Bardzo dużo różnych notatek włączając pańską ukazuje iż jako Naród na nic nie mamy wpływu i wszystko poza naszymi plecami jest zawczasu ustalone.
  Stosunek do tematu jak najbardziej błędny jak i szkodliwy.
  nadużycie link skomentuj
  Stara Baba 09.12.2013 22:46:15

Kłamstwo założycielskie PRL o wojnie 1939

Przedruk.... 

Kłamstwo założycielskie PRL o wojnie 1939. Część 11 (ostatnia), Kłamstwo ustrojowe II PRL (tzw. „III RP”). 

Część 1 -sprawa prawomocnej Konstytucji R.P. i nielegalnej władzy w Polsce Kłamstwo założycielskie PRL o wojnie 1939. Część 11 (ostatnia), Kłamstwo ustrojowe II PRL (tzw. „III RP”). 

Część 1 -czyli sprawa prawomocnej Konstytucji R.P. i nielegalnej władzy w Polsce Powielanie kłamstwa założycielskiego I i II PRL o Polsce okresu niepodległości i o wojnie 1939r , poza wcześniej wymienionymi powodami, posiada jeszcze jeden, i to najbardziej ze wspomnianych kluczowy dla trzymających władzę kontekst. Przejęta od hitlerowców i jeszcze rozwinięta w swym paszkwilanctwie przez sowieckich Żydów osadzonych jako nadzorcy PRL, a równocześnie sponsorowana przez dawców lichwiarskich kredytów dla wsparcia bytu tego bolszewickiego reżimu-żydowskie finansowe lobby amerykańskie, propaganda oczerniania ,ośmieszania i zohydzania Niepodległej Polski, jest dla trzymających władzę podstawową metodą ucieczki od podstawowego tematu dla kwestii utrwalenia swej samozwańczej, uzurpatorskiej, otrzymanej od okupanta władzy. Temat ten stanowi jedyna legalna, nadal formalnie prawomocna, ostatnia uchwalona i przyjęta Polaków w wolnej Ojczyźnie Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Ta Konstytucja R.P. jaka zaczęła obowiązywać od 23 kwietnia 1935r! 

Rola tego najważniejszego aktu prawnego Państwa Polskiego, jak była nie do przecenienia zarówno podczas ostatnich lat niepodległości, podczas wojny i trwającej oficjalnie okupacji Polski lat 1939 -1990 taką, choć mało kto ma tego świadomość. nadal pozostaje po dzień dzisiejszy. W południe, 22 grudnia 1990 w sali tzw. ,,parlamentu kontraktowego” (wyłonionego na podstawie komunistycznej ordynacji) wybrany na podstawie narzuconej Polsce, stalinowskiej konstytucji PRL Lech Wałęsa, złożył wymaganą na jej podstawie przysięgę: ,,Obejmując urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przysięgam uroczyście narodowi polskiemu, że postanowieniom Konstytucji wierności dochowam, będę strzegł niezłomnie godności narodu, suwerenności i bezpieczeństwa państwa. Przysięgam, że dobro Ojczyzny oraz pomyślność obywateli będą dla mnie zawsze najwyższym nakazem- Tak mi dopomóż Bóg.” Rota złożonej przez Lecha Wałęsę na Konstytucję PRL przysięgi, w świetle Konstytucji R.P z 1935r stawiała go w roli, jaką pełnił moskiewski agent NKWD na urzędzie prezydenta Polski Lubelskiej ( później przemianowanej na PRL), Bolesław Bierut .

Tym samym jej złożenie wg wymogów i roty stalinowskiej konstytucji PRL określało Wałęsę( a tym samym kolejnych głównych lokatorów w Pałacu Namiestnikowskim )ni mniej ni więcej, tylko jako co najwyżej ,,prezydenta PRL” ( tj namiestnika sowieckiej kolonii w Polsce zachodniej ). Okazją by zmienić ten stan rzeczy, nawet jeszcze tego dnia 22 grudnia stało się przekazanie insygniów władzy Prezydenckiej przez dotychczasowego autentycznego Prezydenta R.P. Ryszarda Kaczorowskiego. Choć przekazanie insygniów najwyższej polskiej władzy, oznaczało ( w świetle art. 21 Konstytucji R.P. )zrzeczenie się urzędu Prezydenta R.P. przez R. Kaczorowskiego. Nie nastąpiło jednak objęcie tej funkcji przez prezydenta PRL, L Wałęsę, choć w tej sytuacji było ono formalnie możliwe do realizacji. Otóż koniecznym warunkiem objęcia urzędu Prezydenta R.P. jest złożenie przez elekta przysięgi ( art. 19 Konstytucji R.P.)

„ Świadom odpowiedzialności wobec Boga i historii za losy Państwa, przysięgam Panu Bogu Wszechmogącemu, w Trójcy Świętej Jedynemu, na urzędzie Prezydenta Rzeczypospolitej : praw zwierzchniczych Państwa bronić, jego godności strzec, ustawę konstytucyjną stosować, względem wszystkich obywateli równą kierować się sprawiedliwością, zło i niebezpieczeństwo od Państwa odwracać ,a troskę o jego dobro za naczelny poczytywać sobie obowiązek. Tak mi dopomóż Bóg i Święta Jego Męka. Amen.” 

C o istotne; przez ustalenie w art. 19-tym treści przysięgi owej formuły religijnej, zawierającej dogmatyczne pojęcia chrześcijańskie ( Trójca Święta i Męka Syna Bożego) Konstytucja R.P m.in. wyłącza od piastowania prezydentury niechrześcijan i ateistów[1] takich jak np. Bierut, Jaruzelski , Kwaśniewski czy Komorowski ! Mimo iż podczas ,,uroczystości” 22 grudnia Wałęsa nie przejął urzędu Prezydenta R.P, jednak z punktu formalnego, w czasie piastowania przez niego urzędu prezydenta PRL, podczas całej jego kadencji istniała nadal możliwość złożenia tej przysięgi a następnie przez jej dotrzymanie i publikacji tego faktu jak wymaga tego prawomocna Konstytucja R.P. w Monitorze Polskim stanie się faktycznym Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej ( na następne siedem lat od momentu jej złożenia). 

Dodatkowo podczas przedwczesnej uroczystości przekazania insygniów R.P. (był i nadal nie spełniony warunek istnienia Sejmu i Parlamentu wyłonionego wg polskich, prawomocnych ordynacji wyborczych z 1935r[2]), trzeba obiektywnie przyznać ,iż istniały trudności realizacji reaktywacji autentycznej państwowości polskiej: istniejący z SB-ckiej nominacji parlament, sowieckiego nadania ministrowie i obsady resortów Spraw Wewnętrznych i Obrony. Jednak sytuacja nadal eskalowała nawet ku prawdziwemu przesileniu. Wobec rozwoju sytuacji, wspaniałą okazją do zostania faktycznym Prezydentem R.P. (tzn. zwierzchnikiem stojącym na straży legalnej, polskiej Konstytucji z 1935r) ,stać się mogło przesilenie 4 czerwca 1992 ,czy po wtóre rozwiązanie osobiście przez Wałęsę magdalenkowego parlamentu w 1993 r .

Pozostawało ogłosić termin wyborów parlamentarnych i ....przeprowadzić je wg polskiej, ordynacji wyborczej, integralnej z obecnie prawomocną ustawą zasadniczą R.P. z 23 kwietnia 1935r[3]. Na przeprowadzenie tego L.Wałęsa miał pięć lat. Tego jednak L. Wałęsa ,choć mógł, to z własnej woli to nie zrobił. Utrwalił system władzy opartej na czekistowsko-sowieckich instytucjach, kolaborantach i beneficjentach PRL. Tym sposobem ciągłość polityczna PRL z „III RP” została przypieczętowana przez TW „Bolek” w sposób formalny! W tym kontekście agenturalno- judaszowa rola owego osobnika ,który jak nikt inny dotąd choć mógł przywrócić faktyczną suwerenność korzystając z zajmowanego stanowiska. - nie podlega nawet dyskusji! Mając wolny wybór i nieograniczoną możliwość, za przejetą (nielegalnie!) fabrykę makaronu sprzedał całą Polskę w niewolę co najmniej na kolejne pokolenie. W tej sytuacji, mimo zrzeczenia się i przekazania insygniów i urzędu w świetle Konstytucji R.P. formalnym ,choć pozostającym w zwieszeniu, Prezydentem Rzeczpospolitej Polskiej nadal pozostawał Ryszard Kaczorowski, a nie L Wałęsa, ani jego kolejni zmiennicy tego drugiego. I ten stan rzeczy trwał do 10 kwietnia 2010r tj. do śmierci R. Kaczorowskiego w zagładzie ostatniego (jak dotąd) katyńskiego eszelonu. Taką samą zresztą lipą jak „III RP” jest jej konstytucja zwąca się bezprawnie „Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej”. Tryb uchwalania owej konstytucji z 1997r powinien być zgodny z postanowieniami Konstytucji R.P. z 23 kwietnia 1935 roku. 

Tymczasem Kwaśniewska konstytuta –bo tylko tak można nazwać ów neokomunistyczny manifest nowomowy- nie odnosi się w ogóle do prawomocnej Konstytucji R.P., jednoznacznie wiążąc ciągłość państwa nad Wisłą z PRL ( art. 242 konstytuty). Ze względu na oczywistą bezprawność PRL, nawiązanie do jej w ciągłości państwa ,tym samym stanowi kontynuację bolszewickiego bezprawia. Jak oszukańcza jest treść konstytucji II PRL, tak u podstaw ustrojowych fikcyjnej „III RP” leży największe w całej historii Polski oszustwo i dywersyjna mistyfikacja. Pomimo zrzeczenia urzędu, a nawet (nieprzypadkowej !) śmierci R. Kaczorowskiego ,vacat na stanowisku Prezydenta R.P. nie przekłada się na ważność lub nieważność Konstytucji z 1935r. Możliwe procedury dokonywania zmiany Konstytucji reguluje jednoznacznie jej art. 80: zmiany te mogą nastąpić jedynie z inicjatywy prezydenta oraz z inicjatywy Rządu lub Sejmu. 

Jednak w przeciwieństwie do ułatwionej zmiany Konstytucji z inicjatywy Prezydenta (wymagana zgoda Sejmu i Senatu zwykłą większością głosów),zmiana jej z inicjatywy Rządu lub Sejmu jest ogromnie utrudnione wymagając spełnienia 2 warunków ; Warunek 1: są potrzebne zgodne uchwały Sejmu i Senatu powzięte większością ustawowej liczby posłów i senatorów. (chodzi wyłącznie o posłów i senatorów legalnie wybranego parlamentu ,tj. na podstawie ordynacji wyborczej RP z 1935r!) Warunek 2: Prezydent R.P. może w ciągu 30 dni po otrzymaniu projektu ustawy zmieniającego konstytucję ( tj. uchwały izb ustawodawczych dotyczących zmiany konstytucji), zwrócić go Sejmowi z żądaniem ponownego rozpatrzenia , które może nastąpić nie wcześniej, niż na następnej kadencji, a więc przez nowo wybrany Sejm. Jeżeli obie izby ustawodawcze w drugiej kadencji uchwalą ponownie projekt bez zmian Prezydent R.P. ma do wyboru : stwierdzić jej moc swym podpisem i zarządzić jej ogłoszenie lub rozwiązać Sejm i Senat. A zatem „III Rzeczpospolita” jest po prostu kontynuacją polityczno-personalną PRL. Samo we sobie użycie tego szyldu „III RP” zaprzecza jakimkolwiek związkom z Niepodległym Państwem Polskim. Bowiem zgodnie z prawem i tradycją historyczną nie było nigdy „II Rzeczpospolitej” gdyż zarówno z mocy obydwu przedwojennych konstytucji jak i z intencji zawartej w preambule Rzeczpospolita Odrodzona była kontynuatorką Rzeczpospolitej przedrozbiorowej. http://owsinski.nowyekran.pl/post/61673,konstytucje-kwietniowe Jak z powyższego wynika wszystkie zmiany konstytucji dokonane czy przez PRL-owski Sejm, czy nawet wcielone pod szyldem ogólnokrajowego referendum są nieprawomocne i w świetle prawa Polski Niepodległej nielegalne.

A trzeba też wyraźnie zaznaczyć, że procedura i sens dotychczasowych wyborów prezydenckich są także nielegalne w świetle nie podważonej dotąd formalnie Konstytucji R.P. z 1935r. Takim też przekrętem było i jest stosowanie przez fikcyjną „III RP” polskiej symboliki, godła i wysługiwanie się polską słowną nomenklaturą państwową przez instytucje stawiające się ponad narzuconym ogółowi ludności polskiej prawem, a które bezprawnie w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej uprawiają działania i politykę jednoznacznie szkodzącą i wrogą Polsce i jej nadrzędnym interesom. Owe urzędowo wdrażane od czasu I PRL ustrojowe kłamstwo o II R.P. ma sugerować i wykuć w świadomości kolejnych pokoleń celowo ułomnie i na wspak do wiedzy „kształconych” przez resorty propagandy i edukacji Polaków ,brak alternatywy dla istniejącego ,uzurpatorskiego odgórnie narzuconego przez obcą ingerencję atrapy polskiego sytemu państwowego. 

Kalekiej pod względem polskości atrapy służącej faktycznie innym niż polskim interesom, a finalnie ostatecznemu podcięciu podstaw bytu i istnienia Narodu Polskiego na jego etnicznych obszarach. A to w celu ich kolonizacji, obecnie realizowanej w ramach tzw „euro-integracji, jako faktycznie trzecie Generalne Gubernatorstwo, pod obecnym zarządem( w przedstawionym tu kontekście, nie żadnego premiera RP, lecz najwyżej gauleitera!) Tuska, a docelowo pa wsie ciasy zamierzona i wdrażana od blisko stulecia przez bolszewię Judepolonia. Tymczasem ten najważniejszy ,autentycznie suwerennie polski akt prawny jaki stanowi Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1935r , nadal niesie z sobą szereg istotnych praktycznych wskazań już dziś, a w przyszłości szereg potencjalnie niezmiernie korzystnych dla Polski i Polaków praktycznych zastosowań i konsekwencji do których należą: - legalna oddolna delegalizacja uzurpatorskiego aparatu władzy w Polsce. - kasacja całości nielegalnego ukazodawstwa I i II PRL i powrót do stanu prawnego z 31 sierpnia 1939r, - kasacja, naprawienie i egzekucja wszystkich możliwych do usunięcia skutków owego ukazodawstwa od zaraz, lub w razie niemożności przy pierwszej umożliwiającej to okoliczności, - wypowiedzenie wszelkich zaciągniętych przez bolszewicką bankokrację I i II PRL zobowiązań i długów finansowych podejmowanych bezprawnie w imieniu Narodu i Państwa Polskiego, 

 Likwidacja i przejęcie majątku i zasobów instytucji i resortów kolonialnych PRL, odebranie dotychczasowych przywilejów i rozliczenie działalności ich byłych i obecnych funkcjonariuszy na podstawie Kodeksu Karnego R.P. z 1932r., - Rozliczenie niedotrzymanych i dotąd nie wyegzekwowanych wobec Niepodległej Polski umów, traktatów i zobowiązań zagranicznych. Oto główny powód odgórnego paszkwilanctwa i oczerniania historii Polski Niepodległej, mających dać ucieczkę byłym i obecnym pogrobowcom żydobolszewickiego PKWN od tematu prawomocnej Ustawy Konstytucyjnej z 23 kwietnia 1935, której treść i znaczenie niczym piętno zbrodni i hańby trzymających władzę, jest skrywana przed oczami Polaków. Oto kluczowe także na dziś zagadnienie odnoszące się do odzyskania tożsamość prawdziwej niepodległej Rzeczypospolitej Polskiej ! 

 [1] patrz: Wacław Komarnicki ,,Ustrój państwowy Polski współczesnej” Wilno 1937 [2] prawomocna ordynacja wyborcza do Sejmu RPz 1935r patrz http://isap.sejm.gov.pl/VolumeServlet?type=wdu&rok=1935&numer=047 lub kluczowe zagadnienia tej faktycznie demokratycznej ordynacji <> załącznik nr 4.

 http://kosciesza.nowyekran.pl/post/67479,klamstwo-zalozycielskie-prl-o-wojnie-1939-czesc-11-ostatnia