" tendencje do infantylizacji zaczęły się na długo przed naszą obecną chwilą"
no tak, to jest proces - obecnie "świąteczne" filmy wypełnione są brutalnymi krwawymi scenami, które najwyraźniej w opinii autorów - są zabawne.
Być może autorzy, to osoby "wychowane" na filmach zawierających brutalne lub "pseudobrutalne" sceny - np. cegła rzucona z dachu komuś na głowę - to pewna miazga z mózgu - ale nie wtedy, gdy robi to urwis z Home Alone - ten "chwyt" - zaprzeczenie prawom fizyki - zapewne wzięty z seriali animowanych z cyklu Tom i Jerry tudzież Kojot i Struś Pędziwiatr...
To co było akceptowane przez dziecko jako zabawna umowa (w świecie rysunkowym zdarzyć się może to, co w świecie realnym jest niemożliwe) przesuwa się i rozszerza na filmy fabularne i gry wideo.
Filmy zaprzeczające prawom fizyki produkuje się obecnie masowo i to zjawisko - relatywizacji bólu, cierpienia z powodu np. zadanych ciosów, staja się coraz bardziej powszechne.
Chat bot, jak twierdzą doniesienia - "intelektualnie" jest na poziomie 9 latka - jeśli za ostatnie 6 tysięcy lat w historii ludzkości odpowiada sztuczna inteligencja - to może ludzie dostosowują sią poziomem do jej poziomu.
przedruk
tłumaczenie automatyczne
Infantylizacja kultury Zachodu
Infantylizacja kultury Zachodu
Przez Anonimowy
31 sierpnia 2022
Jeśli regularnie oglądasz telewizję, prawdopodobnie widziałeś rysunkowego misia rzucającego ci papier toaletowy, gekona z brytyjskim akcentem sprzedającego ubezpieczenie samochodu i króliczka w okularach przeciwsłonecznych promującego baterie.
Zawsze wydawało mi się to trochę dziwne. Jasne, używanie postaci z kreskówek do sprzedaży produktów dzieciom ma sens – zjawisko to zostało dobrze udokumentowane.
Ale dlaczego reklamodawcy stosują te same techniki wobec dorosłych?
Dla mnie to tylko jeden z symptomów szerszego trendu infantylizacji w zachodniej kulturze. Zaczęło się jeszcze przed pojawieniem się smartfonów i mediów społecznościowych. Ale, jak argumentuję w mojej książce The Terminal Self, nasze codzienne interakcje z tymi technologiami komputerowymi przyspieszyły i znormalizowały infantylne tendencje naszej kultury.
Zatrzymany rozwój w całym społeczeństwie
Słownik definiuje infantylizację jako traktowanie kogoś „jak dziecko lub w sposób, który zaprzecza jego dojrzałości pod względem wieku lub doświadczenia”.
To, co jest uważane za odpowiednie dla wieku lub dojrzałe, jest oczywiście dość względne. Ale większość społeczeństw i kultur uzna, że zachowanie jest odpowiednie dla niektórych etapów życia, ale nie dla innych.
Jak mówi Biblia w 1 Liście do Koryntian 13:11: „Kiedy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, myślałem jak dziecko, rozumowałem jak dziecko. Kiedy stałem się mężczyzną, zostawiłem za sobą dziecinne postępowanie”.
Niektórzy psychologowie szybko zauważą, że nie wszyscy rezygnują ze swoich „dziecinnych zwyczajów”. Możesz zafiksować się na określonym etapie rozwoju i nie osiągnąć odpowiedniego dla wieku poziomu dojrzałości. W obliczu niemożliwego do opanowania stresu lub traumy możesz nawet cofnąć się do poprzedniego etapu rozwoju. A psycholog Abraham Maslow zasugerował, że spontaniczne zachowania dzieci u dorosłych nie są z natury problematyczne.
Jednak niektóre dzisiejsze praktyki kulturowe rutynowo infantylizują duże połacie populacji.
Widzimy to w naszej codziennej mowie, kiedy mówimy o dorosłych kobietach „dziewczynami”; w tym, jak traktujemy seniorów, kiedy umieszczamy ich w ośrodkach opieki dla dorosłych, gdzie są zmuszani do rezygnacji ze swojej autonomii i prywatności; oraz w sposobie, w jaki personel szkolny i rodzice traktują nastolatków, odmawiając uznania ich inteligencji i potrzeby autonomii, ograniczając ich wolność i ograniczając ich zdolność do wejścia na rynek pracy.
Czy całe społeczeństwa mogą ulec infantylizacji?
Badacze szkoły frankfurckiej, tacy jak Herbert Marcuse, Erich Fromm i inni krytycy teoretyczni, sugerują, że – podobnie jak jednostki – społeczeństwo może cierpieć z powodu zahamowania rozwoju.
Ich zdaniem niepowodzenie dorosłych w osiągnięciu dojrzałości emocjonalnej, społecznej czy poznawczej nie wynika z indywidualnych niedociągnięć.
Raczej jest to socjotechnika.
Powrót do niewinności
Odwiedzając Amerykę w 1946 roku, francuski antropolog Claude Lévi-Strauss skomentował ujmująco infantylne cechy kultury amerykańskiej. Szczególnie zwrócił uwagę na dziecinne uwielbienie dorosłych do baseballu, ich pełne pasji podejście do zabawkowych samochodów i ilość czasu, jaką poświęcali na hobby.
Jednak, jak zauważają współcześni badacze, ten „etos infantylizmu” stał się mniej czarujący – a bardziej wszechobecny.
Badacze po obu stronach Atlantyku zaobserwowali, jak ten etos wkradł się obecnie do szerokiego zakresu sfer społecznych.
W wielu miejscach pracy menedżerowie mogą teraz elektronicznie monitorować swoich pracowników, z których wielu pracuje na otwartych przestrzeniach z niewielką prywatnością. Jak zauważył socjolog Gary T. Marx, stwarza to sytuację, w której pracownicy czują, że menedżerowie oczekują od nich „nieodpowiedzialnego zachowania, wykorzystywania i schrzanienia, chyba że usuną wszelkie pokusy, uniemożliwią im to, oszukają ich lub zmuszą do postąpić inaczej”.
Wiele napisano o tendencji szkolnictwa wyższego do infantylizacji swoich studentów, czy to poprzez monitorowanie ich kont w mediach społecznościowych, kierowanie każdym ich krokiem, czy też promowanie „bezpiecznych przestrzeni” na kampusie.
Tymczasem destynacje turystyczne, takie jak Las Vegas, obfitują w ekscesy rynkowe, pobłażanie sobie i wolność od odpowiedzialności w środowiskach kasyn, które przywołują wspomnienia dziecięcych fantazji: Dziki Zachód, średniowieczne zamki i cyrk. Uczeni zbadali również, w jaki sposób ta forma „dysneyfikacji” w stylu Las Vegas odcisnęła swoje piętno na planowanych społecznościach, architekturze i sztuce współczesnej.
Potem byliśmy świadkami narodzin „kultury terapii”, która, jak ostrzega socjolog Frank Furedi, traktuje dorosłych jako bezbronnych, słabych i kruchych, jednocześnie sugerując, że ich problemy zakorzenione w dzieciństwie kwalifikują ich do „trwałego zawieszenia poczucia moralności”. ” Twierdzi, że zwalnia to dorosłych z obowiązków dorosłych i podkopuje ich zaufanie do własnych doświadczeń i spostrzeżeń.
Naukowcy z Rosji i Hiszpanii zidentyfikowali nawet tendencje infantylistyczne w języku, a francuska socjolog Jacqueline Barus-Michel zauważa, że obecnie komunikujemy się w „błyskach”, a nie poprzez przemyślany dyskurs – „uboższy, binarny, podobny do języka komputerowego i mający na celu szokowanie ”.
Inni zauważyli podobne tendencje w kulturze popularnej – we współczesnych powieściach krótsze zdania, brak wyrafinowania w retoryce politycznej i sensacyjne relacje w telewizji kablowej.
Zaawansowane technologicznie smoczki
Podczas gdy uczeni tacy jak James Côté i Gary Cross przypominają nam, że tendencje do infantylizacji zaczęły się na długo przed naszą obecną chwilą, uważam, że nasze codzienne interakcje ze smartfonami i mediami społecznościowymi są tak przyjemne właśnie dlatego, że normalizują i zaspokajają dziecięce usposobienia.
Popierają egocentryzm i zawyżony ekshibicjonizm. Promują orientację na teraźniejszość, nagradzając impulsywność i celebrując stałą i natychmiastową gratyfikację.
Schlebiają naszym potrzebom widoczności i zapewniają nam spersonalizowaną uwagę 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, jednocześnie osłabiając naszą zdolność do empatii wobec innych.
Niezależnie od tego, czy używamy ich do pracy, czy dla przyjemności, nasze urządzenia również sprzyjają uległości. Aby skorzystać z całej ich oferty, musimy podporządkować się ich wymaganiom, zgadzając się na niezrozumiałe dla nas „warunki” i przekazując składy danych osobowych.
Rzeczywiście, rutynowe i agresywne sposoby, w jakie nasze urządzenia naruszają naszą prywatność poprzez inwigilację, automatycznie pozbawiają nas tego podstawowego prawa osoby dorosłej.
Choć może nam się to wydawać trywialne lub zabawne, etos infantylizmu staje się szczególnie kuszący w czasach społecznych kryzysów i strachu. A faworyzowanie tego, co proste, łatwe i szybkie, zdradza naturalne przywiązanie do pewnych rozwiązań politycznych nad innymi.
I zazwyczaj niezbyt inteligentnych.
Demokratyczne kształtowanie polityki wymaga debaty, kompromisu i krytycznego myślenia. Wiąże się to z rozważaniem różnych punktów widzenia, przewidywaniem przyszłości i tworzeniem przemyślanego prawodawstwa.
Jaka jest szybka, łatwa i prosta alternatywa dla tego procesu politycznego? Nietrudno wyobrazić sobie infantylne społeczeństwo, które pociągają rządy autorytarne.
Niestety, nasze instytucje społeczne i urządzenia technologiczne wydają się osłabiać cechy dojrzałości: cierpliwość, empatię, solidarność, pokorę i zaangażowanie w projekt większy od nas samych.
Wszystkie są cechami, które tradycyjnie uważano za niezbędne zarówno dla zdrowego dorosłego życia, jak i dla prawidłowego funkcjonowania demokracji.
https://anonimus.ro/2022/08/the-infantilization-of-western-culture/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz