Postrzeganie Boga i relacje człowieka z Bogiem.
Ostatnio w moim towarzystwie rozgorzała dyskusja, co to znaczy wierzyć w Boga.
Kim jest Bóg?
Od jakiegoś czasu na NE gorący spór ws. religijnych - więc "temat na czasie"...
Dyskusja rozpoczęła się od telewizyjnego
koncertu życzeń, gdzie ktoś życzył bliskim nie tylko opieki Boga, ale i
Jezusa i Maryi – zupełnie jakby Bóg sam nie był w stanie poradzić sobie z
taką prośbą.
O co chodzi?
Bóg jest przecież Wszechmogący – czyżby ta konkretna osoba żywiła jakieś wątpliwości? Trzeba jeszcze prosić Maryję o pomoc?
Wydaje się, że osoba taka postrzega Boga jako człowieka.
Bóg jest surowym nieprzyjemnym ojcem, a Jezus i Maryja są bardziej ludzcy, bardziej skłonni do miłosierdzia?
Czyż nie są to cechy ludzkie?
BYCIE SUROWYM jest cechą ludzką.
Cytat ze Starego Testamentu:
Rozmowy Jahwe z Mojżeszem:
Powtórzonego prawa 7, 2
„Wytracisz więc wszystkie narody, które twój Bóg, Jahwe, wyda tobie. Nie będziesz znał litości nad nimi.”Wj 20, 2–6: Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył,ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.
Księga Ezechiela — część:Wyrocznie przeciw narodom:
"Bo to mówi Pan Bóg:[do Ammonitów:] Dlatego,
żeś klaskał ręką i biłeś nogą, i radowałeś się ze wszystkiej chęci nad
ziemią Izraelską, przeto ot ja wyciągnę rękę moję na cię a dam cię na
rozchwycenie narodów, awytnę cię z ludzi i wytracę cię z ziem, izetrę:a poznasz, żem ja Pan! (…)
[do Idumejczyków:] Wyciągnę rękę moję nad Idumeą azniosę z niej człowieka i bydlęi uczynią ją pustynią od południa, a którzy są w Dedan, od miecza polegną. I uczynię pomstę mojęnad Idumeą, ręką ludu mego Izraelskiego. I uczynią w Edomwedług gniewu mego i zapalczywości mojej: i poznają pomstę moję, mówi Pan Bóg(...)
Widzenie Ezechiela:
„4 Patrzyłem, a oto wiatr gwałtowny
nadszedł od północy, wielki obłok i ogień płonący ‹oraz blask dokoła
niego›, a z jego środka [promieniowało coś] jakby połysk stopu złota ze
srebrem, ‹ze środka ognia›.
5 Pośrodku było coś, co było podobne do czterech istot żyjących. Oto ich wygląd: miały one postać człowieka.
6 Każda z nich miała po cztery twarze i po cztery skrzydła.
7 Nogi ich były proste, stopy ich zaś były podobne do stóp cielca; lśniły jak brąz czysto wygładzony.
8 Miały one pod skrzydłami ręce ludzkie po swych czterech bokach. Oblicza ‹i skrzydła› owych czterech istot -
9 skrzydła ich mianowicie przylegały wzajemnie do siebie - nie odwracały się, gdy one szły; każda szła prosto przed siebie.
10 Oblicza ich miały taki wygląd: każda z czterech istot miała z prawej strony oblicze człowieka i oblicze lwa, z lewej zaś strony każda z czterech miała oblicze wołu i oblicze orła,
11 ‹oblicza ich› i skrzydła ich były rozwinięte ku górze; dwa przylegały wzajemnie do siebie, a dwa okrywały ich tułowie.
12 Każda posuwała się prosto przed siebie; szły tam, dokąd duch je prowadził; idąc nie odwracały się.
13 W środku pomiędzy tymi istotami żyjącymi pojawiły się jakby żarzące się w ogniu węgle, podobne do pochodni, poruszające się między owymi istotami żyjącymi. Ogień rzucał jasny blask i z ognia wychodziły błyskawice.
14 Istoty żyjące biegały tam i z powrotem jak gdyby błyskawice.
15 Przypatrzyłem się tym istotom żyjącym, a oto przy każdej z tych czterech istot żyjących znajdowało się na ziemi jedno koło.
16 Wygląd tych kół ‹i ich wykonanie› odznaczały się połyskiem tarsziszu, a wszystkie cztery miały ten sam wygląd i wydawało się, jakby były wykonane tak, że jedno koło było w drugim.
17 Mogły chodzić w czterech kierunkach; gdy zaś szły, nie odwracały się idąc.
18 Obręcz ich była ogromna; przypatrywałem się im i oto: obręcz u tych wszystkich czterech była pełna oczu wokoło.
19 A gdy te istoty żyjące się posuwały, także koła posuwały się razem z nimi, gdy zaś istoty podnosiły się z ziemi, podnosiły się również koła.
20 Dokądkolwiek poruszał je duch, tam szły także koła; równocześnie podnosiły się z nimi, ponieważ duch życia znajdował się w kołach.
5 Pośrodku było coś, co było podobne do czterech istot żyjących. Oto ich wygląd: miały one postać człowieka.
6 Każda z nich miała po cztery twarze i po cztery skrzydła.
7 Nogi ich były proste, stopy ich zaś były podobne do stóp cielca; lśniły jak brąz czysto wygładzony.
8 Miały one pod skrzydłami ręce ludzkie po swych czterech bokach. Oblicza ‹i skrzydła› owych czterech istot -
9 skrzydła ich mianowicie przylegały wzajemnie do siebie - nie odwracały się, gdy one szły; każda szła prosto przed siebie.
10 Oblicza ich miały taki wygląd: każda z czterech istot miała z prawej strony oblicze człowieka i oblicze lwa, z lewej zaś strony każda z czterech miała oblicze wołu i oblicze orła,
11 ‹oblicza ich› i skrzydła ich były rozwinięte ku górze; dwa przylegały wzajemnie do siebie, a dwa okrywały ich tułowie.
12 Każda posuwała się prosto przed siebie; szły tam, dokąd duch je prowadził; idąc nie odwracały się.
13 W środku pomiędzy tymi istotami żyjącymi pojawiły się jakby żarzące się w ogniu węgle, podobne do pochodni, poruszające się między owymi istotami żyjącymi. Ogień rzucał jasny blask i z ognia wychodziły błyskawice.
14 Istoty żyjące biegały tam i z powrotem jak gdyby błyskawice.
15 Przypatrzyłem się tym istotom żyjącym, a oto przy każdej z tych czterech istot żyjących znajdowało się na ziemi jedno koło.
16 Wygląd tych kół ‹i ich wykonanie› odznaczały się połyskiem tarsziszu, a wszystkie cztery miały ten sam wygląd i wydawało się, jakby były wykonane tak, że jedno koło było w drugim.
17 Mogły chodzić w czterech kierunkach; gdy zaś szły, nie odwracały się idąc.
18 Obręcz ich była ogromna; przypatrywałem się im i oto: obręcz u tych wszystkich czterech była pełna oczu wokoło.
19 A gdy te istoty żyjące się posuwały, także koła posuwały się razem z nimi, gdy zaś istoty podnosiły się z ziemi, podnosiły się również koła.
20 Dokądkolwiek poruszał je duch, tam szły także koła; równocześnie podnosiły się z nimi, ponieważ duch życia znajdował się w kołach.
Czy to możliwe, żeby Bóg był zależny od humoru, woli i predyspozycji danego człowieka?
Jeśli dziecko jest mało inteligentne i nie
potrafi sobie przyswoić np. wyższego poziomu matematyki, nie leży to w
jej możliwościach to czy wybuchamy gniewem na nie z tego powodu?
Bóg stworzył danego człowieka o takiej, a nie innej inteligencji – i teraz wybucha gniewem, bo człowiek jest jaki jest – bo jest takim jakiego go Bóg stworzył?
A jeśli chodzi o wolną wolę...
Czy jeśli jakiś człowiek robi nam na przekór i wywołuje to w nas gniew – to czyż nie jesteśmy od niego, tego człowieka, zależni?
Ośrodek władzy nad naszymi odczuciami znajduje się poza nami – jest w ręku jakiegoś człowieka!!
Czy Bóg jest uwiązany i jego uczucia są zależne od widzimisię człowieka?
Jak człowiek zrobi na złość Bogu, to ten wpadnie w gniew?
Czy Bóg w ogóle może mieć jakieś UCZUCIA?
Czy jeśli wpada w gniew, to nie oznacza to, że uczucia rządzą Bogiem?
Albo, że człowiek pośrednio rządzi Bogiem, bo decyduje o jego uczuciach?
„Chcę cię Boże rozzłościć, więc ci zrobię na przekór” - i Bóg faktycznie wpada w gniew... człowiek osiągnął swój cel.
To człowiek rządzi.
Czyż to nie idiotyczne?
Najwyższa Istota wpada w gniew, bo jakiś robak na ziemi tak sobie obmyślił?
Jeśli UCZUCIA rządzą Bogiem – to czyż nie owe UCZUCIA należałoby nazwać Bogiem?
Wszak są ponad nim – to one decydują o jego stanie.
Więc jak to jest?
Jedyną precyzyjną odpowiedzią na pytanie: kim jest Bóg, jest: nie wiemy.
Zrozumienie i opisanie Boga jest poza naszym zasięgiem.
Wiemy, że Bóg nie jest człowiekiem, nie ma ludzkich cech – możemy jedynie wskazać, czym/kim Bóg nie jest.
Boga może wyrazić znaczące milczenie.
Kiedy ktoś pyta mnie o Boga, a ja chcę
zachować się serio – odkładam wszystko, odwracam się do tego człowieka i
patrzę mu w oczy – i milczę.
To taki sygnał – istota Boga jest tak niepojęta, tak niesamowita.
Jest nie-wy-po-wie-dzial-na.
Każde mówienie o Bogu jest w istocie popełnianiem błędu, jest niemal zaprzeczaniem Boga.
Usprawiedliwia nas tylko to, że celem
naszym jest wymiana poglądów na ten temat. W tym właśnie celu
posługujemy się min. słowem Bóg. Ubieramy nasze przemyślenia w słowa,
aby skomunikować się z drugim człowiekiem.
Boga nie sposób opisać. Każda próba
opisania Boga jest tylko wielkim przypuszczeniem. Filozofowanie może nas
przybliżyć do pewnej koncepcji Boga.
Może pozwolić nam odkryć, to, co opisałem powyżej – ale nie opisze, ani nie wyjaśni Istoty Boga.
Tak więc milczenie o Bogu, to najlepszy sposób mówienia o Nim.
Oczywiście, po tych krótkich enuncjacjach, pozostaje nam jeszcze jedno, BARDZO WAŻNE PYTANIE.
Kim jest Jahwe ?
Z kim rozmawiał Mojżesz?
Kto ukazał się Ezechielowi?
Dlaczego chwała pańska miała koła, a nie np. kwadraty??
Sądzę, że precyzyjnych odpowiedzi na te pytania, mogą dostarczyć jedynie anglo-sascy ZŁODZIEJE.....
http://miroslaw.szczepaniak.nowyekran.net/post/92324,dlaczego-kult-maryi-wywoluje-u-niektorych-taki-sprzeciw
Tam jest większość odpowiedzi na pytania i wątpliwości które tu wyraziłeś.
Idzie Pan na łatwiznę.
Sam tzw. "Jezus" powiedział, że nie przyszedł znieść prawa, ale je wypełnić. Nie ma czegoś takiego jak stary/ nowy testament, to wszystko jest zbiór bajek żydowskich mających ten sam cel - kontrolę.
Należy odrzucić wszystko co zawarte jest w tzw. biblii, bo biblia nie przybyła faksem z nieba.
Jeśli już traktować jakiekolwiek książki jako natchnione to na równi należy traktować, mity greckie, wedy, koran, biblie, księgi Ra, i wiele innych niejednokrotnie ciekawszych pozycji.
Należy sobie uświadomić że istnieje różnica pomiędzy prawdziwym Bogiem a tzw. bogami, lub tymi co się podają za bogów.
Prawdziwy Bóg przejawia się w swoim stworzeniu, dlatego prawdziwą religią jest religia naturalna - bez książek, bez instytucji, papieży, kościołów. Najbliżej temu jest pogaństwo - dlatego było przedmiotem eksterminacji.
Natomiast judaizm powstał jako fałszywe przetworzenie tych przekazów.
Zatem Chrystus nie odwoływał się do pierwszych przekazów "mojżeszowych", czy "abrahamowych", ale do tych prawdziwie pierwszych przekazów.
Grecy to jedna z pierwszych fal migracyjnych Ariów, podobnie Hindusi.
Wiele wskazuje, że Sumerowie przybyli z północy i też byli jedną z grup aryjskich.
Dopiero jak odrzuci się Biblię (ST) jako odniesienie - to te kwestie stają się oczywiste.